Η διαδικασία ξεκίνησε με τον Τσαΐνη, οδηγό του Βαρδινογιάννη. Αστυνομικός την εποχή της επίθεσης, συνταξιούχος σήμερα, αλλά πάντα –και τότε και τώρα- σωματοφύλακας του μεγαλοκαπιταλιστή. Για τη νομική πτυχή της υπόθεσης ο συγκεκριμένος μάρτυρας βοήθησε καταθέτοντας την αλήθεια. Οτι δεν έγινε καμιά ιδιαίτερη έκρηξη και δεν κινδύνεψαν περαστικοί. Ενδιαφέρον είχε ο διάλογός του με τον Δ. Κουφοντίνα, από τον οποίο βγήκε ότι όλοι οι σωματοφύλακες του Βαρδινογιάννη, αστυνομικοί και ιδιώτες, είναι κοντά του πάρα πολλά χρόνια και έχουν ως αποστολή τους να μπουν μπροστά και να τον προστατεύσουν, ακόμα και να φάνε αυτοί τη σφαίρα αν το αφεντικό τους πυροβοληθεί. Ο Κουφοντίνας έκανε αυτές τις ερωτήσεις, για να στοιχειοθετήσει το σχόλιο που έκανε αμέσως μετά:
«Και σ’ αυτή και στην πρώτη δίκη ο Βαρδινογιάννης έδειξε ότι αγνοεί τα ονόματα των ανθρώπων αυτών που 20-25 χρόνια είναι δίπλα του, φροντίζουν για την ασφάλειά του, είναι έτοιμοι να δώσουν τη ζωή τους γι’ αυτόν, αυτή είναι η δουλειά τους. Αγνοεί τα ονόματά τους, δε νοιάζεται, αδιαφορεί πλήρως. Μάλιστα, μας είπε ότι δεν ήξερε καν για τον ελαφρύ τραυματισμό του σωματοφύλακά του. Δείχνει δηλαδή τη συμπεριφορά του κεφαλαιοκράτη απέναντι στους πιο κοντινούς εργαζόμενούς του. Δε μπορεί να μας λέει ότι ενδιαφέρεται για τους 2.000 εργαζόμενους. Αδιαφορεί και το ‘χει δείξει με τέτοιο τρόπο για τους πιο κοντινούς, γι’ αυτούς που είναι έτοιμοι να δώσουν τη ζωή τους γι’ αυτόν. Σ’ αυτό, παρ’ όλο που μας έδειξε ότι έχει και μια συμπεριφορά νονού, δεν έχει τη συμπεριφορά των Ιταλών νονών, οι οποίοι νοιάζονται τουλάχιστον για τους ανθρώπους τους».
Στη συνέχεια, ο Δ. Κουφοντίνας ζήτησε και πάλι το λόγο, για να καταθέσει κάποια έγγραφα προς ανάγνωση και να κάνει μια δήλωση, που ήταν η εξής:
«Τρία έγγραφα θα σας καταθέσω και θα κάνω και ένα σχόλιο μετά. Το πρώτο είναι από τη σελίδα της εταιρίας στο διαδίκτυο, ο ισολογισμός της Μότορ Οιλ – Διυλιστήρια Κορίνθου, από τον οποίο φαίνεται ότι τα κέρδη –πέρυσι νομίζω- ήταν δεκάδες δισεκατομμύρια, σε δραχμές τα υπολογίζω. Το δεύτερο είναι ένα φύλλο της εφημερίδας «Ριζοσπάστης», που αναφέρεται στη δολοφονία των δύο εργατών στο «Κρήτη Σι» και το τρίτο είναι από ένα έντυπο της Αριστεράς, το «Ποστ» μια έρευνα που βασίζεται σε επιτόπιο ρεπορτάζ των δημοσιογράφων του εντύπου, έχει πολλές μαρτυρίες, έχει πηγές βλέπω από την εφημερίδα «Αλλαγή», την τοπική εφημερίδα εκεί του Ηρακλείου, και αναφέρεται στη φρικτή δολοφονία του νεαρού σοσιαλιστή κοινοτάρχη Γιάννη Κουτσάκη, ο οποίος προσπάθησε να αποτρέψει το διώξιμο από τους Βαρδινογιάννηδες των κατοίκων της περιοχής των Καλών Λιμένων.
