Την Τετάρτη 15 Ιούνη θα ξεκινήσει στην αίθουσα τελετών του Εφετείου Αθηνών η δίκη των νεοναζιστών της ΧΑ σε δεύτερο βαθμό από το Α’ Πενταμελές Εφετείο Αθηνών. Χρήσιμο είναι να τονιστούν οι βασικές πλευρές αυτής της υπόθεσης.
- Καμιά ποινική διαδικασία στο πλαίσιο της αστικής Δικαιοσύνης δεν μπορεί να εξαλείψει το φασισμό. Ο φασισμός είναι σύμφυτος με τον καπιταλισμό. Καπιταλισμός και φασισμός συνδέονται με σχέση παιδιού-μάνας. Το φασιστικό φαινόμενο αναπτύσσεται συνεχώς ως κοινωνικό δηλητήριο και φουντώνει όταν ο καπιταλισμός βυθίζεται σε πολιτική κρίση, όταν οι παραδοσιακές αστικές δυνάμεις ξεφτίζουν πολιτικά. Ο φασισμός έρχεται να καλύψει το πολιτικό κενό, για να μην υπάρξει κίνηση των μαζών προς τ’ αριστερά.
Ας θυμηθούμε τον Μπρεχτ:
«Ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός. Πώς, λοιπόν, τώρα να πει κάποιος αντίπαλος του φασισμού την αλήθεια για το φασισμό όταν δε θέλει να πει τίποτα για τον καπιταλισμό, που τον προκαλεί; Πώς να ‘χει η αλήθεια αυτή πραχτική σημασία; Αυτοί που είναι αντίπαλοι του φασισμού χωρίς να ‘ναι αντίπαλοι του καπιταλισμού, αυτοί που παραπονιούνται για τη βαρβαρότητα που αιτία τάχα έχει τη βαρβαρότητα την ίδια, μοιάζουν μ’ ανθρώπους που θέλουν το μερτικό τους απ’ τ’ αρνί χωρίς όμως να σφαχτεί το αρνί. Θέλουν να φάνε το κρέας, να μη δουν όμως τα αίματα. Αυτοί θα ικανοποιηθούν αν ο χασάπης πλύνει τα χέρια του προτού φέρει το κρέας στο τραπέζι».
Μπέρτολτ Μπρεχτ, Πέντε δυσκολίες για να γράψει κανείς την αλήθεια
Δεν μπορεί, λοιπόν, να νοηθεί πραγματικός αντιφασισμός χωρίς να πατάει σε αντικαπιταλιστική βάση.
Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να αδιαφορήσουμε για την τύχη της ποινικής διαδικασίας που άνοιξε σε βάρος ενός εγκληματικού νεοναζιστικού μορφώματος, των ηγετικών στελεχών του και ορισμένων μελών των ταγμάτων εφόδου. Οι νεοναζιστές πρέπει να καταδικαστούν όπως καταδικάστηκαν πρωτόδικα και με το μέγιστο των ποινών στις περιπτώσεις που έχει ασκήσει έφεση ο εισαγγελέας (ζητώντας μεγαλύτερες ποινές).
Το αντιφασιστικό κίνημα πρέπει να βρίσκεται διαρκώς σε επαγρύπνηση και με διαρκείς πολιτικές και κοινωνικές παρεμβάσεις να μην επιτρέψει να τύχουν ευνοϊκότερης μεταχείρισης οι νεοναζιστές εγκληματίες.
2. Παρά την καταδίκη τους στον πρώτο βαθμό, οι νεοναζιστές αντιμετωπίστηκαν με ποινές-χάδι. Αναγνωρίστηκαν ελαφρυντικά σε πολλούς απ’ αυτούς, ενώ σε ορισμένους δόθηκε και ανασταλτικός χαρακτήρας στην έφεση και δεν οδηγήθηκαν στη φυλακή.
Η ποινή για τον φίρερ και άλλους πέντε του διευθυντήριου ήταν κάθειρξη 13 χρόνων. Φτάνει να θυμίσουμε ότι μέχρι τον Ιούλη του 2019 το συγκεκριμένο αδίκημα είχε μέγιστο ποινής τα 20 χρόνια! Δηλαδή, τους χάρισε 5 χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ και το δικαστήριο, πιο… λαρτζ, τους χάρισε άλλα δύο. Στον δε έβδομο, τον Ματθαιόπουλο, κατέβασε την ποινή στα 10 χρόνια!
