♦ «Ο Υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, θα ψηφίσει αύριο στις 12.00 στο Παλαιό Φάληρο, στο δημοτικό σχολείο που βρίσκεται κοντά στην Παναγίτσα (Αχιλλέως και Αφροδίτης)». Το non paper στάλθηκε το Σάββατο από το Γραφείο Τύπου του υπουργείου Οικονομικών. Συνήθως οι υπουργοί δεν ανακοινώνουν πού θα ψηφίσουν (για να μαζευτούν δημοσιογράφοι και κάμερες). Αυτό γίνεται μόνο για τους αρχηγούς των κομμάτων. Ο Μπαρουφάκης, όμως, είναι… ανώτερος και από αρχηγός κόμματος. Τζάμπα έχει προσλάβει ειδικούς «επικοινωνίας» (προπαγάνδας δηλαδή) για να τους συμβουλεύεται σε κάθε του κίνηση;
♦ To tweet το έγραψε πρώτος ο Μουρούτης και το αναπαρήγαγε (retweet) ο Μπουμπούκος. Μιλάμε, δηλαδή, για το στενό σαμαρικό περιβάλλον. «Λεωφορεία από Τουρκία μεταφέρουν χιλιάδες ψηφοφόρους να ψηφίσουν για το μέλλον της πατρίδας μας». Κι ήταν οι ψηφοφόροι με μπουφάν, σηκωμένους γιακάδες και τα χέρια στην τσέπη, Ιούλη μήνα! Κάποιος το πρόσεξε, άρχισε το δούλεμα και ο Μουρούτης το έσβησε. Υπήρξαν οι προνοητικοί, όμως, που το κράτησαν. Οι άνθρωποι του Σαμαρά είναι επαγγελματίες προβοκάτορες με εφόδια 19ου αιώνα. Ενας ακροδεξιός εσμός που μπορεί να μιλήσει μόνο σε «ούγκανους» χωρίς στοιχειώδη κρίση.
♦ Κάποιοι παρεξηγούνται όταν τους αποκαλούμε «παιδική χαρά», αλλά πείτε μας εσείς πώς αλλιώς θα χαρακτηρίζατε τη δήλωση της Βαλαβάνη (αναπληρώτρια υπουργός Οικονομικών, έτσι;) ότι όσοι έχουν τραπεζικές θυρίδες θα μπορούν να τις ανοίγουν παρουσία υπαλλήλου της τράπεζας και να παίρνουν ό,τι θέλουν εκτός από χρήματα; Η δήλωση προκάλεσε πάταγο και αναγκάστηκαν να βγουν να τη διορθώσουν Μάρδας και Κατσέλη. Και τι έκανε η Βαλαβάνη μετά το φιάσκο; Την έκανε αθόρυβα και με ελαφρά πηδηματάκια από το τηλεοπτικό πάνελ που συμμετείχε. Για αυτοκριτική, ανάληψη πολιτικής ευθύνης και άλλα τέτοια ας μην το συζητάμε.
♦ Ποιος είπε ότι οι δεξιοί δεν μπορούν να είναι πολιτικά εύστοχοι, όταν αποφασίσουν να συμπεριφερθούν σοβαρά; Αντιγράφουμε από άρθρο του Κ. Αρβανιτόπουλου στα «Νέα»: «Ο πρωθυπουργός κέρδισε τις εκλογές υποσχόμενος τον παράδεισο. Εξι μήνες μετά, ζήτησε και πήρε εντολή να διαπραγματευθεί μια καλύτερη κόλαση. Αν όλα πάνε καλά θα υπογράψει συμφωνία. Δηλαδή ένα νέο Μνημόνιο (…) Νομοτελειακά η φθορά του πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του θα είναι ραγδαία. Τι πέτυχε, λοιπόν, ο πρωθυπουργός επί της ουσίας; Μια προσωρινή πολιτική ηγεμονία σε μια κατεστραμμένη χώρα. Εκανε αυτό που λέμε στο σκάκι ένα μεγαλειώδες ροκέ. Την τελευταία αμυντική κίνηση του βασιλιά σε μια χαμένη παρτίδα. Πριν υποστεί το αναπόφευκτο ρουά ματ».