Mετά το τέλος των γιορτών η κυβέρνηση πήρε την απόφαση να ανοίξει τα δημοτικά και τα νηπιαγωγεία. Είχε προηγηθεί η απροειδοποίητη απόφαση να σταματήσει το click-away και να επανέλθει η απαγόρευση κυκλοφορίας στα προ του εορταστικού ωραρίου. Ακολούθησαν υποσχέσεις για άνοιγμά τους στο μέλλον από τον ίδιο τον Πέτσα, που μετά αναγκάστηκε να αυτοδιορθωθεί για άλλη μια φορά, πριν πάρει την άγουσα για άλλο υπουργείο. Διάφορες «δικαιολογίες» της στιγμής βρέθηκαν από τα ΜΜΕ για να εξηγήσουν τις κυβερνητικές παλινωδίες (κάποιοι σκαρφίστηκαν μέχρι και τη δήθεν ανησυχία του Κούλη από την άφιξη του στελέχους της βρετανικής μετάλλαξης), αλλά η εξήγηση είναι απλή. Ολες οι ευρωπαϊκές χώρες αντιμετωπίζουν έξαρση του χειμερινού πανδημικού κύματος και σκληραίνουν τα οριζόντια μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας, κλείνοντας το λιανεμπόριο και τα σχολεία. Η ελληνική κυβέρνηση δε θα έκανε κάτι διαφορετικό.
Οι ειδικοί βγαίνουν στα τηλεοπτικά παράθυρα για να κρούσουν για άλλη μια φορά τον κώδωνα του κινδύνου, τονίζοντας ότι τα αποτελέσματα από το συνωστισμό των εορτών θα φανούν στο μέλλον. Κι όμως, δεν έχουν επιδημιολογικά δεδομένα γι’ αυτά που λένε. Σκόπιμα αποδίδουν την επικείμενη μελλοντική έκρηξη σε ατασθαλίες των εορτών, γιατί γνωρίζουν ότι για την εξάπλωση της διασποράς ευθύνεται η απρόσκοπτη συνέχιση της παραγωγής, των υπηρεσιών και του εμπορίου, στα κατεξοχήν σημεία συνωστισμού όπου βρίσκονται εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες και υπάλληλοι κάθε μέρα. Οι ταγοί της Εκκλησίας παίζουν ξανά το δικό τους παιχνίδι εξουσίας σε βάρος της δημόσιας υγείας και ο σαλταδόρος Γεωργιάδης βγαίνει δημόσια να τους κανακέψει, υποστηρίζοντας ότι δεν πάρθηκαν έγκαιρα τα μέτρα στη Θεσσαλονίκη λόγω του Αγίου Δημητρίου και του σεβασμού της κυβερνήσεως στις προτεραιότητες της Εκκλησίας.
Ολος αυτός ο θόρυβος, όμως, κρύβει την πραγματικότητα που έχουμε επισημάνει από τις 30 Δεκέμβρη: σε πιθανή έξαρση της πανδημίας τον Γενάρη, οι προλεταριακές γειτονιές της Αττικής δε θα απέχουν πολύ από το Μπέργκαμο τον Μάρτη του 2020.
Να αντλήσουμε τα απαραίτητα διδάγματα από το ιταλικό προλεταριάτο
Πριν από την επιβολή των οριζόντιων μέτρων τον Μάρτη στην Ελλάδα, προβάλαμε ως σύνθημα ζύμωσης από τις στήλες της Κόντρας την αναστολή της παραγωγής και του εμπορίου, πλην των επιχειρήσεων που εξυπηρετούν την παραγωγή και διανομή ειδών πρώτης ανάγκης και την κοινή ωφέλεια, με πλήρη μισθό και ασφάλιση για τους εργαζόμενους που έμπαιναν σε αναστολή εργασίας. Στο μυαλό μας εκείνη τη στιγμή είχαμε δυο πρακτικά παραδείγματα καταπολέμησης της διασποράς του ιού: την αναστολή της παραγωγής στην Ουχάν από την κυβέρνηση της ιμπεριαλιστικής Κίνας, που συρρίκνωσε με επιτυχία τη διασπορά του ιού το χειμώνα, και τον απεργιακό αγώνα του ιταλικού προλεταριάτου τον Μάρτη στη Λομβαρδία, με αίτημα την αναστολή της εργασίας πλην των αναγκαίων επιχειρήσεων για την τροφοδοσία του πληθυσμού με είδη πρώτης ανάγκης. Στη δεύτερη περίπτωση, η ίδια η εργατική τάξη έβαζε το δικό της ταξικό στίγμα στη διαχείριση της πανδημίας, κόντρα στην αστική τάξη της Ιταλίας, που ήθελε να διατηρήσει ανοιχτά τα εργοστάσια.
