Στο λεγόμενο παραδικαστικό κύκλωμα όλες οι ευθύνες ρίχτηκαν σε δυο δικαστές (Καλούσης, Ηλία) και σε δυο δικηγόρους (Κεχαγιόγλου, Νικολακόπουλος). Στο σκάνδαλο του χρηματιστήριου και τη δικαστική του εκκαθάριση όλες οι ευθύνες ρίχτηκαν στην ανακρίτρια που χειρίστηκε όσες υποθέσεις έφτασαν στη Δικαιοσύνη (Μπουρμπούλια) και άντε να βρουν και καναδυό αεριτζήδες τα ονόματα των οποίων εμφανίζονται στους λογαριασμούς της Μπουρμπούλια σε ελβετική τράπεζα. Η τακτική των αποδιοπομπαίων τράγων επιστρατεύεται για μια ακόμη φορά, προκειμένου να ικανοποιηθεί το «κοινό περί δικαίου αίσθημα» και να συγκαλυφθεί η ουσία τεράστιων σκανδάλων.
Ειδικά η περίπτωση της Μπουρμπούλια προσφέρεται για θεαματοποίηση. Νέα, ωραία, μορφωμένη, με αστική καταγωγή, με κοσμική ζωή, με τη μυθιστορηματική σύλληψή της στο Παρίσι, αποτελεί το ιδανικό πρόσωπο για να χτιστεί ένα ολόκληρο υπερθέαμα, με τα «Τσερόκι» της Αντιτρομοκρατικής να ξαναβγαίνουν στους αθηναϊκούς δρόμους και τις τηλεοπτικές κάμερες στημένες να καταγράφουν και να αναμεταδίδουν το θέαμα. Ενα θέαμα πίσω από το οποίο κρύβεται και χάνεται η ουσία.
Ποια είναι η ουσία; Οτι στήθηκε μια τεράστια επιχείρηση καταλήστευσης εκατομμυρίων ανθρώπων, που τσίμπησαν το δόλωμα και έσπευσαν «να γίνουν πλούσιοι» μέσω χρηματιστήριου. Τους μάδησαν κι ύστερα τους άφησαν να κλαίνε τη μοίρα τους. Η ιστορία αυτή δεν στήθηκε από μερικούς αεριτζήδες της Σοφοκλέους. Αυτοί ήταν οι ενδιάμεσοι κρίκοι ανάμεσα στα κορόιδα και στους καπιταλιστικούς ομίλους της χώρας, που έκαναν στημένες αυξήσεις μετοχικού κεφάλαιου και κερδοσκοπούσαν με τις μετοχές τους, τις οποίες πουλούσαν πανάκριβα και ύστερα τις ξαναμάζεψαν πάμφθηνα, χωρίς καν να επενδύσουν τα κεφάλαια που μάζεψαν και χωρίς ποτέ κανείς να τους ζητήσει λογαριασμό γι’ αυτό. Και βέβαια, όλη αυτή η επιχείρηση δεν μπορούσε να στηθεί χωρίς τη συμμετοχή της τότε κυβέρνησης. Ολοι θυμόμαστε το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη, του Γιωργάκη και του Λαλιώτη να βγάζει ακόμα και προεκλογική αφίσα διαφημίζοντας το χρηματιστηριακό τζόγο.
Η δικαστική διερεύνηση δεν ασχολήθηκε ποτέ με τη βασική πτυχή αυτού του μεγάλου σκανδάλου. Κάποιες μικροϋποθέσεις έφτασαν στα ανακριτικά γραφεία, όπου και εμπλέχτηκε η Μπουρμπούλια. Και βέβαια, η Μπουρμπούλια δεν ήταν μόνη και ανεξέλεγκτη. Είχε και προϊσταμένους και συναδέλφους δικαστές και εισαγγελείς που αναμίχτηκαν. Κατέστη, όμως, εύκολος στόχος η Μπουρμπούλια. Ενα πρόσωπο που επικοινωνιακά συγκέντρωνε όλα τα «προσόντα» για να χρησιμοποιηθεί ως αποδιοπομπαίος τράγος.
Οχι, δεν τρέφουμε καμιά συμπάθεια στο πρόσωπο της Μπουρμπούλια, όπως δεν τρέφουμε καμιά συμπάθεια για τον Καλούση ή για τον Κεχαγιόγλου. Γρανάζια του συστήματος υπήρξαν, έπαιξαν και έχασαν. Δε μπορούμε να δεχτούμε, όμως, την τακτική των αποδιοπομπαίων τράγων και μια ακόμα ψεύτικη κάθαρση, που σκοπό έχει να επιτρέψει στο σύστημα να συνεχίσει ανενόχλητο την πορεία του και στους μηχανισμούς του να συνεχίσουν το θεάρεστο έργο της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης, της καταλήστευσης του εργαζόμενου ελληνικού λαού.