Σε κανέναν από τους βουλευτές δεν επιβλήθηκε ποινή μεγαλύτερη από τα 7 χρόνια. Το μέγιστο για όσους δεν πήραν ελαφρυντικό ήταν τα 10 χρόνια. Tρία ή τέσσερα χρόνια λιγότερο από το μέγιστο είναι… υπόθεση!
Στελέχη των ταγμάτων εφόδου, όπως ο γραμματέας της Νίκαιας Πατέλης, ο Καζαντζόγλου που ήταν παρέα με τον Ρουπακιά όταν μαχαίρωσε τον Παύλο Φύσσα, ο γραμματέας του Περάματος Πανταζής που έχει συμμετοχή στις δολοφονικές επιθέσεις και στους αιγύπτιους ψαράδες και στο ΠΑΜΕ, «εισέπραξαν» ποινή μόλις 6 ετών για ένταξη σε εγκληματική οργάνωση. Αλλο γκεσέμι του τάγματος εφόδου, ο Αγγος, με καθοριστική συμμετοχή στην επιχείρηση δολοφονία του Π. Φύσσα, μόλις 5 χρόνια για ένταξη.
Στη συνέχεια, κάποιοι κατάφεραν να αποφυλακιστούν με αποφάσεις του Πενταμελούς Εφετείου Αναστολών. Και δεν ξέρουμε πού θα είχαν φτάσει οι αποφυλακίσεις, αν δεν υπήρχε η δική μας συνεχής παρέμβαση, η οποία ενόχλησε σφόδρα τους νεοναζιστές που συνεχώς ξερνούν χολή κατά της Κόντρας. Ακόμη και τον Πατέλη αποφυλάκισαν, αλλά αναγκάστηκαν να τον ξαναστείλουν στη φυλακή, μετά την κατακραυγή, που οδήγησε τον αποχωρούντα εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Βασίλειο Πλιώτα, σε άσκηση αναίρεσης (έγινε δεκτή ομόφωνα από το αρμόδιο ποινικό τμήμα του Αρείου Πάγου).
Τσακανίκας, Πατέλης, Γρέγος, Ηλιόπουλος, Μίχος παρελαύνουν μέσα στις σελίδες της απόφασης 2644/2000 ως νεοναζιστές με εξαιρετική δράση, σε ηγετικά πόστα της στρατιωτικής δομής του νεοναζιστικού μορφώματος. Πρόκειται για νεοναζιστές που αποφυλακίστηκαν με αναστολή εκτέλεσης της ποινής από το Πενταμελές Εφετείο Αναστολών ή με τα 3/5 (ο Ηλιόπουλος). Απ’ αυτούς ο Πατέλης έχει επιστρέψει στη φυλακή, όπως προαναφέραμε.
Οι αποφάσεις αυτές αποτελούν όνειδος για την αστική Δικαιοσύνη, θύλακες της οποίας διάκεινται απροκάλυπτα ευμενώς προς τη νεοναζιστική εγκληματική οργάνωση και τα στελέχη της (θυμόμαστε και την αθωωτική πρόταση της εισαγγελέα της έδρας Αδαμαντίας Οικονόμου).
Το σημειώνουμε για να επαναλάβουμε ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει και πως στο δεύτερο βαθμό η μάχη θα είναι εξίσου (αν όχι περισσότερο) σκληρή. Είναι σίγουρο ότι θα επιχειρηθεί, αν όχι η πτώση της κατηγορίας της συγκρότησης ή ένταξης ή διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης, τουλάχιστον το στένεμά της, ώστε να περιλαμβάνει μια συγκεκριμένη ομάδα και όχι τη ΧΑ ως νεοναζιστικό ιδεολογικοπολιτικό μόρφωμα που ταυτίζεται με εγκληματική οργάνωση.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μια τέτοια απόφαση, στενέματος της εγκληματικής οργάνωσης ώστε να μην καταλαμβάνει τη ΧΑ ως μόρφωμα, θα βρίσκεται σε ενότητα με τη νομοθετική ρύθμιση Βορίδη και με την αδιαφορία του διωκτικού μηχανισμού για τη συνέχιση της δράσης της εγκληματικής οργάνωσης σαν να μην έτρεξε τίποτα.
Πρέπει να αναφέρουμε ακόμη, ότι ο αστυνομικός μηχανισμός, που ελέγχει και τις φυλακές πλέον, φρόντισε να στείλει κάμποσους από τους χρυσαυγίτες σε αγροτικές φυλακές.
3. Η απόφαση 2644/2020 του Α’ Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, που καταδίκασε τους νεοναζιστές, άνοιξε μείζονα πολιτικά και ποινικά ζητήματα. Το σημαντικότερο είναι ότι έκρινε ως εγκληματική οργάνωση την ίδια τη ΧΑ και όχι αυτούς που καταδικάστηκαν στη δίκη.