Οι χώροι εργασίας, ειδικά σε βιοτεχνίες, εργοστάσια, υπηρεσίες, όπου οι αποστάσεις είναι εκ των πραγμάτων μικρές, όπου η μάσκα διαλύεται μετά από μισάωρο εργασίας από τον ιδρώτα, είναι υγειονομικές βόμβες για τον ιό. Οι εργαζόμενοι που στοιβάζονται στα μέσα μαζικής μεταφοράς δεν πηγαίνουν βόλτα, πηγαίνουν στους χώρους δουλειάς. Η μεταφορά εκατοντάδων χιλιάδων κάθε μέρα από τη μια περιοχή στην άλλη εξαπλώνει και διατηρεί τη διασπορά του ιού.
Ο μόνος τρόπος για να συρρικνωθεί η διασπορά είναι η αναστολή της εργασίας σε μη αναγκαίες επιχειρήσεις. Οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου, όμως, δε θέλουν να διαταράξουν την κερδοφορία του κεφαλαίου. Η κυβέρνηση, όπως και οι «ενσωματωμένοι επιστήμονες», αποδίδουν τις ευθύνες της εξάπλωσης της διασποράς στην «ανευθυνότητα» των πολιτών στις γιορτές, που δεν υπάκουσαν στα υγειονομικά μέτρα. Τα οριζόντια περιοριστικά μέτρα, όμως, όπως εφαρμόζονται μέχρι σήμερα, δε σταματούν την εξάπλωση της διασποράς. Απλώς μειώνουν το ρυθμό της εξάπλωσης, απλώνοντας χρονικά τους νεκρούς και τις νοσηλείες.
Στις επόμενες σελίδες παραθέτουμε το χρονικό της έξαρσης της διασποράς το ιού στο βιομηχανικό Βορρά της Ιταλίας, λόγω της συνειδητής εγκληματικής ολιγωρίας της κυβέρνησης Κόντε να πάρει μέτρα στις βιομηχανικές περιοχές, προκειμένου να μη θίξει τα συμφέροντα των βιομήχανων, το ξέσπασμα του απεργιακού αγώνα του ιταλικού προλεταριάτου κόντρα στα συμφέροντα του κεφαλαίου, που εξανάγκασε την κυβέρνηση να θέσει σημαντικό τμήμα της μη αναγκαίας παραγωγής σε αναστολή. Παραθέτουμε εκτεταμένες μεταφράσεις από κείμενα της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, των συνδικάτων βάσης, πολιτικών και εκπροσώπων των βιομηχάνων.
Ο κοροναϊός εξαπλώνεται αθόρυβα στη Λομβαρδία
Αν και δεν είναι γνωστό πώς και πότε έφτασε ο SARS-CoV-2 στην Ιταλία από την Ουχάν, είναι πολύ πιθανό ο ιός να βρισκόταν στη βιομηχανική περιφέρεια της Λομβαρδίας, με πρωτεύουσα το Μιλάνο και σύνολο κατοίκων περίπου δέκα εκατομμύρια, από τον Γενάρη και ίσως νωρίτερα, τον Δεκέμβρη, προτού εντοπιστεί και αναγνωριστεί ως νέος κοροναϊός από τις υγειονoμικές αρχές της Ουχάν, πράγμα που συνέβη στις 7 Γενάρη. Η εκρηκτική έξαρση των κρουσμάτων, που πραγματοποιήθηκε μέσα με τέλη Φλεβάρη στις επαρχίες του Μπέργκαμο και του Λόντι, προμηνύει ότι ο ιός αναπτυσσόταν τουλάχιστον δυο μήνες νωρίτερα στο ιταλικό έδαφος. Αλυσίδες μετάδοσης αναπλάθονταν, διαλύονταν και ενισχύονταν, μέχρι να σχηματιστεί ένα μίνιμουμ κατώφλι διασποράς, το οποίο καθορίζει την έναρξη της εκθετικής μετάδοσης του ιού (δεκαπλασιασμός των κρουσμάτων κάθε 10 μέρες). Πλέον, είναι εμπειρικά επιβεβαιωμένο από την επόπτευση της εξέλιξης του πρώτου πανδημικού κύματος σε ΗΠΑ και Ευρώπη, ότι η έναρξη της εκθετικής έκρηξης μπορεί να καθυστερήσει πάνω από δυο μήνες από το σχηματισμό των πρώτων αλυσίδων μετάδοσης.
Στη Λομβαρδία, μια περιοχή όπου κατοικεί το 1/6 του συνολικού πληθυσμού της Ιταλίας, παράγεται το 1/5 του ΑΕΠ της χώρας, λόγω της σημαντικής συγκέντρωσης της ιταλικής βιομηχανίας. Η επαρχία του Μπέργκαμο έχει πάνω από ένα εκατομμύριο κατοίκους. Η περιοχή έχει ένα εκτεταμένο δίκτυο βιομηχανιών, βιοτεχνιών και υπηρεσιών. Η βιομηχανία επεκτείνεται στην περιφέρεια της Λομβαρδίας και όχι στο κέντρο, στο Μιλάνο. Ο συμπυκνωμένος παραγωγικός ιστός ενίσχυσε τις αλυσίδες μετάδοσης και τη διασπορά στα εργοστάσια στην περιφέρεια και τη μετέφερε στις εργατικές οικογένειες και στις πόλεις και συνοικίες του Μπέργκαμο. Αντιθέτως, στο Μιλάνο, στο κέντρο του μητροπολιτικού ιστού, τα πράγματα ήταν σαφώς καλύτερα.