Και απ’ αυτά τα έγγραφα βγαίνει αυτό που είναι γνωστό και από την κοινή πείρα, όπως θα λέγατε εσείς. Ο όμιλος Βαρδινογιάννη είναι ένας από τους ισχυρότερους οικονομικούς ομίλους της κεφαλαιοκρατικής τάξης στην Ελλάδα, αυτής της τάξης που η οργάνωση ονόμασε λματ (λούμπεν μεγαλοαστική τάξη), η οποία εκτός από την κλασική εκμετάλλευση των εργατών, των εργαζομένων στις εταιρίες της, το μεγάλο μέρος του πλούτου της το έχει συγκεντρώσει με απάτες και παραβίαση του νόμου.
Πέρα από τη σημασία αυτού του χαρακτηρισμού όσον αφορά την οικονομική δραστηριότητα και συμπεριφορά του ομίλου Βαρδινογιάννη, είδαμε χθες εδώ και την προσωπική λούμπεν συμπεριφορά του κυρίου εκπροσώπου του ομίλου. Ως νονός, ως γκάνγκστερ, έδειξε την περιφρόνησή του στο δικαστήριό σας, στους συνηγόρους υπεράσπισης, στους νόμους. Κι είναι λογικό. Οι νόμοι δεν τον αγγίζουν. Οι νόμοι δεν ισχύουν γι’ αυτόν και τους ομοίους του. Αντίθετα είναι αυτός που μέσω των πολιτικών που ελέγχει διαμορφώνει τους νόμους. Παραβιάζει τους νόμους ως μεγαλοαπατεώνας αλλά ενίοτε και ως μικροαπατεώνας. Δολοφονεί μέσα στα γκαζάδικα, όπως το «Κρίτι Σι», και θρασύτατα απαιτεί οικονομική ασποζημίωση από τον αντιπρόσωπο του Συνδικάτου Μετάλλου, που τον καταγγέλλει. Δολοφονεί με γκανγκστερικό τρόπο, όπως θα το δείτε, τον Γιάννη Κουτσάκη, τον κοινοτάρχη, και δεν διστάζει να μεταθέσει τον τοπικό αστυνόμο της περιοχής, που ζητά τη διερεύνηση της υπόθεσης. Δεν διστάζει όμως και στις μικροαπάτες, όπως να πλαστογραφήσει τον αριθμό των πραγματικών μέτρων που καταλαμβάνει το διυλιστήριο της Μότορ Οιλ, για να πληρώσει λιγότερα δημοτικά τέλη στην Κοινότητα των Αγίων Θεοδώρων, στη θάλασσα της οποίας, μέρα μεσημέρι, περιφρονώντας τους νόμους, όπως είπα και πριν, το ίδιο γκαζάδικο, το «Κρήτη Σι», πριν από δυο-τρία χρόνια μόλυνε τη θάλασσα, μέρα μεσημέρι, με τόνους πετρελαιοειδών.
Οπως βγαίνει και απ’ αυτά τα έγγραφα, ο όμιλος Βαρδινογιάννη είναι ο όμιλος που έχει μεγιστοποιηθεί χάρη στα αμερικανικά κεφάλαια και την αμερικανική υποστήριξη – σ’ αυτό που είπε, ότι έχει βοηθήσει η Αμερική την Ελλάδα – ο όμιλος αυτός, όπως και οι όμοιοί του, δεν έχει νόμους, δεν έχει θεό, δεν έχει πατρίδα. Μόνος του θεός, μόνη του πατρίδα είναι το κέρδος. Και για να το μεγιστοποιήσει δεν ορρωδεί προ ουδενός. Είναι ο κλασικός μεγαλοαπατεώνας, γκάνγκστερ, φονιάς εφοπλιστής. Συνεπώς, η επίθεση εναντίον του από τη 17Ν, μια επαναστατική αντικαπιταλιστική οργάνωση, που έχει χτυπήσει εκπροσώπους των ισχυρότερων επιχειρηματικών οικογενειών, που ελέγχουν την οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας, όπως των Αγγελόπουλων, των Μποδοσάκηδων, των Βαρδινογιάννηδων, ήτανε δίκαιη».
