Περιβόλι πραγματικό ο ΣΥΡΙΖΑίος Δ. Παπαδημούλης, στο πρωινάδικο του Παπαδάκη στον ΑΝΤ1, την περασμένη Τρίτη. Ο Παπαδάκης και ο Κοτρώτσος κατάλαβαν ότι μπορούν να βγάλουν πολλά, γι’ αυτό και μέσα από συνεχείς διευκρινιστικές ερωτήσεις και «σουμαρίσματα», βοήθησαν τον Παπαδημούλη να «εκλαϊκεύσει» τις επιδιώξεις του ΣΥΡΙΖΑ. Κανένας δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι αυτά είναι προσωπικές απόψεις του Παπαδημούλη, όχι μόνο διότι παρέπεμπε στον Τσίπρα και τον Δραγασάκη, αλλά και γιατί δεν υπήρξε καμιά προσπάθεια διόρθωσης, όπως είχε γίνει με τις παλιότερες δηλώσεις του Στρατούλη ή του Γλέζου.
Ο Παπαδημούλης ξεκαθάρισε πρώτα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μιλάει για καταγγελία της δανειακής σύμβασης, αλλά για επαναδιαπραγμάτευση, γιατί «όλοι ξέρουμε ότι η δανειακή σύμβαση δεν έχει ψηφιστεί μόνο από το ελληνικό κοινοβούλιο, έχει ψηφιστεί και από άλλα 16 κοινοβούλια». Σε άλλες συνεντεύξεις του έχει πει ότι «το κόστος μιας διακοπής της χρηματοδότησης είναι πολύ μεγάλο για όλους, γι’ αυτό και δεν θα υπάρξει» («Πρώτο Θέμα», 3.6.12).
Οταν Παπαδάκης και Κοτρώτσος του ζήτησαν περισσότερες διευκρινίσεις, από τον μεταξύ τους διάλογο προέκυψε ότι είναι άλλο το προεκλογικό πρόγραμμα που παρουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλο οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης που φιλοδοξεί να σχηματίσει! Διότι, όπως είπε, «οι προγραμματικές θέσεις μιας κυβέρνησης, που εμείς τη θέλουμε συνεργατική, με τη συμμετοχή και άλλων κομμάτων, δεν θα είναι 100% το πρόγραμμά μας». Εξήγησε, δε, ότι αν η ΔΗΜΑΡ, που αποτελεί την πρώτη πολιτική δύναμη στην οποία θ’ απευθυνθούν, θέσει κάποια ζητήματα «δεν είμαστε παλαβοί να πού-με “όχι δεν τα συζητάμε”». Οι θέσεις της ΔΗΜΑΡ είναι γνωστές και δεν χρειάζεται να κάνουμε κανένα σχόλιο γι’ αυτή τη γεμάτη σημασία επισήμανση του Παπαδημούλη.
Το καλύτερο το κράταγε για το τέλος: «Εμείς, επειδή μας ενδιαφέρει το δημοσιονομικό νοικοκύρεμα, θα έχουμε αντιπροτάσεις. Θα λέμε, στη θέση αυτών των μέτρων που ξηλώνουμε, π.χ. επαναφέροντας το επίδομα ανεργίας ή επαναφέροντας τις συλλογικές συμβάσεις όπως ήταν, προβλέπουμε και περιλαμβάνουμε αυτά τα μέτρα περικοπής δαπανών, π.χ. τα τρία υποβρύχια που γέρνουν ένα δισ.… (παρεμβαίνει ο Ψυχάρης της ΝΔ: Δηλαδή, ισοδύναμα μέτρα…) –ισοδύναμα ακριβώς– και αυτά τα μέτρα για την αύξηση εσόδων, γιατί μας ενδιαφέρει ταυτόχρονα και το δημοσιονομικό νοικοκύρεμα».
Το μεσημέρι της ίδιας μέρας, ο Παπαδημούλης βγήκε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Real fm. Οι δημοσιογράφοι είχαν ήδη εντοπίσει την πρωινή του αναφορά στα «ισοδύναμα μέτρα», έπαιξαν το σχετικό απόσπασμα από την εκπομπή του ΑΝΤ1 και ο Παπαδημούλης επαναβεβαίωσε τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ: «Εάν η κυβέρνηση θέλει να καταργήσει κάποια μέτρα, θα πρέπει να πάρει τα ισοδύναμα μέτρα».