O Τζόρτζιο Γκόρι, δήμαρχος της πρωτεύουσας της ομώνυμης επαρχίας, της πόλης Μπέργκαμο, στέλεχος του Δημοκρατικού Κόμματος, δηλαδή μιας από τις βασικές συνιστώσες της κυβερνητικής συμμαχίας του πρωθυπουργού Κόντε, αποκάλυπτε στις 20 Μάρτη σε συνέντευξή του στη huffingtonpost.it με τίτλο: «Κλείστε τα όλα, ακόμη και τα εργοστάσια» (οι επισημάνσεις παντού δικές μας) [1]: «Η πνευμονία που αναπτύχθηκε ήδη από τον Γενάρη, ίσως ακόμη και από τον Δεκέμβρη, δεν αναγνωρίστηκε εγκαίρως ως εκδήλωση του ιού – τελικά, ίσως τότε να μην ήταν ακόμη δυνατόν – και αντιμετωπίστηκε ως μεταλλάξεις του ετήσιου στελέχους της γρίπης. Εν μέσω γιατρών, νοσηλευτών, άλλων ασθενών. Oλοι μολύνθηκαν».
Το Μιλάνο είχε απευθείας πτήσεις με την Ουχάν και η βιομηχανία ένδυσης έχει σημαντικές διασυνδέσεις με την Κίνα [2]. Δεν είναι μόνο οι εμπορικοί εκπρόσωποι των εκθέσεων που έρχονται από την Κίνα (είτε Κινέζοι, είτε Ιταλοί), αλλά και δεκάδες χιλιάδες μετανάστες κινέζοι εργάτες που δουλεύουν σε σύγχρονα εργασιακά κάτεργα του ιταλικού βορρά, μικρές και μεσαίες βιοτεχνίες υφαντουργίας, όπου συνωστίζονται κατά δεκάδες για να παράγουν με υπερεντατικοποιημένη εργασία και δουλειά με το κομμάτι (χωρίς στοιχειώδεις συλλογικές συμβάσεις) ιταλικά ρούχα, δερμάτινες τσάντες της φημισμένης ιταλικής μόδας και φινέτσας, όλα made in Italy. Αν και οι βιοτεχνίες αυτές ανθίζουν στην Τοσκάνη, αρκετές έχουν ανοίξει και στη Λομβαρδία [3], [4] και ελέγχονται σε μεγάλο βαθμό από κινέζους καπιταλιστές.
Στις 18-24 Φλεβάρη του 2020, το Μιλάνο θα είχε βδομάδα μόδας, με πολυάριθμες δραστηριότητες, εκθέσεις και αγορές. Τελικά ακυρώθηκε λόγω των μέτρων. Είναι πολύ πιθανό, τον Δεκέμβρη και τον Γενάρη να ήρθαν επιπλέον εργάτες από την Κίνα ή να έσπευσαν στελέχη και υπάλληλοι από την Ουχάν για την έκθεση. Επιπρόσθετα, η καταγωγή των περισσότερων κινέζων εργατών στις βιοτεχνίες υφαντουργίας της Τοσκάνης φέρεται να είναι από ανατολική επαρχία της Κίνας κοντά στη Σαγκάη, την Τζετζιάνγκ (Zhejiang [5], [6]), που έχει πολύ συχνές μεταφορές, συγκοινωνία και πτήσεις με την Ουχάν και για το λόγο αυτό εμφάνισε την τρίτη σημαντικότερη διασπορά στην Κίνα μετά την Ουχάν, με 1200 καταγεγραμμένα κρούσματα πριν από τις 26 Φλεβάρη [7]. Πολλοί από αυτούς τους εργάτες είχαν τα απαραίτητα έγγραφα και την οικονομική δυνατότητα να επισκεφτούν την πατρίδα τους κατά τη διάρκεια του χειμώνα και να επιστρέψουν στην Ιταλία φέροντας τον ιό, ενισχύοντας τη διασπορά του στις βιοτεχνίες.
