Οι Σκουρλέτης, Σταθάκης και Φάμελλος, με εκπρόθεσμη τροπολογία (ολόκληρο νομοσχέδιο στο νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών «Ρυθμίσεις για τον εκσυγχρονισμό του θεσμικού πλαισίου οργάνωσης και λειτουργίας των ΔΕΥΑ…») επιχείρησαν, ανάμεσα στ’ άλλα, με την προσθήκη της παραγράφου 23 στο άρθρο 52 του δασοκτόνου νόμου 4280/2014, να αποχαρακτηρίσουν τα πάρκα και άλση σε όλη την Ελλάδα.
Παράλληλα με τα άλση και πάρκα, είχαν βάλει στο στόχαστρο και τις τεχνητές δασικές φυτείες, γιατί προφανώς η Γνωμοδότηση 337/2016 του ΝΣΚ, με την οποία διατάχθηκε ο Δασάρχης Πειραιά να αποχαρακτηρίσει με την Πράξη Χαρακτηρισμού 136 στρέμματα δάσους στο Ελληνικό δεν είναι συνταγματική. Θυμίζουμε ότι το Πεδίον του Αρεως και το Αλσος Ν. Φιλαδέλφειας στην Αττική και το Δάσος του Σέιχ Σου στη Θεσσαλονίκη προήλθαν από τεχνητές δασικές φυτείες.
Τελικά, ο Φάμελλος και οι δύο άλλοι υπουργοί κώλωσαν και δεν προχώρησαν στην ψήφιση της παραγράφου 23 όπως την εισήγαγαν αρχικά. Την τροποποίησαν και στη θέση των αλσών και πάρκων έβαλαν τις τεχνητές δασικές φυτείες της παραγράφου 6γ του άρθρου 3 του νόμου 998/1979, όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του με το νόμο 4280/2014.
Στην ουσία, με την τροπολογία αυτή για τις τεχνητές δασικές φυτείες ψηφίστηκε ξανά η παράγραφος 6γ του άρθρου 3 του νόμου 998/1979, για να νομιμοποιήσει την Πράξη αποχαρακτηρισμού των 136 στρεμμάτων του Ελληνικού, ως τεχνητών δασικών φυτειών, που «με το πιστόλι στον κρόταφο» αναγκάστηκε να υπογράψει ο Δασάρχης Πειραιά (και άλλες περιπτώσεις ίσως). Προσπαθούν να ξεπεράσουν το ότι ο νόμος δεν μπορεί να έχει αναδρομική ισχύ.