♦ O τοίχος εκδικείται. Διότι για ό,τι κολλιέται ή γράφεται πάνω του ισχύει το scripta manent. Ειδικά σήμερα, που η φωτογραφική αποτύπωση είναι η πιο εύκολη υπόθεση. «Δεν εκβιαζόμαστε – Ούτε βήμα πίσω» κραυγάζει η αφίσα του ΣΥΡΙΖΑ. Φρέσκια-φρέσκια πάνω στην κολόνα του πεζόδρομου. Για να υπενθυμίζει στους διαβάτες το μέγεθος της πολιτικής απατεωνιάς αυτού του κόμματος. Το σύνθημα, τυπωμένο σε αφίσα τον περασμένο Φλεβάρη, έχει μετατραπεί τρεις μήνες μετά στο αντίθετό του: εκβιαζόμαστε και αναγκαστικά κάνουμε πολλά βήματα πίσω. Γιατί είχαμε… ψευδαισθήσεις για τη λειτουργία της δημοκρατίας στην Ευρώπη, όπως λέει ο Φίλης! Οι συριζαίοι διεκπεραιώνουν τώρα το έργο της εμφύτευσης στη λαϊκή συνείδηση της θεωρίας του ραγιαδισμού. Δική μας δουλειά είναι να καταδείξουμε το αντίθετο: ο ραγιαδισμός αποτελεί βασικό συστατικό στοιχείο της κυρίαρχης ιδεολογίας του ελληνικού καπιταλισμού. Διέξοδος για το λαό θα υπάρξει όταν πάψει να πιστεύει σε αστούς μεσσίες με αριστερή λεοντή και πάρει την υπόθεση στα δικά του χέρια, με ορίζοντα επαναστατικό.
♦ Η αφίσα κυκλοφορεί στον Πειραιά και είναι πραγματικά εύστοχη. Ο παραδοσιακός αστικός Τύπος ήδη ενοχλήθηκε και άρχισε να γράφει για τους «εργατοπατέρες του λιμανού» και τα «προνόμιά τους». Το ίδιο έκαναν και τα προηγούμενα χρόνια, όταν υπήρχαν αντιδράσεις και για την έλευση της Cosco και για το σχέδιο ξεπουλήματος του ΟΛΠ. Δεν υπάρχουν εργατοπατέρες στο λιμάνι; Αν υπάρχουν, λέει… Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση οι εργατοπατέρες έχουν τη στήριξη του συνόλου των εργαζομένων στον ΟΛΠ, που έχουν δει τα «καλά» των συναδέλφων τους που εργάζονται στις εγκαταστάσεις της Cosco και… δεν τα ζηλεύουν καθόλου. Και η συνδικαλιστική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ συμφωνεί απόλυτα με τις θέσεις της πλειοψηφίας. Αλλωστε, ήταν ο υπουργός Δρίτσας που διαβεβαίωνε, καθώς διάβαινε για πρώτη φορά την πύλη του ΥΕΝ (και μετά στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης), ότι η ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ ακυρώνεται. Πώς, λοιπόν, να μη μιλά για κωλοτούμπα η αφίσα;
♦ Οταν αντλείς πληροφόρηση από λάθος ανθρώπους, από ανθρώπους που συμμετέχουν στην κλίκα των σημερινών διαχειριστών της εξουσίας, και έχεις φάει την παπάρα περί αριστερής κυβέρνησης που δίνει μάχη ενάντια στους «μερκελιστές» για να σώσει την άρρωστη Ελλάδα, τότε μετατρέπεσαι σε προπαγανδιστή μιας άδικης υπόθεσης, ενδεχομένως χωρίς να το έχεις συνειδητοποιήσει. Αν δεν επρόκειτο για τον Κάρλος Λατούφ, δε θα γράφαμε το «ενδεχομένως». Τρέφουμε, όμως, την ελπίδα πως ο Κάρλος, όταν πάρει τη σωστή πληροφόρηση, θα ξαναγίνει ο αγαπημένος μας Λατούφ, με την οξεία και χωρίς συμβιβασμούς κριτική στον καπιταλισμό και τους διαχειριστές του.