Η Ιταλία δεν είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που έχει παροικίες κινέζων ή συνεχείς πτήσεις με την Κίνα. Είναι, όμως, από τις μόνες χώρες όπου το κινέζικο προλεταριάτο συγκεντρώνεται στην ιταλική βιομηχανία. Κι αυτό είναι ίσως το καλά κρυμμένο και ένοχο μυστικό, γιατί η Ιταλία προηγήθηκε έναντι όλων των άλλων ευρωπαϊκών βιομηχανικών χωρών στην εξάπλωση της διασποράς του ιού, κατά έναν μήνα τουλάχιστον. Ας μην ξεχνάμε την έκρηξη των κρουσμάτων στα Βαλκάνια, σε Σερβία, Βουλγαρία και σε συγκεκριμένες περιοχές της Μακεδονίας, όπου εποχικοί εργάτες που δούλευαν σε σφαγεία-κάτεργα της βόρειας Ευρώπης επέστρεψαν τον Μάη και τον Ιούνη. Κι όλα αυτά πριν ανοίξουν τα σύνορα για τον τουρισμό τον Ιούλη.
Οπως και στη Κίνα έτσι και στη βόρεια Ιταλία, τον Φλεβάρη, οι υγειονομικές αρχές νόμιζαν ότι το ξαφνικό ξέσπασμα κρουσμάτων και νοσηλειών λόγω του κοροναϊού οφειλόταν σε ξέσπασμα ενός νέου στελέχους γρίπης, που είχε μεταλλαχθεί και δεν αντιμετωπιζόταν από το εμβόλιο. Μέχρι τις 20 Γενάρη, οι υγειονομικές αρχές της Ουχάν είχαν αρχίσει να αντιλαμβάνονται, διασυνδέοντας τα δεδομένα της έξαρσης νοσηλειών και θανάτων, που απέδιδαν νωρίτερα σε γρίπη, ότι ο νέος κοροναϊός ήταν ασύγκριτα πιο φονικός από τη γρίπη. Υπάρχουν πλέον μαρτυρίες ότι οι νεκροί λόγω μόλυνσης του αναπνευστικού ήταν εικοσαπλάσιοι της εποχικής γρίπης για δυο μήνες από τον Νοέμβρη σε παρακείμενες περιοχές της Ουχάν, και είναι γνωστό πλέον ότι η θνητότητα του κοροναϊού είναι τουλάχιστον 16 φορές μεγαλύτερη της εποχικής γρίπης.
Στις 23 Γενάρη άρχισε το λοκντάουν στην Ουχάν. Στις 23 Γενάρη οι συνολικά καταγεγραμμένοι νεκροί από τον ιό ήταν μόλις… 23. Προφανώς, οι νεκροί ήταν εκατοντάδες νωρίτερα, αλλά είχαν αποδοθεί σε κρούσματα γρίπης. Αλλιώς δεν υπήρχε περίπτωση το κινέζικο καθεστώς να επιβάλει λοκντάουν. Οταν η Ιταλία πήρε τα πρώτα οριζόντια μέτρα σε όλη τη Λομβαρδία, στις 8 Μάρτη, οι νεκροί συνολικά σε όλη την Ιταλία ήταν 367.
Στις 30 Γενάρη εντοπίστηκαν δυο κρούσματα του κοροναϊού σε ένα ζευγάρι κινέζων τουριστών στη Ρώμη. Το μόνο σημαντικό μέτρο που πήρε η κυβέρνηση Κόντε ήταν να σταματήσει τις πτήσεις με την Κίνα στις 31 Γενάρη. Η λεπτομέρεια αυτή είναι πολύ σημαντική. Καμία άλλη ευρωπαϊκή κυβέρνηση δεν σταμάτησε τις πτήσεις με την Κίνα εκείνη την περίοδο. Την ίδια περίοδο, οι γερμανικές αρχές καθησύχαζαν και δήλωναν ότι δεν μπορεί να υπάρξει τερματισμός των πτήσεων με την Κίνα. Το ίδιο έκανε και ο «εθνικός μας λοιμωξιολόγος» Σωτήρης Τσιόδρας. Πρώτοι-πρώτοι, βέβαια, καθησύχαζαν τα στελέχη του ΠΟΥ, όπως έχουμε περιγράψει αναλυτικά στην Κόντρα. Εμμεσα, η ιταλική κυβέρνηση αναγνώριζε ότι η Ιταλία κινδύνευε περισσότερο, λόγω των στενών οικονομικών διασυνδέσεών της με την Ουχάν.
Ο SARS-CoV-2 αποτελείται από μια ακολουθία 30.000 νουκλεοτιδίων RNA [8]. Καθώς μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο ορισμένες αλληλουχίες νουκλεοτιδίων αλλάζουν τυχαία σε συγκεκριμένα σημεία, χωρίς να προκαλείται μετάλλαξη στην πρωτεϊνική δομή του ιού. Οι αλλαγές σε συσχετισμένα κρούσματα που ανήκουν στην ίδια ομάδα μετάδοσης διαφέρουν ελάχιστα. Με αυτόν τον τρόπο, δημιουργούνται νέα στελέχη και χάνονται παλιότερα. Ως τώρα, οι αλλαγές αυτές το πολύ να έχουν οδηγήσει σε αλλαγή κάποιων αμινοξέων, βασικών συστατικών των πρωτεϊνών του ιού, αλλά δε φαίνεται πουθενά να έχουν επιφέρει σημαντική αλλαγή της βιολογικής λειτουργίας στον άνθρωπο: στη φονικότητα, μεταδοτικότητα και ανοσολογική απόκριση που αφορά το εμβόλιο.
