Είσαι αναγνωρισμένος πολιτικός πρόσφυγας στην Ελλάδα, πηγαίνεις στην Υπηρεσία Ασύλου για να ρωτήσεις για την τύχη κάποιου αιτήματός σου και χωρίς να το καταλάβεις βρίσκεσαι στο κελί του κοντινότερου αστυνομικού τμήματος. Δεν πα’ να φωνάζεις και να εξηγείς; Αν δεν περάσουν μερικές ώρες και δεν «ξεκουνήσει» η κατασταλτική γραφειοκρατία, δεν αφήνεσαι ελεύθερος.
Συνέβη στον τούρκο πολιτικό πρόσφυγα Ερόλ Γκιούλτεκιν, μέλος της ΑΤΙΚ (Συνομοσπονδία Τούρκων Εργατών στην Ευρώπη), που την περασμένη Παρασκευή (10 Ιούνη) πήγε στην Υπηρεσία Ασύλου για να πληροφορηθεί τι γίνεται με αίτημά του και την ώρα που ζητούσε πληροφορίες συνελήφθη και μεταφέρθηκε στο ΑΤ Αμπελοκήπων. Εκκρεμεί σε βάρος σου αίτημα έκδοσης στη Γερμανία του είπαν. Το συγκεκριμένο αίτημα, βέβαια, έχει εξεταστεί από τα ελληνικά δικαστήρια και έχει απορριφθεί πριν από ένα χρόνο. Ο Ερόλ ήταν ένας από τους τρεις αγωνιστές της ΑΤΙΚ που συνελήφθη μεν, μετά από το διεθνές ένταλμα που είχε στείλει η Γερμανία, αλλά το Συμβούλιο Εφετών απέρριψε το αίτημα έκδοσής του και τον άφησε ελεύθερο.
Φαίνεται, όμως, πως για τη γραφειοκρατία των μηχανισμών καταστολής ισχύει το «άπαξ ύποπτος για πάντα ύποπτος». Και οι πολιτικοί πρόσφυγες με ακροαριστερή πολιτική ταυτότητα θα πρέπει να συνηθίσουν στην ιδέα ότι από καιρού εις καιρόν θα τους μπουζουριάζουν για μερικές ώρες, για να ξέρουν ότι το άγρυπνο μάτι του νόμου και της τρομοϋστερίας τους παρακολουθεί.
ΥΓ. Το ότι αυτά έγιναν επί κυβέρνησης της «πρωτοδεύτερης φοράς Αριστεράς» δεν μας εξέπληξε. Στον τομέα της κρατικής καταστολής υπάρχει αδιατάρακτη συνέχεια. Αλλωστε, η γνωστή πρεσβεία (μία είναι Η πρεσβεία) έχει εκφράσει πολλάκις την ευαρέσκειά της για την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και στις διεθνείς σχέσεις και στην κρατική καταστολή.