Απο γενιά σε γενιά
Η οργή ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του παλαιστίνιου πιτσιρικά που ο φωτογραφικός φακός απαθανάτισε να διαδηλώνει καθισμένος στις πλάτες του πατέρα του στο προσφυγικό στρατόπεδο της Τζαμπάλιγια στη Λωρίδα της Γάζας. «Δε χρειαζόμαστε κούφια λόγια, χρειαζόμαστε πέτρες και Καλάσνικοφ» κραύγαζαν οι διαδηλωτές που την Παρασκευή 8 Δεκέμβρη ξεχύθηκαν στους δρόμους της κατεχόμενης Ανατολικής Ιερουσαλήμ. Γέμισαν και πάλι οι σελίδες του διεθνούς Τύπου με ρεπορτάζ και φωτογραφίες. Οι Παλαιστίνιοι ξεσηκώθηκαν και πάλι. Εφτά δεκαετίες τώρα, ο πόθος για λευτεριά δε μέρεψε. Η σκυτάλη περνάει από γενιά σε γενιά, παρά το τίμημα αίματος που κάθε γενιά πληρώνει. Και η σκυταλοδρομία θα συνεχιστεί.
Μακελάρηδες
Ο Ερντογάν αποκαλεί το Ισραήλ κράτος τρομοκράτη που σκοτώνει παιδιά. Ο Νετανιάχου αντιγυρίζει την κατηγορία, κατηγορώντας τον Ερντογάν ότι σκοτώνει γυναικόπαιδα στο Κουρδιστάν. Δυο μακελάρηδες αλληλοβρίζονται, επισείοντας ο καθένας τις πομπές του άλλου. Ο Ερντογάν «αγάπησε» τους Παλαιστίνιους στην προσπάθειά του να αναδειχτεί σε ηγέτη του μουσουλμανικού κόσμου (ποιος ξέρει; ίσως να ονειρεύεται να γίνει χαλίφης, άτυπα έστω). Και ο Νετανιάχου «αγάπησε» τους Κούρδους από τη στιγμή που οι φύλαρχοί τους τάχθηκαν ενεργά στο πλευρό του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και εξυπηρετούν τη σιωνιστική τακτική στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Ο εχθρός του εχθρού μου δεν μπορεί να είναι φίλος μου, όταν αυτός είναι ίδιος με τον εχθρό μου. Αυτό είναι το μήνυμα που βγαίνει (και) από τέτοια περιστατικά. Δυστυχώς, όμως, τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα της περιοχής, καθοδηγούμενα από αστικές και μικροαστικές ηγεσίες, κινούνται στη βάση ενός πραγματισμού που χαρακτηρίζεται από το κλασικό δόγμα του πολιτικού τυχοδιωκτισμού: «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου». Ο ορίζοντας αυτού του πραγματισμού είναι πάντοτε κοντός. Οι πρώην εχθροί γίνονται φίλοι και οι εθνικοαπελευθερωτικές ηγεσίες βρίσκονται απέναντι και σε πρώην φίλια πυρά.
Πακέτο προς υπογραφή
Οι συριζαίοι κατηγορούσαν τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις ότι δεν έκαναν τίποτ' άλλο από το να υπογράφουν τα κείμενα που τους έφερνε η τρόικα, συνταγμένα στ' αγγλικά. Τι κάνουν αυτοί; Το ίδιο ακριβώς. Κείμενα που ετοιμάζει η τρόικα, συνταγμένα στ' αγγλικά, υπογράφουν. Χωρίς πολλά «κουνήματα» πλέον, μη τυχόν και τους χαλάσουν τη διαγωγή. Δεν μπαίνουν καν στον κόπο να μεταφράσουν τα κείμενα στα ελληνικά. Για να μη διαβάζει ο ελληνικός λαός τι υπογράφουν.
