Οι παλαιότεροι από τους συντάκτες της «Κ», όσοι και όσες θητεύσαμε στον πρόγονο αυτής της εφημερίδας, τον ιστορικό «Οχτώβρη», θυμόμαστε καλά την πολεμική μας με τον Περισσό, ο οποίος είχε λανσάρει και χρησιμοποιούσε κατά κόρον τον όρο «ολιγαρχία» αντί για τον όρο «πλουτοκρατία» ή «κεφαλαιοκρατία».
Δεν επρόκειτο για κάποια φιλολογικού τύπου πολεμική ή για θεωρητικό σχολαστικισμό. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για διαμάχη ανάμεσα σε δυο προγραμματικές κατευθύνσεις, σε δυο στρατηγικές. Από τη μια η επαναστατική στρατηγική και από την άλλη μια στρατηγική διαχείρισης του καπιταλισμού, που αναζητούσε συμμάχους στην «εθνική» ή τη «μη μονοπωλιακή» αστική τάξη, την οποία διαχώριζε από τη «μονοπωλιακή» αστική τάξη, η οποία αποτελούσε την «ολιγαρχία».
Θυμηθήκαμε αυτή την παλιά (αλλά πάντα επίκαιρη) πολεμική, καθώς διαβάζαμε την περίληψη από τη συνέντευξη Σταθάκη στους Financial Times, που έδωσε στη δημοσιότητα το Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Σταθάκης (ο οποίος άλλωστε έλκει το πολιτικό γένος από τον Περισσό) εκσυγχρονίζει την παλιά θεωρία περί ολιγαρχίας και την κάνει ακόμα πιο χυδαία.
Οπως πληροφορούμαστε από την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, «σύμφωνα με τον βουλευτή Χανίων προτεραιότητα του ΣΥΡΙΖΑ είναι η άρση των γραφειοκρατικών εμποδίων για την άσκηση επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, κίνηση η οποία αποτελεί προϋπόθεση για την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα». Παλιά θα έλεγαν πως προτεραιότητα είναι οι δημόσιες επενδύσεις, αλλά τώρα η καταπολέμηση της ανεργίας επαφίεται στον… πατριωτισμό των καπιταλιστών, ντόπιων και ξένων. Μπορεί κανείς να φανταστεί ποια είναι αυτά τα «γραφειοκρατικά εμπόδια», τα οποία θα άρει ο ΣΥΡΙΖΑ. Οπως μπορεί να φανταστεί πόσο συνάδει αυτή η προτεραιότητα (λέξη με σαφή και συγκεκριμένη σημασία στην ελληνική γλώσσα) με την παραμύθα περί αποκατάστασης των μισθών και των εργασιακών σχέσεων, που πιπιλίζουν άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί να επενδύσουν οι καπιταλιστές, αν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δοκιμάσει να εξαλείψει το καθεστώς της κινεζοποίησης, που με τόση επιμέλεια έχτισαν στη διάρκεια της τελευταίας πενταετίας;
Συνεχίζει το Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ: «Κατά τον κ. Σταθάκη είναι σκόπιμο να διακρίνουμε μεταξύ της υγιούς επιχειρηματικής δραστηριότητας, που πρέπει να ενισχυθεί και να διευκολυνθεί, και στις εταιρίες οι οποίες διατηρούν διασυνδέσεις με την πολιτική ελίτ και με αυτό τον τρόπο βλάπτουν τον ανταγωνισμό και δημιουργούν αποπνικτικές συνθήκες για την άσκηση επιχειρηματικής δραστηριότητας. Ως εκ τούτου, προτεραιότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί η σύγκρουση με τους “ολιγάρχες’’ της ελληνικής οικονομίας».
Μάθαμε επιτέλους ότι εχθρός του… υγιούς καπιταλισμού είναι κάποιοι κακοί ολιγάρχες, οι οποίοι νοθεύουν τον ανταγωνισμό και εμποδίζουν τους άλλους καπιταλιστές, τους καλούς, να αναπτύξουν την εθνικά και κοινωνικά ωφέλιμη επιχειρηματική δραστηριότητά τους.
Πριν από οτιδήποτε άλλο, να εκφράσουμε μια απορία-ερώτημα: άκουσε κανείς τους υγιείς καπιταλιστές, οι οποίοι αποτελούν την πλειοψηφία, σύμφωνα με την ανάλυση του ΣΥΡΙΖΑ, να διαμαρτύρονται ότι κάποιοι ολιγάρχες, με ιδιαίτερες σχέσεις με την πολιτική εξουσία, δεν τους επιτρέπουν ν’ αναπτύξουν την επιχειρηματική τους δραστηριότητα; Οι καπιταλιστές έχουν τα συνδικάτα τους, τον ΣΕΒ, τους κλαδικούς και τους γεωγραφικούς συνδέσμους τους. Μέσω αυτών εκφράζονται και ουδέποτε έχουμε ακούσει αυτά τα συνδικάτα ή έστω μεμονωμένους καπιταλιστές να διαμαρτύρονται κατά των ολιγαρχών. Αντίθετα, τους ακούμε να ζητούν (όλοι μαζί, ολιγάρχες και μη) χαμηλότερο «κόστος εργασίας», χαμηλότερη φορολογία, μεγαλύτερη περιβαλλοντική ασυδοσία, λιγότερους ελέγχους. Επειδή αυτά θα τους προσφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα βολευτούν όλοι μαζί, «ολιγάρχες» και «υγιείς». Ετσι δεν είναι;
Π.Γ.