Ιδού το σκεπτικό του δικαστήριου, περιληπτικά, όπως περιγράφεται στις σελίδες 11051 επ. της απόφασης.
«Η Χρυσή Αυγή ιδρύθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ως ολιγάριθμη ομάδα εθνικοσοσιαλιστικής επιμόρφωσης με επικεφαλής τον κατηγορούμενο Νικόλαο Μιχαλολιάκο, η οποία στη συνέχεια μετεξελίχτηκε σε πολιτικό σχηματισμό κατά τα πρότυπα του Γερμανικού Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος με την επωνυμία Λαϊκός Σύνδεσμος Χρυσή Αυγή.
»Η ναζιστική αυτή ιδεολογία δεν άλλαξε από το 1992, ούτε οι υποστηρικτές αυτής απομακρύνθηκαν, όπως αβάσιμα οι κατηγορούμενοι ισχυρίζονται. Τούτο άλλωστε σαφώς προκύπτει από δηλώσεις έγγραφα, φωτογραφίες, βίντεο, ναζιστικά σύμβολα, ναζιστικό χαιρετισμό, ομιλίες εντός των γραφείων αλλά και δημόσια όπως ενδεικτικά:
»Την ναζιστική ιδεολογία τους ηγετικά στελέχη της ΧΑ την καθιστούσαν εμφανή πλην άλλων και με δερματοστιξία όπως ο ναζιστικός αετός του Ι. Λαγού, η σβάστικα του Ηλ. Κασιδιάρη, το “Sieg Heil“ του Παν. Ηλιόπουλου…
»Η ναζιστική αυτή ιδεολογία των ηγετικών στελεχών, μελών, οπαδών, φίλων, υποστηρικτών της ΧΑ, η οποία ουδέποτε αποκηρύχθηκε, αποτέλεσε το κίνητρο της εγκληματικής τους δράσης κατά εκείνων που επιλέγοντο ως αντιφρονούντες, ως πολιτικοί και ιδεολογικοί τους αντίπαλοι ως και κατά των μεταναστών.
»Κύριο χαρακτηριστικό της εγκληματικής οργάνωσης η οποία εκκολάφθηκε στους κόλπους του πολιτικού σχηματισμού και μετέπειτα πολιτικού κόμματος με την επωνυμία Λαϊκός Σύνδεσμος Χρυσή Αυγή και δραστηριοποιείτο υπό την κάλυψή του ήταν η ιεραρχική δομή της, με επικεφαλής τον Αρχηγό της κατηγορούμενο Νικόλαο Μιχαλολιάκο στη συνέχεια τους Βουλευτές του κόμματος οι οποίοι είχαν οριστεί και Περιφερειάρχες σε συνενωμένες μεγάλες εκλογικές περιφέρειες για τον συντονισμό των δράσεων και τέλος τους υπεύθυνους κάθε Τοπικής Οργάνωσης που αποκαλούντο Πυρηνάρχες (…) Η εγκληματική της δράση που σκοπό είχε την διά της βίας αντιμετώπιση των αλλοδαπών, των ιδεολογικών αντιπάλων των αντιφρονούντων και διά του τρόπου αυτού την επιβολή και διάδοση πολιτικών ιδεών και θεωριών, εκδηλωνόταν μέσω των Τοπικών Οργανώσεων και πάντα υπό την καθοδήγηση ανωτέρου στην ιεραρχία στελέχους της.
»Η ιεραρχική δομή της ΧΑ ήταν τέτοια ώστε να εξασφαλίζει όχι μόνο ότι κάθε κατώτερο όργανο θα υπακούει στις εντολές του ανωτέρου, αλλά περαιτέρω ότι καμία κομματική ενέργεια δεν θα υλοποιείται χωρίς τη ρητή εκ των προτέρων εντολή του ανώτερου οργάνου που φτάνει μέχρι την Κεντρική Διοίκηση.
