Προεκλογικά έπλενε αγελάδες… με κοστούμι και γραβάτα. Μετεκλογικά παριστάνει τον τοξοβόλο… πάλι με κοστούμι και γραβάτα. Και δεν βρέθηκε ένας να του πει πως άλλο τόξο κι άλλο… μπουζούκι. Δείτε πώς τεντώνει τη χορδή. Δεκαπέντε πόντους κάτω από το σημείο που ακουμπά η «ουρά» του βέλους. Τουλάχιστον ο Πούτιν, ως πρώην Καγκεμπίτης, ξέρει πολεμικές τέχνες, ξέρει να καβαλά μοτοσικλέτα κ.λπ., γι’ αυτό και δίνει γνήσια σόου. Ενώ τα σόου του Ολάντ είναι… η μαϊμού της μαϊμούς. Ενα εικοσιτετράωρο μετά την ανακοίνωση του Group PSA ότι θα προχωρήσει σε 8.000 απολύσεις στην… αναπτυσσόμενη Γαλλία του Ολάντ, οι σύμβουλοί του οργάνωσαν άρον-άρον μια επίσκεψη στο προπονητήριο της ολυμπιακής ομάδας της Γαλλίας, απ’ όπου και η φωτογραφία που έκανε το γύρο του κόσμου, κατάλληλα «πουσαρισμένη» από τους Γκέμπελς του Ελιζέ. Πάλι καλά που δεν τον έβαλαν να πηδά επί κοντώ…
Μέσα σ’ ένα εξάμηνο, ο Μαριάνο Ραχόι αθέτησε όλες τις προεκλογικές «κόκκινες γραμμές». Απέμενε μόνο μία: η μείωση των συντάξεων. Μετά τη σύνοδο κορυφής της 28ης-29ης Ιούνη, από την οποία ο Ραχόι εξήλθε… νικητής, δεν ήταν γραφτό να κρατηθεί για πολύ και αυτή η «κόκκινη γραμμή». Ο Ραχόι ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει σε μεταρρύθμιση και του συνταξιοδοτικού (δεν χρειάζεται να θυμίσουμε τι περιεχόμενο έχουν αυτές οι μεταρρυθμίσεις), αφού προηγουμένως συνεννοηθεί με το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Περιέγραψε, μάλιστα, και την κατεύθυνση της μεταρρύθμισης. Θα είναι η σύνδεση των συντάξεων με το προσδόκιμο ζωής, όπως υποδεικνύει η κεντρική κατεύθυνση της ΕΕ, την οποία παρουσίασε προ ημερών ο Βαν Ρομπάι.
«Οι Ελληνες μπορεί να βγουν στο δρόμο. Αλλά στον ΣΥΡΙΖΑ θα δώσουμε τη μάχη για την αντιπολιτευτική μας δουλειά στο κοινοβούλιο, χωρίς να καλέσουμε τον κόσμο να βγει στο δρόμο». Ο Γ. Σταθάκης στη γαλλική La Tribune. Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους/ες αφελώς έχαψαν το παραμύθι, ότι τάχα το Reuters διαστρέβλωσε τις ανάλογες δηλώσεις του Τσίπρα.
Από την ίδια συνέντευξη Σταθάκη: «Αν κερδίζαμε δε θ’ ακυρώναμε το μνημόνιο, αλλά θα το διαπραγματευόμασταν συνολικά»!
Αυτό τελικά σημαίνει «υπεύθυνη αντιπολίτευση του 27%».
Στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε ο Τσίπρας τη Δευτέρα 9 Ιούλη, τον είχε τον καλό το λόγο για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της οποίας τη θετική στάση έναντι του ΣΥΡΙΖΑ επαίνεσε, αντιδιαστέλλοντάς την προς τη στάση του Περισσού. Μάλιστα, η σχετική αναφορά έγινε όταν ο Τσίπρας απάντησε σε ερώτηση δημοσιογράφου του «Πριν», ο οποίος τον ρώτησε αν πιστεύει ότι «η Αριστερά πρέπει να έχει ένα κόμμα»!!
Τσίπρας: «Συμπαράταξη δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ένα κόμμα. Και θα ήθελα σε αυτό το σημείο να επισημάνω ότι ήταν διαφορετική η στάση των κομμάτων, του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της ριζοσπαστικής έκφρασης αυτής της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, κατά τη διάρκεια την προεκλογική. Διαφορετικοί και ανταγωνιστικοί συσχετισμοί. Ομως το ΚΚΕ δυστυχώς κατήλθε στην εκλογική αναμέτρηση με κεντρικό σύνθημα “Μην εμπιστεύεστε τον ΣΥΡΙΖΑ” τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ έδινε έναν αγώνα για λογαριασμό της κοινωνίας. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν έκανε το ίδιο. Και θέλω να το πω αυτό, διότι μια από τις αιτίες που τελικά χάσαμε στο νήμα αυτή την εκλογική μάχη ήταν και το γεγονός ότι από τα αριστερά μας δεν είχαμε ανάσες συμμαχιών».
