♦ Η Μανωλάδα της Φρανκφούρτης
Η εικόνα δεν είναι από τη Μανωλάδα, ούτε από το ερειπωμένο εργοστάσιο της Columbia, στο οποίο κάποτε είχαν βρει καταφύγιο εξαθλιωμένοι μετανάστες. Δεν είναι από τα περίχωρα κάποιας ασιατικής μεγαλούπολης, όπου φτιάχνουν παραγκομαχαλάδες οι εσωτερικοί μετανάστες. Είναι από την καρδιά της Ευρώπης. Από την οικονομική της πρωτεύουσα (εκεί εδρεύει η ΕΚΤ), την Φρανκφούρτη.
Οι μετανάστες που μετέτρεψαν σε κατοικία τα μισοερειπωμένα κτίρια μιας πρώην μεταφορικής εταιρίας δεν είναι «χωρίς χαρτιά», δεν προέρχονται από την Αφρική ή την Ασία. Είναι πολίτες της ΕΕ, που μετανάστευσαν νόμιμα στη Γερμανία, αναζητώντας ένα μεροκάματο στις χειρότερες δουλειές που υπάρχουν στην ηγέτρια δύναμη της ΕΕ.
Η εικόνα δεν χρειάζεται επεξηγήσεις. Τα λέει όλα. Εκείνο που ενδεχομένως δεν γνωρίζετε είναι πως τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού της Γερμανίας συγκρότησαν επιτροπή υπό τον χριστιανοδημοκράτη υπουργό Εσωτερικών Τόμας ντε Μεζιέρ και τη σοσιαλδημοκράτισσα υπουργό Εργασίας Αντρέα Νάλες (ναι, ναι, αυτή που ήταν η επικεφαλής της «αριστερής» πτέρυγας του SPD) για να εξετάσει τις «καταχρήσεις του γερμανικού κοινωνικού κράτους» από τους μετανάστες. Η επιτροπή παρουσίασε την περασμένη βδομάδα την έκθεσή της, η οποία μεταξύ των άλλων προτείνει να απαγορεύεται η επάνοδος στη Γερμανία των εργατών από χώρες-μέλη της ΕΕ που έχουν «καταχραστεί κοινωνικές παροχές» και να περιοριστεί ο «χρόνος αναζήτησης εργασίας στη Γερμανία». Να διώχνονται, δηλαδή, οι εργάτες που εργάζονται περιστασιακά ή «μαύρα».
Αυτός είναι ο πολιτισμός της Ευρωένωσης. Αυτή είναι η «ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων». Αυτός είναι ο παράδεισος που θέλουν να αναζητήσουν και έλληνες εργαζόμενοι, σπρωγμένοι από την ανεργία που μαστίζει τη χώρα μας.
♦ Μαξιλάρα (1)
Ηξερε πολύ καλά τι έλεγε ο Σαμαράς, όταν –πριν λίγο καιρό– διαβεβαίωνε τους Γερμανούς, ότι η κυβέρνησή του δεν κινδυνεύει με πτώση, γιατί έχει εξασφαλίσει ένα «μαξιλάρι» από βουλευτές εκτός κυβερνητικής πλειοψηφίας. Δεν είναι μόνο αυτοί που έφυγαν από τον Καμμένο, δεν είναι μόνο ο Λοβέρδος με τον Αηδόνη. Είναι ακόμη και βουλευτές της ΔΗΜΑΡ, όπως οι Ψαριανός και Οικονόμου, που φρόντισαν να καθήσουν στο καφενείο της Βουλής απέχοντας από την ψηφοφορία για το πολυνομοσχέδιο. Επισήμως η ΔΗΜΑΡ τους αποδοκίμασε, όμως δεν ήταν ο ίδιος ο Κουβέλης που τάχθηκε κατά της πρότασης δυσπιστίας που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ, κλείνοντας έτσι το μάτι στα επιτελεία του συστήματος και διαβεβαιώνοντας για πολλοστή φορά ότι αυτός δεν πρόκειται να ρίξει την κυβέρνηση, γι' αυτό και πρέπει να τον στηρίξουν τα ΜΜΕ τους;
Οπως βλέπετε, ο Σαμαράς δεν διαθέτει κανένα διακοσμητικό μαξιλαράκι, αλλά κοτζάμ μαξιλάρα με πούπουλα χήνας.
♦ Μαξιλάρα (2)
Οποιος αμφιβάλλει για το αν ο Σαμαράς διαθέτει «μαξιλάρι» βουλευτών δεν έχει παρά να προσέξει όχι μόνο πόσοι ψήφισαν «ναι» στις δυο ονομαστικές ψηφοφορίες για το πολυνομοσχέδιο (152 και 151 με δύο βουλευτές της πλειοψηφίας να απουσιάζουν δικαιολογημένα), αλλά και πόσοι ψήφισαν «κατά» + «παρών». Ηταν 135+1 στην πρώτη ψηφοφορία και 136+1 στη δεύτερη. Οπως βλέπετε, από το λογαριασμό δεν λείπουν μόνο οι προφυλακισμένοι χρυσαυγίτες αλλά και κάμποσοι άλλοι. Και οι απουσίες τους είναι με νόημα.