Η τοποθέτηση αυτή και το περιεχόμενο των εγγράφων που αναγνώστηκαν, από το οποίο πήγαζε ορμητικά η αλήθεια των απόψεων του Δ. Κουφοντίνα, ενόχλησε την εισαγγελέα Κουτζαμάνη, η οποία ζήτησε να κάνει μια ερώτηση. Και τι ρώτησε; Αν η 17Ν, επειδή κάπου στην προκήρυξή της αναφέρεται ότι «η Δικαιοσύνη δεν είναι μόνο τυφλή αλλά και κουφή», αντιλαμβανόταν το ρόλο της ως τιμωρού! Ρώτησε το ίδιο πράγμα που έχει ξαναρωτήσει, μη αντιλαμβανόμενη προφανώς τίποτα από την πολιτική αντίληψη της 17Ν. Ο Δ. Κουφοντίνας, αφού παρατήρησε ότι της το έχει ξαναπεί αυτό, της (ξανα) εξήγησε υπομονετικά, ότι η 17Ν ήταν μια επαναστατική πολιτική οργάνωση, που είχε ως στόχο της το σοσιαλισμό κι ότι είναι λογικό, επειδή ακριβώς η Δικαιοσύνη έκανε αυτά που έκανε, ένα τμήμα του λαού να αντιλαμβάνεται τις ενέργειες της 17Ν ως πράξεις εκδίκησης. Ο σοσιαλισμός σκοτώνει; ήταν η επόμενη… μεγαλοφυής ερώτηση της εισαγγελέα, που νόμισε μες στη μακαριότητά της ότι… έπιασε λαβράκι. Χαμογελώντας, ο Δ. Κουφοντίνας έπιασε να της εξηγεί υπομονετικά, ότι η επανάσταση, η επαναστατική διαδικασία εμπεριέχει ως στοιχείο της τη βία. Πού να καταλάβει, όμως, η εισαγγελέας. Γινόταν καμιά επανάσταση; ήταν ο επόμενος εξυπνακισμός της, την ώρα που ο Κουφοντίνας εξηγούσε τα περί επαναστατικής βίας.
Η εισαγγελέας ρώτησε και τον Χρ. Ξηρό (γιατί άραγε;), αν συμφωνεί μ’ αυτή την ενέργεια. Ο ρ. Ξηρός απάντησε ότι δεν συμφωνεί με την τακτική της 17Ν αλλά δεν την καταδικάζει, όπως δεν καταδικάζει οποιαδήποτε άλλη μορφή δράσης της Αριστεράς. Εγώ –είπε- επέλεξα το δρόμο των μαζικών αγώνων, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι καταδικάζω την τακτική που επέλεξε η επαναστατική οργάνωση 17Ν, όπως δεν καταδικάζω την τακτική του ΣΥΝ ή του ΚΚΕ. Δυστυχώς, όλος ο διάλογος της εισαγγελέα με τους Δ. Κουφοντίνα και Χρ. Ξηρό δεν καταγράφηκε, λόγω εμπλοκής στο κασετόφωνό μας, γι’ αυτό και τον αποδίδουμε περιγραφικά. Για πιστή απόδοση μπορείτε να ανατρέξετε στα ανεπίσημα απομαγνητοφωνημένα πρακτικά.
ΥΠΟΘΕΣΗ ΣΤΙΟΥΑΡΤ
Μοναδική μάρτυρας η κόρη του Ρόναλντ Στιούαρτ, του αμερικανού αρχιλοχία που εκτέλεσε η 17Ν. Την κουβάλησαν από τις ΗΠΑ (ταξιδάκι στο Ελλάντα, με έξοδα της πρεσβείας) για τη δημιουργία εντυπώσεων. Αυτή τη φορά ήταν καλύτερα δασκαλεμένη και έτσι δεν επανέλαβε αυτά που είχε πει στην πρώτη δίκη, ότι δράστες της υπόθεσης ήταν ο Σάββας και ο Χριστόδουλος Ξηρός, όπως της είχαν πει από την πρεσβεία. Είπε ότι το έμαθε από τις εφημερίδες. Και βέβαια, ο πρόεδρος φρόντισε να την προστατεύσει, απαγορεύοντας όλες τις ερωτήσεις που αφορούσαν στην εγκληματική δράση του αμερικάνικου στρατού ανά τον κόσμο. Ετσι, το ενδιαφέρον της υπόθεσης περιορίστηκε στη δήλωση που έκανε, μετά την αποχώρηση της μάρτυρα, ο Δ. Κουφοντίνας και στο διάλογο που είχε με την εισαγγελέα και τον συνήγορο πολιτικής αγωγής Η. Αναγνωστόπουλο.