Στις 17 Ιούνη, ο ΣΥΡΙΖΑ «ξεψείρισε» την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, παίρνοντας το μεγαλύτερο ποσοστό των ψήφων που αυτή είχε πάρει στις 6 Μάη και κατεβάζοντας τις ψήφους της αρκετά κάτω από το επίπεδο του 2009. Η αγωνία του δημοσιογράφου του «Πριν» είναι μη τυχόν και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τους αναγνωρίσει το δικαίωμα να υπάρχουν! Και γιατί να μην τους το αναγνωρίσει ο Τσίπρας, όταν με την πολιτική τους δουλεύουν σαν ψηφοσυλλέκτες του ΣΥΡΙΖΑ, αρνούμενοι να τον καταγγείλουν αποκαλύπτοντας την ουσία της πολιτικής του;
Μπορεί στην Ισπανία να έχουν ανακοινωθεί εφιαλτικά αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα, μπορεί στην Ιταλία η κυβέρνηση Μόντι να έχει ανακοινώσει απολύσεις δημόσιων υπάλληλων (και έπεται συνέχεια), όμως το αυτί του Τσίπρα δεν ιδρώνει. Εξακολουθεί να σερβίρει στον ελληνικό λαό το ίδιο παραμύθι, για την υποτιθέμενη μεγάλη νίκη του Νότου στη σύνοδο κορυφής της 28ης-29ης Ιούνη. Ελεγε τις προάλλες στο πρωινάδικο της ΝΕΤ:
«Λοιπόν σ΄ αυτή τη διαπραγμάτευση που έστησε ο κ. Μόντι ή να το πω αλλιώς, έστρωσε ένας τραπεζίτης Ιταλός πρωθυπουργός κι ένας δεξιός Ισπανός πρωθυπουργός.. Κι εδώ αναρωτιόμαστε γιατί και στην Ελλάδα είχαμε και τραπεζίτη πρωθυπουργό και δεξιό πρωθυπουργό έχουμε τώρα, αλλά κανείς, ούτε ο τραπεζίτης, ούτε ο δεξιός πρωθυπουργός διεκδίκησαν αυτό που διεκδίκησε ένας τραπεζίτης κι ένας δεξιός πρωθυπουργός».
Γιατί, όμως, τόση επιμονή σ’ αυτό το παραμύθι; Μόνο για να γίνει φτηνιάρικη αντιπολίτευση στη συγκυβέρνηση; Το κέντρο βάρος πρέπει να πέσει στη λέξη φτηνιάρικη και όχι στη λέξη αντιπολίτευση. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βαλθεί να πείσει τον ελληνικό λαό ότι η λύση βρίσκεται σε μια διαπραγμάτευση μέσα στην ΕΕ και την Ευρωζώνη. Τι κι αν η πραγματικότητα αποδεικνύει το αντίθετο; Αυτοί θα επιμένουν στο παραμύθι, λειτουργώντας σαν στυλοβάτες του συστήματος.
ΥΓ: Τι θα έκανε ο Τσίπρας, αν ήταν πρωθυπουργός και οι «εταίροι» του έλεγαν όχι; Μας το είπε στην ίδια συνέντευξη: «Αυτό που έκανε ο Ιταλός πρωθυπουργός, ο οποίος, όταν σηκώθηκε ο Βαν Ρομπάι για να ανακοινώσει, του λέει πού πας; Για να ανακοινώσεις χρειάζεται απόφαση όλων. Υπάρχει το δικαίωμα του βέτο»!
♦ Φιλοξενούν τους μακελάρηδες
Ασκηση με πραγματικά πυρά ισραηλινών πολεμικών πλοίων έγινε στο πεδίο βολής «Καράβια», στο Μυρτώο Πέλαγος, στις 18 Ιούλη, σύμφωνα με τη ναυτική οδηγία που εξέδωσαν οι ελληνικές αρχές. Στην άσκηση δεν συμμετείχαν ελληνικά σκάφη, αλλά το συντονισμό ανέλαβε το ραντάρ της Πάρνηθας. Οι σιωνιστές έχουν βρει φιλόξενη αγκαλιά για να εκπαιδεύουν τις στρατιωτικές τους δυνάμεις. Η τελευταία άσκηση αφορά εκείνες τις σιωνιστικές πολεμικές δυνάμεις που έχουν πραγματοποιήσει πειρατικά ρεσάλτα σε σκάφη που έπλεαν προς τη μαρτυρική Γάζα, κακοποιώντας και συλλαμβάνοντας άοπλους πολίτες, αλληλέγγυους προς τον παλαιστινιακό λαό. Μεταξύ αυτών ήταν και Ελληνες και σκάφη με ελληνική σημαία.
Αντιγράφουμε από το «Ριζοσπάστη» (17.7.12): «O υπουργός Υγείας, σύμφωνα με πληροφορίες, επέμενε στην “επίτευξη των στόχων”, παρότι διαπιστώνεται ότι το πρόγραμμα είναι “ήδη πολύ σφιχτό”. Δηλαδή να περιοριστεί η φαρμακευτική δαπάνη στα 2,88 δισ. ευρώ για το 2012, που σημαίνει μια μείωση 40% την περίοδο 2009-2012».