»Η ιεραρχική δομή της ΧΑ επιτάσσει περαιτέρω την διαρκή λογοδοσία των κατώτερων οργάνων στην Κεντρική Διοίκηση, η οποία ενημερώνεται αδιάλειπτα για όλες τις δράσεις, εξελίξεις και αλλαγές (…) Απευθείας επικοινωνία απλού μέλους ή και κατώτερου οργάνου με την Κεντρική Διοίκηση, παρακάμπτοντας ενδιάμεσο όργανο, απαγορεύεται ρητά, αφού κάτι τέτοιο θα παραβίαζε την ιεραρχία. Η ανάγκη απόλυτης πειθαρχίας στην ιεραρχία συνέχισε και μετά την είσοδο της ΧΑ στη Βουλή. (…) Οι εντολές της Κεντρικής Διοίκησης αφορούσαν όχι μόνον τη γενική κατεύθυνση των δράσεων των κατώτερων οργάνων, αλλά κάθε λεπτομέρεια της δράσης της οργάνωσης, τόσο στο ιδεολογικό όσο και στο πρακτικό πεδίο (…)
Χαρακτηριστικά παραδείγματα των ανωτέρω που επιβεβαιώνουν πλήρως την ιεραρχία από τον Αρχηγό μέχρι και τον τελευταίο υποστηρικτή και την απαρέγκλιτη τυφλή και απόλυτη πειθαρχία των κατωτέρων στους ανωτέρους, χωρίς έκφραση αντιλογίας ακόμα και απορίας, πειθαρχία απαραίτητη για την υλοποίηση των καταστατικών σκοπών και στόχων της εγκληματικής οργάνωσης είναι πλην άλλων, ενδεικτικά, ομιλίες, δηλώσεις του κατηγορουμένου Νικολάου Μιχαλολιάκου.
»Η αρχή του Αρχηγού λοιπόν αποδεικνύεται ότι δοαπερνά την ιεραρχική δομή της εγκληματικής οργάνωσης από την αρχή της ίδρυσής της. Ο Γενικός Γραμματέας ο Αρχηγός ο Ανώτατος Ηγέτης ο Νικόλαος Μιχαλολιάκος έχει την απόλυτη απεριόριστη και αδιαμφισβήτητη εξουσία ως και την απόλυτη ευθύνη των τελικών αποφάσεων. Η πίστη στον Αρχηγό ανάγεται σε επίπεδο μεταφυσικής, εκδηλώνεται δε πανηγυρικά και με την διαδικασία του όρκου για την οποία γίνεται λόγος κατωτέρω.
»Η επιχειρησιακή δράση της ΧΑ έναντι τρίτων υλοποιείτο από επίλεκτες ομάδες στελεχών, μελών, υποστηρικτών που ασπάζοντο τους σκοπούς της και την ιδεολογία της, για την οποία τακτικές ήταν οι ιδεολογικού προσανατολισμού επιμορφωτικές συναντήσεις (…)
Πρόκειται για ομάδες ατόμων που συμμετείχαν σε παραστρατιωτικές εκπαιδεύσεις, έφεραν ομοιόμορφη στρατιωτική ενδυμασία, κατείχαν σχεδόν όλοι παράνομα όπλα και επιτίθεντο σε συγκεκριμένες ομάδες-στόχους. (…)
Από τα ανωτέρω αποδεικνύεται ότι μέλη, οπαδοί, στελέχη ηγετικά και μη του ως άνω κόμματος εφοδιάζοντο παράνομα με όπλα, κατείχαν αυτά και εξασκούντο σε αυτά, με στόχο αφενός την τόνωση της ψυχολογίας της βίας και της υπεροχής αφετέρου ανά πάσα στιγμή να είναι ικανοί και ετοιμοπόλεμοι στην μάχη του εθνικισμού και την επίτευξη των σκοπών της εγκληματικής αυτής οργάνωσης. (…)
Η επιθετική αυτή δημόσια ρητορική των ανωτέρω γεμάτη μίσος και απροκάλυπτη βία διαμόρφωνε σε ορισμένους οπαδούς, μέλη και στελέχη, που δρούσαν στα πλαίσια μιας οργάνωσης με αυστηρή ιεραρχία, πίστη σε πολιτικές και σε συνθήματα όπως “Αίμα Τιμή Χρυσή Αυγή“, πειθαρχία και απόλυτη υπακοή των κατώτερων στους ανώτερους όπως στις στρατιωτικές μονάδες, συνείδηση που υποβίβαζε σε κατώτερα ανθρώπινα όντα τον αντιφρονούντα, τον πολιτικό αντίπαλο, τον μετανάστη, πυροδοτούσε και διευκόλυνε την τέλεση των εγκληματικών πράξεων προς υλοποίηση των καταστατικών της οργάνωσης στόχων, ενοχοποιώντας το θύμα. Η ρητορική αυτή αποκρυπτογραφούσε το “μήνυμα“ “το γενικό πλαίσιο εντολής“ εντός του οποίου έπρεπε να κινηθούν οι δράστες των εγκληματικών ενεργειών.
