♦ Ευλόγησον!
«ΚΑΤΗΓΟΡΩ, μπροστά στο μεγάλο λαϊκό δικαστήριο, τη σπείρα των αγιορειτών και τους συνενόχους της.
ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΩ, στον φορολογούμενο λαό, στον κόσμο των πεινασμένων και των απόκληρων της ζωής, τη διπλή εκμετάλλευση που τους γίνεται, για χάρη των 4 χιλιάδων παρασίτων του αμαρτωλού βουνού».
Θέμος Κορνάρος
♦ Νταβατζήδες
Στις 28 του περασμένου Γενάρη, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλου χαιρέτισε την ανακοίνωση της Ryanair για δημιουργία άμεσα 2.800 νέων θέσεων εργασίας στην Ελλάδα, ως «γεγονός που επιβεβαιώνει την εμπιστοσύνη των μεγάλων επενδυτών στην ελληνική οικονομία», όπως είπε. Συνεχίζοντας, με το γνωστό οίστρο που απέκτησε όταν θήτευε ως port parole της Ρούλας Κορομηλά, είπε ότι αυτή η εμπιστοσύνη «οικοδομήθηκε με συνεχείς επαφές και επίπονες προσπάθειες της κυβέρνησης και προσωπικά του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά», για να καταλήξει με ύφος που δε σηκώνει αντίρρηση: «Αλλωστε, το 2014 θα είναι μετά από πολλά δύσκολα χρόνια η χρονιά της ανάπτυξης και των υγιών νέων θέσεων εργασίας».
Τα νεότερα της Ryanair τα γνωρίζετε. Δεν δημιούργησε βέβαια -και μάλιστα άμεσα- 2.800 θέσεις εργασίας, αλλά ζητάει και νταβατζιλίκι απ' όσους θα αναζητήσουν μια θέση εργασίας. Το δουλεμπορικό γραφείο («ανάδοχος εταιρία» ονομάζεται στη γλώσσα της απάτης) που θα κάνει τις προσλήψεις ζητά από κάθε εργαζόμενο τέσσερα χιλιάρικα ως «δίδακτρα εκπαίδευσης», χωρίς καμιά κατοχύρωση ότι θα προσληφθούν κιόλας!
Είναι γνωστό τι σημαίνει «εταιρίες χαμηλού κόστους» στον τομέα των εργασιακών σχέσεων. Στύψιμο των εργαζόμενων με μεσαιωνικές μεθόδους. Πώς, όμως, μπορείς να χαρακτηρίσεις τον πρωθυπουργό που διαφημίζει τις εταιρίες-δουλεμπόρους εκτός από νταβατζή των καπιταλιστών ιδιοκτητών τους;
♦ Μας τα 'παν κι άλλοι
«Οφείλουν επίσης να γνωρίζουν και οι εταίροι ότι εμείς δεν θα αποδεχθούμε τέτοιου είδους προεκλογικά τετελεσμένα». Θα μπορούσαμε να πούμε στον Τσίπρα, που για μια φορά ακόμη παρέστησε το κοκοράκι, ότι αυτά μας τα έχουν πει και άλλοι (προεκλογικά πάντα). Θα μπορούσαμε να του θυμίσουμε τη ρήση Καραμανλή για τα πράγματα που λέγονται και δε γίνονται στην αστική πολιτική. Θα μπορούσαμε να του θυμίσουμε ότι ένα κράτος έχει συνέχεια και επομένως οφείλει να σέβεται τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνει έναντι συμμαχιών στις οποίες συμμετέχει. Εχει δικαίωμα να προσπαθήσει να τις αλλάξει, μέσω των διαδικασιών που προβλέπει το εσωτερικό δίκαιο αυτών των συμμαχιών, όχι όμως να τις καταγγείλει, εκτός αν η καταγγελία συνοδευτεί και με αποχώρηση από τη συμμαχία.
Δεν χρειάζεται, όμως, να θυμίσουμε τίποτα από τα παραπάνω. Στον Τσίπρα απαντά ο… Τσίπρας: (συνέντευξη στη «Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ»): «Η κ. Μέρκελ είναι μια ρεαλίστρια πολιτικός, που δεν θα ρίσκαρε να συνδεθεί το όνομά της στην ιστορία με την διάλυση της Ευρωζώνης, μόνο και μόνο για να επιδείξει την σκληρότητά της απέναντι σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ». Και συμπληρώνει ο Σταθάκης: (συνέντευξη στο «Βήμα της Κυριακής»): «Εμείς ισχυριζόμαστε ότι οι προτάσεις μας είναι επωφελείς και για την ΕΕ σε σχέση με το αδιέξοδο στο οποίο έχει φτάσει το ελληνικό πρόβλημα και για την Ελλάδα, αφού θα αποδεσμευθεί από τη σημερινή κατάσταση και θα δημιουργήσει προϋποθέσεις οικονομικής ανάπτυξης με κοινωνική συνοχή και δικαιοσύνη. Μπορεί να υπάρξουν εντάσεις, αλλά θα πρυτανεύσουν, ως συνήθως, η κοινή λογική και η ανάγκη να εξυπηρετηθεί το κοινό συμφέρον. Και συγκρούσεις μπορεί να υπάρξουν, όμως το θεωρώ απίθανο να οδηγήσουν σε ακραία φαινόμενα».
