Ηταν 17 Φλεβάρη του 1951 όταν ερχόταν στον άθλιο τούτο κόσμο μια εξόφθαλμα ευγενική, μεγάλη μορφή της αριστεράς και της μαχητικής δημοσιογραφίας, πρωθιέρεια της αλήθειας και ενσάρκωση των μεγάλων ιδανικών, η Ολγα Τρέμη.
Αντίσταση κατά της αρχής. Το κύριο πρόβλημα κάθε συντάκτη που νοιώθει το μυαλό του ν’ αντιστέκεται στην αρχή κάθε κειμένου…
Κανείς δεν βρήκε δυο αράδες να γράψει; Κανείς δεν βλέπει την εξοργιστική κατάσταση που επικρατεί με την τιμή της βενζίνης και τη μεγάλη, απροκάλυπτη ληστεία που την καλύπτει πανταχόθεν εκκωφαντική σιωπή; Απλές σκέψεις, απλή μέθοδος των τριών, απλά πράγματα ακόμη και για ένα μαθητή του δημοτικού. Κι όμως κανείς δεν μιλάει! Ελάχιστες είναι οι αναφορές που θα βρει κανείς ψάχνοντας σχετικά. Για να μη φλυαρούμε (αν και είναι η κύρια δραστηριότητα της στήλης), το γεγονός είναι ένα: Αν η τιμή της βενζίνης στην Ελλάδα ακολουθούσε -όπως θα έπρεπε- την τιμή του πετρελαίου και την κατά 58,46% μείωση, θα έπρεπε σήμερα να είναι στα 0,716 ευρώ το λίτρο. Το πόσο κοστίζει το ξέρουν όλοι. Ή μήπως κανείς; Ρε μπας κι έχει δίκιο ο καημένος ο Καμμένος ο ψεκασμένος;
Αλλο Βούρτση, άλλο Βρούτση και άλλο Βούτση. Αλλο βουρτσίζω, άλλο βρουτσίζω και άλλο βουτσίζω.
«Πάλι βαρούφα αμόλησες σύντροφε Μπαρουφάκη
μα τα ‘χει τούτα το γυαλί και τα πολλά σουλάτσα».
Αυτό πρωτοσημείωσε στο organizer της
η μούσα και διέκοψε, να πάει προς νερού της.
«Ο πασιφισμός του “διαμαρτυρόμενου’’ τον καθιστά δέσμιο στη χρησιμοποίησή του από την εξουσία (…) Ας μας εξηγήσουν λοιπόν πώς θα ανατραπούν και θα καταστραφούν τα μονοπώλια και ο μιλιταρισμός τους; Πώς θα σπάσει η διαδικασία φασιστικοποίησης της παγκοσμιοποίησης; Ειλικρινά, ποιος μπορεί να πιστέψει ότι θα μπορέσουμε να νικήσουμε κάνοντας μια ευχή σε κάθε χάντρα του κομπολογιού μας, με αγώνα για μικροαλλαγές, με επίκληση στα αστικά δικαιώματα, με τη συλλογή υπογραφών ή με “μακρινούς περιπάτους”;» (Joelle Aubron, Nathalie Menigon, Jan-Marc Rouillan – «Action Directe»).
«Πότε θα γίνει η δίκη των χρυσαυγιτών και τι αποτέλεσμα θα έχει;». Μ’ αυτό τον τίτλο και ταυτόχρονα με την έναρξη του τριωδίου και τη γιορτή τελωνών και φαρισαίων, ξεκίνησε ο μεγάλος διαγωνισμός της στήλης. Πρώτο βραβείο ένα τριήμερο στον μαγευτικό Μελιγαλά, ενώ ένας ακόμη τυχερός θα κερδίσει ένα διήμερο στο Βίτσι.
ΣυΡιζΑ κρώζουν τα πουλιά, ΣυΡιζΑ λέν’ τ’ αηδόνια
σύρριζα φτερουγίζοντας από την Ευρωλάνδη.
Κι ένα πουλί αλλήθωρο, φασιστοαναθρεμμένο
πετάει στον Εβρο, στα Ιμια και λέει τα δικά του.
Εχει βουλτέψει ο κόσμος… Προχθές ένα αβραμοπουλημένο έβρισε την Κοκκινοσκουφίτσα με ακατονόμαστες φράσεις. Το τι «μητσοτακισμένο», «κασιδιάρικο» και «ραχηλικό» την αποκάλεσε, δεν περιγράφεται! Ομως βρήκαν και τα κάνουν όλοι αυτοί οι θρασείς πρώην σαμαρικοί και νυν ξεσαμάρωτοι. Ε, ρε, Παπαδόπουλος που τους χρειάζεται… Να έχει κάθε βράδυ «στην υγειά μας», να δουν αυτοί οι παναγιωτοπουλημένοι…
Παραμένουμε στον χώρο τού με σαφή πολιτικά ερείσματα πνευματικού αυνανισμού, καταθέτοντας κι ετούτο: Αναμφίβολα η στυτική δυσλειτουργία μεγάλης μερίδας Ελλήνων οφείλεται στο γεγονός ότι η χώρα δεν διαθέτει (και Δένδια θέτει) έναν ηγέτη αντίστοιχου μεγέθους και βεληνεκούς του Vladimir Putin. Είναι κάτι που ο θυμόσοφος λαός ομολογεί απερίφραστα μέσα από τη γνωστή παροιμία «δεν έχουμε Putin και φαλλοί κλίναι».
Κι εκεί που έβριζε, πολεμούσε και έκλεινε το twitter ο Ερντογάν εφέντης, τσαααακ έριξε το πρώτο «τιτίβισμα»! Αλαλα τα χείλη των ασεβών, που περιμένουν να δουν και ιστοσελίδα του στο facebook για να γίνουν φίλοι.
Οσο για τη μακάρια μπανανία, ο αδούλωτος πλην ημιαναλφάβητος ελληνισμός σχολίασε και αναπαρήγε σωρηδόν το τιτίβισμα του Βαρουφάκη, αλλά δεν βρήκε τίποτε να πει για εκείνα τα «Παλαιστήνιος» και «Ρωμά» που έβγαλαν τα μάτια των όλο και λιγότερων που γνωρίζουν στοιχειωδώς ελληνικά. Μόνο για τα πουκάμισα έχει άποψη ο ελληνισμός. Καθείς σύμφωνα με όσα ξέρει και –κατά την αλεπού- όσα φτάνει…
Allons enfants dell’ άπατρι!
Κοκκινοσκουφίτσα
