♦ Τσόντες
Τρεις φορές έστειλε δελτίο Τύπου με μια δήλωση που έκανε στο Money Show 2011 της Θεσσαλονίκης ο Βενιζέλος. Και κάθε φορά προσέθετε και κάτι. Αρχικά είχε δηλώσει: «Για το 2011 και το 2012 έχουν νομοθετηθεί όλα τα μέτρα, αρκεί εμείς να είμαστε συνεπείς, οργανωμένοι και δίκαιοι. Μπορούμε να εφαρμόσουμε τα μέτρα αυτά, βοηθώντας ταυτόχρονα όλους αυτούς που έχουν ανάγκη, διορθώνοντας αδικίες, στηρίζοντας όσους πραγματικά δεν έχουν εισόδημα. Για τα επόμενα χρόνια –το 2013, το 2014, το 2015– ούτως ή άλλως, τα μέτρα που απαιτούνται είναι ελάχιστα: είναι 1% του ΑΕΠ περίπου, κατά μέσο όρο τον χρόνο, όταν μόνο τον Οκτώβριο, για να πάμε στην απόφαση της 26ης Οκτωβρίου, αναγκαστήκαμε να πάρουμε μέτρα που ξεπερνούν το 3% του ΑΕΠ. Αυτό για να καταλάβετε πόσο μεγάλη είναι η διαφορά».
Οταν του επεσήμαναν ότι ουσιαστικά είχε μιλήσει για νέα αντιλαϊκά μέτρα, έστειλε νέο δελτίο Τύπου, στο οποίο προσέθεσε δυο παραγράφους: «Κι αυτό το 1% μπορεί να εξοικονομηθεί από τις δαπάνες, από ένα άλλο κράτος, από μια καλύτερη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης, από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής όπου κάνουμε καθημερινά πολύ σημαντικά βήματα και θέλουμε τη συμπαράσταση των πολιτών, γιατί η μεγάλη αδικία είναι η αδικία που γίνεται σε βάρος των μισθωτών και των συνταξιούχων μέσω της παραοικονομίας και της φοροδιαφυγής.
Αρα, χρειάζεται ειλικρίνεια, χρειάζεται θάρρος. Χρειάζεται η χώρα να έχει κάποιους που κρατάνε γερά το τιμόνι αυτή την ώρα της τρικυμίας και πρέπει να έχουμε στραμμένη την προσοχή μας όλοι σε αυτά τα μεγάλα εθνικά θέματα, όχι σε θέματα μικρότερης σημασίας».
Φυσικά, τα προπαγανδιστικά κολπάκια του Βενιζέλου και η εκ των υστέρων διόρθωση μιας δήλωσης καμιά σημασία δεν έχουν. Νέα μέτρα θα υπάρξουν πολύ πιο σύντομα από το 2013, γιατί δεν θα αποδώσουν στο φουλ τα προηγούμενα, όπως γίνεται και μέχρι τώρα.
♦ Πόντιοι Πιλάτοι;
«Εμείς έχουμε στα χέρια μας τη διαδικασία της διαμεσολάβησης, η οποία είναι συμφιλιωτικού χαρακτήρα. Δεν είναι επαναστατική μέθοδος να υποχρεώσουμε τον εργοδότη πώς θα παράγει και πώς θα πληρώσει (…) Αυτή η αντιπαράθεση φοβούμαι ότι θα οδηγήσει στο κλείσιμο του εργοστασίου (…) Η επιχείρηση, μετά από πρόταση της Γενικής Γραμματέως του Υπουργείου που προήδρευσε σ’ αυτή την τριμερή, δέχθηκε να ανακληθούν οι απολύσεις και έβαλε στο τραπέζι αυτά που αυτή ήθελε να διεκδικήσει. Οι εργαζόμενοι δεν τα δέχθηκαν (…) Εάν πάμε σε καταστάσεις που απεύχομαι να πάμε, δηλαδή συγκρουσιακές και νομικού χαρακτήρα λύσεις, όπως απειλεί η εργοδοσία, τότε το Υπουργείο θα βρεθεί στη δύσκολη θέση να βρίσκει θεραπείες για αυτούς τους ανέργους που θα είναι στο δρόμο».
Το ρόλο του Πόντιου Πιλάτου επέλεξε ο υφυπουργός Εργασίας Γ. Κουτσούκος, απαντώντας την προηγούμενη Δευτέρα σε επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή του Περισσού Γ. Πρωτούλη για τα τεκταινόμενα στην Ελληνική Χαλυβουργία. Αυτός δεν θέλει το κακό των εργατών που έκλεισαν ένα μήνα απεργίας, αλλά δεν μπορεί να εξαναγκάσει την επιχείρηση, γιατί ο νόμος επιτρέπει την εκ περιτροπής εργασία (πεντάωρο με 40% μείωση μισθών), που θέλει να εφαρμόσει ο καπιταλιστής Μανούσης. Ποιος έφτιαξε το σχετικό νόμο; Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, βεβαίως. Κατά τα άλλα, οι εργάτες είναι ελεύθεροι ν’ αποφασίσουν (δεν θα τους υποδείξει τίποτα η κυβέρνηση, είπε ο Κουτσούκος), αλλά να το ξέρουν πως η απόφαση που πήραν να απεργήσουν τους οδηγεί στην ανεργία!