Το βρετανικό στέλεχος είχε κάποιες αλλαγές στα αμινοξέα της ακίδας του ιού. Αλλά ακόμη δεν υπάρχει καμία εργαστηριακή απόδειξη για αλλαγή της βιολογικής λειτουργίας του συγκεκριμένου στελέχους στον άνθρωπο και μάλιστα για αύξηση της μεταδοτικότητας κατά 70%, όπως υποστήριζε αρχικά ο Τζόνσον, παρά μόνο ανάλυση «επιδημιολογικών δεδομένων» από ομάδα μαθηματικών, ανάμεσά τους και του ανυπόληπτου προφέσορα του Ιμπίριαλ, Φέργκιουσον, που, όπως έχουμε δείξει στην Κόντρα, είχε σπεύσει να δικαιώσει τη θεωρία ότι έπρεπε πρώτα να αποκτηθεί μίνιμουμ ανοσίας και μετά να ξεκινήσει το λοκντάουν η Μεγάλη Βρετανία.
Με τη διαδικασία της γενετικής ιχνηλάτησης, παρατηρώντας τις συσχετίσεις στις αλλαγές στα νουκλεοτίδια, επιστήμονες επιδιώκουν εδώ και μήνες να συσχετίσουν τα καταγεγραμμένα στελέχη με ομάδες μετάδοσης, αλλά και με τις διεθνείς πτήσεις, επιχειρώντας να βρουν την πορεία του ιού διεθνώς. Πλέον, είναι γνωστό από διάφορες δημοσιεύσεις που αφορούν τη γενετική ιχνηλάτηση (π.χ. [9]), ότι το ιταλικό στέλεχος, όταν οι ιταλικές αρχές άρχισαν να το καταγράφουν με μοριακή διάγνωση PCR, ήταν αρκετά διαφορετικό από αυτό της Ουχάν. Πράγμα που σημαίνει ότι ο ιός είχε ήδη σημαντική διασπορά στην Ιταλία. Επιπλέον, το «ιταλικό» στέλεχος εμφανίζεται σε μια σειρά χώρες της κεντρικής Ευρώπης, που είχαν ισχυρό πανδημικό κύμα την άνοιξη, πράγμα που πιστοποιεί ότι η Βόρεια Ιταλία ήταν όντως το αρχικό εκκολαπτήριο της πανδημίας στην ηπειρωτική Ευρώπη. Αντιθέτως, τα πρώτα καταγεγραμμένα κρούσματα στη Μεγάλη Βρετανία έχουν στελέχη που μοιάζουν με αυτά της κεντρικής Κίνας.
Αντί να προχωρήσει γρήγορα στην προμήθεια των απαραίτητων αντιδραστηρίων και να κινητοποιήσει το σύνολο των εργαστηρίων της χώρας για την πραγματοποίηση εκτεταμένης μοριακής διάγνωσης, μαζί με σοβαρή και επιθετική ιχνηλάτηση, η ιταλική κυβέρνηση ολιγώρησε εγκληματικά. Απαιτούσε τη διεξαγωγή τεστ μόνο σε όσους εμφάνιζαν συμπτώματα και συσχετίζονταν με την Κίνα, οχυρωμένη πίσω από τα πρωτόκολλα του ΠΟΥ, που καλούσαν σε τέστινγκ μόνο σε κρούσματα που συσχετίζονταν με πτήσεις από Κίνα. Μόνο που ο ιός ήδη είχε ξεφύγει απ’ όσους συσχετίζονταν με οποιoνδήποτε τρόπο με την Κίνα.
Στις 18 Φλεβάρη, ένας τριαντάχρονος αθλητής εμφανίστηκε στα επείγοντα του νοσοκομείου της πόλης Κοντόνιο, της επαρχίας Λόντι. Είχε πυρετό, βήχα και δυσχέρεια στην αναπνοή. Ο γιατρός του έδωσε αντιβιοτικά και του ζήτησε να γυρίσει σπίτι. Επέστρεψε ξανά το απόγευμα, γιατί είχε υψηλό πυρετό και δυσκολευόταν στην αναπνοή, οπότε και νοσηλεύτηκε. Είχε, όμως, ήδη κολλήσει τη σύζυγό του και αρκετούς γνωστούς του. Το κρούσμα αυτό εμφανίστηκε από τα ιταλικά μέσα ως ο μεγάλος υπερμεταδότης που είχε ξεκινήσει τη διασπορά στη χώρα του. Ηταν απλώς ένα από τα πολλά κρούσματα στην επαρχία του Λόντι, που πλέον εμφανίζονταν καταιγιστικά. Οι γιατροί δεν μπορούσαν ακόμη να καταλάβουν ότι ο ασθενής αυτός έπασχε από covid-19.
