Παράξενα πράγματα συνέβησαν την περασμένη Τρίτη στο Στρασβούργο, όπου συνεδρίασε η Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβούλιου, για να κρίνει το πόρισμα της επιτροπής των Οτμαρ Κάρας (αυστριακός χριστιανοδημοκράτης) και Λιέμ Χοάνγκ Νγκοκ (γάλλος σοσιαλδημοκράτης), οι οποίοι –σε πείσμα διάφορων προγνωστικών– κατάφεραν να καταλήξουν σε κοινό πόρισμα για το ρόλο της τρόικας στις χώρες της Ευρωζώνης που υποχρεώθηκαν ν’ ακολουθήσουν προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής.
Κάρας και Λιέμ κατέληξαν ότι η τρόικα ενδέχεται να διέπραξε λάθη, όμως η σύστασή της ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να κάνει η Ευρωζώνη για την αντιμετώπιση της κρίσης, δεδομένου ότι δε διέθετε μηχανισμό και βρέθηκε μπροστά σε απειλή. Η τρόικα ήταν ένα αναγκαίο κακό γι’ αυτή την περίοδο, που δεν πρέπει πλέον να ξαναταλαιπωρήσει την Ευρωζώνη. Η Ευρωζώνη θα πρέπει να αντικαταστήσει την τρόικα με ένα Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, που θα αντικαταστήσει το ΔΝΤ, χωρίς όμως και να το διώξει από την Ευρωζώνη. Η ΕΚΤ θα πρέπει να περιοριστεί στο ρόλο του «σιωπηρού παρατηρητή», ενώ το ΕΝΤ θα πρέπει να λογοδοτεί στο Ευρωκοινοβούλιο και τα εθνικά κοινοβούλια.
Πρόκειται για έναν αριστοτεχνικό συμβιβασμό των δυο μεγάλων ευρωομάδων (χριστιανοδημοκρατών και σοσιαλδημοκρατών), ο οποίος κατάφερε να συγκεντρώσει έναν εντυπωσιακό αριθμό ψήφων: 31 υπέρ, 10 κατά, 2 αποχές. Περιττεύει να πούμε ότι η ψηφοφορία δεν έχει καμιά πρακτική σημασία. Τα πορίσματα και οι αποφάσεις των Επιτροπών (υπάρχει άλλο ένα, της Επιτροπής Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων) θα τεθούν σε ψηφοφορία στην Ολομέλεια του Μάρτη, ενώ το επόμενο ευρωκοινοβούλιο θα κληθεί «να δώσει συνέχεια και να εμβαθύνει». Μέχρι τότε δε θα υπάρχει τρόικα, ενώ την τελική λύση για την εφαρμογή της σκληρής επιτήρησης θα αποφασίσει το Συμβούλιο, δηλαδή ο γερμανογαλλικός άξονας.
Πάμε τώρα στα παράξενα. Η Κράτσα της ΝΔ και ο Χουντής του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν κατά. Η Ποδηματά του ΠΑΣΟΚ έκανε αποχή. Οι γερμανοί χριστιανοδημοκράτες ψήφισαν επίσης κατά, διότι θεώρησαν ότι το ψήφισμα ήταν υπερβολικά κριτικό για την τρόικα. Οι γερμανοί «αριστεροί» του Linke, όμως, ψήφισαν υπέρ, ικανοποιημένοι προφανώς από τη δοσολογία της κριτικής προς την τρόικα!
Κατόπιν τούτων, μπορούμε να καταλάβουμε γιατί επικράτησε η απόλυτη μούγκα στη «ροζ» στρούγκα του ΣΥΡΙΖΑ. Τόση προπαγάνδα, τόσος θόρυβος για την επιτροπή που θα κάθιζε στο σκαμνί την τρόικα, τόση μαγκιά του Τσίπρα προς τον Σαμαρά, όλα πήγαν στράφι. Στράφι και τα τραπεζώματα στον Λιέμ, ο οποίος διαφοροποιήθηκε από τον Κάρας όταν ο τελευταίος πήγε να στήσει προβοκάτσια κατά του Τσίπρα. Οποιος, όμως γνωρίζει τι σημαίνει Ευρωκοινοβούλιο και πώς κατανέμεται η ισχύς στα θεσμικά όργανα της ΕΕ δεν αισθάνθηκε καμιά έκπληξη. Δεν υπήρχε περίπτωση να βγει τίποτα διαφορετικό από έναν φραστικό συμβιβασμό που μπορεί να ερμηνευτεί ποικιλοτρόπως.
