Κόλαφο για την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου και την Αντιτρομοκρατική (ως εντολοδόχος της οποίας ενήργησε η Εισαγγελία) αποτελεί η ομόφωνη απόφαση του Αρείου Πάγου (Ε' Ποινικό Τμήμα), με την οποία απορρίφθηκε η εισαγγελική αναίρεση κατά της απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, που απάλλαξε τον Τάσο Θεοφίλου απ' όλες τις κατηγορίες που του «κόλλησε» η Αντιτρομοκρατική. Η απόφαση του Αρείου Πάγου (1333/2018) καθαρογράφηκε και όπως μπορεί να διαβάσει κανείς σ' αυτή, όλοι οι λόγοι αναίρεσης που επικαλέστηκε η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου απορρίφθηκαν ως αβάσιμοι.
Σχολιάζει ο Κώστας Παπαδάκης που μαζί με την Αννυ Παπαρούσσου ήταν οι συνήγοροι υπεράσπισηςτου Θεοφίλου στην εκδίκαση της αναίρεσης:
«Από το περιεχόμενό της προκύπτει ότι η απόφαση είναι ομόφωνη και ότι η εκτίμησή της ταυτίζεται πλήρως με όσα είχε υποστηρίξει η υπεράσπιση, ότι δηλαδή η εισαγγελική αναίρεση δεν επισημαίνει νομικά σφάλματα στην απόφαση αλλά απλώς παραθέτει μία διαφορετική ουσιαστική αξιολόγηση των αποδεικτικών στοιχείων, αυτή που ήταν επιθυμητή για τον αναιρεσίοντα Εισαγγελέα και την ΔΑΕΕΒ (σ.σ. Αντιτρομοκρατική).
Στις 90 σελίδες της η απόφαση του Αρείου Πάγου παραθέτει την αιτιολογία της αθωωτικής απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου, της οποίας την αιτιολογία χαρακτηρίζει ως ειδική και εμπεριστατωμένη, αφού εκθέτει με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά που αποδείχθηκαν και στα οποία στήριξε την κρίση περί της μη ενοχής του κατηγορουμένου.
Η απόφαση του Αρείου Πάγου καταρρίπτει ένα προς ένα τα επιχειρήματα της αναίρεσης, αφού κρίνει ότι η απαλλακτική απόφαση εκτίμησε όλα τα αποδεικτικά μέσα στο σύνολό τους και όχι αποσπασματικά, ότι εκθέτει με πληρότητα τα πραγματικά περιστατικά, ότι δεν παραλείπει να εκτιμήσει καμία μαρτυρική κατάθεση, κανένα έγγραφο.
Ειδικά για την αξιολόγηση των ευρημάτων και των αναλύσεων DNA, η απόφαση αναδεικνύει το σκεπτικό της αθωωτικής, σύμφωνα με την οποία η εξέταση του δείγματος σάρωσης από το πειστήριο δεν έγινε με τον ενδεικνυόμενο επιστημονικά τρόπο, ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος επιμόλυνσης από το ληφθέν από τον κατηγορούμενο μετά τη σύλληψή του βιολογικό υλικό, ότι τα εργαστήρια DNA της ΔΕΕ (σ.σ. Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών της Ασφάλειας) εστερούντο διαπιστεύσεων κατά τον χρόνο της επεξεργασίας, ενώ επισημαίνει και την παραδοχή ότι το πειστήριο καπέλο, αν και το σημαντικότερο από τα στοιχεία που βρέθηκαν στη ληστεία της Πάρου, ήταν το μόνο στο οποίο κατά τη μετάβασή της η βιολόγος της ΔΕΕ στην Πάρο δεν έλαβε δείγμα σάρωσης.
Η Αρειοπαγιτική απόφαση αναδεικνύει αναλυτικά το γιατί από το αποτέλεσμα της ανάλυσης DNA δεν μπορεί το δικαστήριο να οδηγηθεί στην κρίση ότι ο κατηγορούμενος είναι ο δράστης της ληστείας που φορούσε το καουμπόικο καπέλο, μνημονεύοντας τις καταθέσεις των μαρτύρων ειδικών γνώσεων και την εργαστηριακή έκθεση ανάλυσης βιντεοληπτικού υλικού, που κατέθεσε η υπεράσπιση, από συντάκτη καθηγητή στην Εθνική Σχολή Δικαστικών Λειτουργών, και όλα τα έγγραφα και τις εκθέσεις.
Αναφέροντας συχνά το προφανές, ότι η Εισαγγελική αναίρεση δεν εντοπίζει νομικά σφάλματα, αλλά απλώς επιζητά διαφορετική ενοχοποιητική αξιολόγηση στα πραγματικά περιστατικά, το 5ο Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου τερματίζει οριστικά τη δικαστική περιπέτεια του Τάσου Θεοφίλου, δημιουργώντας την πρώτη αμετάκλητη αθωωτική απόφαση σε δικογραφία της ΔΑΕΕΒ. Στην πολιτική σημασία της αθωωτικής απόφασης και την καθοριστική συμβολή του κινήματος συμπαράστασης έχω άλλωστε επανειλημμένα αναφερθεί.
Και καθώς το επόμενο δικαστικό βήμα είναι η εκδίκαση της αίτησης αποζημίωσης του Θεοφίλου για την παράνομη και άδικη φυλάκισή του για πέντε χρόνια, το ερώτημα της αναζήτησης ευθυνών σε εκείνους οι οποίοι έστησαν αυτή τη δικογραφία παραμένει ανοιχτό».
ΥΓ. Οποιος ενδιαφέρεται μπορεί να διαβάσει ολόκληρη την απόφαση στην ιστοσελίδα μας.