Αγαπητά μου παιδιά
Η προάγουσα την παράδοση στήλη των επιστολών μας, χωρίς βέβαια να φτάνει στο ύψος της προαγωγού σύμπασας της παιδείας mrs Anne, έχει αναφερθεί παλαιότερα διεξοδικώς στον εορτασμό της γουρουνοχαράς που παραδοσιακά γίνεται κάθε Δεκέμβριο, προ των εορτών. Δύο μήνες πριν τη φετινή γουρουνοχαρά (πρόκειται για την μετατροπή των χοίρων σε λουκάνικα, ενώ στην απαιτητική εποχή μας προστίθενται και τα ζαμπόν, μπέικον και τα τοιαύτα, εξ ων και το σύνθημα «σήμερα γουρούνι αύριο μπέικον», που κοσμεί ενίους τοίχους των μητροπόλεων), είχαμε και τους παραδοσιακούς ψεκασμούς. Αξίζει δε να τονιστεί ότι κατά το διάστημα της γουρουνοχαράς –όπως κάθε χρόνο– θα έχουμε και την παραδοσιακή λιτάνευση των τιμίων και σεπτών λειψάνων του εργατοπατερικού κινήματος. Οι αρχιδιάκονοι μετά της ιεράς ακολουθίας των θα περιφέρουν εν οδοίς τε και ρύμαις την ανία και τη μεγαλομανία τους, λίγο πριν τη διοχετεύσουν στα παραδοσιακά επαναστατικά ουζερί (τα καθώς πρέπει, μη φανταστείτε τίποτε λαϊκά και μπασκλασαρίες).
Προτρέχω όμως και σεις δεν με σταματάτε. Ας βάλουμε λοιπόν μια άνω τελεία –όπως συνηθίζει να λέει κάθε απόγονος του αντιγραφικού κερκοπιθήκου– στα μελλούμενα, με τα οποία θα assholeηθούμε στον καιρό τους και ας περάσουμε στα παρόντα. Προλογίζει η μουσίτσα (σσ. μικρή μούσα) της τοπικής εαυτοδιοίκησης:
Τάσο μου πας για δήμαρχος μα άλλοι πάν’ για κλητήρες.
Το σκέφτηκες, το ζύγιασες, έκανες συμμαχίες;
Βρήκες γαλάζιους φίλους σου και μαύρους αδερφούς σου;
Τους μίλησες; Τους ρώτησες; Θα σε γεροστηρίξουν
ή θα σε χαντακώσουνε κι απ’ όξω θ’ απομείνεις;
Είναι φανερό ότι εστιάζουμε στο μείζον ζήτημα από όσα δεν μας απασχολούν καθόλου, αυτό των εκλογών, που φέτος παρουσιάζει δύο σημαντικές ιδιαιτερότητες: Η πρώτη είναι ότι οι αυτοδιοικητικές (καμία σχέση η λέξη με την πραγματικότητα, ως θεμελιωδώς απαιτεί η δομή του εξουσιαστικού λόγου) εκλογές γίνονται ανήμερα της επετείου της ρώσικης επανάστασης. Και η δεύτερη είναι ότι για πρώτη φορά εφαρμόζεται το σχέδιο «Καλλικράτης» (το κάλλος του κράτους, της δύναμης. Το σημειώνουμε για τους κακοήθεις που κάνουν λόγο για κάλο), ένα σχέδιο κι ένα όνομα στο οποίο γνωρίζετε ότι αναφερθήκαμε παλιότερα. Σε μια ενδεικτική της οπισθοδρόμησης σημειολογία, ο Καλλικράτης θα διαδεχθεί τον Καποδίστρια, δύο πρόσωπα που τα χωρίζουν αιώνες. Ενώ από φέτος καθίστανται αιρετοί και οι προϊστάμενοι των περιφερειών (καμία σχέση και καμίας χέσει με περιφέρειες θηλυκών καρεκλοκενταύρων που διαρκώς διευρύνονται από την μάσα και την ευζωία). Η μουσίτσα κάνει ένα πλάγιο (αριστερό πάντα, για να το «πιάσουν» οι υποψιασμένοι και να το πουν και στους άλλους, τους άσχετους, μέσα από τις σπουδαίες επιφυλλίδες τους) βήμα προς τη θυμέλη, καθώς εμφανίζεται πλέον η μού-σα και απαγγέλλει:
Πρόσεχε γιε μου πρόσεχε την περιφέρειά σου
γιατί εσύ είσαι αστός, Αλέξανδρο σε λένε.
Συ έχεις φράγκα και σκουτιά, άσχετα αν φλερτάρεις
με συνιστώσες των γυμνών, θύμα απωθημένων.
Στη συνέχεια η φάση γίνεται τραγέλαφος (για να ενώσουμε και την παράδοση με το σήμερα, εκσυγχρονίζοντάς την όπως θα έλεγε και ο αείμνηστος θυροκρούστης των Βρυξελλών που πλέον περιορίζεται σε αρθρογραφία στον τοπικό Τύπο της επαρχίας που λέγεται Ελλάδα). Και ο χορός ψάλλει, χορεύει, κάνει κωλοτούμπες και άδει ομοιοκατάληκτα:
Ω της τσιμεντοποίησης και της λαμπρής προόδου
που έδωσε και εις ημάς προοπτικές προσόδου.
Ω υπερτιμολόγηση –έστω ισχνών εσόδων–
παιδεία μου, υγεία μου, κοπιάστε δια διόδων.
Οι εργολάβοι καρτερούν, άπαντα εκχωρούνται
και μες στην κρίση θα φανούν ευρώ να αφικνούνται.
Ω των κυάμων των καλών προσμέτρηση εν νέου
εμπρός εις άγρα πελατών και ποσοστού γενναίου
που θα μας δώσει οφίκια εις town halls και σάλες
είπαμε και ξεείπαμε! Σειρά μας πια, κουφάλες…
Και με την παρότρυνση να μην ξεχάσουμε ότι η ψήφος είναι υποχρεωτική (μας θέτει υπό χρέους, μας συντηρεί στην προϋπάρχουσα πάγια κατάσταση του οφειλέτη δηλαδή) ενώ ο ψόφος όχι ακόμη, φτάνουμε στο τέλος της προϊστορίας, ρίχνουμε μια ματιά μπροστά κι επιστρέφουμε στα ασφαλή, κλιματιζόμενα σπήλαια. «Δεν έχει τέλος αυτό το πανηγύρι, χειροκροτήστε άλλη μια, ευχαριστώ» που τραγουδούσε κι ο Αθηνιόνιος 2004 με δώρο μια εγκιβωτισμένη κακομοίρα.
Ο! Εύχρηστο πουλί φίλου*
*Πρόκειται για αναγραμματισμό γυναικείου υπουργικού ονοματεπωνύμου, για να ασκούμαστε. Διαθέτουμε δεκάδες ακόμη, για όποιον δεν ενδιαφέρεται.