♦ ΕΡΤ: Ούτε κρατική ούτε ιδιωτική – Ελεύθερη Δημόσια και Κοινωνική – Ενάντια στον νέο Ολοκληρωτισμό – Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης (πανό απέναντι από το κτίριο της ΕΤ3)
Το ανιστόρητο περί «νέου ολοκληρωτισμού» θα το προσπεράσουμε, γιατί αφορά ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου, που έχει καταπιεί αμάσητα τα βλακώδη θεωρητικά φληναφήματα της Χάνα Αρεντ και του Ρεϊμόν Αρόν, ίσως επειδή η λέξη «ολοκληρωτισμός» είναι αρκούντως λαμπρή (τόσο λαμπρή που να κρύβει την υπεράσπιση της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, που βρίσκεται στον αντίποδά της, σύμφωνα με τους εμπνευστές του όρου). Θα μείνουμε στα υπόλοιπα. Τι ακριβώς σημαίνει «ελεύθερη, δημόσια και κοινωνική ΕΡΤ»; Μπορεί να υπάρξει οποιουδήποτε είδους ελευθερία σ’ ένα σύστημα ταξικής δικτατορίας της μπουρζουαζίας; Και πως ακριβώς η ΕΡΤ (και οποιοσδήποτε άλλος φορέας) θα γίνει κοινωνικός; Ποια η έννοια του κοινωνικού; Και πολύ περισσότερο ποια η έννοια του δημόσιου; Το δημόσιο ταυτίζεται με το κρατικό. Οχι μόνο εννοιολογικά, αλλά και οντολογικά. Το δε κοινωνικό ταυτίζεται με μια συνεταιριστικού τύπου ιδιοκτησία. Από πότε, όμως, οι συνεταιριστικού τύπου ιδιοκτησίες ταυτίζονται με το παγκοινωνικό συμφέρον; Και τελικά, σε ποιους ακριβώς απευθύνονται αυτά τα αιτήματα; Στους εργαζόμενους της ΕΡΤ, σε όλη την κοινωνία (στην οποία ανήκουν και τα μέλη της αστικής τάξης, οι εκμεταλλευτές δηλαδή) ή σε τμήμα της κοινωνίας; Και πώς εκφράζεται αυτό το τμήμα, ποιες είναι οι μορφές οργάνωσής του; Αν, ας πούμε, η ΕΡΤ δινόταν στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, θα έπαυε να είναι κρατική και θα γινόταν δημόσια και κοινωνική;
♦ Σταματάμε την καταστροφή – Κάνουμε το βήμα – Για την κυβέρνηση της Αριστεράς – Δευτέρα 17 Ιουνίου 20:00 – Αλέξης Τσίπρας – Στο Σύνταγμα – ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ (αφίσα)
Κατακόκκινο το χρώμα της αφίσας, λευκά τα γράμματα και μόνο ένα γράφημα, σε μαύρο χρώμα, να κυριαρχεί σε όλη την αφίσα: η φωτογραφία του Τσίπρα, με το μέγιστο κοντράστ, έτσι που να στέλνει το μήνυμα: αυτός θα μας σώσει. Αλλωστε, και η αναγγελία ήταν σε ανάλογο πολιτικό ύφος: «Αλέξης Τσίπρας στο Σύνταγμα». Οπως ακριβώς διαφημίζονται οι φίρμες της σκυλονύχτας: «Νότης Σφακιανάκης στην Ιερά Οδό». Τα υπόλοιπα δεν χρειάζονται. Αρκεί η φωτογραφία του αρχηγού και το όνομά του. Η αμερικανόθρεφτη επικοινωνιολογία (τεχνική της διαφήμισης) υπηρετεί το πολιτικό περιεχόμενο του αρχηγοκεντρικού κόμματος. Το brand logo του κόμματος είναι ο αρχηγός. Ο οποίος μάλιστα κοπιάρει τον Ανδρέα παπανδρέου και χρησιμοποιεί στις ομιλίες του τα σλόγκαν του «αείμνηστου», αυτούσια ή ελαφρώς παραλλαγμένα. Γι’ αυτό, άλλωστε, οι δικοί του προτείνουν να εκλέγεται ο πρόεδρος-αρχηγός από το συνέδριο και όχι από την κεντρική επιτροπή, όπως προβλέπει η αριστερή παράδοση. Διότι ο πρόεδρος δεν πρέπει ν’ αντλεί νομιμοποίηση από το ανώτατο καθοδηγητικό όργανο μεταξύ των συνεδρίων, αλλά να είναι πάνω απ’ αυτό το όργανο, αντλώντας νομιμοποίηση από το συνέδριο και μη δίνοντας λογαριασμό σε κανέναν μέχρι το επόμενο συνέδριο. Μόνο η διά βοής εκλογή μένει, αλλά θα ‘ρθει κι αυτηνής η σειρά.