Δύο χιλιάδες έντεκα και τζάμπα φασαρία
Αναζητείται έξοδος απ’ την προϊστορία…
Τελευταίο Κοντρόφυλλο πριν από τον Αύγουστο που είναι παχιές οι μύγες (κατά τον λαό) και που δεν υπάρχουν ειδήσεις (κατά τους ινστρούχτορές του). Μένοντας στον λαό, να πούμε ότι τα μπάνια του έχουν αρχίσει προ καιρού, με όλο και λιγότερους εκπροσώπους στην καθιερωμένη διαδικασία. Η φετινή κρίση (των καπιταλιστών), κρατά τα περισσότερα υποζύγια δεμένα στους στάβλους και δεν τα αφήνει να πάνε ούτε μέχρι τα πηγάδια για να δροσιστούν. Ωστόσο εκείνα υπομένουν καρτερικά κάθε «αναποδιά» και «δυσκολία», αρθρώνοντας μάλιστα και εμβριθείς απόψεις για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον (της θέσης τους μέσα στον καπιταλισμό και τη θέσφατη –όπως φαίνεται– εκμετάλλευση ανθρώπων από ανθρώπους). Κάποιοι δεν θέλουν να δουν την πραγματικότητα, κάποιοι άλλοι κουράστηκαν, κάποιοι ακόμα προσπαθούν ατελέσφορα και τελικά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο για όλους μας. «Δε βγαίνει ρε παιδιά, δεν πάει», όπως συνήθιζε συχνά να λέει κι η Κατερινούλα (ναι, η Γώγου) πριν φύγει…
Ταξιτζήδες, Νορβηγία, πρυτάνεις, πυρκαγιές, ένα κάρο γεμάτο ειδησεογραφία. Και τώρα η Κοκκινοσκουφίτσα θα πρέπει να βρει περί τις 666 λέξεις (ποιος αντίχριστος ρε; Απλώς τόσες περίπου απαιτούνται για να γεμίσει η στήλη). Ελα όμως που η τρελή έχει απωλέσει (από λέσι) την επαφή με τα εγκόσμια και διαλογίζεται για να μη χάσει και το κουκούτσι που της απέμεινε… Και βρίσκεται πότε εδώ και πότε εκεί, άλλοτε να μουλιάζει στην εκνευριστική παθητικότητα κι άλλοτε να μου λιάζει ο ήλιος τ’ αχαμνά σαν τον γέρο του Καββαδία…
Τουλάχιστον περιστοιχίζομαι από αγανακτισμένους που οδεύουν για τις παραλίες ή τα βουνά. Μόνο που η βλαμμένη πήρα μαζί και την αγανάκτησή μου, που καμία σχέση δεν βλέπω να έχει μ’ εκείνη γύρω, αφού αυτή που κουβαλώ στο σάκο έχει απαντήσει σε ερωτήματα όπως «ανατροπή;», «λαϊκή αντιβία;», «αυτοοργάνωση;», «ταξικός προσδιορισμός και συνείδηση;» και διάφορα άλλα τέτοια που δεν πολυαπασχολούν τους αγανακτισμένους. Χωρίς αυτό να σημαίνει κάποια ποιοτική διαφορά, για να μην πω ότι ίσως πρόκειται για κάτι χειρότερο που με κάνει ακόμα περισσότερο ποταπή…
Τέλος η κρίση της αυτοκριτικής που στο φινάλε δεν απασχολεί και κανένα. Προέχει η κρίση της πατρίδος (τι γελάτε ρε;), η επιμήκυνση των πουλιών και της αποπληρωμής, το έλλειμμα, το χρέος κι όλα αυτά που κάποτε περιορίζονταν στις σομόν σελίδες των εφημερίδων που σήμερα είναι ολάκερες σομόν. Εκείνο όμως που φέρνει δάκρυα στα μάτια, ρίγη στα άκρα και ξινίλες στον οισοφάγο της Κοκκινοσκουφίτσας είναι το γεγονός ότι μέσα στο κατακαλόκαιρο, η θεόπεμπτος και άχραντος κυβέρνησις μελετά νομοσχέδια για την καθημερινότητα του πολίτη! Μετά τα νομοσχέδια για την παιδεία, τα δημοψηφίσματα και τόσα άλλα καίρια ζητήματα, οι φωτισμένοι αυτοί άνθρωποι επιχειρούν να τακτοποιήσουν και την καθημερινότητά μας. Κι όμως, υφίστανται ακόμη άφρονες και αχάριστοι πολίτες που κάνουν πως δεν βλέπουν το κωλοσιαίο έργο και βάλλουν εναντίον του, υπονομεύοντας την πορεία προς την τακτοποίηση και ευταξία της χώρας…
«Η κατάσταση δεν είναι τόσο παλιά όσο φαίνεται. Η Ευρώπη βλέπει σήμερα μια γραφειοκρατική τάξη να στραγγίζει τα χρήματα από τα συρτάρια του κεφαλαίου, προσπαθώντας να τα κάνει να καρποφορήσουν σε κλειστό κύκλωμα, χωρίς να επενδύει σε καινούργιους τρόπους παραγωγής. Και οι προλετάριοι, που τους διδάξαμε ότι το προλεταριάτο δεν υπάρχει πια, διαμαρτύρονται για την μείωση της αγοραστικής τους δύναμης, ελπίζοντας ότι ένα μεγάλο κίνημα ελεημοσύνης θα αναπληρώσει την κατάργηση των κοινωνικών κεκτημένων, τη μείωση των μισθών, τη σταδιακή εξαφάνιση της χρήσιμης εργασίας και τη διάλυση της εκπαίδευσης, των συγκοινωνιών, των υπηρεσιών υγείας, της ποιοτικής γεωργίας και ό, τι δεν αυξάνει –με άμεσα κέρδη– τον όγκο του χρήματος που είναι στην υπηρεσία της παγκόσμιας κερδοσκοπίας» (Raul Vanegem – «Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς»).
Θα κλείσουμε την πλημμελή αναφορά μας στην επικαιρότητα με τη συνάντηση Παπανδρέου – Πλατινί. Η στήλη είναι βέβαιη ότι μετά από όλα όσα εκχωρήθηκαν από το πωλητικό προσωπικό της Μπανανίας, σειρά είχε το ποδόσφαιρο. Ομως γι’ αυτά είναι περισσότερο επιφορτισμένος ο καθ’ ύλη αρμόδιος κ. Πάπιας κι έτσι αποποιούμαστε (από ποιου μαστέ;) και αυτή την ευθύνη… Καλή αντάμωση τον Σεπτέμβρη.
«Οσο κι αν γίνουμε δυσάρεστοι, εμπρός τραγούδια μου, ας πάρουμε τα όπλα ενάντια στο κύμα της βλακείας, ενάντια στης χυδαιότητας το κύμα, ενάντια στων ηλιθίων το κύμα» (Ezra Pound – «Lustra»).
Κοκκινοσκουφίτσα
