Πετάχτηκε μέχρι τη Λισαβόνα για να συμμετάσχει στη σύνοδο των ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών και με την ευκαιρία έδωσε και μια συνέντευξη στη «Diario de Noticias» για να εκθειάσει το πορτογαλικό «success story» (στην Ελλάδα τον όρο τον έχει «κάψει» ο Σαμαράς, αλλά για την Πορτογαλία δεν υπάρχει θέμα). Οπως είπε ο Τσίπρας, το «παράδειγμα της Πορτογαλίας» δημιούργησε ένα «δεδικασμένο», αφού «άνοιξε το δρόμο, ώστε κι εμείς να μπορέσουμε να πράξουμε το ίδιο, χωρίς να είναι σε θέση οι θεσμοί να μας το αρνηθούν». Τι είναι αυτό που θα… πράξουν; «Να αυξήσουμε μισθούς, να αποκαταστήσουμε τις εργασιακές σχέσεις, τις συλλογικές συμβάσεις κ.λπ.».
Τίποτα τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει, βέβαια, όμως έχει σημασία να δούμε και το πορτογαλικό «success story», που επικαλείται ο Τσίπρας. Ξέρετε πόσος είναι ο κατώτατος μισθός στην Πορτογαλία; 557 ευρώ μεικτά! Κάτω και από την Ελλάδα δηλαδή. Οσο για τις αυξήσεις που έδωσε η συγκυβέρνηση Κόστα, ανέρχονται στο υπέρογκο ύψος των 88 λεπτών (προσοχή: λεπτών, όχι ευρώ) την ημέρα! Οσο κάνει ένα κουλούρι (τυρόπιτα δεν παίρνεις). Εννοείται πως αναλαμβάνοντας την εξουσία η συγκυβέρνηση Κόστα ανέλαβε και την υποχρέωση να διατηρήσει αλώβητο όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο που είχε διαμορφωθεί από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Μάλιστα, την υποχρέωση την ανέλαβε στις Βρυξέλλες, όχι στη Λισαβόνα. Ούτε είναι τυχαίο, φυσικά, ότι σε πρόσφατο Δελτίο του ο «δικός μας» ΣΕΒ έφερνε την Πορτογαλία ως «παράδειγμα προς μίμηση».
Υπάρχει, όμως, και ένα πραγματικό «success story». Ο σοσιαλδημοκράτης Κόστα έχει καταφέρει να φτιάξει έναν κυβερνητικό συνασπισμό στον οποίο συμμετέχει και το ομογάλακτο του ΣΥΡΙΖΑ κόμμα και το ψευτοκομμουνιστικό κόμμα. Αυτό είναι που ονειρεύεται και ο Τσίπρας για το μέλλον (έστω και χωρίς τον Περισσό). Γι' αυτό και στη συνέντευξή του στην πορτογαλική αστοφυλλάδα, αφού εξήρε το πορτογαλικό παράδειγμα, «λόγω της συνεργασίας διαφορετικών αριστερών προοδευτικών δυνάμεων», είπε ότι «έφτασε η ώρα να σκεφτούμε έξω από τα τετριμμένα. Ισως να έφτασε η ώρα να δημιουργήσουμε κάτι καινούριο. Πρέπει να προσπαθήσουμε να βρούμε μία κοινή βάση παρά τις υπαρκτές διαφορές μας. Σοσιαλιστές, ριζοσπάστες αριστεροί, κομμουνιστές και πράσινοι είναι απαραίτητο να βρούμε μία κοινή βάση. Για να προχωρήσουμε στη στήριξη συγκεκριμένων δράσεων που θα αποβλέπουν στη μείωση των ανισοτήτων και στη δημιουργία μιας πιο δίκαιης ΕΕ».