Δ. Κουφοντίνας: Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Μπους ο Β’ – πολλοί παρομοιάζουν τις ΗΠΑ με την αυτοκρατορία της Ρώμης, τις ονομάζουν Νέα Ρώμη, αναφερόμενοι βέβαια στη Ρώμη των τελευταίων χρόνων, όχι στη Ρώμη της δημοκρατίας – έχει κηρύξει τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Εχει κηρύξει έναν πόλεμο. Σ’ έναν πόλεμο αντιπαρατίθενται άνθρωποι και οι άνθρωποι είναι πάντα συγκεκριμένοι. Εχουν οικογένεια, έχουνε παιδιά και ο χαμός των συγκεκριμένων ανθρώπων γεμίζει πάντα με πόνο και οδύνη τους συγγενείς. Μπροστά σ’ αυτόν τον πόνο – το ‘χα πει και στην πρώτη δίκη – υποκλινόμαστε. Σεβόμαστε τον πόνο των ανθρώπων αυτών. Ομως, άλλο ο σεβασμός στον πόνο και άλλο η καπηλεία. Να έρχονται εδώ άνθρωποι για κάποιο συγκεκριμένο σκοπό. Θα μπορούσα να φέρω εδώ δεκάδες χιλιάδες παιδιά του Ιράκ, της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν, που χάσαν τους γονείς τους. Θα μπορούσα να φέρω, αν μπορούσε κάποιος να τους βρει, τους εκατοντάδες νεκρούς του υπόγειου καταφυγίου που βομβαρδίσανε, όπου κολλήσανε στον τοίχο, εξαϋλωθήκανε άνθρωποι, γυναικόπαιδα Ιρακινά. Ανθρωποι που χάσανε τους δικούς τους, που δε μπορέσανε ούτε να τους βρουν για να τους κλάψουν.
Δεν κάνω καμία προσπάθεια συμψηφισμού, ούτε μπορεί να γίνει τέτοιος συμψηφισμός. Γιατί από τη μια έχουμε έναν άδικο πόλεμο, έναν επιθετικό πόλεμο, ένα ληστρικό πόλεμο και απ’ την άλλη έναν αμυντικό πόλεμο. Δε συγκρίνονται τα θύματα απ’ τις δυο πλευρές, και για το λόγο επιπλέον ότι απ’ τη μια μιλάμε για ελάχιστους νεκρούς και απ’ την άλλη για εκατοντάδες χιλιάδες. Πρόκειται για ποιοτική διαφορά. Αυτός ο πόλεμος γίνεται, όπως είπα, με ανθρώπους, γίνεται με μισθοφόρους. Και πραγματικά, πολλοί απ’ αυτούς είναι άνθρωποι που ανήκουν στα πιο φτωχά τμήματα της αμερικανικής κοινωνίας, μιας κοινωνίας που είναι πιο άδικη και πιο άνιση, όπου κάποιοι μισθοφόροι καταλήγουν εκεί επειδή δεν έχουν κάτι άλλο να κάνουν, τους σπρώχνει η ανεργία. ‘Η οι Αμερικανοί πηγαίνουν στις χώρες της Λατινικής Αμερικής και στρατολογούν ανθρώπους φτωχούς, δίνοντάς τους ένα μεροκάματο, για να πάνε να δολοφονήσουν ανθρώπους. Τα παιδιά των πλουσίων δεν πάνε ποτέ στον πόλεμο. Βρίσκουνε τρόπους και τ’ αποφεύγουν. Τα παιδιά των φτωχών πάνε στον πόλεμο, σκοτώνουν άλλους φτωχούς. Αυτό είναι το σύστημα, αυτός είναι ο καπιταλισμός, ενάντια στον οποίο πολεμάμε. Ο καπιταλισμός έχει ανάγκη για να τραφεί από πόλεμο, από αίμα. Και από πετρέλαιο. Κι αυτό πάνε να ληστέψουν αυτοί οι στρατοί.
Τι θέλει ο στρατός ο αμερικανικός στην Ελλάδα; Υερασπίζι τα συμφέροντά του; Να μείνει στη χώρα του και ας την υπερασπίσει από κάποια επίθεση που θα δεχτεί. Τι γυρεύει ο στρατός εδώ ο αμερικάνικος και όλοι αυτοί που συντελούν στην εύρυθμη λειτουργία του; Τι γυρεύουν οι βάσεις, τι γυρεύει η Σούδα στην Ελλάδα, που μέσα από τη Σούδα εξαπολύουν επιθετικό πόλεμο στο Ιράκ καθιστώντας τη χώρα μας στόχο; Ο Στιούαρτ ήταν ένας απ’ αυτούς που συντελούσαν στην εύρυθμη λειτουργία του στρατιωτικού μηχανισμού, αυτού του μηχανισμού, αυτού του στρατού που ονομάζουμε εδώ και είναι και αποτελεί στρατό κατοχής. Γι’ αυτό χτυπήθηκε.
