Αρκετοί αισθάνθηκαν έκπληξη και αγανάκτηση διαβάζοντας την ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ «για τη συνάντηση με ΣΥΡΙΖΑ». Για μας ουδεμία έκπληξη. Πρόκειται για τη φυσική εξέλιξη των πραγμάτων.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ χαιρέτισε «τα εκατομμύρια εργαζομένων και λαού που με τους αγώνες και την ψήφο τους έδωσαν εντολή για ανατροπή των μνημονίων και της αντιδραστικής πολιτικής κυβερνήσεων, ΕΕ και ΔΝΤ, με αριστερή κατεύθυνση». Οταν κάνεις λόγο για εκατομμύρια, σημαίνει ότι αθροίζεις τις ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ, του Περισσού, της ΔΗΜΑΡ, ίσως και των Οικολόγων και βαφτίζεις το άθροισμα αριστερή στροφή. Στην ανακοίνωση γίνεται, επίσης, λόγος για «πρώτη νίκη του λαού».
Και μόνον αυτές οι αναφορές είναι αρκετές για να χαρακτηρίσουν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Είναι μια μικρή εξωκοινοβουλευτική δύναμη που ομνύει στον κοινοβουλευτικό κρετινισμό, προσπαθώντας να εξαπατήσει τον κόσμο στον οποίο φτάνει ο λόγος της.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι σε όλη την ανακοίνωση δεν υπάρχει όχι κριτική, αλλά ούτε υπαινιγμός κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Οχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ με τον δεδομένο πολιτικό-προγραμματικό λόγο, τον ολοκάθαρα αστικό, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ που, όταν εκδόθηκε η ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, είχε δώσει άφθονα μετεκλογικά δείγματα γραφής (αναλυτικά γι’ αυτά δες σε άλλες σελίδες της «Κ»). Αλήθεια, δεν είδε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ το αισχρό πολιτικάντικο παιχνίδι, την προσπάθεια εξαπάτησης του λαού, το στρογγύλεμα των υποτιθέμενων προγραμματικών στόχων, τα ήξεις-αφήξεις των συριζικών στελεχών, τις μυστικές προτάσεις του Τσίπρα προς τον Βενιζέλο, τον χυδαίο κυβερνητισμό, την εμμονή στην ευρωλαγνεία; Και μόνο το τελευταίο είναι αρκετό για μια επαναστατική δύναμη για να τοποθετηθεί έναντι του φαινομένου ΣΥΡΙΖΑ και να προειδοποιήσει την εργατική τάξη και το λαό για την επιχείρηση εξαπάτησης και χειραγώγησής τους.
Φυσικά και τα είδε όλ’ αυτά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Δεν ήταν άλλωστε δύσκολο να τα δει κανείς. Επέλεξε, όμως, απολύτως συνειδητά, να τοποθετηθεί στα δεξιά του Περισσού (ο οποίος για τους δικούς του λόγους σφυροκοπά τις τελευταίες μέρες τον ΣΥΡΙΖΑ), επειδή έχει τις δικές της στοχεύσεις. Συναντήθηκε, λέει στην ανακοίνωση, με τον ΣΥΡΙΖΑ και σκοπεύει να συναντηθεί με «το ΚΚΕ, το Μέτωπο Ανατροπής και Αλληλεγγύης, το ΚΚΕ (μ-λ) – ΜΛ ΚΚΕ, το ΕΕΚ, την ΟΚΔΕ, την Κομμουνιστική Οργάνωση “Ανασύνταξη”, καθώς και άλλα αριστερά, ανατρεπτικά και κομμουνιστικά ρεύματα», προκειμένου να τους παρουσιάσει «αυτοτελώς το παραπάνω πρόγραμμα» (τις θέσεις της), όντας σίγουρη ότι «θα συμβάλει στη δημιουργία μιας μαζικής, μετωπικής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς που έχει ανάγκη το λαϊκό κίνημα και η εποχή μας».
Αντικαπιταλιστικό μέτωπο με τον ΣΥΡΙΖΑ της Ευρωζώνης, με τον Περισσό του «δε θα σπάσει ούτε ένα τζάμι» και με ό,τι έχει περισσέψει στον περίγυρο του Αλαβάνου. Αυτό είναι που έχει ανάγκη το λαϊκό κίνημα και η εποχή μας;
Κάθε πολιτική δύναμη κρίνεται από τις προγραμματικές της θέσεις, από τη στρατηγική και την τακτική της. Η επαναστατική φλυαρία αποτελεί ίδιον των οπορτουνιστικών μορφωμάτων. Αυτή η φλυαρία, όμως, εξατμίζεται όταν φτάνει η ώρα της διατύπωσης «άμεσων προγραμματικών θέσεων» και εξαφανίζεται όταν η τακτική υπαγορεύει άμεση δράση. Δεν ξέρουμε αν το φλερτ με τον ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγήσει σε κοινή κάθοδο ή «ψήφο ανοχής» στις επόμενες εκλογές (αυτή τη στιγμή δε φαίνεται κάτι τέτοιο), ξέρουμε όμως πως αυτά τα φλερτ δεν ξεκινούν ποτέ τυχαία.
Π.Γ.