Στις 24 Φεβρουαρίου, η Ρωσία, μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, διέρρηξε, με μία πράξη επίθεσης, εισβολής και προσάρτησης, τη συλλογική μας ασφάλεια. […] Αυτό που παρακολουθούμε από τις 24 Φεβρουαρίου είναι μια επιστροφή στην εποχή των ιμπεριαλισμών και των αποικιών. Η Γαλλία την αρνείται και θα αναζητεί επίμονα την ειρήνη.
Εμανουέλ Μακρόν
(Επίδειξη θράσους ακόμη και από το βήμα της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ. Ο εκπρόσωπος του γαλλικού ιμπεριαλισμού θυμήθηκε τις… απαγορευμένες λέξεις «ιμπεριαλισμοί» και «αποικίες» για να ψέξει τον εκπρόσωπο του ρωσικού ιμπεριαλισμού ότι τις επανέφερε στην πράξη. Γιατί ως τώρα… δεν υπήρχαν ούτε ιμπεριαλισμοί ούτε νεο-αποικίες. Το Μαρόκο, ας πούμε, παλιά γαλλική αποικία, δεν είναι εδώ και δεκαετίες μια νεο-αποικία του γαλλικού ιμπεριαλισμού, είναι μια… ανεξάρτητη χώρα. Η αποστολή γαλλικών στρατευμάτων στο Τσαντ, στο Μάλι και στην ευρύτερη περιοχή του Σαχέλ δεν συνιστά ιμπεριαλιστική πολιτική, αλλά… ανυστερόβουλη πολιτική ειρήνης. Ούτε οι μαζικοί βομβαρδισμοί στη Συρία από γαλλικά –και όχι μόνο- πολεμικά αεροσκάφη ήταν ιμπεριαλιστική πολιτική. Οσο για τα εκστρατευτικά σώματα των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ στο Ιράκ και τον Αφγανιστάν, αυτά στάλθηκαν για να… απελευθερώσουν τις γυναίκες από την ισλαμική καταπίεση. Σκότωσαν κόσμο και κοσμάκη, βέβαια, βομβαρδίζοντας γειτονιές, υπαίθριες αγορές, ακόμη και γαμήλιες γιορτές, αλλά αυτό είναι… το τίμημα της λευτεριάς. Στέρεψαν από ιδέες οι ηγέτες των ιμπεριαλιστικών κρατών και οι μορφωμένοι λογογράφοι τους και καταφεύγουν σε τέτοιες χονδροειδείς παπάρες; Δεν είναι ζήτημα ελλείμματος ιδεών. Είναι η δημόσια κατάθεση του δικού τους κυνικού credo: «Μπορεί να κάνουμε τα ίδια, όμως ιμπεριαλιστές και αποικιοκράτες είναι μόνο οι αντίπαλοί μας». Αυτό το credo απαιτούν να το επαναλαμβάνουν οι λαοί τους οποίους διαφεντεύουν, πιο συχνά απ’ όσο απαγγέλλουν το θρησκευτικό credo)
