«Επαναστατείστε στα Village Cinemas». Σπάνια μια ταινία έχει αδικηθεί τόσο πολύ από τη διαφημιστική καμπάνια που την συνοδεύει και που παραπέμπει σε ψευτο-υπερήρωες τύπου Ζορό και επαναστατικές ονειροφαντασίες εν μέσω ποπ κορν. Ετσι, πολλοί απ’ αυτούς που «ψάχνονται» θα δυσκολευτούν να υποψιαστούν ότι πίσω από το μύθο ενός κόμικ κρύβεται η καλύτερη πολιτική ταινία της χρονιάς, ενώ πάλι ένα άλλο κοινό (κι αυτό είναι καλό), συνηθισμένο σε εύπεπτα θεάματα, θα βρεθεί στην ανάγκη να θέσει στον εαυτό του δύσκολα ερωτήματα.
Το πρώτο μεγάλο ερώτημα που τίθεται είναι: Μπορεί η λεγόμενη τρομοκρατία ν’ αλλάξει τον κόσμο; Ακολουθούν άλλα, όχι ισάξια αλλά επίσης σημαντικά ερωτήματα: μπορεί η φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής να προσφέρει ασφάλεια στους λαούς; Ποιος είναι ο ρόλος των μίντια, της εκκλησίας, του στρατού, του φόβου; Συνωμοτική ή παλλαϊκή τρομοκρατία; Γιατί υπάρχει τρομοκρατία; Και το κυριότερο: είναι απαραίτητη η τρομοκρατία;
Τόσο ουσιαστικά ερωτήματα και τόσες θαρραλέες απαντήσεις δε μπορούσαμε να διανοηθούμε ότι θα βλέπαμε σε χολιγουντιανή ταινία.
Δε θα ισχυριστούμε ότι οι αδελφοί Γουατσόφσκι βλέπουν όλες τις πλευρές (π.χ. την ταξική διάσταση) μιας ούτως ή άλλως σύνθετης πραγματικότητας. Ούτε είναι αυτός ο ρόλος τους. Ομως, θέτουν κρίσιμα ζητήματα και αναθέτουν στον εαυτό τους το ρόλο που θα ‘πρεπε να αναθέτουν όλοι οι καλλιτέχνες: λέγοντας ψέματα ν’ ανακαλύπτουν την αλήθεια! Με πρόσχημα λοιπόν τον Γκάι Φόουκς, που το 1605 συνωμότησε ανεπιτυχώς για ν’ ανατινάξει το βρετανικό κοινοβούλιο και ενέπνευσε ένα αντιθατσερικό κόμικ το 1981, οι αδελφοί Γουατσόφσκι βάζουν στο στόχαστρο τον Μπους και τον Μπλερ, αποδομώντας ταυτόχρονα τη φασίζουσα έννοια του υπερήρωα. Πίσω από τη μάσκα του δικού τους ήρωα, κρύβεται απλώς μια ιδέα που θα συνεχίσει να ζει και μετά το θάνατό του. Στο μεγαλειώδες φινάλε της ταινίας, η επαναστατική τρομοκρατία συγχωνεύετια με το μαζικό κίνημα. Αν αυτά δεν είναι απλά μαθήματα Λενινισμού, τότε τι είναι;
Αγαπητοί αναγνώστες, μη χάσετε αυτή την ταινία! Προσπεράστε τις μικρές αδυναμίες της και χαρείτε την. Οχι γιατί «ανατινάζει» τα σύμβολα της αστικής δημοκρατίας. Αλλά γιατί τολμά να πει αλήθειες που πολλοί μεγαλόσχημοι κ…διανοούμενοι δεν τόλμησαν ούτε ν’ αντέξουν, ούτε να ψελλίσουν. Μήπως τελικά ο κόσμος αλλάζει πιο γρήγορα απ’ όσο νομίζουμε;
Ελένη Σταματίου
