Τα παπαγαλάκια του αστικού Τύπου έχουν αναλάβει να επεξεργαστούν την «κοινή γνώμη» για τις αλλαγές που θα προωθηθούν στην εκπαίδευση. Ηδη οι «πληροφορίες» από το υπουργείο Παιδείας (αγαπημένη τακτική και της κυβέρνησης του Γιώργου, της «διαφάνειας» και της «διαβούλευσης») κάνουν θραύση. Μαζί και οι σποραδικές δηλώσεις της πολιτικής του ηγεσίας. Ζορίζονται να αποδείξουν ότι θα κάνουν αλλαγές που θα αφορούν την ουσία του σχολείου, αρχίζοντας από το Νηπιαγωγείο (ωχ!) και το Δημοτικό.
Από τον Πανάρετο μαθαίνουμε ότι οι αλλαγές στο εξεταστικό, αλλά και η κατάργηση της βάσης του 10 (γιατί, λέει, είναι πιο δύσκολο να καταργήσεις ένα πρόχειρο και απερίσκεπτο μέτρο) παραπέμπονται στις ελληνικές καλένδες. Οι αλλαγές θα εφαρμοστούν από τον ερχόμενο Σεπτέμβρη σε 100 πιλοτικά Δημοτικά Σχολεία, στις δυο πρώτες τάξεις, ενώ αντίστοιχες αλλαγές θα προωθηθούν και στα Νηπιαγωγεία. Την «επανάσταση» θα κάνουν οι νέες τεχνολογίες, οι διαδραστικοί πίνακες και τα ρέστα (θυμίζουμε ότι οι Η/Υ που διανεμήθηκαν στους μαθητές της Πρώτης Γυμνασίου, για να γίνεται από κει, λέει, το μάθημα και η «τσάντα να μένει στο σχολείο» μένουν ακόμη στα αζήτητα). Μάθαμε, λοιπόν, ότι το σχολείο, που παράγει αμόρφωτους ανθρώπους με γνώσεις ρηχές, μιας χρήσης και καλλιεργεί την ελάχιστη δεξιότητα, γιατί αυτή είναι η απόλυτη επιλογή του κεφαλαίου, κουτσαίνει κυρίως από τη μη εφαρμογή των νέων τεχνολογιών! Σαν κόκκινη γραμμή, όλες τις δηλώσεις και τα δημοσιεύματα, τα βασισμένα σε «πληροφορίες», διαπερνά η «αποκέντρωση», που περιφραστικά διατυπώνεται ως «μεγαλύτερη συμμετοχή της κοινωνίας στη διαμόρφωση του σχολείου» (Πανάρετος). Στη νέα αυτή σαρωτική αλλαγή, που αν γίνει πράξη, θα διαλύσει παντελώς το δημόσιο σχολείο, θα το κατηγοριοποιήσει και θα φορτώσει με πρόσθετη ληστεία τους γονείς και τους δημότες, ενώ θα απαλλάξει το κράτος από το κόστος των δαπανών, έχουμε πολλάκις αναφερθεί.
Επίθεση αναμένεται και στα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών. Οι δηλώσεις Διαμαντοπούλου για τις προσλήψεις, αλλά και τα χιλιάδες κενά που παραμένουν ακόμη και τώρα στα σχολεία, είναι ο προπομπός. Γεύση παίρνουμε ακόμη και από δημοσιεύματα τύπου ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ (10-1-010) –επικαλείται «πληροφορίες»– που μας ενημερώνουν ότι «παράλληλα υπήρξαν καταγγελίες ότι μεγάλος αριθμός ολοήμερων νηπιαγωγείων δεν εφάρμοσαν την πρωινή ζώνη παρότι πληρούνταν οι προϋποθέσεις, ενώ έντονη ήταν η απαίτηση πολλών γονέων για ύπαρξη και δεύτερης ζώνης αποχώρησης» (σ.σ. πέραν αυτής που ισχύει σήμερα, δηλαδή στις 16:00 για τα ολοήμερα νηπιαγωγεία και στις 16:15 για τα ολοήμερα δημοτικά).
Το δημοσίευμα αποκαλύπτει τη σφοδρή ενόχληση του υπουργείου Παιδείας από τις αντιδράσεις των νηπιαγωγών στην αυθαίρετη επέκταση του διδακτικού τους ωραρίου και τη σταθερή απόφασή τους (που στήριξε με στάσεις εργασίας η ΔΟΕ) να μην την εφαρμόσουν, ενώ παράλληλα είναι ξεκάθαρο και ως προς τις πραγματικές προθέσεις και της νέας ηγεσίας του υπουργείου, που είναι όχι μόνο η εμμονή στην αυθαίρετη επέκταση του διδακτικού ωραρίου, αλλά και η παραπέρα επιμήκυνσή του. Τη «νύφη» θα πληρώσουν όχι μόνο οι εκπαιδευτικοί, αλλά και τα παιδιά, που θα υποχρεωθούν να παραμείνουν στο σχολείο ως αργά το απόγευμα, αφού έτσι επιτάσσει η ανηλεής εκμετάλλευση των εργαζόμενων γονιών τους από το κεφάλαιο.
Τα όπλα της επίθεσης ακονίζουν στο υπουργείο και για την επίθεση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αφού αναμένεται, σύμφωνα με τον υφυπουργό Πανάρετο, «εκ βάθρων αλλαγή της φυσιογνωμίας και της σχέσης του Πανεπιστημίου με το κράτος. Οχι αλλαγή του νόμου πλαισίου, αλλά αλλαγή ολόκληρου του πλαισίου. Κύρια χαρακτηριστικά: Αυτονομία, προγραμματικές συμφωνίες, αξιολόγηση και κοινωνική λογοδοσία».
Κοντολογίς, η κυβέρνηση επαγγέλλεται επί το αντιδραστικότερον, όμως, ό,τι και η ΝΔ, μιας και η «εκ βάθρων αλλαγή της σχέσης Πανεπιστημίου-κράτους» και η ενίσχυση της περίφημης «αυτονομίας» σημαίνει πλήρη σχεδόν εγκατάλειψη των Πανεπιστημίων από το κράτος, που θα κληθούν να τα βγάλουν μόνα τους πέρα, με τη στήριξη των επιχειρήσεων και των «πηγών από τρίτους».
Γιούλα Γκεσούλη