♦ Πόθοι στο περιστύλιο
Ρωτήθηκε ο Κουβέλης (συνέντευξη στα «Νέα») τι θα έκανε αν ήταν ο Παπαδήμος. Η απάντηση ήταν αντάξια ενός ανθρώπου που ονειρεύεται να συμμετάσχει στην εξουσία, αλλά προς το παρόν δεν τον παίζουν: «Θα προσπαθούσα να εξασφαλίσω την εκταμίευση της έκτης δόσης (σ.σ. αυτό κάνει και ο Παπαδήμος) και να έρθουν χρήματα στην Ελλάδα (σ.σ. ξέχασε να πει ότι αυτά τα χρήματα δεν έρχονται στην Ελλάδα, αλλά πηγαίνουν στο σύνολό τους για την αποπληρωμή των διεθνών τοκογλύφων). Παράλληλα θα προχωρούσα σε αναδιαρθρώσεις του δημόσιου τομέα (σ.σ. συγχωνεύσεις-καταργήσεις φορέων και απολύσεις, δηλαδή) και ανάπτυξη (σ.σ. αυτή είναι η καραμέλα που πιπιλάνε όλοι οι αστοί πολιτικοί).
Είχε και άλλα, όμως, η συνέντευξη. Σταχυολογούμε: «Η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου αποτελεί μια ανάσα». «Δεν συνέστησα στον Σαμαρά να μην υπογράψει. Απλώς σχολίασα ότι ήταν υπερβολική η απαίτηση των εταίρων μας» (κωλοτούμπα πιο θεαματική από τις κωλοτούμπες του Καρατζαφέρη). Γιατί καταψήφισε την κυβέρνηση Παπαδήμου; «Διότι ήταν μια επιλογή στο πλαίσιο του συντηρητικού τόξου του πολιτικού συστήματος. Η συγκρότηση αυτού του τόξου απέκλεισε εκ των προτέρων τις άλλες πολιτικές δυνάμεις και τούτο ανεξάρτητα από το τι θα έπρατταν οι άλλες πολιτικές δυνάμεις» (ο Ψαριανός το είπε πιο απλά: δεν μας πρότειναν ένα υπουργείο). Σε ποια κυβέρνηση θα έπαιρνε μέρος; «Σε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας που θα μπορούσε να εξασφαλίσει τη μετατόπιση της πολιτικής προς μια προοδευτική κατεύθυνση». Κι αν ο Παπανδρέου, πριν συμφωνήσει με το ΛΑΟΣ, του πρότεινε να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση με τη συμμετοχή και της ΝΔ, θα το συζητούσε; «Με τα χαρακτηριστικά της κυβέρνησης εθνικής ενότητας, ναι». Μετά τις εκλογές θα συζητήσει με το ΠΑΣΟΚ το ενδεχόμενο μιας συνεργασίας; «Ναι, βεβαίως». Θα ψηφίσει μέτρα της κυβέρνησης Παπαδήμου; «Βεβαίως, εάν είναι σωστά, γιατί να μην τα ψηφίσουμε;». Και η γνώμη του για τον Παπαδήμο; «Είναι θετική η γνώμη μου».
♦ Ξεφτίλα
Ποιος συμμετείχε στο «ΟΝΝΕΔ Debates – Δημόσιο Χρέος: Διαγραφή ή Διαχείριση», δίπλα στον νεοδημοκράτη τομεάρχη Χρ. Σταϊκούρα; Ο Λεωνίδας Βατικιώτης, στέλεχος του ΝΑΡ, υπό την ιδιότητα του «επιστημονικού υπεύθυνου Debtocracy». Πρέπει να έχει χάσει κανείς κάθε αίσθηση πολιτικής αξιοπρέπειας για να πάρει μέρος σε μια τέτοια εκδήλωση. Δεν είναι μόνο οι οργανωτές και το ακροατήριο, αλλά ακόμη και ο τρόπος, που είναι σαν τα τηλεοπτικά «ντιμπέιτ» των πολιτικών αρχηγών.