Στις 20 Φλεβάρη, η εντατικολόγος Αναλίζα Μαλάρα που εξέτασε τον ασθενή είδε ότι η κατάσταση και των δυο πνευμόνων του ήταν χάλια. Η σύζυγος του ασθενούς της είπε ότι πριν από 14 μέρες είχε συναντήσει σε τραπέζι συνάδελφο που είχε επιστρέψει από την Κίνα 28 μέρες νωρίτερα. Οπως διηγείται η ίδια η Αναλίζα Μαλάρα, τα στοιχεία που διέθετε δεν πληρούσαν τα κριτήρια για το τέστινγκ, παρά ταύτα, υποψιασμένη ότι ήταν αντιμέτωπη με κρούσμα covid-19, αποφάσισε να σπάσει τo πρωτόκολλο, να πάρει δείγμα από τον ασθενή και να το στείλει για μοριακή διάγνωση στο Μιλάνο. Την ίδια στιγμή, έβαλε τον ασθενή σε καραντίνα [10]. Το ίδιο βράδυ είχε έρθει το αποτέλεσμα: ήταν θετικός!
Μέσα Φλεβάρη, ένας ογδοντάχρονος πρώην οδηγός φορτηγού είχε εμφανιστεί στο νοσοκομείο Φεναρόλι της πόλης Αλτσανο Λομπάρντο, στη βιομηχανική και πυκνοκατοικημένη κοιλάδα του ποταμού Σέριο της επαρχίας του Μπέργκαμο, με συμπτώματα βήχα και πυρετού. Η περιοχή αυτή απείχε 60 χιλιόμετρα από το Κοντόνιο. Oι γιατροί στα επείγοντα διέγνωσαν γρίπη και τον έστειλαν σπίτι του. Δυο μέρες αργότερα ήρθε ξανά, αυτήν τη φορά με ασθενοφόρο. Η αναισθησιολόγος Αβογκάντρι που τον εξέτασε παραξενεύτηκε από τα συμπτώματα, αλλά όταν ρώτησε αν σχετίζεται με την Κίνα, κατάλαβε από τα λεγόμενα της συζύγου ότι δεν έχουν φύγει ποτέ από την περιοχή τους και δεν είχαν καμία σχέση με την Κίνα [11].
Η γιατρός Αβογκάντρι είχε ήδη κολλήσει τον ιό και βρισκόταν σπίτι της στις 21 Φλεβάρη, την επόμενη μέρα αφότου γνωστοποιήθηκε το κρούσμα στο Κοντόνιο. Πήρε αμέσως τηλέφωνο στο νοσοκομείο, προκειμένου να τεστάρουν τον ασθενή της. Οι συνάδελφοί της άρχισαν να την ειρωνεύονται. Εχοντας πλήρη εμπιστοσύνη στα κυβερνητικά πρωτόκολλα και τα πρωτόκολλα του ΠΟΥ, ούτε που μπορούσαν να φανταστούν τι τους ξημέρωνε. Ηδη υπήρχαν δεύτερο ύποπτο κρούσμα και ασθενείς που χειροτέρευε η κατάστασή τους. Αποφάσισαν να κάνουν τεστ και στους δυο. Στις 23 Φλεβάρη, και τα δυο αποτελέσματα ήταν θετικά
Ο νόμος του κεφαλαίου
Στις 22 Φλεβάρη, σε έκτακτη συνεδρίαση της Πολιτικής Προστασίας, παρουσία του Κόντε και του υπουργού Υγείας, που πραγματοποιήθηκε στα περίχωρα της Ρώμης, πάρθηκε η απόφαση να επιβληθεί λοκντάουν σε όλη την επαρχία του Λόντι και να σταλεί ο στρατός για να σταματήσει τις μετακινήσεις προς τις όμορες επαρχίες. Στις 23 Φλεβάρη, η κυβέρνηση γνώριζε πλέον ότι ο ιός είχε ξεσπάσει και στο Μπέργκαμο. Αυτήν τη φορά, όμως, η Confindustria, το παντοδύναμο συνδικάτο των ιταλών βιομηχάνων, πάτησε αμέσως πόδι και τόσο ο περιφερειάρχης της Λομβαρδίας, Φοντάνα, στέλεχος της φασιστικής Λέγκα του Βορρά, όσο και ο ίδιος ο πρωθυπουργός βάρεσαν προσοχή στα μεγάλα αφεντικά τους.
