ΦΛΟΡΙΝ ΣΕΡΜΠΑΝ
Οταν θέλω να σφυρίξω, σφυρίζω
Ενα ακόμα δείγμα ρουμάνικου νεορεαλισμού με κοινωνική θεματολογία, χαρακτηριστική και απεικονιστική της σύγχρονης, νεοφιλελεύθερης, βαλκανικής πραγματικότητας. Οι ταινίες αυτές, αν και τις περισσότερες φορές «αγνοούν» ή έχουν μια υποτυπώδη και επιφανειακή ματιά στην πολιτική κατάσταση, δίνουν παρά ταύτα μια εικόνα των βαλκανικών κοινωνιών, υιοθετώντας ταυτόχρονα μια μοντέρνα κινηματογράφηση που βασίζεται στον μινιμαλισμό και την αφαιρετικότητα..
Η συγκεκριμένη ταινία του Φλορίν Σερμπάν είναι το προσωπικό δράμα ενός δεκαοκτάχρονου φυλακισμένου που του απομένουν μόλις τέσσερις μέρες για την αποφυλάκισή του. Ομως, η επανεμφάνιση της μητέρας του, που ήδη έχει καταστρέψει τη ζωή των παιδιών της, και ο έρωτάς του για μια νεαρή κοινωνική λειτουργό, τα τινάζουν όλα στον αέρα…
Η ταινία βασίζεται σ’ ένα καλό σενάριο με υπαρξιακές προεκτάσεις, είναι όμως αρκετά θεατρικοποιημένη και άνιση. Το πρώτο μέρος είναι βραδυφλεγές, το δεύτερο καταιγιστικό και περιπετειώδες, έτσι που αιχμαλωτίζει τελικά το θεατή, χωρίς όμως να τον κερδίζει ολοκληρωτικά.
ΣΤΙΒΕΝ ΑΝΤΙΝ
Burlesque
One woman`s show, με άλλα λόγια ένα βιντεοκλίπ διαρκείας με πρωταγωνίστρια μια σύγχρονη ποπ σταρ, την Κριστίνα Αγκιλέρα, που προφανώς διαθέτει ταλέντο, αλλά η ταινία δεν αγγίζει καν τα επίπεδα ενός ικανοποιητικού μιούζικαλ, είδος στο οποίο, αν μη τι άλλο, οι Αμερικανοί διαθέτουν τα πρωτεία.
ΑΛΛΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
Η πιο ενδιαφέρουσα από τις υπόλοιπες ταινίες είναι ασφαλώς το «Ψηλά τα χέρια» του Γάλλου Ρομέν Γκουπίλ, που έγινε γνωστός από το «Πεθαίνοντας στα 30», μια ταινία αναφοράς στο Μάη του `68. Πρόκειται για ένα αντιρατσιστικό φιλμ μυθοπλασίας, με πρωταγωνιστές μικρά παιδιά, που είχε αφορμή τους σχετικούς νόμους περί απέλασης μεταναστών, που ψήφισε τα τελευταία χρόνια η κυβέρνηση Σαρκοζί. Παρά τις αντιδράσεις στους νόμους αυτούς, που συγκέντρωσαν μέχρι και 150.000 διαδηλωτές στο Παρίσι, η γαλλική κοινωνία είδε φέτος μέχρι και απελάσεις Ρομά. Δυστυχώς, δεν είδαμε την ταινία (η εταιρία διανομής δεν πραγματοποιεί δημοσιογραφικές προβολές) κι έτσι δεν μπορούμε να σας πούμε περισσότερα. Ομως, δεν αποκλείεται να είναι η σημαντικότερη της εβδομάδας. Σημειώνουμε ότι ο Γκουπίλ, που βρίσκεται αυτές τις μέρες στην Ελλάδα, επισκέφτηκε τους απεργούς πείνας μετανάστες στην Ηπείρου και τους εξέφρασε την αλληλεγγύη του, ενώ έκανε και χαιρετισμό στη συναυλία αλληλεγγύης που έγινε την Τετάρτη.
Επίσης, ξαναβγαίνει στις αίθουσες ο «Κυνόδοντας» του Γ. Λάνθιμου επί τη ευκαιρία της υποψηφιότητάς του για Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. Θα υπενθυμίσουμε ότι πρόκειται για μια αιχμηρή ανατομία των οικογενειακών σχέσεων και χωρίς αμφιβολία είναι η καλύτερη ελληνική ταινία της χρονιάς.
Ελένη Σταματίου