Φαντάζεστε ότι ο Σαμαράς δεν έχει τη δυνατότητα να πάρει τον Κασαπίδη (διαγραφέντα από τη ΝΔ) και τους αποχωρήσαντες από το κόμμα Καμμένου Γιοβανόπουλο και Γιαταγάνα; Φαντάζεστε ότι οι χρυσαυγίτες δε θέλουν να κρατήσουν τις έδρες και τους παχυλούς βουλευτικούς μισθούς που θα τους καταβάλλονται και στη φυλακή; Φαντάζεστε ότι ο Λοβέρδος δε θα σπεύσει με απανωτά φλικ-φλακ, αν ο Σαμαράς του προτείνει υπουργείο στον επόμενο ανασχηματισμό; Γι’ αυτό το λόγο δεν έφυγε από το ΠΑΣΟΚ;
Ο Σαμαράς δεν είναι αφελής να κάνει τώρα τις κινήσεις του. Θα τις κάνει όταν τις χρειαστεί. Γι’ αυτό διέγραψε με μοναδική άνεση τον Κακλαμάνη. Αλλωστε, κρατώντας σε οριακό επίπεδο την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, έχει ένα καλό όπλο για να εκβιάζει τις κοινοβουλευτικές ομάδες ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και να ελέγχει την κατάσταση, βάζοντας συνεχώς το δίλημμα «ή ψηφίζετε ή παίρνετε την ευθύνη να ρίξετε την κυβέρνηση».
♦ Καραγκιοζιλίκια
«Σπάμε την απαγόρευση» ήταν ο τίτλος του δελτίου Τύπου της ΑΔΕΔΥ, το πρωί της περασμένης Τρίτης. Στο σώμα του δελτίου, βέβαια, δεν αναφερόταν κάτι σχετικό. Απλά καλούσε την κυβέρνηση να άρει την απαγόρευση. Αλλωστε, η συγκέντρωση των αστικοποιημένων συνδικάτων οργανωνόταν σε χώρο για τον οποίο δεν υπήρχε απαγόρευση (πλατεία Κλαυθμώνος) και ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καλέσει «τον ελληνικό λαό να αντισταθεί στα κυβερνητικά σχέδια και να εκφράσει μαζικά και ειρηνικά την αντίθεση του στα μνημονιακά σχέδια λιτότητας και εξαθλίωσης». Ευτυχώς που δεν καταλαβαίνουν πόσο γελοίοι γίνονται, γιατί έτσι αφήνουν να φανεί η πραγματική τους φύση.
♦ Ανασχηματισμός μετά τις εκλογές
Διορίζοντας δυο νεοδημοκράτες βουλευτές στις θέσεις των παραιτηθέντων (για διαφορετικούς λόγους ο καθένας) αναπληρωτών υπουργών Καλαφάτη και Χαρακόπουλου, ο Σαμαράς έστειλε το μήνυμα ότι δεν πρόκειται να κάνει ανασχηματισμό μέχρι τις ευρωεκλογές. Λογική κίνηση από τη μεριά του. Ο ανασχηματισμός είναι ένα εργαλείο στα χέρια των πρωθυπουργών για ν' ανακατέψουν την τράπουλα, να αποπροσανατολίσουν, να λύσουν εσωκομματικά προβλήματα, να βολέψουν συμφέροντα. Αν έκανε τώρα ανασχηματισμό, ο Σαμαράς θα αχρήστευε αυτό το εργαλείο. Θα έκαιγε μια δυνατότητα που έχει και η οποία θα του είναι χρήσιμη μετά τις ευρωεκλογές. Οποιο κι αν είναι το αποτέλεσμά τους.
♦ Βίοι παράλληλοι
«Ψηφίζοντας ή απέχοντας, εκφράσατε τη δυσφορία και την απογοήτευσή σας. Το μήνυμα που μου απευθύνατε το λαμβάνω προσωπικά». Αυτά διεμήνυσε στους Γάλλους ο Ολάντ, σε τηλεοπτικό του διάγγελμα το βράδυ της περασμένης Δευτέρας, μια μέρα μετά τη συντριβή των σοσιαλδημοκρατών στις δημοτικές εκλογές (έχασαν 151 δήμους με πληθυσμό πάνω από 10.000 κατοίκους, ανάμεσα στους οποίους και παραδοσιακά κάστρα τους, όπως η Τουλούζ, το Σεντ Ετιέν, η Ρενς και η Ανζέρ). Και άμ' έπος άμ' έργον. Καρατόμησε τον πρωθυπουργό Ζαν-Μαρκ Ερό και στη θέση του διόρισε τον υπουργό Εσωτερικών Μανουέλ Βαλς, τον επονομαζόμενο και «πρώτο μπάτσο της Γαλλίας» ή «Σαρκοζί της Αριστεράς». Από την άποψη αυτή, ακολουθεί παράλληλη πορεία με τον Σαμαρά, που εργάζεται εντατικά για την προς τα δεξιά διεύρυνση της ΝΔ.