Ευεργέτες
«Ο στόχος είναι να δοθεί η δυνατότητα στους επιχειρηματίες να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους και να αναμορφώσουν την ελληνική οικονομία», δήλωσε ο… μαρξιστής Ευκλείδης Τσακαλώτος. Ο χώρος, βέβαια, ήταν προνομιακός για έναν… μαρξιστή και… αριστερό: το 19ο Ετήσιο Capital Link Invest in Greece Forum, στη Νέα Υόρκη.
Οι καπιταλιστές είναι αυτοί που καλούνται «να αναμορφώσουν την ελληνική οικονομία». Αν ζούσε ο Μαρξ, δύσκολα θα συγκρατιόταν να μην πλακώσει στα χαστούκια τον… μαθητή του. Οι καπιταλιστές επενδύουν μόνο όπου «μυρίζει» κέρδος. Και μάλιστα το μέγιστο κέρδος. Αυτό είναι το μόνο που τους ενδιαφέρει. Γι' αυτό και οι αστικές πολιτικές ηγεσίες (συντηρητικές και σοσιαλδημοκρατικές) συνήθιζαν να λένε πως πρέπει να αναλαμβάνει επενδυτικές πρωτοβουλίες και το κράτος, για να αντισταθμίζει τις μονόπλευρες και συχνά κοινωνικά καταστροφικές επενδύσεις των καπιταλιστών. Σε κάποιες εποχές (π.χ. την εποχή της σοσιαλιστικής ρητορικής του ΠΑΣΟΚ), αστικές πολιτικές ηγεσίες δε δίσταζαν να λένε πως το κράτος θα γίνει ο μοχλός ανάπτυξης. Υστερα, ήρθε ο νεοφιλελευθερισμός και διακήρυξε ότι «το κράτος δεν πρέπει να κάνει τον επιχειρηματία». Οι σοσιαλδημοκράτες, πιεζόμενοι από την εργατική τους βάση, έλεγαν πως τουλάχιστον οι «στρατηγικοί τομείς» της οικονομίας πρέπει να ανήκουν στο κράτος, για να λειτουργούν προς όφελος της κοινωνίας. Σιγά-σιγά το ξέχασαν κι αυτό κι άρχισαν να μιλούν για «κράτος-στρατηγείο» που απλά «θα βάζει τους κανόνες». Τα έλεγε και ο ΣΥΡΙΖΑ αυτά μέχρι να γίνει κυβέρνηση. Ακόμα και ότι θα πάρει πίσω τις δημόσιες επιχειρήσεις που είχαν ιδιωτικοποιήσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις υποσχόταν.
Οπως αντιλαμβάνεστε, ο… μαρξιστής Τσακαλώτος, ο άτυπος ηγέτης της φράξιας των 53+, που εμφανίζεται ως η αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι περισσότερο «αγρίως νεοφιλελεύθερος» από τον Στέφανο Μάνο.
Τον έδωσε στεγνά
Αμφιβάλλει κανείς ότι ο Τσίπρας είχε υποσχεθεί στον Ερντογάν ότι θα του παραδώσει εντός εικοσαημέρου τους αξιωματικούς που είχαν καταφύγει στην Ελλάδα; Τον έδωσε στεγνά ο Ερντογάν, μιλώντας στον Παπαχελά και το Μαξίμου δεν τόλμησε να διαψεύσει τον «σουλτάνο» ούτε με non paper. Για την πρόθεση του Τσίπρα, όταν διαβεβαίωνε τον «φίλο πρόεδρο» ότι θα του παραδώσει τους στρατιωτικούς δεν αμφιβάλλουμε. Πώς έδινε, όμως, μια τέτοια υπόσχεση, όταν ήξερε ότι αυτό δεν περνάει από το χέρι του; 'Η μήπως δεν ήξερε ότι αυτά τα ζητήματα δεν τα χειρίζεται η κυβέρνηση αλλά τα ποινικά δικαστήρια; Μήπως ήταν σίγουρος ότι ο Αρειος Πάγος θα παρέδιδε τους φυγάδες αξιωματικούς; Αν ναι, τότε δεν έχει μελετήσει καλά τους συσχετισμούς στα ανώτερα και ανώτατα δικαστικά κλιμάκια. Εκτός αν το ήξερε, αλλά κατέφυγε στην αγαπημένη του τακτική: πες τώρα ένα ψέμα και αργότερα βλέπεις πώς θα κάνεις την κωλοτούμπα.
