Μετά την κρυάδα από τον «σύντροφο» Μοσκοβισί, οι συριζαίοι χρειάζονταν κάτι για να «στανιάρουν». Κάτι που να μπορούν να το χρησιμοποιήσουν στην προπαγάνδα τους, με τη φροντίδα της οποίας κοιμούνται και ξυπνούν κάθε μέρα. Οι δηλώσεις του αμερικανού υπουργού Οικονομικών Τζακ Λιου, που επισκέφτηκε την Αθήνα τρεις μέρες μετά από τον Μοσκοβισί, τους προσέφερε μια προπαγανδιστική διέξοδο. Για λίγο, βέβαια, γιατί ο κόσμος δε χορταίνει με μελλοντολογικού περιεχομένου προπαγάνδα, όταν του κόβουν τις συντάξεις και του ανεβάζουν τα χαράτσια.
Πρέπει να είναι κανείς εντελώς άσχετος για να πιστέψει ότι ο Λιου, στο τέλος της θητείας της διοίκησης Ομπάμα, ήρθε στην Αθήνα για να βοηθήσει για το χρέος. Ακόμα και να το πίστευε, όμως, θα έπρεπε να σκεφτεί πρώτο πως οι Αμερικανοί δε συγκαταλέγονται στους δανειστές, επομένως δεν έχουν λόγο, και δεύτερο ότι υπάρχει η απόφαση του Eurogroup στις 24 Μάη, που λέει ότι η συζήτηση για το χρέος έκλεισε και θα ξανανοίξει το πρώτο εξάμηνο του 2019, όταν θα έχει ολοκληρωθεί το «πρόγραμμα» του τρίτου Μνημόνιου και ανάλογα με τα αποτελέσματα που θα έχουν υπάρξει.
Αλλος είναι ο λόγος της επίσκεψης του Λιου. Πέρα από τις ισορροπίες που θέλει να κρατήσει η αμερικάνικη πολιτική, στέλνοντας και κάναν υπουργό στην Ελλάδα, ενώ ο Ομπάμα έχει επισκεφθεί δύο φορές την Τουρκία, νομίζουμε πως ο Λιου ήρθε για θέματα της οικονομικής ατζέντας των ΗΠΑ. Και δεν μπορούμε να σκεφτούμε άλλα εκτός από τα ενεργειακά. Η υποψία γίνεται πιο βάσιμη υπό το φως της νέας επίσκεψης του ειδικού συντονιστή του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την ενεργειακή πολιτική, Αμος Χοχστάιν, που προηγήθηκε του Λιου και είχε συνομιλίες με τον Σκουρλέτη.
Πέρα από τα γεωστρατηγικά ζητήματα, που δεν είναι αρμοδιότητας του Λιου και που δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα στην Ελλάδα (ό,τι θέλουν το παίρνουν, χωρίς ο ΣΥΡΙΖΑ να εγείρει την παραμικρή ένσταση), τα ζητήματα των αγωγών είναι εκείνα που βρίσκονται στην κορυφή της αμερικάνικης ατζέντας σε ό,τι αφορά την περιοχή μας. Επί Λαφαζάνη είχαν αντιμετωπίσει κάποια προβλήματα, καθώς προσπαθούσε να κάνει χοντροκομμένο παιχνίδι με τους Ρώσους (που δεν έδειχναν και τόσο πρόθυμοι να σπάσουν τις γενικότερες διιμπεριαλιστικές συμφωνίες). Πλέον όλα έχουν διευθετηθεί. Μένει να μάθουμε ποιες είναι οι νέες αμερικάνικες απαιτήσεις που ήρθε να προωθήσει ο Λιου.
Κατά τα άλλα, δεν κόστιζε τίποτα στον αμερικανό υπουργό να πει μερικά λόγια για το ελληνικό χρέος, που πρακτικά δεν έχουν καμιά σημασία, όμως και τα αντιαμερικάνικα αισθήματα του ελληνικού λαού αμβλύνουν και την εικόνα της Γερμανίας αμαυρώνουν. Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνουν αυτό οι Αμερικανοί.
Πριν ακόμα προσγειωθεί στην Αθήνα, ο Λιου φρόντισε με άρθρο του στους «Financial Times» να δώσει το στίγμα της προπαγάνδας: «Θα ήλπιζα, η αναστάτωση (σ.σ. στην περιοχή, μετά την απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία) να αλλάξει το κλίμα στο οποίο διεξάγονται οι συζητήσεις για την ελάφρυνση του χρέους, γιατί από μόνο του αυτό είναι σωστό να γίνει και γιατί σε μια περίοδο που η Ελλάδα είναι σε μια γεωπολιτικά σημαντική θέση, είναι καλή στιγμή να ενισχυθεί το οικονομικό της μέλλον».
Στις δηλώσεις του παρέα με τον Τσακαλώτο υπήρξε πιο προσεκτικός. Τα σχετικά με την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους τα αφήνω στους θεσμούς, είπε. Διευκρίνισε ακόμα ότι πρέπει να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του χρέους, όμως το μείγμα πολιτικής μπορεί να διαφέρει. Και τον Σόιμπλε να ρωτήσεις, δε θα διαφωνήσει. Κι αυτός θέλει να είναι βιώσιμο το χρέος, δηλαδή να μπορεί το ελληνικό κράτος να ξεπληρώνει κάθε χρόνο τις τοκοχρεολυτικές δόσεις.
