Να πούμε «καλή χρονιά»; Να πούμε, αν πρόκειται για προσωπικές ευχές στους αναγνώστες μας. Ομως, ακόμα και οι προσωπικές ευχές δεν είναι απαλλαγμένες από μια ισχυρή δόση τυπικότητας. Ολοι ξέρουμε ότι καλή δε θα είναι η χρονιά. Το πολύ να είναι ίδια με την προηγούμενη (κακή, ψυχρή κι ανάποδη δηλαδή). Ακόμα κι αν ο ίδιος καταφέρει να τα κουτσοβολέψει, κανένας άνθρωπος με κοινωνική ευαισθησία δεν μπορεί να αισθάνεται ευτυχισμένος όταν βλέπει γύρω του την κοινωνική δυστυχία.
Φεύγοντας από το προσωπικό και πηγαίνοντας στο συλλογικό επίπεδο, ξέρουμε όλοι πως η ευχή «καλή χρονιά» αφορά το κίνημα, τους αγώνες του, την αέναη πάλη των τάξεων. Σ' αυτό το επίπεδο η ευχή έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο που το γνωρίζουμε. Καλή είναι μια χρονιά όταν το κίνημα κάνει έστω κι ένα μικρό βήμα μπροστά. Αλλά ακόμα και σε περιόδους ήττας, η ευχή είναι ολόθερμη όταν υπάρχουν έστω και μικρές εστίες που «δεν παραδέχονται την ήττα», που δεν το βάζουν κάτω, αλλά εξακολουθούν να κινούν τον τροχό της Ιστορίας.
Τι έχουμε μπροστά μας, λοιπόν; Τον καπιταλισμό στην πιο επιθετική μορφή του. Αυτό που ονομάζουμε μνημονιακή πολιτική. Σκληρή δημοσιονομική πολιτική, που πλήττει όχι μόνο τα εργατικά αλλά και τα εργαζόμενα μικροαστικά στρώματα, και κινεζοποίηση των εργασιακών σχέσεων.
Προοπτική χαλάρωσης σε οποιονδήποτε απ' αυτούς τους δύο βασικούς τομείς δεν υπάρχει. Δεν αξίζει τον κόπο να σχολιάσουμε την αχαλίνωτη ψευδολογία του Τσίπρα, που έχει το θράσος να λέει ότι «δώσαμε και ένα δείγμα γραφής μιας άλλης πολιτικής που βάζει το συμφέρον της χώρας και των πολλών πάνω από τα συμφέροντα μιας καλομαθημένης ολιγαρχίας», η οποία πολιτική «έδωσε απτά αποτελέσματα»!
Η χώρα είναι αλυσοδεμένη στη μνημονιακή πολιτική και με υπογραφή Τσίπρα. Ο ίδιος και οι υπουργοί του καμαρώνουν για τα εύσημα που εισπράττουν από τους ιμπεριαλιστές ηγέτες! «Αυτή την πολιτική θα συνεχίσουμε», λέει ο Τσίπρας, περιγράφοντας μια πολιτική που δεν υπάρχει. Πρόκειται για κοροϊδία, όταν είναι γνωστό ότι έχουν ήδη νομοθετήσει πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα για το 2019 και το 2020, ενώ έχουν συμφωνήσει σε «πρωτογενή πλεονάσματα» ύψους 3,5% του ΑΕΠ μέχρι και το 2022, γεγονός που σημαίνει συνέχιση της ίδιας πολιτικής. Κι αυτά χωρίς να λογαριάσουμε ότι οι ιμπεριαλιστές δανειστές έχουν εξασφαλισμένη τη συνέχιση της σκληρής επιτροπείας, καθώς κρατούν στο χέρι τους το κλειδί της αναγκαίας (για να αποφευχθεί η χρεοκοπία) νέας αναδιάρθρωσης του ελληνικού κρατικού χρέους.
Οταν ο Τσίπρας λέει «αυτή την πολιτική θα συνεχίσουμε», εννοεί τη μνημονιακή πολιτική. Τίποτα δεν πρόκειται ν' αλλάξει, όποτε κι αν γίνουν εκλογές, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμά τους. Το αστικό μπλοκ, έχοντας πετάξει στα σκουπίδια την παλιά αντιμνημονιακή δημαγωγία, είναι σε θέση να βρει λύσεις διακυβέρνησης με διάφορες συνθέσεις.
Τίποτα δεν πρόκειται ν' αλλάξει, αν δεν το αλλάξει ο ελληνικός λαός με την πάλη του. Αυτό είναι το μήνυμα (και) για τη νέα χρονιά που μόλις ξεκίνησε. Οι αναγνώστες μας γνωρίζουν ότι δεν είμαστε απ' αυτούς που απευθύνουν αγωνιστικές εκκλήσεις από το πρωί μέχρι το βράδυ. Αντί της αγωνιστικής αερολογίας προτιμούμε την επικέντρωση στο ταξικά συγκεκριμένο. Στους πρωτοπόρους αγωνιστές της εργατικής τάξης ανήκει το καθήκον της ταξικής ανασυγκρότησης του κινήματος σε όλα τα επίπεδα. Πρωτίστως στο πολιτικό.