Θα το ζήσουμε τις επόμενες μέρες: το σίριαλ των ντιμπέιτ. Το επιτελείο του Βενιζέλου αποφάσισε ήδη να γίνουν δυο διακαναλικά ντιμπέιτ Βενιζέλου-Σαμαρά κι άλλα δύο με όλους τους αρχηγούς. Αυτή τη στιγμή την ιδιότητα του αρχηγού, πέρα από τους Βενιζέλο και Σαμαρά, έχουν η Παπαρήγα, ο Καρατζαφέρης, ο Τσίπρας, ο Κουβέλης και ο Καμμένος (όχι η Κατσέλη που δεν κατάφερε να μαζέψει δέκα βουλευτές), οπότε ο συσχετισμός ευνοεί τον Βενιζέλο, καθώς ο Σαμαράς θα έχει ν’ αντιμετωπίσει επιπρόσθετα και τον Καμμένο.
Αντίθετα, το επιτελείο του Σαμαρά προκρίνει το πρότυπο του 2009, με ένα ντιμπέιτ των δύο και ένα με όλο το θίασο, θεωρώντας ότι έτσι θα κόψει κάπως τη φόρα του Βενιζέλου. Οπότε, μόλις προκηρυχτούν και επίσημα οι εκλογές και αρχίσουν να διατυπώνονται οι προτάσεις για τα ντιμπέιτ, θα ζήσουμε και πάλι σκηνές απείρου κάλλους, με τους Πασόκους να κατηγορούν τον Σαμαρά ότι φοβάται και τους νεοδημοκράτες ν’ απαντούν ότι δε θέλουν να μετατρέψουν την προεκλογική περίοδο σε σόου. Ο δικομματικός καυγάς τους βολεύει και τους δύο, γιατί στενεύει την προεκλογική ατζέντα και εμφανίζει ΠΑΣΟΚ και ΝΔ σαν τα μόνα κόμματα που έχουν ρεαλιστικές προτάσεις εξουσίας.
Δεν χαλάει, όμως, η ένταση του δικομματικού καυγά την προοπτική μιας νέας συγκυβέρνησης; Γιατί να τη χαλάει; Μήπως από τον περασμένο Νοέμβρη δεν συγκυβερνούν, ενώ ταυτόχρονα ανταλλάσσουν καθημερινά πολιτικές επιθέσεις; Η μόνη διαφορά είναι πως μετά τις εκλογές δεν θα σχηματίσουν μια κυβέρνηση ορισμένου σκοπού και ορισμένου χρονικού διαστήματος, αλλά μια κυβέρνηση στα πρότυπα του «μεγάλου συνασπισμού» που κυβέρνησε τη Γερμανία. Θα το μάθουν, όμως, κι αυτό. Ολα μπορούν να τα μάθουν τα αστικά κόμματα εξουσίας. Αν οι εκλογές δε δώσουν αυτοδυναμία, θα σβήσουν με σφουγγάρι ό,τι έχει ειπωθεί κατά την προεκλογική περίοδο.