Από τις στήλες των «Νέων» (30.6.14) είδαμε (μαζί με τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ) το νέο λαγουδάκι που έβγαλε από το καπέλο του το οικονομικό επιτελείο του κόμματος, διά γραφίδος Γιάννη Μηλιού.
Εκκινώντας από προτάσεις διάφορων θεσμικών ευρωπαϊκών οικονομικών ινστιτούτων και υιοθετώντας τρία προαπαιτούμενα [1) Απαιτείται πολιτική δραστικής μείωσης του χρέους στην ευρωζώνη, 2) οι λιγότερο χρεωμένες χώρες δε θα πρέπει να αναλάβουν το κόστος της αποχρέωσης των περισσότερο χρεωμένων και 3) η πολιτική λύση της δραστικής μείωσης του χρέους στην ευρωζώνη δεν θα πρέπει να αμφισβητεί τις κυρίαρχες πολιτικές στην ευρωζώνη, δηλαδή τη συνέχιση της λιτότητας], ο Μηλιός καταλήγει πως «η βασική πρόταση που προκύπτει με βάση τα παραπάνω τρία “προαπαιτούμενα” είναι το “θάψιμο” του χρέους για δεκαετίες, με παράλληλη συνταγματική κατοχύρωση της Συνθήκης για τη Σταθερότητα, τον Συντονισμό και τη Διακυβέρνηση, που μονιμοποιεί τη λιτότητα».
Αυτά υποτίθεται δεν τα λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά διάφορα ινστιτούτα. Ομως, στον οικονομολόγο του ΣΥΡΙΖΑ αρέσει η ιδέα του «θαψίματος» του χρέους, διότι αποτελεί μια… ρεαλιστική λύση για όλους! Πώς θα γίνει το «θάψιμο»; Μέσω swap. Η ΕΚΤ θα συνάψει συμφωνία ανταλλαγής με κάθε χρεωμένη χώρα, θα πάρει ένα μέρος του δημόσιου χρέους της με ομόλογο μηδενικού επιτοκίου. Οι χώρες θα υποχρεώνονται να επαναγοράσουν το χρέος τους «έπειτα από πέντε ή έξι δεκαετίες, δηλαδή σε μια μελλοντική στιγμή όταν αυτό θα αποτελεί πλέον μικρό ποσοστό του (τότε) ΑΕΠ τους». Οπως σημειώνει ο Μηλιός, «με τη λύση αυτή δεν κουρεύονται ούτε η αξία ούτε τα επιτόκια των χρεογράφων που κρατούν οι δανειστές. Δεν υπάρχουν απώλειες ούτε για τις τράπεζες ούτε για τα ασφαλιστικά ταμεία. Δεν δημιουργούνται εντάσεις μεταξύ των χωρών, αφού δεν λαμβάνουν χώρα διαγραφές χρεών ή μεταβιβάσεις».
Απορούμε πώς αυτή η νέα πρόταση από πλευράς οικονομικού επιτελείου ΣΥΡΙΖΑ δεν απασχόλησε τη δημόσια σφαίρα (ίσως αργότερα). Απορούμε πώς ο «τσιτατολόγος» Βενιζέλος δεν εκφώνησε κάποιο «καλωσορίσατε στην όαση του πραγματικού».
Διότι το swap που προτείνει ο Μηλιός δεν είναι κάτι καινούργιο, ούτε κάτι που αντιτίθεται στο βασικό σενάριο διαχείρισης του ελληνικού χρέους, που ακολουθείται από το φθινόπωρο του 2011. Οσοι παρακολουθούν τα οικονομικά γνωρίζουν πως η Ελλάδα μπήκε στην ΟΝΕ, μειώνοντας τεχνητά το χρέος της με το περιβόητο swap που έκανε ο Σημίτης με την Goldman Sachs (με τη σύμφωνη γνώμη των «εταίρων», φυσικά). Γνωρίζουμε, ακόμη, όλοι πως από το 2011 και μετά έγιναν ρυθμίσεις των χρεών, πέρα από το κούρεμα: παράταση περιόδου εξόφλησης, μείωση επιτοκίων. Τέλος, γνωρίζουμε ότι κάτι τέτοιο βρίσκεται και πάλι υπό σχεδιασμό. Αρα, ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ, δεν προτείνει κάτι διαφορετικό ο οικονομολόγος του ΣΥΡΙΖΑ.
Η διαφορά είναι πως αντί για τη «βήμα προς βήμα προσέγγιση», ο Μηλιός προτείνει μια συνολική λύση. Δηλαδή, μια μεγάλη παράταση της περιόδου αποπληρωμής του χρέους, με τα επιτόκια να τρέχουν, για να μην ζημιωθεί κανένας λέει. Αντί της Goldman Sachs, που πήρε χοντρή προμήθεια, αυτός προτείνει την ΕΚΤ, χωρίς προμήθεια. Γι’ αυτό και λέμε ότι θα μπορούσε να του πει ο Βενιζέλος «καλωσορίσατε στην όαση του πραγματικού».
Περιττεύει να σημειώσουμε πως αυτή η πρόταση είναι πίσω όχι μόνο από το «διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους», που υποτίθεται ότι είναι η επίσημη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από την πρόταση των «ευρωομόλογων», που υποστήριζε κάποτε και ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι θέση για συμβιβασμό-υποταγή στη Γερμανία!
Π.Γ.