Ο,τι και να ισχύει, την πρόθεσή του την εξέθεσε με αδιαμφισβήτητο τρόπο. Αλλο αν δεν μπόρεσε να φανεί συνεπής στην υπόσχεσή του και ο Ερντογάν βρήκε την ευκαιρία να τον «δώσει». Ομως, και μπροστά στον Ερντογάν, όταν τέθηκε σχετική ερώτηση, ο Τσίπρας απάντησε ότι οι φυγάδες θα έχουν μια δίκαιη δίκη στην Ελλάδα! Δε βρέθηκε κανένας να τον ενημερώσει ότι δεν αντιμετωπίζουν καμιά δίκη, ότι το θέμα τους έχει λυθεί δικαστικά;
Θράσος
Είναι πραγματικά θράσος να μιλάει και να ξαναμιλάει για τη Μάνδρα ο Μητσοτάκης και να μην περιορίζεται στις ευθύνες της σημερινής κυβέρνησης για τη διαχείριση της καταστροφής, αλλά να λέει πως «υπήρχαν ρέματα τα οποία οδηγούσαν, επί της ουσίας, μέσα στην πόλη, βουνά που είχαν αποψιλωθεί». Ναι υπήρχαν αυτά, αλλά δεν έγιναν στην τριετία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Οι τελευταίοι ευθύνονται με το βαρύ έγκλημα ότι δεν έκαναν τίποτα για να αλλάξουν την κατάσταση που κληρονόμησαν, όμως ο Μητσοτάκης, το κόμμα του και το ΠΑΣΟΚ ευθύνονται με το έγκλημα της δημιουργίας αυτής της κατάστασης.
Με δέκα μασέλες
Κάτι άλλο ψάχναμε στο αρχείο με τις αποφάσεις της Βουλής και πέσαμε πάνω σε μια απόφαση του γενικού γραμματέα της Βουλής στις 6 Απρίλη του 2015, με την οποία προσλαμβάνεται ως ειδικός σύμβουλος στο Γραφείο του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά ο Χρύσανθος Λαζαρίδης. Οπως αναφέρει η απόφαση, «ο προαναφερόμενος θα υπάγεται στον πρώην Πρωθυπουργό κ. Αντώνη Σαμαρά και θα προσφέρει τις υπηρεσίες του υπό την καθοδήγησή του, μέσα στον κύκλο των γνώσεων και της εμπειρίας του». Θα εισπράττει δε όσα εισπράττουν οι ειδικοί σύμβουλοι στα Πολιτικά Γραφεία των μελών της κυβέρνησης, στην κατηγορία που αντιστοιχούν τα τυπικά του προσόντα (απόφοιτος ΑΕΙ). Δεν ξέρουμε αν ο διορισμός του Λαζαρίδη ανανεώθηκε και μετά τις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015, αλλά αυτό δεν έχει σημασία για το σχόλιο που θέλουμε να κάνουμε.
Βουλευτής επικρατείας το 2012, πανίσχυρος σύμβουλος του Σαμαρά, έμεινε εκτός νυμφώνος στις εκλογές του 2015 (δε «χωρούσε» στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας και σταυρό δεν τολμούσε να διεκδικήσει). Ετσι, αναζήτησε τη σιγουριά του διορισμού στο πλευρό του Σαμαρά. Τα παιδιά της μπουρζουαζίας δεν περιφρονούν τον μισθό από το δημόσιο. Με την ίδια ζέση που ξιφουλκούν ενάντια στους «τεμπέληδες δημόσιους υπάλληλους», με την ίδια μανία που ζητούν «αξιολογήσεις» και απολύσεις, φροντίζουν να… «αυτοαξιολογηθούν» και να εξασφαλίσουν κρατικό μισθό για την πάρτη τους. Η ιδεολογία και η τσέπη βρίσκεται γι' αυτούς στην ίδια θέση. Η «προσφορά στο κοινωνικό σύνολο», την οποία επικαλούνται, γίνεται πάντοτε με κρατική αντιμισθία (ακόμα κι όταν είναι πλούσιοι). Και βέβαια, δε βγαίνουν στην «ελεύθερη αγορά εργασίας» να «δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους». Αυτά είναι για τους άλλους. Ας πούμε για τους νέους επιστήμονες που εργάζονται με 600 ευρώ ή αναγκάζονται να πάρουν των ομματιών τους και να γίνουν μετανάστες.
