Η Δούρου τάχθηκε, εμμέσως, υπέρ της εκλογής προέδρου του νέου κόμματος, στο οποίο θα μετεξελιχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, απευθείας από τη βάση, προκειμένου να έχει τη μεγαλύτερη δυνατή λαϊκή νομιμοποίηση. Πρόσθεσε, βέβαια, ότι αυτό πρέπει να γίνει υπό την προϋπόθεση η απόφαση να ληφθεί συλλογικά. Κάπως έτσι θα γίνει (τη μόδα που άνοιξε το ΠΑΣΟΚ με τον Γιωργάκη το 2004 την ακολούθησε η ΝΔ, καιρός να την ακολουθήσει και ο ΠΑΣΟΚΟΣΥΡΙΖΑ).
Γιατί όμως να ενδιαφέρεται η Δούρου για την αποθέωση του Τσίπρα, ο οποίος θα είναι ο μοναδικός υποψήφιος σ' αυτή τη διαδικασία, ένα είδος Καίσαρα, όπως ήταν ο Γιωργάκης το 2004; Μα δεν ενδιαφέρεται για τον Τσίπρα. Για το δικό της μέλλον ενδιαφέρεται. Οταν ο Τσίπρας θα αναγκαστεί να αποσυρθεί, θεωρεί ότι θα έρθει η σειρά της, αφού στο μεταξύ οι άλλοι δελφίνοι θα έχουν φθαρεί. Τυχαία νομίζετε έπαιζε το χαρτί της «γυναίκας» στις περιφερειακές εκλογές που συνετρίβη από τον Πατούλη;
Ούτε αυτό είναι τυχαίο ούτε οι πρώτες μπηχτές που έριξε στην ίδια συνέντευξή της (ραδιόφωνο 24/7). Αναφερόμενη στο 31,5% που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 7ης του Ιούλη, είπε πως ναι μεν είναι σημαντικό ποσοστό, όμως δεν πρέπει να γίνει «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για τα αίτια της ήττας (για την οποία η ίδια, προφανώς, δεν έχει καμιά ευθύνη).