Κανένας από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν αντέδρασε. Ακολουθώντας τη γνώριμη προπαγανδιστική τακτική τους, δεν ανέβασαν τις συγκεκριμένες δηλώσεις Παπαδημούλη στην ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ, όπως κάνουν με όλες τις δηλώσεις που τους ξεμπροστιάζουν, ιδιαίτερα στον αριστερό κόσμο (π.χ. συνεντεύξεις Τσίπρα στο Spiegel ή στον Αυτιά). Υπάρχει άλλη προπαγάνδα για τους οπαδούς και άλλη για τις πλατιές μάζες των ψηφοφόρων.
Η θεωρία των «ισοδύναμων όρων» έχει τεθεί από την τρόικα, όπως γνωρίζουμε και ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανιζόταν ως σφοδρός πολέμιός της. Ελεγε, για παράδειγμα, ο Τσίπρας, σε συνέντευξή του στον Στ. Κούλογλου για το TVXS (28.4.12): «Οταν εμείς λέμε “διαπραγμάτευση” δεν εννοούμε αυτήν του Μνημονίου, γιατί η κόλαση δεν διαπραγματεύεται. Ούτε θα μπούμε στη λογική που, με μεγάλη λύπη, βλέπω να έχει και ο κ. Κουβέλης, μέχρι πρότινος σύντροφός μας, ο οποίος λέει: “Θα βρούμε τα ισοδύναμα”. Τι ισοδύναμα να βρούμε; Να βρούμε ισοδύναμους πόνους; Αντί να κόψουμε το μεγάλο δάχτυλο να κόψουμε τον αντίχειρα; … Μην ψάχνουμε να βρούμε ισοδύναμες λιτότητες». Και την επόμενη μέρα, στη διακαναλική συνέντευξη που έδωσε στο Ζάππειο, αφού επανέλαβε την ίδια κασέτα («σαν να ψάχνουμε να βρούμε ισοδύναμους πόνους. Να μη κόψουμε το μεγάλο δάχτυλο, να κόψουμε το μικρό δάχτυλο», «λυπάμαι πολύ που την υιοθετεί και ο κ. Κουβέλης αυτή την ιδέα») και αφού σημείωσε ότι «η λέξη ισοδύναμο έχει ενταχθεί στην πολιτική μας ορολογία από την τρόικα», κατέληξε: «Η ιδρυτική πράξη μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, ενός νέου συνασπισμού εξουσίας είναι η ακύρωση του μνημονίου και η καταγγελία της δανειακής σύμβασης και μετά πολιτική διαπραγμάτευση».
Πλέον, η «καταγγελία της δανειακής σύμβασης» έγινε «επαναδιαπραγμάτευση των δυσμενών όρων της δανειακής σύμβασης» (δες ενδεικτικά ομιλία Τσίπρα στην Πρέβεζα, 5.6.12), η καταγγελία της λογικής των «ισοδύναμων μέτρων» εξαφανίστηκε από τον προγραμματικό λόγο και από τις ομιλίες των ηγετικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και στον Παπαδημούλη ανατέθηκε να την περάσει σιγά-σιγά στην προεκλογική ατζέντα. Οπως ακριβώς είχε ανατεθεί στον Δραγασάκη να πάρει πίσω τα περί «καταγγελίας της δανειακής σύμβασης» μιλώντας για «πολιτική και όχι νομική καταγγελία».
Τι σημαίνει η αποδοχή της λογικής των «ισοδύναμων μέτρων»; Οτι αποδέχεσαι το Μνημόνιο και προσπαθείς να επαναδιαπραγματευθείς κάποιες ρυθμίσεις του. Δεν υπάρχει καμιά διαφορά ανάμεσα στο «δημοσιονομικό νοικοκύρεμα μέσω ισοδύναμων μέτρων», που λέει ο Παπαδημούλης, και το «συμφωνούμε στους δημοσιονομικούς στόχους, αλλά θέλουμε ν’ αλλάξουμε το μίγμα της πολιτικής, προτείνοντας ισοδύναμα μέτρα», που λέει ο Σαμαράς.
