Η 29η Δεκέμβρη ασφαλώς δεν είναι η καλύτερη μέρα για να ξεκινήσει κάποιος απεργία πείνας. Ομως ο Παναγιώτης Ασπιώτης δεν είχε άλλα περιθώρια. Το υπουργείο Δικαιοσύνης είχε δείξει τις διαθέσεις του, απορρίπτοντας σιωπηρά τρείς αιτήσεις με τις οποίες ζητούσε να μεταχθεί από το μεσαιωνικό «Πρεβαντόριο» της Αμφισσας στον Κορυδαλλό, προκειμένου να μπορούν να τον επισκέπτονται οι γονείς του και να συνεργάζεται με το συνήγορό του Σ. Φυτράκη. Η κατάσταση στην Αμφισσα ήταν αφόρητη. Δεκάδες κρατούμενοι στοιβαγμένοι σαν ζώα σε βρόμικους θαλάμους, αναγκασμένοι να κοιμούνται στα δάπεδο πάνω σε βρόμικα στρώματα. Μεσαίωνας. Εχοντας μεταφερθεί στην Αθήνα προσωρινά (για λόγους της ανάκρισης), ο Ασπιώτης αποφάσισε να μην τους αφήσει να τον γυρίσουν πίσω. Ξεκίνησε απεργία πείνας και δίψας ταυτόχρονα. Ολα για όλα.
Η αλήθεια είναι ότι το κίνημα αλληλεγγύης αιφνιδιάστηκε. Ομως, παρά τις αντίξοες συνθήκες, έδειξε καλά αντανακλαστικά και κατάφερε να κάνει κάποιες κινήσεις και να αναδείξει τον αγώνα του Ασπιώτη. Υστερα από κάλεσμα των Κινήσεων Αλληλεγγύης στους Πολιτικούς Κρατούμενους, οργανώθηκε την Τρίτη 3 Γενάρη μηχανοκίνητη πορεία στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας, όπου είχε μεταφερθεί ο απεργός πείνας-δίψας. Η συμμετοχή δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλη (καμιά πενηνταριά μηχανές και έξι αυτοκίνητα), κρίνεται όμως ικανοποιητική για τη χρονική συγκυρία και τον βιαστικό τρόπο με τον οποίο οργανώθηκε η εκδήλωση. Ηταν μια πορεία που ανέδειξε το ζήτημα σε κάποιον κόσμο, ενώ προσέφερε ηθική στήριξη στον Ασπιώτη, ο οποίος γαντζωμένος στα κάγκελα του σιδερόφραχτου νοσοκομειακού κελιού άκουγε επί μια ώρα σχεδόν τους συντρόφους του να φωνάζουν συνθήματα αλληλεγγύης.
Δυο μέρες αργότερα, την Πέμπτη 5 Γενάρη, οι Κινήσεις Αλληλεγγύης οργάνωσαν συμβολική κατάληψη του ραδιοσταθμού Flash. Περίπου 25 σύντροφοι και συντρόφισσες ανέβηκαν στο χώρο του σταθμού και δήλωσαν την πρόθεσή τους στους εργαζόμενους που βρέθηκαν εκεί, οι οποίοι -προς τιμήν τους- είδαν την όλη κίνηση με θετικό τρόπο και βοήθησαν για να βγει στον αέρα μια σαραντάλεπτη εκπομπή, στη διάρκεια της οποίας διαβάστηκε ένα ενημερωτικό κείμενο των Κινήσεων Αλληλεγγύης για την απεργία πείνας του Π. Ασπιώτη και την υπόθεση των «3», μήνυμα συμπαράστασης από 52 κρατούμενους των φυλακών Κορυδαλλού και μήνυμα αλληλεγγύης από τους πολιτικούς κρατούμενους για την υπόθεση της 17Ν, οι οποίοι άκουσαν την εκπομπή και τηλεφώνησαν εκείνη τη στιγμή σε κινητό συντρόφου. Η συμβολική κατάληψη έληξε χωρίς να δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα και ήταν η αφορμή για να μεταδίδεται όλη μέρα από τον Flash η είδηση για την απεργία πείνας-δίψας του Ασπιώτη και να αναμεταδοθεί από άλλους σταθμούς και από εφημερίδες την επόμενη μέρα.