Οι δράστες των εγκληματικών αυτών πράξεων, ελεγχόμενοι πλήρως από το κόμμα και τα ιδεολογικά του όργανα και δρώντας εξ ονόματος και για λογαριασμό του κόμματος και της πολιτικής τους ιδεολογίας, μετά από κάθε μία αξιόποινη πράξη που τελούσαν, θεωρούσαν ότι προσέφεραν εξαιρετική υπηρεσία στην Πατρίδα και στο κόμμα τους, ότι επετύγχαναν “νίκη“ στη μάχη του “εθνικιστικού κινήματος“, πίστευαν δε ότι μέσω της παράνομης και εγκληματικής τους δράσης μετατρέποντο σε άτομα σημαντικά και υπολογίσιμα.
Οι δράστες αυτοί, ανεξάρτητα εάν πρόκειται για μέλη του κόμματος κατά την τυπική του όρου έννοια, ή υποστηρικτές ή οπαδούς ή φίλους του κόμματος, αφού για το κόμμα όλα αυτά τα άτομα είναι ενεργά και ισότιμα μεταξύ τους, σε όλα τα περιστατικά βίας που κατωτέρω αναφέρονται δεν έδρασαν αυτοβούλως αλλά προγραμματισμένα και οργανωμένα, κατά κανόνα ως μέλη “Ταγμάτων Εφόδου“ κάποιας Τοπικής Οργάνωσης, κυρίως δε εκείνων της Νίκαιας, του Περάματος και του Πειραιά, πάντοτε υπό την εποπτεία και καθοδήγηση κάποιου βουλευτή του κόμματος ή άλλου ηγετικού στελέχους κάποιας από τις εμπλεκόμενες Τοπικές Οργανώσεις. Ενεργούσαν εξ ονόματος και για λογαριασμό του κόμματος, όπως δήλωναν άλλωστε και κατά τις επιθέσεις τους, όπως έγινε κατά τις επιθέσεις αυτών στον κοινωνικό χώρο Αντίπνοια, σε βάρος των Αιγυπτίων Αλιεργατών, σε βάρος των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, στον κοινωνικό χώρο Συνεργείο και αλλού, εφαρμόζοντας πιστά τις ιδεολογικές αρχές του, τις ιδεολογικές διακηρύξεις του Αρχηγού, των Βουλευτών του και υψηλόβαθμων στελεχών του, τις οποίες προέβαλαν με κάθε ευκαιρία.
»Από την ίδρυσή του το κόμμα της ΧΑ είχε σημειώσει επιχειρησιακή δράση που συνίστατο σε επιθέσεις βίαιες, μεθοδευμένες, οργανωμένες, σε βάθος χρόνου κατά πολιτικών αντιπάλων, μεταναστών, αντιφρονούντων, στοχοποιημένων ημεδαπών που είχαν αντίθετη ιδεολογία από αυτή της ΧΑ. Ολες αυτές οι επιθέσεις αποδείχθηκε ότι είχαν, όπως προαναφέρθηκε, ένα κοινό modus operandi.
»Ολα τα ανωτέρω εγκώμια, έπαινοι, επιβραβεύσεις (σ.σ. από βουλευτές και ηγετικά στελέχη προς τα τάγματα εφόδου) σαφώς και υποδηλώνουν και συνακόλουθα αποδεικνύουν γνώση, έγκριση και σύνδεση των επιθετικών και εγκληματικών δραστηριοτήτων των χρυσαυγιτών με την ηγεσία της οργάνωσης. Ισχυρή απόδειξη αυτού, πλην άλλων, αποτελεί η επιχείρηση διάψευσης και συγκάλυψης των εγκληματικών πράξεων των μελών της ΧΑ από τα διευθυντικά και ηγετικά στελέχη της εγκληματικής αυτής οργάνωσης»
Η ΧΑ περιγράφεται ως εγκληματική οργάνωση από την κορυφή μέχρι τον τελευταίο υποστηρικτή. Ως κίνητρο δε της εγκληματικής δράσης ορίζεται η ναζιστική ιδεολογία, η οποία επίσης χαρακτηρίζει τους πάντες, από τον αρχηγό μέχρι τον τελευταίο υποστηρικτή. Για να μπεις στη ΧΑ πρέπει να εμφορείσαι από τη ναζιστική ιδεολογία, η οποία με τη σειρά της κινητροδοτεί την εγκληματική δράση. Αυτό είναι το συμπέρασμα της δικαστικής απόφασης. Και σ’ αυτό το συμπέρασμα έγκειται ο ιστορικός χαρακτήρας της.
