Οι πρώτες αιτήσεις αποφυλάκισης των Γιώργου Καλαϊτζίδη, Πέτρου Καρασαρίνη και Παναγιώτη Ασπιώτη απορρίφθηκαν. Η ανακρίτρια ζητάει εξάμηνη παράταση της ανάκρισης και στις αρχές του χρόνου θα κριθεί η παράταση της προφυλάκισής τους για ένα ακόμη εξάμηνο. Αν τα πράγματα μείνουν ως έχουν, οι τρεις αγωνιστές θα παραμείνουν στη φυλακή να περιμένουν τη δίκη τους. Γιατί στα πρόσωπά τους επιχειρείται ένα γενικότερο πείραμα. Είναι η πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια που αγωνιστές κατηγορούμενοι για παραβατικότητα που είναι συνήθης στα κινήματα αμφισβήτησης έχουν βαφτιστεί «τρομοκρατική οργάνωση» και διώκονται λες και πρόκειται για αντάρτες πόλης.
Τί είναι εκείνο που φουσκώνει τα πανιά των διωκτικών μηχανισμών και έχει επιτρέψει την πρωτοφανή διόγκωση του κατηγορητήριου και την προφυλάκισή τους; Ειδικά την προφυλάκισή τους για τόσο καιρό και τη σχεδιαζόμενη παράτασή της; Τί είναι αυτό που επιτρέπει μια τόσο προκλητική συμπεριφορά από μια ανακρίτρια που συμμετείχε στον δικαστικό θίασο που με έξοδα του Γιοσάκη εξέδραμε στην Αλεξάνδρεια για προσκύνημα στην ενθρόνιση του πατριάρχη;
Ο κατασταλτικός αέρας που φυσάει είναι γνωστός. Δεν είναι καινούργιο φρούτο. Εκείνο που επιτρέπει στον διωκτικό μηχανισμό να φέρεται τόσο προκλητικά είναι η απουσία δυνατού κινήματος συμπαράστασης. Αυτό που γίνεται με τους «3» είναι ντροπή. Ελάχιστος είναι ο κόσμος που κινητοποιείται. Αυτό τονίστηκε και στην εκδήλωση που οργάνωσαν την περασμένη Δευτέρα στο Πολυτεχνείο οι Κινήσεις Αλληλεγγύης στους Πολιτικούς Κρατούμενους.
Υπάρχουν μερικές ιδέες για ενεργότερη κινητοποίηση τον Γενάρη, οι οποίες πρέπει επειγόντως να προωθηθούν. Το ξαναλέμε: είναι ντροπή για όλους μας να βρίσκονται οι τρεις αυτοί αγωνιστές στις φυλακές και έξω να μη κουνιέται φύλλο.