Η κυβέρνηση, διαπιστώνοντας ότι ο Ασπιώτης δεν παίζει αλλά κάνει σκληρή απεργία πείνας-δίψας (και μετά τη μεταφορά του στο Νοσοκομείο δεν έφαγε και δεν ήπιε τίποτα, δέχτηκε μόνο φυσιολογικό ορό) και ότι υπάρχει ένα κίνημα αλληλεγγύης που θα κλιμακωθεί τις επόμενες μέρες, αποφάσισε να τελειώσει το ζήτημα. Τη Δευτέρα το απόγευμα, ο διευθυντής του ιδιαίτερου γραφείου του Παπαληγούρα κατέβηκε στο δρόμο και ενημέρωσε τους λίγους συγκεντρωμένους, που πραγματοποιούσαν μια μικρή συγκέντρωση έξω από το υπουργείο, ύστερα από κάλεσμα των Κινήσεων Αλληλεγγύης, ότι το θέμα έχει λήξει και ότι την επομένη θα συνεδρίαζε η επιτροπή μεταγωγών, με θετική εισήγηση. «Είναι δίκαιο το αίτημά του», ήταν η κατακλείδα στα όσα είπε! Πράγματι, το πρωί της Τρίτης υπηρεσιακός παράγοντας του υπουργείου τηλεφώνησε στον συνήγορο Σ. Φυτράκη και τον ενημέρωσε ότι το αίτημα για μεταγωγή στον Κορυδαλλό έγινε δεκτό. Κατόπιν αυτού, ο Ασπιώτης σταμάτησε την απεργία πείνας και δίψας, παρέμενε όμως στο νοσοκομείο, προκειμένου να επανέλθει κανονικά, διότι η απεργία (ιδιαίτερα η αποχή από υγρά) είχε ήδη δημιουργήσει προβλήματα στον οργανισμό του.
Τέλος καλό όλα καλά, θα έλεγε κανείς, δεν είναι όμως έτσι. Αλίμονο, αν ένας πολιτικός κρατούμενος πρέπει να φτάνει στο έσχατο όπλο, την απεργία πείνας και δίψας, για να πετύχει ένα αίτημα όπως η μεταγωγή από φυλακή σε φυλακή. Και πέρα απ’ αυτό, παραμένει το μείζον πρόβλημα που είναι η ίδια η προφυλάκιση των Καλαϊτζίδη, Καρασαρίνη, Ασπιώτη. Γι’ αυτό το θέμα έχουμε γράψει και σε προηγούμενα φύλλα. Πρόκειται για ένα κατηγορητήριο εξ ολοκλήρου κατασκευασμένο, για να επιδειχτεί «αντιτρομοκρατικό» έργο και για να τρομοκρατηθεί όχι μόνο ο αντιεξουσιαστικός-αναρχικός χώρος, αλλά ευρύτερα ο χώρος της ενεργού κοινωνικής αμφισβήτησης. Γι’ αυτό και το αίτημα της αποφυλάκισης των «3» αποκτά ξεχωριστή σημασία στη σημερινή συγκυρία και πρέπει να αναδειχτεί σε πολιτικό αίτημα πρώτης γραμμής. Δεν αποτελεί απλώς έκφραση αλληλεγγύης σε τρεις αγωνιστές, αλλά καθήκον με ξεχωριστή πολιτική σημασία. Γύρω απ’ αυτό το αίτημα θα μετρηθούν παρουσίες και απουσίες το αμέσως προσεχές χρονικό διάστημα.