ΠΙΟ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΔΕΙΤΕ ΣΤΟ:
Εγκληματική οργάνωση είναι η ΧΑ ως κόμμα
4. Ενώ, όμως, ένα ανώτερο ποινικό δικαστήριο αποφάνθηκε ότι εγκληματική οργάνωση είναι η ΧΑ ως κόμμα, ότι κόμμα και εγκληματική οργάνωση είναι το ίδιο και το αυτό, επισημαίνοντας επιπλέον ότι «είναι επίσης το έγκλημα της ένταξης σε εγκληματική οργάνωση διαρκές έγκλημα με την έννοια ότι τόσο η πράξη με την οποία πραγματώνεται το πρώτον το έγκλημα, όσο και η διατήρηση της παράνομης κατάστασης που προέκυψε από αυτή, πληρούν την αυτή αντικειμενική υπόσταση, ήτοι η αξιόποινη συμπεριφορά παρατείνεται από την αρχική εκδήλωσή της και διαρκεί μέχρι την εξάρθρωση της ομάδας ή την με κάποιον εμφανή τρόπο προηγούμενη διάλυσή της ή αποχώρηση μέλους από αυτή», η εγκληματική οργάνωση συνέχισε και εξακολουθεί να λειτουργεί κανονικά, με γραφεία, ιστοσελίδες, εκπρόσωπο Τύπου, δημόσιες εμφανίσεις κτλ!
Και μετά την απαγγελία της καταδικαστικής απόφασης, τον Οκτώβρη του 2020, αλλά ιδιαίτερα μετά τη δημοσίευσή της, δεν μπορούσε να σταθεί καμιά δικαιολογία, κανένα πρόσχημα. Οποιοσδήποτε εμφανίζεται ως μέλος της ΧΑ και των παραφυάδων της έπρεπε να συλληφθεί και να κατηγορηθεί για το κακούργημα της ένταξης σε εγκληματική οργάνωση! Τα γραφεία έπρεπε να κλείσουν, όπως και οι ιστοσελίδες, οι υπεύθυνοι των οποίων πρέπει να διωχτούν σε βαθμό κακουργήματος.
Οχι μόνο δεν συνελήφθη κανένας, όχι μόνο δεν ενοχλήθηκαν από τους διωκτικούς μηχανισμούς η ΧΑ και οι παραφυάδες της αλλά, αντίθετα, η κυβέρνηση της ΝΔ φρόντισε, στο μεσοδιάστημα ανάμεσα στην απαγγελία και στη δημοσιοποίηση της καταδικαστικής απόφασης, να εξασφαλίσει πλήρη ελευθερία δράσης για τα νεοναζιστικά μόρφώματα.
Ο Μητσοτάκης ανέθεσε στον… ανανήψαντα πρώην τσεκουροφόρο και χουντοφασίστα (διορίστηκε από τον δικτάτορα Παπαδόπουλου διάδοχος του Μιχαλολιάκου στη χουντική Νεολαία ΕΠΕΝ) Βορίδη να φτιάξει την απαιτούμενη νομοθετική ρύθμιση. Ηταν μια εντελώς προσχηματική νομοθετική παρέμβαση, η οποία έγινε για καθαρά δημαγωγικούς λόγους. Ούτε τη συμμετοχή των νεοναζιστικών μορφωμάτων στις εκλογές απαγορεύει (ή έστω εμποδίζει), ούτε τη συμμετοχή των καταδικασμένων για την εγκληματική δράση της ΧΑ μελών και ηγετικών στελεχών της. Το αστικό καθεστώς εξουσίας δε θέλει να τσακίσει τους νεοναζιστές. Τους χρειάζεται ως εφεδρεία. Στη Βουλή, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και Βελόπουλος στάθηκαν στο πλευρό του Βορίδη!
Εχουμε έτσι το… παράδοξο, να έχει κριθεί δικαστικά η ΧΑ ως εγκληματική οργάνωση, η οποία συγκροτήθηκε για να διαπράξει κακουργήματα και πλημμελήματα, να έχουν καταδικαστεί τόσοι νεοναζιστές ως μέλη αυτής της εγκληματικής οργάνωσης, να έχουν καταδικαστεί ηγετικά στελέχη της ως διευθύνοντες την εγκληματική οργάνωση, αλλά αυτή η εγκληματική οργάνωση (και οι δύο παραφυάδες της) να λειτουργεί ανενόχλητα και οι καταδικασμένοι (ακόμα και αυτοί που καταδικάστηκαν για διεύθυνση!) να εξακολουθούν να είναι μέλη της και να μπορούν να είναι και υποψήφιοι για όλα τα αιρετά αξιώματα της αστικής δημοκρατίας.
