Στην 39η μέρα απεργία πείνας βρίσκεται σήμερα ο Κούρδος πολιτικός πρόσφυγας Zulkuf Murat Bora, γνωστός στην Ελλάδα, όπου έχει καταφύγει από το 1995, ως Μπαχόζ. Από την 30ή μέρα της απεργίας πείνας σταμάτησε να παίρνει αλάτι και ζάχαρη και τρέφεται μόνο με νερό, ενώ από το προηγούμενο Σάββατο έχει μεταφερθεί στο νοσοκομείο Αγιος Παύλος της Θεσσαλονίκης, επειδή η υγεία του παρουσίασε επιδείνωση.
Γιατροί με τους οποίους επικοινωνήσαμε το πρωί της περασμένης Πέμπτης μας είπαν ότι η κατάστασή του χαρακτηρίζεται κρίσιμη. Εχει χάσει σημαντικό βάρος (από 65 κιλά έχει κατέβει στα 51) και κινδυνεύει άμεσα με νεφρική ανεπάρκεια. Ο ίδιος, όταν αποφάσισε να σταματήσει τη λήψη ζάχαρης και αλατιού, ξεκαθάρισε με δημόσια δήλωσή του, ότι σε περίπτωση που μεταφερθεί σε νοσοκομείο και χάσει τις αισθήσεις του δεν θέλει καμιά ιατρική βοήθεια, είτε με πρωτοβουλία των γιατρών είτε με εντολή του εισαγγελέα.
Από τη μεριά της κυβέρνησης ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Το μόνο που διεμήνυσαν στον απεργό πείνας την προηγούμενη εβδομάδα ήταν ότι προτίθενται να του δώσουν άδεια παραμονής για ένα χρόνο για ανθρωπιστικούς λόγους. «Προσφορά» την οποία ο Μπαχόζ αρνήθηκε, θεωρώντας ότι αποτελεί συνέχιση της ομηρίας του. Γιατί ο ίδιος δεν είναι οικονομικός μετανάστης που διεκδικεί παράταση της παραμονής του για ανθρωπιστικούς λόγους. Είναι πολιτικός πρόσφυγας, που εγκατέλειψε την Τουρκία αφήνοντας πίσω μια δίωξη από το Δικαστήριο Κρατικής Ασφάλειας του Ντιάρμπακιρ με την κατηγορία του μέλους «ένοπλης παράνομης κουρδικής αριστερής οργάνωσης», χαρακτηρισμό που έχει προσδώσει το τουρκικό κράτος στο Απελευθερωτικό Κόμμα του Κουρδιστάν στο οποίο συμμετείχε.
Διεκδικεί, λοιπόν, το δικαίωμα του πολιτικού ασύλου. Δικαίωμα που του αναγνωρίζει η Συνθήκη της Γενεύης, την οποία έχει κυρώσει με νόμο το ελληνικό κράτος. Δικαίωμα που αναγκάστηκε να του αναγνωρίσει και η σχετική επιτροπή του υπουργείου Δημόσιας Τάξης από τις 2 Μάη του 2002 (ύστερα από 22μερη απεργία πείνας με αίτημα να εξεταστεί η αίτησή του). Δικαίωμα, όμως, που δεν του αναγνωρίζουν οι υπουργοί Δημόσιας Τάξης, με τελευταίο τον Βουλγαράκη, οι οποίοι αρνούνται να υπογράψουν τη σχετική εισήγηση και να του χορηγήσουν το άσυλο. Οι λόγοι της άρνησης είναι προφανείς. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις περνούν άνοιξη, η Τουρκία χτυπάει την πόρτα της ΕΕ και δεν θέλουν να υπάρχει οτιδήποτε που να επιβεβαιώνει ότι σ’ αυτή τη χώρα γίνονται διώξεις για πολιτικούς και εθνικούς λόγους. Ο Βουλγαράκης δεν θέλει να στενοχωρήσει ούτε την Τουρκία ούτε τα μεγάλα αφεντικά στην Ουάσινγκτον.
Ο Μπαχόζ έχει ανοίξει ένα μεγάλο θέμα. Το θέμα της ύπαρξης εκατοντάδων πολιτικών προσφύγων από την Τουρκία και το Κουρδιστάν, που ζουν εδώ και χρόνια στην Ελλάδα χωρίς να τους έχει χορηγηθεί πολιτικό άσυλο. Διεκδικεί με αυτόν τον ακραίο δυναμικό τρόπο ένα αναμφισβήτητο δικαίωμά του.
Το παρήγορο είναι πως έστω και αργά άρχισαν να αναπτύσσονται κινήσεις αλληλεγγύης. Εγινε μια μαζική πορεία στη Θεσσαλονίκη και άλλη μία στην Αθήνα (δεν έχουμε ρεπορτάζ γιατί γινόταν το βράδυ της Πέμπτης). Αγωνιστές από την Ομάδα μεταναστών και Προσφύγων πραγματοποίησαν τριήμερη συμβολική απεργία πείνας στα Προπύλαια, ενώ στη Θεσσαλονίκη κατελήφθη την Πέμπτη η Σχολή Θεάτρου του ΑΠΘ από τη Συνέλευση Αλληλεγγύης στον Μπαχόζ. Τις επόμενες μέρες πρέπει αυτό το κίνημα να φουντώσει, γιατί πλέον τα χρονικά περιθώρια έχουν στενέψει και κάθε μέρα που περνάει μπαίνει σε ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο η ζωή του απεργού πείνας.