Το ηχηρότατο ίσως χαστούκι της δημαρχιακής του θητείας δέχτηκε ο Κακλαμάνης με την καταστροφή του μικρού πάρκου στη γωνία Κύπρου και Πατησίων. Οι κάτοικοι της περιοχής που ξεσηκώθηκαν κατάφεραν με την επιμονή τους να γίνουν οι πυροκροτητές ενός πλατιού κινήματος. Ανθρωποι που ίσως και να μη γνώριζαν την ύπαρξη αυτού του μικρού πάρκου στηρίζουν τις εκδηλώσεις που έχουν γίνει. Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο την περασμένη εβδομάδα ο χώρος έπηξε από ένα πολύχρωμο πλήθος, που παρακολού-θησε διάφορες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις ή απλά έμεινε εκεί συζητώντας. Ο Κακλαμάνης είδε ότι δεν τον έπαιρνε, γι’ αυτό και δεν ζήτησε να ξανασταλούν τα ΜΑΤ για να χτυπήσουν τον κόσμο.
Από εδώ και πέρα θα παιχτεί ένα παιχνίδι νεύρων. Ο Κακλαμάνης θα περιμένει να πέσει ο ενθουσιασμός, να κουραστεί και να αραιώσει ο κόσμος, για να χτυπήσει και πάλι δόλια και τραμπούκικα, όπως έκανε όταν ξερίζωσε τα δέντρα. Γι’ αυτό και είναι τόσο σημαντική η παρουσία εκείνων των γυναικών και ανδρών με τα λευκά μαλλιά που παραμένουν φύλακες ακοίμητοι μέρα νύχτα στο πάρκο. Επειδή τα γραφεία της «Κ» είναι πολύ κοντά, έχουμε την ευκαιρία να τους βλέπουμε καθημερινά. Πρωί που πηγαίνουμε στο γραφείο και νύχτα που φεύγουμε, αυτοί είναι πάντα εκεί, καθισμένοι στις πλαστικές καρέκλες, γύρω από ένα γκαζοτενεκέ με φωτιά, μ’ ένα ποτήρι τσάι στο χέρι. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε μόνους. Πρέπει να τους πλαισιώσουμε, να οργανώσουμε κι άλλες εκδηλώσεις στο χώρο, να στείλουμε το μήνυμα ότι ο βάνδαλος έχασε οριστικά, ότι εκεί θα ξαναγίνει πάρκο, ότι τα δεντράκια που φύτεψαν οι κάτοικοι θα μεγαλώσουν και θα πάρουν τη θέση εκείνων που ξήλωσε ο Κακλαμάνης. Το κέρδισμα αυτής της μικρής μάχης θα στείλει ένα γενικότερο μήνυμα αντίστασης και συλλογικής δράσης σε μια κοινωνία που πλήττεται από τον ατομοκεντρισμό.