Πλέον, με καθαρογραμμένη τη δικαστική απόφαση, που περιγράφει αναλυτικά τη ΧΑ (το ίδιο ισχύει και για τις παραφυάδες της) ως εγκληματική οργάνωση, η οποία συγκροτήθηκε για να διαπράττει εγκλήματα (κακουργήματα και πλημμελήματα), υποκινούμενη από την εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία της, τα πράγματα είναι πεντακάθαρα: στην έννομη τάξη της ελληνικής αστικής δημοκρατίας μπορεί να λειτουργεί ελεύθερα μια εγκληματική νεοναζιστική οργάνωση!
Αυτό πρέπει ν’ αλλάξει και το αντιφασιστικό κίνημα καλείται ν’ αναλάβει δράση σ’ αυτή την κατεύθυνση. Εκτός αν με τον όρο «ιστορική απόφαση» κάποιοι εννοούν απλώς την ποινική καταδίκη του Μιχαλολιάκου και των υπόλοιπων νεοναζιστών. Ομως, τη δικαστική απόφαση μπορεί να την χαρακτηρίσουμε ιστορική στο συγκεκριμένο σκέλος της (σε άλλα σκέλη, όπως ο υποβιβασμός σε βαθμό πλημμελήματος των εγκλημάτων σε βάρος των μελών του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ και η συνακόλουθη εξαίρεση σημαντικού δυναμικού της πολιτικής αγωγής από τη δίκη στο δεύτερο βαθμό, όπως η αναγνώριση ελαφρυντικών και η επιβολή ποινών-χάδι, για τις οποίες έχει ασκηθεί έφεση από τον αναπληρωτή εισαγγελέα της δίκης, κάθε άλλο παρά ως ιστορική μπορεί να χαρακτηριστεί), διότι ανοίγει το δρόμο για την απαγόρευση των νεοναζιστικών μορφωμάτων. Ποιος άλλος μπορεί να το απαιτήσει και ν’ αγωνιστεί γι’ αυτό, αν όχι εκείνοι –άτομα και πολιτικές οργανώσεις/κόμματα- που έχουν αντιφασιστική αναφορά στα προγράμματά τους;
5. Η απόφαση 2644/2020 του Α’ Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, που περιγράφει τη ΧΑ ως νεοναζιστικό μόρφωμα, δομημένο με αυστηρή ιεραρχία και πάνω στη βάση της «αρχής του Αρχηγού», ανοίγει το ζήτημα της ηθικής αυτουργίας του αρχηγού Μιχαλολιάκου, των μελών του λεγόμενου πολιτικού συμβουλίου, Παππά, Λαγού, Κασιδιάρη, Παναγιώταρου, Γερμενή και Ματθαιόπουλου (αυτοί οι επτά καταδικάστηκαν ως διευθύνοντες την εγκληματική οργάνωση) και του Πατέλη, ως επικεφαλής του τάγματος εφόδου της Νίκαιας, τουλάχιστον στη στυγνή δολοφονία του Παύλου Φύσσα και στις εξίσου στυγνές απόπειρες δολοφονίας των αιγύπτιων ψαράδων (ο πυρηνάρχης της Νίκαιας, Πανταζής, έχει καταδικαστεί ως αυτουργός στην τελευταία υπόθεση).
Κακώς δεν ασκήθηκε δίωξη και δεν παραπέμφθηκαν οι οκτώ προαναφερθέντες για ηθική αυτουργία. Τώρα, όμως, ενόψει των πρακτικών της δίκης και της εξαιρετικά εμπεριστατωμένης απόφασης του Α’ Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, από τα οποία προκύπτει πέραν κάθε αμφιβολίας ζήτημα ηθικής αυτουργίας τουλάχιστον των συγκεκριμένων οκτώ ηγετικών στελεχών του νεοναζιστικού μορφώματος, η ποινική Δικαιοσύνη του ελληνικού αστικού κράτους είναι υποχρεωμένη να πάρει θέση. ‘Η θα κάνει το εκ του νόμου καθήκον της, ασκώντας πρόσθετες ποινικές διώξεις για ηθική αυτουργία σε ανθρωποκτονία και απόπειρες ανθρωποκτονίας (και όχι μόνο) ή θα ακολουθήσει μια γραμμή συγκάλυψης, μετατρέποντας σε «χάδι» την ποινική αντιμετώπιση των νεοναζιστών εγκληματιών.