♦ Οι πρώτοι διδάξαντες
Αναφερόμενος στον συνδικαλιστή του υπουργείου Περιβάλλοντος, που «φέρεται να εμπλέκεται στο κύκλωμα λαθρεμπορίας καυσίμων», έγραψε ο «Ριζοσπάστης» (21.1.14): «Ο εν λόγω συνδικαλιστής δεν είναι μέλος του ΚΚΕ, ούτε ανήκε ποτέ στο ΚΚΕ. Ηταν για χρόνια συνδικαλιστής του ΠΑΣΟΚ, που μόνο στις τελευταίες αρχαιρεσίες είχε συνεργαστεί με την ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ. Το 2012 είχε κάνει δήλωση εκλογικής στήριξης στο ΚΚΕ και τίποτα περισσότερο». Μπορεί πράγματι να μην έγινε ποτέ μέλος του Περισσού ο συγκεκριμένος, γιατί όμως σφυρίζουν αδιάφορα τα στελέχη του Περισσού; Αυτοί που τον πήραν στην παράταξή τους δεν ήξεραν τίποτα, δεν είχαν ψυλλιαστεί τίποτα; Για να δημοσιεύουν στο κομματικό έντυπο δήλωση εκλογικής στήριξης του κόμματός τους, γεμάτη από αγωνιστικό βερμπαλισμό, σημαίνει ότι θεωρούσαν τον εν λόγω πασόκο συνδικαλιστή σοβαρό κοινωνικό παράγοντα, του οποίου η στήριξη αποτελούσε δείγμα της διείσδυσης των απόψεών τους σε ευρύτερα ακροατήρια. Δεν τρέχει, λοιπόν, τίποτα μετά τις αποκαλύψεις για τη δράση του και την προφυλάκισή του; Κάθε λίγο και λιγάκι ο Περισσός κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ για τις κολεγιές του με πρώην Πασόκους, όμως αυτός είναι ο πρώτος διδάξας αυτού του πολιτικού αμοραλισμού, που υπηρετεί την ψηφοθηρία και τίποτ' άλλο.
ΥΓ1: Συγχαρητήρια στο «Ριζοσπάστη» για το «φέρεται» που χρησιμοποίησε αναφερόμενος στις κατηγορίες κατά του συνδικαλιστή. Μόνο να το θυμούνται αυτό σε όλες τις περιπτώσεις…
ΥΓ2: «Ρήξη με το ευρώ και την ΕΕ – Διαγραφή του χρέους – Κρατικοποίηση των τραπεζών χωρίς αποζημίωση με δημόσιο έλεγχο – Απαγόρευση των απολύσεων – Εργατικός έλεγχος σε όλη την κοινωνία – Να δυναμώσουμε την Αντικαπιταλιστική Αριστερά ψηφίζοντας ΚΚΕ». Αυτά έγραφε στο… αδιάφορο κείμενό του, που δημοσίευσε ο «Ριζοσπάστης», ο συνδικαλιστής του ΥΠΕΚΑ, που κατέληγε μ’ ένα κρεσέντο ρομαντικής αισιοδοξίας: «Ας είμαστε αισιόδοξοι. Οι κερασιές θα ανθίσουν και φέτος». Το… εγερτήριο σάλπιασμα του… Σαούλ που είδε το φως και έγινε Παύλος («νομίζω ότι με αυτή την υπέρβασή μου να γυρίσω στην αλήθεια και να ξυπνήσω από το λήθαργο, δικαιούμαι ακόμη να έχω ελπίδες!) δημοσιεύτηκε στο «Ριζοσπάστη», στις 13.6.2012, στη σελίδα 14.