Χωρίς να το καταλαβαίνουν και σίγουρα χωρίς να το επιδιώκουν, αβαντάρουν τη συγκυβέρνηση. Γιατί; Γιατί η φαρμακευτική δαπάνη του 2012 προϋπολογίζεται να είναι σημαντικά χαμηλότερη από τα 2,88 δισ. ευρώ που αυτοί γράφουν. Σύμφωνα με το Μνημόνιο-2, η φαρμακευτική δαπάνη το 2012 πρέπει να είναι 1,33% του ΑΕΠ, δηλαδή 2.684 εκατ. ευρώ, ενώ σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του ΕΟΠΥΥ η φαρμακευτική δαπάνη θα είναι 2.250 εκατ. ευρώ, δηλαδή μικρότερη απ’ αυτή που προβλέπεται στο Μνημόνιο-2. Αν συγκρίνουμε τα 2,25 δισ. που αναφέρει ο προϋπολογισμός του ΕΟΠΥΥ με τα 2,88 δισ. που γράφει ο «Ριζοσπάστης», θα βρούμε μια υπερεκτίμηση της δαπάνης κατά 28%. Αν κάνουμε τη σύγκριση με ό,τι αναφέρει το Μνημόνιο-2, θα βρούμε μια υπερεκτίμηση κατά 7,3%. Πού βρήκε τα 2,88 δισ. ο συντάκτης του «Ριζοσπάστη»; Μάλλον πέταξε έναν αριθμό-δόλωμα ο Λυκουρέντζος κι αυτός τον έχαψε σαν χάνος, απαξιώντας να κάνει μια στοιχειώδη έρευνα, αν όχι στον προϋπολογισμό του ΕΟΠΥΥ, τουλάχιστον στο Μνημόνιο-2. Τόσο μεγάλο είναι το ενδιαφέρον τους για την ενημέρωση του ελληνικού λαού. Αρπακόλλα κι άγιος ο θεός…
Οπατης, έβγαλε και ο Κεδίκογλου δοντάκια και δαγκώνει: «Οταν σε αυτή την κυβέρνηση τα κόμματα που συμμετέχουν, οι αρχηγοί που συμμετέχουν, έχουν βάλει την εθνική ανάγκη πάνω από το κομματικό και το προσωπικό συμφέρον, δεν μπορούμε να ανεχθούμε να βάζει κάποιος το συντεχνιακό συμφέρον πάνω από την εθνική ανάγκη».
Αυτός ο κάποιος, όπως καταλαβαίνετε, είναι ο εργαζόμενος, ο άνεργος, ο συνταξιούχος. Κι αυτοί που δεν θα ανεχθούν το θυμό του και τους αγώνες του είναι οι αρχηγοί και τα κόμματα της συγκυβέρνησης. Μήπως να του μιλούσε κάποιος του τέως playboy της δεξιάς;
Τι τις χρειαζόμαστε τις αναλύσεις; Ο ίδιος ο πρόεδρός του παρουσιάζει τον ΣΥΡΙΖΑ ως ένα πολιτικό ανάχωμα για τον κοινωνικό ριζοσπαστισμό. Το εξήγησε στο πρωινάδικο της ΝΕΤ, στο οποίο εμφανίστηκε στις 11 Ιούλη:
«Νομίζω ότι η κοινωνική σύγκρουση είναι αναπόφευκτη όσο συνεχίζεται αυτή η πολιτική και αυτό είναι ανεξάρτητο του τι θα πει ο Τσίπρας και τι θα πει ο ΣΥΡΙΖΑ. Θα σας έλεγα δε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε και ένα ανάχωμα στην ανεξέλεγκτη κοινωνική σύγκρουση η οποία ερχόταν με μεγάλη ταχύτητα, γιατί αποτέλεσε μία ύστατη ελπίδα ανάκτησης της αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος. Υστατη ελπίδα. Και αποτελεί ελπίδα».
Σε ποιον απευθύνεται αυτή η τοποθέτηση; Στην αστική τάξη και σ’ εκείνα τα κέντρα της που επηρεάζουν την πολιτική. Ο ΣΥΡΙΖΑ –τους λέει– απετέλεσε ανάχωμα και εξακολουθεί ν’ αποτελεί ανάχωμα σε μια κοινωνική έκρηξη, γιατί μπορεί και διεξάγει με επιτυχία εμπόριο ελπίδων. Μαζέψτε, λοιπόν, εκείνους τους έξαλλους δεξι- ούς που μιλούν για «μπολσεβικισμό» και για «προστάτες των κουκουλοφόρων και της τρομοκρατίας». Αναγνωρίστε πως ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τη μόνη ρεαλιστική πρόταση εξουσίας που έχει ακόμη στα ντουλάπια του το ελλαδικό καπιταλιστικό σύστημα, μετά τη φθορά που αναπόφευκτα θα υποστούν οι πολιτικές δυνάμεις της σημερινής τρικομματικής συγκυβέρνησης.