Το Λόντι ήταν κυρίως ύπαιθρος και αγροτική οικονομία. Το Μπέργκαμο ήταν τα συμφέροντα των μεγάλων καπιταλιστών. Σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε να πληγεί η κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου. Το έγκλημα της αρχικής ολιγωρίας συνεχίστηκε αυτήν τη φορά με την ανεξέλεγκτη εκτίναξη της διασποράς στο Μπέργκαμο για 20 μέρες. Ολοι οι υγειονομικοί του Μπέργκαμο ανέμεναν απεγνωσμένα να επιβληθεί λοκντάουν, όπως στο Λόντι. Αντιθέτως, αφέθηκαν στο έλεος της πανδημίας. Η διασπορά εκτινάχθηκε και βρέθηκαν αμέσως εκτεθειμένοι στον ιό. Το καλοκαίρι ο Κόντε θα δικαιολογούνταν, λέγοντας ότι κανείς δε θα δεχόταν το λοκντάουν αν δεν υπήρχαν πρώτα νεκροί!
Ερώτηση δημοσιογράφου στις 20 Μάρτη: «Στα τέλη Φλεβάρη, όταν η κόκκινη περιοχή ήταν ήδη στο Κοντόνιο και οι πρώτες μολύνσεις στην κοιλάδα του Σέριο, δεν την κηρύξατε κόκκινη ζώνη. Γιατί;». Απάντηση του δημάρχου του Μπέργκαμο, Τζόρτζιο Γκόρι: «Ημουν μεταξύ εκείνων που το ζήτησαν, για μέρες, αλλά και με επιμονή. Πριν από λίγες μέρες, μάθαμε ότι στο νοσοκομείο Φεναρόλι έγινε ό,τι και στο νοσοκομείο του Κοντόνιο […] Ηταν απαραίτητο να κλείσει, όπως και στο Κοντόνιο, και αντ’ αυτού δεν έγινε. Μη με ρωτάς γιατί, δεν ξέρω. Δεν ήταν εύκολο, δεν ήταν ύπαιθρος όπως στο Λόντι, υπήρχαν πολλές επιχειρήσεις, μια πολύ πιο αστικοποιημένη περιοχή. Εστειλαν το στρατό να επιθεωρήσει, αλλά στο τέλος δεν την έκλεισαν. Και σε αυτό το σημείο ίσως ήταν ήδη πολύ αργά».
Στις 26 Φλεβάρη, ο Χανς Κλούγκε, διευθυντής του ΠΟΥ στην Ευρώπη, έκανε δηλώσεις στη Ρώμη, συγκρίνοντας τη θνησιμότητα της γρίπης με αυτήν του κοροναϊού και καλύπτοντας με αυτόν τον τρόπο την εγκληματική ολιγωρία της κυβέρνησης Κόντε: «Ας μην ξεχνάμε ότι έχουμε περίπου 60.000 θανάτους από την εποχική γρίπη κάθε χρόνο στην Ευρώπη, παρότι απαιτείται εμβολιασμός […] Θα ενθάρρυνα λοιπόν τους ανθρώπους να εμβολιαστούν […] Εχουμε πολύ ισχυρά εργαλεία: χρησιμοποιήστε αυτά τα ισχυρά εργαλεία για να προστατέψετε την υγεία σας!».
Το πρώτο αυθόρμητο απεργιακό ξέσπασμα
Στις 24 Φλεβάρη, ο περιφερειάρχης της Λομβαρδίας, Φοντάνα, ανακοίνωσε ότι τα κρούσματα στη Λομβαρδία είχαν φτάσει τα 172, με το συνολικό νούμερο στην Ιταλία να είναι 229. Η εκθετική έκρηξη των κρουσμάτων, η διόγκωση των νοσηλειών και των νεκρών, ανάγκασαν την κυβέρνηση να πάρει στις 8 Μάρτη οριζόντια περιοριστικά μέτρα: δηλαδή μέτρα αναστολής λιανεμπορίου, εστίασης, μπαρ, καφέ και απαγόρευση άσκοπης κυκλοφορίας. Ο χώρος που εφαρμόζονταν αυτά τα μέτρα, ονομαζόταν «κόκκινη ζώνη», σε αντίθεση με ηπιότερα μέτρα στην «πορτοκαλί ζώνη» και πολύ πιο ήπια στην «κίτρινη ζώνη», διαβαθμίσεις που ακολουθήθηκαν στο δεύτερο κύμα της πανδημίας σε όλη την Ευρώπη.
Δυο μέρες μετά, η κυβέρνηση επέβαλε μέτρα «κόκκινης ζώνης» σε όλη την Ιταλία και ο ΠΟΥ αναγκάστηκε την επόμενη μέρα να κηρύξει πανδημία για τον SARS-CοV-2. Υπό το βάρος του ολέθρου για τις ευπαθείς ομάδες της περιοχής, που βρίσκονταν στο έλεος της πανδημίας, οι βιομήχανοι υποχώρησαν μερικώς, προκειμένου να διατηρήσουν τις βιομηχανίες ανοιχτές. Με δεδομένη την έκταση της διασποράς, αυτά τα μέτρα δεν μπορούσαν να αναχαιτίσουν τη διασπορά. Επρεπε να κλείσουν τα εργοστάσια που ήταν η κύρια πηγή της υπερμετάδοσης ως χώροι συνωστισμού που παρέμεναν ανοιχτοί.
