Η κυβέρνηση έχει ανάγκη από προεκλογική στήριξη και όπως δείχνουν οι κατευθυνόμενες διαρροές αυτή τη βδομάδα στη Γερμανία (και όχι μόνο) «κάτι» θα υπάρξει και επίσημα. Κάποιες δηλώσεις για «επαναρρύθμιση» του ελληνικού χρέους, με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και ίσως μείωση των επιτοκίων. Και υπόσχεση, βέβαια, ότι θα καλυφθεί το χρηματοδοτικό κενό 2014-2015 με ένα νέο δάνειο, «ύψους 10-20 δισ. ευρώ», όπως αναφέρει το «σχέδιο Σόιμπλε» που διέρρευσε στο Spiegel.
O Nτεϊσελμπλούμ ήταν ο πρώτος επίσημος που έκανε δήλωση, επιβεβαιώνοντας ότι ετοιμάζεται νέο «πακέτο» για την Ελλάδα.
Η τρόικα δε βιάζεται να επανέλθει στην Αθήνα. Θα περάσει και το Eurogroup του Φλεβάρη, ίσως και του Μάρτη, ενώ τα ποσά που θα χρειαστούν για την αποπληρωμή κάποιων ομολόγων που λήγουν τους επόμενους μήνες θα βρεθούν μέσα από έμμεσα κανάλια. Θα δοθούν «έναντι», γιατί η πληρωμή των ομολόγων στη λήξη τους αποτελεί ιερή υποχρέωση.
Κατά τον Απρίλη, θα γίνει και μια συμφωνία για τη «διανομή» μέρους του πρωτογενούς πλεονάσματος, αφού η Eurostat εγκρίνει το μέγεθός του.
Ετσι, Σαμαράς και Βενιζέλος θα έχουν δυο γήπεδα προεκλογικής δημαγωγίας: το γήπεδο του πρωτογενούς πλεονάσματος, όπου τηρούν τις δεσμεύσεις τους, και το γήπεδο της σχεδιαζόμενης επιμήκυνσης του χρέους, που θα γίνει κάποια στιγμή μέσα στο καλοκαίρι. Μ’ αυτά θα πορευθούν προς τις ευρωεκλογές, στοχεύοντας σ’ ένα «αξιοπρεπές σκορ».
Η επιμήκυνση του χρέους κάποια στιγμή θα γίνει κι αυτό δεν το μαθαίνουμε τώρα. Προκύπτει από την ίδια τη λογική των πραγμάτων. Αν δεν επιμηκύνουν την περίοδο εξόφλησης, το ελληνικό κράτος δε θα είναι σε θέση να πληρώνει τόκους και χρεολύσια. Ο,τι κάνουν οι τράπεζες με τους οφειλέτες που αποδεδειγμένα έχουν προβλήματα θα κάνουν και τα κράτη-δανειστές με το κράτος-οφειλέτη.
Δε θα κάνουν τις «διευκολύνσεις», όμως, με σκοπό να το ρίξει το κράτος-οφειλέτης στην… κραιπάλη. Οπως λέει και ο Βενιζέλος, δίνουν και τα κράτη-δανειστές λογαριασμό στα κοινοβούλιά τους και δεν μπορούν να δανείζουν έτσι τα λεφτά των φορολογουμένων τους.
Οπως καταλαβαίνετε, η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων είναι μια αναγκαία διαδικασία, προκειμένου οι δανειστές να πάρουν τα λεφτά τους (πάντοτε με τον αναλογούντα τόκο), γι’ αυτό και θα συνοδεύεται από την επιμήκυνση της κινεζοποίησης.
Το μοντέλο που θα χρησιμοποιηθεί για τον υπολογισμό της επιμήκυνσης θα έχει ως προϋπόθεση τη συνέχιση της σημερινής δημοσιονομικής και εργασιακής πολιτικής κι αυτό θα καταγραφεί σε πέτρινες πλάκες. Είτε με νέο μνημόνιο είτε απλώς με μια απόφαση του Συμβουλίου στο πλαίσιο της διαδικασίας υπερβολικού ελλείμματος.