«Εγώ το πλουσιόπαιδοοοοο
Που ζούσα σε σαλόνιααααα
Για κοίτα πώς κατάντησααααα
Με δανεικά πουκάμισααααα
Και τρύπια παντελόνιααααα».
Συγχωρήστε με για το ασθμαίνον άσμα, αλλά αυτό τον καιρό ψάχνω για μελλοντικούς εθνικούς ύμνους (καλό αυτό του Καζαντζίδη ε;) που θα παιανίζουν όταν το ένδοξο έθνος μας θα ψάχνει στα σκουπίδια (ποια fast food ρε;). Κι άλλο άσμα: «Εσύ πατάς στο κόκκινο χαλί των επισήμων / κι εγώ είμαι στο ψάξιμο γυναίκας και ενσήμων», έγραφε κάποτε ο Κώστας Τριπολίτης και τραγουδούσε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου (που έμαθα πως πάλι είναι στο ψάξιμο). Εικόνα για μερικούς τότε, εικόνα για περισσότερους χθες, για πολλούς σήμερα και για όλους αύριο. Και μη βιαστείτε να με πείτε απαισιόδοξη γιατί ήδη πιάστηκα από το ανοιχτό ασφαλιστικό. Πόρταααα!
«Το τραπέζι του κοινωνικού διαλόγου τους χωράει όλους». Εμ, βέβαια, όταν πληρώνουν οι μαλάκες χωράνε όλοι κι άλλοι τόσοι. Σε κάτι άλλα τραπέζια κεκλεισμένων των θυρών είναι που δε χωράει κανείς και πέφτει και ξύλο αν πας να μαζέψεις κανένα ψίχουλο. Τα προϊόντα, τα φαγητά και τις ζωές μας τρώνε ρεεεεε!
«Σιδερένιος Νο 2 – Η μεγάλη επιστροφή» (Iron man No 2 – The great return, βαρβαριστί). Ποιο Χόλιγουντ ρε; Ξαναζήσαμε μέρες Χέρφιλντ με μια μούντζα μέρες διαφορά, μιας και 22 Οκτώβρη είχε επιστρέψει ο Ανδρέας και 27 Οκτώβρη ο Χριστόδουλος. «Μαϊάμι, Χέρφιλντ και Αθήνα, επιστροφές Οκτώβρη μήνα».
Δηλαδή το τραγούδι του Λορέντζο Μαχαιρίτσα, αυτού ντε που τραγουδάει εργολαβία σ’ όλες τις εκδηλώσεις του ΚΚΕ μαζί με κάτι άλλα παιδιά, «ζηλεύω το μικρό σου γατί», δεν είναι άσεμνο;
Κοντεύουν δύο μήνες χωρίς τον Μπασιάκο και πάμε να τρελαθούμε. Οχι μόνο εγώ αλλά και η Χάιντι, η Χιονάτη, η Γκρέτελ κι όλα τα κορίτσια της υπαίθρου. Τώρα πια ο αγροτικός γίγαντας λέγεται Κοντός κι αυτό μας βάζει σε σκέψεις. Ουδέν κακόν αμπιγιέζ καλού πάντως, αφού δίνεται η ευκαιρία ν’ ανεβεί στον κάμπο το «περιμένοντας τον Κοντό» (χωρίς γ) και να δώσει κα’να φράγκο κι ο άλλος γίγαντας, ο του πολιτισμού Λιάπης (στο λεξικό, ως λιάπηδες καταγράφονται οι εξισλαμισμένοι αλβανοί). Στο δε γειτονικό βιότοπο του ΥΠΕΠΘ, ακόμα ψωνίζουν αναπληρωτές κι οι τρύπες δε λένε να κλείσουν. Πάντως αν γίνει καμιά στραβή (γι’ αυτούς), θα διατηρήσουμε τα αρχικά ΥΠΕΠΘ που πλέον θα σημαίνουν ΥΠουργείο ΕΠαναστατικών Θέσεων. Το ίδιο και τα ΑΕΙ, ως Αμεσες Εγκαταστάσεις Ικριωμάτων. Νυν και Α.Ε.Ι.
Μιας και ονοματοθετούμε, μετά τα σκόρπια Σκόπια των σκορπιών του εθνικισμού, παρακαλώ ν’ αποκατασταθεί και το όνομα των ενσήμων. Δουλόσημα λέγονται (είτε εκ του «δουλειά» είτε εκ του «δούλος», διαλέγουμε και παίρνουμε). Εκτός αν κι εδώ ασκηθεί βέτο οπότε μάλλον πάμε σε σύνθετη ονομασία: ΑΣΕΠ (Αποδεικτικά Στήριξης Εργοδοτικού Πλουτισμού).
Εχω μερικές ερωτήσεις για τη συμβασιλεύουσα. Κατ’ αρχήν, σε ποιαν ακριβώς είναι αφιερωμένη η οδός Αλεξίας στην Πολίχνη; Δεύτερο, με ποιο σκεπτικό προέκυψαν οδοί αφιερωμένες σε δαιμονικές μορφές της μυθολογίας, όπως Γοργούς, Μέδουσας, Τυφώνος κλπ; Γιατί υπάρχει οδός Αγροτικού Αστέρα και δεν υπάρχει οδός ΠΑΟΚ ή Απόλλωνα Καλαμαριάς; Τέλος, υπάρχει μόνο μια οδός Φρειδερίκης και καμία βασιλέως Παύλου, τη στιγμή που υπάρχουν οδοί για όλους τους άλλους βασιλείς. Πότε θα τις εξισώσουμε με τον Παύλο και θα τελειώνουμε μ’ αυτές;
Εχει κάποιος την καλοσύνη να μας ενημερώσει πόσο κοστίζουν οι μετακινήσεις της τριανδρίας του ΠΑΣΟΚ, που περιδιαβαίνει καθημερινά την επικράτεια; Εχουν ξεφτιλίσει τις αποστάσεις…
Συνεχίζεται ο διαγωνισμός της στήλης με τίτλο «βρείτε και χάστε». Βρείτε λοιπόν πότε θα πιάσει τα 100 δολάρια το βαρέλι πετρελαίου (πλησιάζει) και χάστε κι άλλα. Σύντομα κοντά σας, αντίστοιχος διαγωνισμός για το ψωμί, το λάδι, το τυρί και το γάλα.
Τι θα γίνει με τον Χριστόδουλο ρεεεεε;
Πριν κλείσουμε, μην παραλείψω να σταθώ στα ελληνικά (προτάσεις – μακαρόνια, η ζάλη του συντάκτη) του ΓΓ του ΥπΕΞ. Και για να τελειώνουμε με τον όρο «ευελ-φάλεια» και τη σκιά που τον έθεσε: Ευελιξία και ασφάλεια μπορούν να τεθούν και με αντίστροφη σειρά και να μας δώσουν «ασφ-ιξία». Είπαμε, τα πάντα είναι ζήτημα θέσης…
Κοκκινοσκουφίτσα
kokinoskoufitsa@eksegersi.gr