Ας μην μας απατούν, όμως, τα φαινόμενα. Η δεξιά Μέρκελ, για παράδειγμα, επεκτάθηκε προς τ' αριστερά, στήνοντας κυβερνητική συμμαχία με τους σοσιαλδημοκράτες. Κάθε κυβερνητικό αστικό κόμμα αναζητά την καλύτερη συνταγή για να κυβερνήσει ή για να ενισχύσει τη θέση του. Οι όροι «αριστερά» και «δεξιά» έχουν απολύτως σχετική σημασία. Εκείνο που μετράει είναι πρώτα η εξασφάλιση της δυνατότητας διαχείρισης του συστήματος και μετά η διάσωση του κάθε αστικού κόμματος εξουσίας.
♦ Tυχοδιωκτισμός στο τετράγωνο
«Η ουσία της υπόθεσης υπηρετήθηκε στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Αν μπορούσαμε να κάνουμε και κάτι άλλο, θα το κάναμε. Αυτό φάνηκε και από το ότι ο κ. Παπανδρέου και ο Απόστολος Κακλαμάνης δεν ψήφισαν τα των τραπεζών (…) και αυτό ήταν πολύ μεγάλο κέρδος…». Αυτά δήλωσε, μεταξύ άλλων, ο γραμματέας της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Βούτσης στο ραδιοσταθμό «Αθήνα 9,84», την περασμένη Δευτέρα. Μέχρι πού θα φτάσει ο τυχοδιωκτισμός τους, όταν αναγορεύουν σε θετικό γεγονός και μεγάλο κέρδος τις απολύτως ελεγχόμενες αρνητικές ψήφους του Παπανδρέου και του Κακλαμάνη; Να ήταν κάποιοι άλλοι, να πούμε πάει στο διάολο, αλλά ο Παπανδρέου και ο Κακλαμάνης, που σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος των αντι-ΣΥΡΙΖΑ επιθέσεων στη Βουλή; Δυο ηγετικές μορφές της σοσιαλδημοκρατίας, που δεν υπάρχει περίπτωση να ρίξουν την κυβέρνηση;
♦ Εξασφαλίστηκε
Το ξέρει καλά το παιχνίδι ο Μ. Χαρακόπουλος. Το έχει ξαναπαίξει και επί Καραμανλή, με στόχο τη διατήρηση της βουλευτικής του έδρας. Και δεν τα καταφέρνει και άσχημα. Στο Μαξίμου δεν είχε καμιά άκρη, με τον Τσαυτάρη δεν έλεγε ούτε καλημέρα, ο ρόλος του στο ΥΠΑΑΤ ήταν διακοσμητικός, η εκλογική του πελατεία πίεζε, επέλεξε το δρόμο της ηρωικής εξόδου από την κυβέρνηση, πριν προλάβει να τον ξαποστείλει ο Σαμαράς που σχεδιάζει ανασχηματισμό.
Και βέβαια, έδειξε απόλυτη νομιμοφροσύνη, ξεκαθαρίζοντας ότι διαφωνεί στη ρύθμιση με το γάλα, αλλά θα υπερψηφίσει το πολυνομοσχέδιο για να μη θέσει «σε δοκιμασία την απρόσκοπτη χρηματοδότηση της χώρας». Η πλάκα είναι πως στο φινάλε ο Τσαυτάρης του πήρε όλη τη δόξα, λέγοντας ότι ήταν αυτός που αρνήθηκε να υπογράψει το πολυνομοσχέδιο και ανάγκασε τον Χατζηδάκη να κάνει την τελική διατύπωση. Οπότε, κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία, ο Χαρακόπουλος εξέφρασε γραπτά την ικανοποίησή του διότι «έστω και με την παραίτησή μου από τη θέση του αναπληρωτή υπουργού ΑΑΤ, συνέβαλα στο να βρεθεί μια σαφώς καλύτερη λύση στο ζήτημα που ανέκυψε με το φρέσκο γάλα». Το ζητούμενο για τον Χαρακόπουλο εξασφαλίστηκε. Στην κεντρική πολιτική σκηνή ουδέποτε έπαιζε δυνατά, όμως την έδρα στην Λάρισα την εξασφάλισε.
♦ «Μαζεμένες» απαντήσεις
Μπορεί ο Τσίπρας να λέει από τα μπαλκόνια «στις 25 ψηφίζουμε στις 26 φεύγουν», όμως ο Σκουρλέτης έχει αναλάβει να μαζεύει τα μπόσικα. Οταν ρωτήθηκε (την περασμένη Δευτέρα, στο κομματικό ραδιόφωνο), αν παραμένουν οι στόχοι που έθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ για τις ευρωεκλογές και τις περιφερειακές εκλογές (τις δημοτικές τις ξέχασε ο συντάκτης), απάντησε λακωνικά με μια φράση που φαίνεται πως του αρέσει: «Νομίζω ότι θα είναι ένα αποτέλεσμα το οποίο θα είναι εφαλτήριο της μεγάλης ανατροπής». Μ’ άλλα λόγια, έχουμε πολύ δρόμο ακόμη…