Γενναιοδωρία!
Χίλια ευρώ το κεφάλι, τρεις χιλιάδες ευρώ ανά οικογένεια είναι τα λεφτά που «προσφέρει» η γερμανική κυβέρνηση σε πρόσφυγες στους οποίους δεν έχει χορηγηθεί άσυλο, προκειμένου να παρουσιαστούν, να μπουν σε ένα αεροπλάνο και να επιστρέψουν στις πατρίδες τους!
Πολύ γενναιόδωρο το γερμανικό κράτος. Ούτε τα λεφτά που ξόδεψε ένας πρόσφυγας για να φτάσει στη Γερμανία δεν του δίνει. Γιατί, λοιπόν, να τρέξουν οι πρόσφυγες να αυτοαπελαθούν έναντι πινακίου φακής; Μην νομίζετε ότι δεν το ξέρει αυτό το γερμανικό κράτος. Με τη… γενναιόδωρη προσφορά του απλά προετοιμάζει το έδαφος, ώστε όποιος πιάνεται να απελαύνεται αμέσως. Μόνο αν εξαπολύσουν πογκρόμ θα έχουν ελπίδες κάποιοι πρόσφυγες να φοβηθούν και να πάρουν το χιλιάρικο απαλλάσσοντας το γερμανικό κράτος από την παρουσία τους.
Μπερλουσκονισμός
Κάποιος υποτακτικός έκανε μια ανάρτηση στο facebook συνοδευόμενη και από τη σχετική φωτογραφία, την οποία αναδημοσίευσε η προεδράρα, δίνοντας εντολή να την αναδημοσιεύσουν (σε περίοπτη θέση) και τα «Νέα». Μια κυρία στη Μάνδρα, λέει, πρόσφερε ένα τριαντάφυλλο και είπε «στους ανθρώπους μας» ότι το τριαντάφυλλο γλίτωσε από την καταστροφή, παρακαλώντας «να το δώσετε στον κύριο Μαρινάκη, να του πείτε ευχαριστώ για ό,τι έχει κάνει και να έχει την ευχή μου να ευωδιάζει πάντα όπως ευωδιάζει αυτό το λουλούδι» (μπρρρ! ανατριχιάσαμε).
Η είδηση δε βρίσκεται, βέβαια, στην ιστορία με το τριαντάφυλλο, που «βρομάει» κατασκευή, αλλά στα σχόλια του υποτακτικού: «Ετσι κάνουν οι μεγάλοι ηγέτες»! «Μπες πρωθυπουργός ρε πρόεδρε επιτέλους να τελειώνουμε με διάφορα γελοία υποκείμενα, να ξεβρωμίσει επιτέλους η χώρα»! Αν δεν του άρεσε του «προέδρου», δε θα το αναδημοσίευε στη δική του σελίδα στο facebook. Ούτε θα διέταζε να αναδημοσιευτεί στα «Νέα». Αντε, να δούμε τους υποτακτικούς μαζεμένους στο λιμάνι να παρακαλούν την προεδράρα να φτιάξει κόμμα και να διεκδικήσει την πρωθυπουργία. Κι ο Μπερλουσκόνι κάπως έτσι ξεκίνησε. Πρώτα άρχισε ν' αγοράζει κανάλια και εφημερίδες, μετά αγόρασε τη Μίλαν, μετά έφτιαξε κόμμα και έγινε πρωθυπουργός. Γιατί αυτός και όχι εγώ; φαίνεται ν' αναρωτιέται η προεδράρα του λιμανιού.