♦ Τσιράκια του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού
«Η ΕΕ αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά σοβαρό έλλειμμα ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής, ευθυγραμμίστηκε με τη στάση των ΗΠΑ, αδυνατώντας να αναδειχτεί σε δύναμη σταθερότητας και ειρήνης. Η μονόπλευρη στήριξη σύσσωμης της αντιπολίτευσης στην οποία δραστηριοποιούνται έντονα ακροδεξιά και νεοναζιστικά κινήματα είναι αποκαλυπτική». Αυτά έγραψε σε άρθρο της στο «Εθνος» (20.2.14) η τομεάρχης του ΣΥΡΙΖΑ Ρένα Δούρου, κάνοντας το μαύρο άσπρο και αναλαμβάνοντας την υπεράσπιση του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού. Ακου εκεί: «σοβαρό έλλειμμα ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής» και «ευθυγράμμιση με τις ΗΠΑ», όταν είναι γνωστό πως ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, με πρώτη τη Γερμανία, έκαναν ανοιχτή επέμβαση στα εσωτερικά της Ουκρανίας, ενθαρρύνοντας την αντιπολίτευση, ενώ οι ΗΠΑ ακολούθησαν δεύτερες και καταϊδρωμένες. Αλήθεια, «έλλειμμα ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής» έδειξαν η συμμετοχή στις διαδηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας Στάινμαγιερ και της αρμόδιας για την εξωτερική πολιτική της ΕΕ Αστον; Οι ΗΠΑ τους επέβαλαν να προχωρήσουν σε μια τόσο χοντροκομμένη παρέμβαση στα εσωτερικά ανεξάρτητου κράτους ή η ιμπεριαλιστική πολιτική της προς Ανατολάς επέκτασης;
♦ Ο θάνατος ως μπίζνα
Αυτό που συνέβη με το θάνατο του Σάκη Μπουλά δεν έχει προηγούμενο. Δεν ήταν δα ο νεκρός η Βουγιουκλάκη ή ο Καζαντζίδης. Δεν έγινε λαϊκό προσκύνημα στην κηδεία του. Ολα πήραν τη μορφή μιας καλοσχεδιασμένης διαφημιστικής καμπάνιας, στην οποία πρωταγωνίστησαν οι συνεργάτες του στο κέντρο που εμφανιζόταν (Σαββόπουλος, Ζουγανέλης, Μαχαιρίτσας) και το Mega. Οι πρώτοι βρήκαν την ευκαιρία να διαφημίσουν το μαγαζί που δουλεύ-ουν και να τραβήξουν κόσμο, το δε Mega βρήκε την ευκαιρία να διαφημίσει τις επαναλήψεις με σίριαλ στα οποία πρωταγωνιστούσε ο μακαρίτης, τα οποία θα δούμε να επαναλαμβάνονται καλοκαίρι και χειμώνα. Αδίστακτοι στα διαφημιστικά τους σχέδια, κατάφεραν να ξεφτιλίσουν μετά θάνατο τον άνθρωπο που υποτίθεται ότι υπεραγαπούσαν. Ενώ η οικογένειά του ζήτησε κηδεία σε στενό κύκλο, αυτοί μετέτρεψαν το θάνατό του σε τηλεοπτικό θέαμα.
♦ Γομάρια
Δεν έχει σημασία το πολιτικό μέγεθος ή το προς διεκδίκηση πόστο. Σημασία έχει το πολιτικό χρώμα. Αν είναι από φαιό έως κατάμαυρο, ο «μετανοηθείς» περνά την πύλη του Μαξίμου και φωτογραφίζεται με τον ίδιο τον Σαμαρά. Ετσι συνέβη και με τον γνωστό Ροντούλη, ο οποίος έγινε δεκτός από τον Σαμαρά και πήρε το χρίσμα για τη δημαρχία Τυρνάβου, μέσω της οποίας φιλοδοξεί κάποια στιγμή να επανακάμψει στην κεντρική πολιτική σκηνή. Αλλά και να μην τα καταφέρει, δεν πολυσκάει. Τι ήταν ο Ροντούλης πριν βρεθεί στην κεντρική πολιτική σκηνή, ελέω ΛΑΟΣ; Πρόεδρος των τριτέκνων!
Κι επειδή Ροντούλης είν’ αυτός, τράβηξε ένα πατόκορφο γλείψιμο στον Σαμαρά, που «ενσαρκώνει μια δύναμη ελπίδας, σταθερότητας και ενότητας του ελληνικού λαού», ο οποίος «με την ψήφο του θα απορρίψει τον εθνικό και κοινωνικό ολετήρα κ. Τσίπρα». Πόσος καιρός πέρασε από τότε που ο Ροντούλης κατήγγειλε την «παρέα της Βοστώνης» (Σαμαρά και Παπανδρέου), ότι «έστρεψε τις εξελίξεις στην κατεύθυνση του κυβερνητικού κατεστημένου, προφανώς για να καλύψει τις πομπές και τα λαμόγια που παρασιτούν στους κόλπους της»; Μόλις δυο χρόνια!