«Καταδικάζουμε απερίφραστα», «γαϊτανάκι βίας στην περιοχή των Εξαρχείων», «βία που στρέφεται κατά της ίδιας της κοινωνίας», «τέτοιου είδους ενέργειες ενισχύουν τη γενικευμένη κατάσταση φόβου και τρόμου που επικρατεί», «κατάσταση γενικευμένου κοινωνικού κανιβαλισμού», «ενισχύει πάνω από όλα το ίδιο το κράτος», «κατάσταση γενικευμένου πολέμου όλων εναντίον όλων», «δίνει άλλοθι στην πολιτική ελίτ».
Ολ’ αυτά και πολλά παρόμοια σε μια ανακοίνωση, απ’ αφορμή την επίθεση ενάντια στο ΑΤ Εξαρχείων, που στην εξέλιξή της είχε το τραγικό αποτέλεσμα του τραυματισμού τριών ανθρώπων (ενός σοβαρά). Ακόμα και ο Περισσός θα ήταν πιο προσεκτικός. Κι όμως, αυτή η ανακοίνωση υπογράφεται από την Αντιεξουσιαστική Κίνηση (Αθήνας), το Αυτόνομο Στέκι, την Επιτροπή Πρωτοβουλίας Κατοίκων Εξαρχείων, την Πρωτοβουλία για την Αυτοοργάνωση στην Εκπαίδευση, τον Σκόρο, τον Σύλλογο Εργαζομένων στις ΜΚΟ και Συντρόφους-Συντρόφισσες.
Η κατακλείδα αυτής της ανακοίνωσης είναι όλα τα λεφτά: «Απέναντι στην κρατική καταστολή, τα ρατσιστικά πογκρόμ, το αντικοινωνικό έγκλημα και την τυφλή βία, εμείς θέλουμε να δημιουργήσουμε μέσα από τις αντιστάσεις και τους αγώνες μας, μια κοινωνία της ισότητας, της αλληλεγγύης, της συμμετοχής και της αυτοοργάνωσης».
Ξεκινάμε με το τσουβάλιασμα: κρατική καταστολή, ρατσιστικά πογκρόμ, αντικοινωνικό έγκλημα και τυφλή βία, όλα στο ίδιο τσουβάλι. Στο ίδιο τσουβάλι οι πογκρομιστές της Χρυσής Αυγής με εκείνους που έκαναν την επίθεση στο ΑΤ Εξαρχείων. Κι ύστερα το «όραμα», το οποίο προηγουμένως έχει περιγραφεί με μεγαλύτερη σαφήνεια: «οικοδομούμε μέρα με τη μέρα, μέσα από την κατάκτηση της εμπιστοσύνης, αντί-θεσμούς και δομές κοινωνικής αλληλεγγύης, αυτοοργάνωσης και αντίστασης».
«Αντι-θεσμοί» οικοδομούνται κάθε μέρα! Που σε ελεύ-θερη απόδοση σημαίνει, αφήστε όλοι ήσυχα τα Εξάρχεια. Πηγαίνετε σε άλλες γειτονιές να αναπτύξετε τη δράση σας. Η περιοχή ανήκει σε μας και τους… αντιθεσμούς μας. Εσείς μας κουβαλάτε την κρατική καταστολή και μας χαλάτε την ησυχία.
Τα ίδια είχαν ειπωθεί και όταν ο Επαναστατικός Αγώνας χτύπησε τα ΜΑΤ έξω από το κτίριο του υπουργείου Πολιτισμού στη Μπουμπουλίνας. Οτι αυτό το χτύπημα ανέκοψε το κίνημα των Δεκεμβριανών (το οποίο είχε ήδη ξεφουσκώσει), ότι έφερε τους μπάτσους στα Εξάρχεια, ότι έπρεπε να γίνει αλλού και άλλα τέτοια. Και τότε δεν υπήρχε το πρόσχημα του τραυματισμού κάποιου διερχόμενου. Κάθε φορά που ανεβαίνει ψηλά ο πήχης της αντιβίας, κάποιοι εμφανίζονται όχι απλά σε ρόλο κριτή από επαναστατική σκοπιά, αλλά σε ρόλο καταδίκης της επαναστατικής αντιβίας ως τυφλής βίας.
Αυτές οι πολιτικές συμπεριφορές δεν είναι παρά προσκύνημα της αστικής νομιμότητας, όσο κι αν καλύπτονται με άφθονη αντιθεσμική ρητορική. Γιατί είναι κάποιες στιγμές που καλείσαι απλά να «διαλέξεις στρατόπεδο».
ΥΓ: Στο Ιντιμίντια εμφανίστηκε και κρύφτηκε, ξαναεμφανίστηκε και ξανακρύφτηκε μια ανυπόγραφη ανακοίνωση με τίτλο «Ανάληψη ευθύνης», η οποία καταλήγει ως εξής: «Ως πολιτικά υποκείμενα φέρουμε ακέραια την ευθύνη της πράξης μας και των τραγικών συνεπειών της για τον σοβαρά τραυματισμένο εργαζόμενο, όντως ριζικά και αξιακά αντίθετοι σε κάθε λογική παραπλεύρων απωλειών. Από καρδιάς ευχόμαστε ανάρρωση και στους τρεις τραυματίες και ευελπιστούμε στην κατανόηση, για τα κίνητρα αλλά και τα λάθη μας». Εντιμη τοποθέτηση (ανεξάρτητα από την προέλευσή της), η οποία δεν αλλάζει σε τίποτα την κριτική που ασκήθηκε από τη στήλη την προηγούμενη εβδομάδα.
Π.Γ.