♦ Εκλεκτικιστικός τυχοδιωκτισμός
Η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά ο Τσίπρας, θεωρώντας ότι έτσι αποκτούν πειστικά για το λαό επιχειρήματα, αναφέρονται κάθε φορά με θετικό τρόπο σε διάφορες αστικές πολιτικές που στιγμιαία τους βολεύουν. Οταν αυτές οι αστικές πολιτικές καταρρέουν ή μεταστρέφονται, κάνουν γαργάρα τις προηγούμενες αναφορές τους και «πάνε γι’ άλλα». Πόσοι θυμούνται, για παράδειγμα, τον θετικό τρόπο με τον οποίο ο Τσίπρας αναφερόταν στην πολιτική της κυβέρνησης του δεξιού εθνικιστή Ορμπαν στην Ουγγαρία, την περίοδο που ο Ορμπαν αρνιόταν να εφαρμόσει κάποια μέτρα της προηγούμενης (σοσιαλδημοκρατικής) κυβέρνησης;
Ελεγε ο Τσίπρας, στο «Βήμα της Κυριακής», στις 20 του περασμένου Φλεβάρη: «Η Ουγγαρία που ξεμπέρδεψε με το μνημόνιο, και μάλιστα με μια κυβέρνηση κάθε άλλο παρά αριστερή, δεν φαίνεται να έχει πάθει κάποια τραγική ζημιά». Και σε ραδιοφωνική του συνέντευξη στον «Βήμα 99,5», στις 4 Απρίλη: «Υπάρχουν πολλές εναλλακτικές προοπτικές τις οποίες μπορεί να ψάξει κανείς. Είδα ότι οι Ούγγροι έφυγαν από το μνημόνιο και δεν χύθηκε αίμα στη Βουδαπέστη ή στην Ουγγαρία».
Τι κάνει σήμερα η Ουγγαρία; Εχει προσφύγει και πάλι στο ΔΝΤ, το οποίο θα της επιβάλει ακόμη πιο σκληρούς όρους. Και ο Τσίπρας, κατά το συνήθειο του, θα κάνει γαργάρα εκείνες τις παλιές δηλώσεις του, αναζητώντας νέα παραδείγματα για να σπείρει αυταπάτες περί εναλλακτικών λύσεων στο πλαίσιο της καπιταλιστικής διαχείρισης. Ο καλύτερος χαρακτηρισμός γι’ αυτή την τακτική (πέρα από την αστική ουσία της) θα ήταν ο εκλεκτικιστικός τυχοδιωκτισμός ή ο τυχοδιωκτικός εκλεκτικισμός. Ως προς αυτό, ο Τσίπρας μοιάζει πολύ με τον Καρατζαφέρη. Μόνο το περιεχόμενο του τυχοδιωκτισμού διαφέρει. Η τακτική είναι ίδια.
♦ Πνευματικοί νάνοι
Ποιος λέει τις μεγαλύτερες παπαριές από τότε που ξέσπασε η κρίση και άρχισαν οι επιθέσεις ενάντια στους εργαζόμενους; Δεν είναι οι αστοί πολιτικοί, οι οποίοι έχουν μια αίσθηση της κοινωνικής πραγματικότητας και ξέρουν να φυλάγονται. Είναι αυτοί που φέρουν τον βαρύγδουπο τίτλο «πνευματικοί άνθρωποι». Καλλιτέχνες, συγγραφείς, διανοούμενοι, δεν παραλείπουν να κάνουν και μια αναφορά στην κρίση στις συνεντεύξεις που δίνουν για να «προμοτάρουν» το έργο τους. Κι αν δεν κάνουν οι ίδιοι αναφορά, θα τους ρωτήσει ο/η δημοσιογράφος. Ετσι, έχουμε νέα κλισέ: ερχόμαστε πιο κοντά, ξαναζωντανεύουν οι παρέες, ξανανακαλύπτουμε τους εαυτούς μας και άλλα τέτοια. Ιδού παράδειγμα παπαριάς λαμπρό, από έναν σεμνό κατά τα άλλα καλλιτέχνη, τον ηθοποιό Δημήτρη Ημελλο (ΠΟΝΤΙΚΙart, 24.11.11): «Γι’ αυτό και θεωρώ ότι τελικά οι κρίσεις ενώνουν τους ανθρώπους, παρά τον αρχικό διχασμό που ενδεχομένως επιφέρουν σε μια κοινωνία. Και παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε τώρα σε μια μεταβατική και δύσκολη περίοδο, όλο αυτό που ζούμε μόνο καλό θα φέρει στην ελληνική κοινωνία, η οποία μάλλον ήταν βολεμένη επί δεκαετίες και τώρα ξεβολεύεται (…) Μέχρι τώρα αυτονόητα ήταν τα υλικά αγαθά: πόσα χρήματα βγάζαμε, τι σπίτι ή τι αυτοκίνητο είχαμε (…) Σιγά-σιγά θα αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τα πραγματικά αναγκαία για τον καθένα μας αγαθά, που δεν είναι απαραίτητα πια υλικά».
Κύριε Ημελλε, σκεφτήκατε ποτέ ότι μιλάτε σαν την Μαρία Αντουανέτα (χωρίς να διαθέτετε το δικό της στάτους, απ’ όσο γνωρίζουμε);
► Να μείνει!
Ο Πάγκαλος εμφανίστηκε στο γαλλικό Κανάλι 5 και δήλωσε ότι οι «αγανακτισμένοι» του περασμένου καλοκαιριού αποτελούνταν από κομμουνιστές, φασίστες και μαλάκες. Κάποιοι έσπευσαν να ζητήσουν την αποπομπή του από την κυβέρνηση, λες κι αν φύγει ο Πάγκαλος η κυβέρνηση θ’ αλλάξει χαρακτήρα. Εμείς απαιτούμε να μείνει, για να μας θυμίζει ποια είναι (και) αυτή η κυβέρνηση.