Π. Τσελέντης: Δε γίνονται και λάθη σ’ αυτό τον πόλεμο, ο προμηθευτής έφταιγε; (σ.σ. προσκύνα, γλείφε και ρουφιάνευε).
Εισαγγελέας: Είστε περήφανος γι’ αυτό κ. Κουφοντίνα; Ενα φουκαρά μαύρο, που πήγε να χορτάσει την πείνα του στον αμερικανικό στρατό… Η οργάνωση είναι περήφανη γι’ αυτό, ένα μαύρο φουκαρά πεινασμένο που πήγε στον αμερικανικό στρατό να χορτάσει την πείνα του;
Δ. Κουφοντίνας: Σας εξήγησα και πιο πριν. Μίλησα και εξήγησα. Σας έφερα πριν από λίγο καιρό φωτογραφίες μαύρων λοχιών να βασανίζουν κρατούμενους, να τους φέρονται σαν σκυλιά. Μαύροι λοχίες βομβαρδίζουν και σκοτώνουν αμάχους. Είναι περήφανοι αυτοί; Είναι περήφανος ο κύριος που τους εκπροσωπεί εδώ πέρα; Αντι να ντρέπεται! (Ο Αναγνωστόπουλος διαμαρτύρεται, χωρίς να ακούγεται) Βέβαια, εκπροσωπείτε τα αμερικανικά και τα βρετανικά…
Πρόεδρος: κ. Κουφοντίνα, ο κ. συνήγορος δεν εκπροσωπεί αυτούς, εκπροσωπεί την πολιτική αγωγή.
Δ. Κουφοντίνας: Δεν είν’ αυτό το ζήτημα. Είναι η υποκρισία. Τον πόλεμο, κ. εισαγγελέα, δεν τον διαλέξαμε εμείς. Τη βία δεν τη διαλέξαμε εμείς. Η επαναστατική βία είναι δευτερογενής και δευτερεύουσα απέναντι στην πρωτογενή βία των ιμπεριαλιστών. Μας την επιβάλανε. Από την εποχή του εμφυλίου οι Αμερικάνοι επικυρίαρχοι εδώ πέρα καταδυναστεύουν τον τόπο. Είναι υπεύθυνοι για τη δικτατορία, είναι υπεύθυνοι για την κυπριακή τραγωδία, είναι υπεύθυνοι γιατί μετατρέπουν την Ελλάδα σε αμερικάνικο προτεκτοράτο. Μας βάζουν στο Αφγανιστάν – ο ελληνικός στρατός στο Αφγανιστάν ξέρετε τι κάνει; Φυλάει τώρα το αεροδρόμιο. Πιο πριν έβαζαν το στρατό μας μπροστά από το στρατηγείο της CIA. Ελληνικός στρατός στο Αφγανιστάν φυλάει το στρατηγείο της CIA στην Καμπούλ. Οι αμερικανικές βάσεις είναι εδώ, είναι σύμβολα της αμερικανικής κυριαρχίας.
Εισαγγελέας: Οχι εκ του ασφαλούς, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, εκεί που επικαλείστε έπρεπε να πάτε να πολεμήσετε.
Δ. Κουφοντίνας: Να πάμε εμείς στο Αφγανιστάν; Οι επαναστάτες πολεμούνε στη χώρα τους. (Ο πρόεδρος προσπαθεί να τερματίσει τη συζήτηση) Οχι, δεν τελείωσα, κ. πρόεδρε. Εδώ πέρα υπάρχουν οι αμερικάνικες βάσεις. Η Σούδα μας καθιστά στόχο. Η Ελλάδα μετατρέπεται σε προτεκτοράτο. Στέλνουμε στρατό στο Αφγανιστάν. Οταν αρχίσουν να έρχονται οι νεκροί έλληνες στρατιώτες απ’ το Αφγανιστάν, τι θα μας πείτε; Η Ελλάδα μετατρέπεται σε προτεκτοράτο των Αμερικανών, προωθεί τα σχέδιά τους στα Βαλκάνια, τη βαλκανιοποίηση, την αποδιάρθρωση των Βαλκανίων. Κι εμείς εδώ λειτουργούμε ως γέφυρα. Γι’ αυτό δε θα ‘πρεπε να ντρέπεται κανείς;
Μετά απ’ αυτό το ξέσπασμα του Κουφοντίνα, που έκλεισε σε ιδιαίτερα έντονο τόνο, ουδείς τόλμησε να συνεχίσει. Τι να πει άλλωστε; Μήπως υπήρχε έστω και ένας κόκκος αναλήθειας στα όσα είπε;