Είναι χαρακτηριστικά τα όσα αναφέρει η απόφαση 2644/2020 για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα: Ο Παύλος ήταν στοχοποιημένος από τη νεοναζιστική συμμορία και η ηγεσία της έδωσε εντολή εξόντωσής του. Ακόμα και τη νύχτα που τον δολοφόνησαν λειτούργησε η αυστηρή στρατιωτική ιεραρχία: Ο Αγγος, εντόπισε τον Παύλο στην καφετέρια «Κοράλλι», τηλεφώνησε και ενημέρωσε τον ανώτερό του Καζαντζόγλου (μέλος του πενταμελούς της Νίκαιας), αυτός ενημέρωσε τον πυρηνάρχη Πατέλη κι αυτός τον περιφερειάρχη Λαγό. Ο Λαγός συνεννοήθηκε με τον Μιχαλολιάκο και έδωσε στον Πατέλη την έγκριση να κινητοποιήσει το τάγμα εφόδου για την εξόντωση του Π. Φύσσα. Ο Πατέλης έστειλε SMS σε όλα τα μέλη του τάγματος εφόδου: «Ολοι τώρα στην Τοπική. Οσοι είσαστε κοντά, δεν θα περιμένουμε μακρινούς. Τώρα».
Η δικαστική απόφαση αναφέρεται και στην επιχείρηση συγκάλυψης που ακολούθησε. Μέχρι και σύσκεψη στα κεντρικά γραφεία της ΧΑ έγινε το πρωί της επόμενης μέρας, με τη συμμετοχή των Μιχαλολιάκου, Λαγού, Κασιδιάρη, Πατέλη Καζαντζόγλου.
ΠΙΟ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΔΕΙΤΕ ΣΤΟ:
Αποδεδειγμένη η ηθική αυτουργία του ηγετικού πυρήνα των νεοναζιστών στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα (και όχι μόνο)
Από την απόφαση 2644/2020 του Α’ Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, λοιπόν, προκύπτει αβίαστα η ηθική αυτουργία του ηγετικού πυρήνα της εγκληματικής οργάνωσης και του πυρηνάρχη της Νίκαιας Πατέλη στη δολοφονία (ανθρωποκτονία) του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα. Η ηγεσία ενέκρινε τη στοχοποίησή του, η ηγεσία ενέκρινε την εξόντωσή του, η ηγεσία έδωσε εντολή να εφαρμοστεί το σχέδιο εξόντωσης τη συγκεκριμένη μέρα, η ηγεσία κινητοποίησε τον μηχανισμό συγκάλυψης του εγκλήματος.
Είναι προφανές ότι η ποινική ευθύνη του ηγετικού πυρήνα των χρυσαυγιτών δεν εξαντλείται στην καταδίκη για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης και πως η ποινική ευθύνη του Πατέλη δεν εξαντλείται στην καταδίκη για ένταξη στην εγκληματική οργάνωση. Στη δολοφονία (ανθρωποκτονία) του Παύλου Φύσσα, έτσι όπως περιγράφεται στη δικαστική απόφαση, υπάρχει ποινική ευθύνη για ηθική αυτουργία, διότι αυτός ο πυρήνας είχε εγκρίνει τη στοχοποίηση του Παύλου και το σχέδιο εξόντωσής του, τη δε συγκεκριμένη μέρα, που κρίθηκε πρόσφορη για την εφαρμογή του σχεδίου, έδωσε εντολή να κινηθεί το τάγμα εφόδου και να εκτελέσει τη δολοφονία. Στη συνέχεια δε ανέλαβε την οργάνωση της συγκάλυψης, ώστε η δολοφονία να φανεί σαν… τυχαίο περιστατικό, άσχετο από τη ΧΑ. Τα ίδια ισχύουν και για το οργανωμένο λιντσάρισμα των αιγύπτιων ψαράδων και τη δολοφονική καταδρομική επιχείρηση ενάντια στα μέλη του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ (που δυστυχώς υποβιβάστηκε από το δικαστήριο σε πλημμέλημα και παραγράφηκε).
Από πλευράς διωκτικού μηχανισμού δεν έγινε καμιά κίνηση ποινικής διερεύνησης της ηθικής αυτουργίας του ηγετικού πυρήνα των νεοναζιστών και του Πατέλη στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα (τουλάχιστον). Ηθική αυτουργία σημαίνει πως θα «φάνε» ισόβια όπως ο Ρουπακιάς που ήταν το εκτελεστικό τους όργανο.
Ιδού, λοιπόν, ένα ακόμη πεδίο διεκδίκησης και μαχητικής παρέμβασης για το αντιφασιστικό κίνημα.