Αυτό που δεν τολμούσε να κάνει η κυβέρνηση Κόντε το έκαναν αυθόρμητα οι εργάτες εργοστασίων της Λομβαρδίας. Προχώρησαν σε απεργίες σε εκατοντάδες χώρους εργασίας, για να ανασταλεί η μη αναγκαία παραγωγή. Δεν είχαν την παρακίνηση ή υποστήριξη της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας από τις τρεις κεντρικές συνομοσπονδίες: την CGIL, την UIL και την CISL. Τα νοσοκομεία ήταν γεμάτα και οι γονείς τους βρίσκονταν στις εντατικές, τα κρούσματα και οι νεκροί εκτινάσσονταν. Ο απεργιακός αγώνας γι’ αυτούς ήταν αυτονόητος για να σταματήσει η εξάπλωση της διασποράς.
Στην Ιταλία ιστορικά, η κεντρική εργατική συνομοσπονδία CGIL, στην οποία συνενωνόταν το ιταλικό προλεταριάτο, διασπάστηκε σε τρεις συνομοσπονδίες κατόπιν της υπονόμευσης των σοσιαλιστών και των χριστιανοδημοκρατών, προκειμένου να σταματήσουν την εκρηκτική επιρροή του ιταλικού κομμουνιστικού κόμματος μεταπολεμικά. Με την πάροδο του χρόνου και την επικράτηση του αναθεωρητισμού, και οι τρεις συνομοσπονδίες έγιναν πλήρως γραφειοκρατικοποιημένες και αστικοποιημένες σαν τη σημερινή ΓΣΕΕ. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, ενοχλημένη από το αυθόρμητο ξέσπασμα της εργατικής τάξης, που δεν πρόλαβε να καναλιζάρει, και με την προοπτική να το εκτονώσει σε «θεσμικές ατραπούς», ζήτησε από την κυβέρνηση διαπραγματεύσεις.
Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στις 11 Μάρτη. Σε ένα κείμενο που αποπνέει δουλοφροσύνη απέναντι στους βιομήχανους στελέχη των τριών συνομοσπονδιών δήλωναν τα εξής [12]: «Για μέρες προσπαθούμε να μην εμποδίσουμε την παραγωγή, αναζητώντας τις πιο κατάλληλες λύσεις, έχοντας επίγνωση του ανθρώπινου και οικονομικού κόστους, ξεκινώντας από τη Λομβαρδία και άλλες περιοχές που πλήττονται περισσότερο, αλλά οι περισσότερες εταιρίες δεν είναι ακόμη πλήρως προετοιμασμένες για τη διαχείριση αυτής της έκτακτης ανάγκης. Οι εργαζόμενοι δικαίως φοβούνται, γράφουν οι ομοσπονδίες σιδήρου της CGIL, CΙSL και UIL σε κοινή ανακοίνωσή τους».
Με τη στάση τους, οι εκπρόσωποι της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας επέτρεπαν στη Confindustria να ελιχθεί και να κερδίσει χρόνο.
Ο απεργιακός ξεσηκωμός θορύβησε τους βιομήχανους. Εκπρόσωποι της Confindustria ήρθαν σε επαφή με τον περιφερειάρχη της Λομβαρδίας, Φοντάνα, προτείνοντας έναν κώδικα «αυτορρύθμισης» της παραγωγής, δηλαδή έξτρα υγειονομικά μέτρα ασφαλείας που έπρεπε να πάρουν οι βιομήχανοι για τους εργάτες. Οσα εργοστάσια δεν συμμορφώνονταν με τον κώδικα αυτό, θα έκλειναν υπό την αιγίδα της πολιτείας. Τα μέτρα αυτά τα πρότειναν υπό την πίεση των γεγονότων και μόνο και ήταν βέβαια για τα μάτια του κόσμου. Ηξεραν πολύ καλά, ότι ήταν οι κύριοι υπεύθυνοι για την έκρηξη των θανάτων στην περιοχή και πως τα μέτρα αυτά ήταν «ημίμετρα». Σε έξαρση της διασποράς, στη γραμμή παραγωγής οι αποστάσεις είναι ελάχιστες και οι εργάτες συνωστισμένοι συνιστούν πυριτιδαποθήκη για τον ιό.
Στις 12 Μάρτη ο εκπρόσωπος της Confindustria στη Λομβαρδία, Μάρκο Μπονομέτι, δήλωνε σε συνέντευξή του, αγανακτισμένος από το κύμα των απεργιών (οι επισημάνσεις δικές μας) [13]: «Ελπίζουμε ότι όλη η κοινωνία θα επωμιστεί την ευθύνη. Δυστυχώς, ένα μέρος της, ως επί το πλείστον οι εκπρόσωποι των εργαζομένων, των εργατών, εργαλειοποίησε αυτό το φαινόμενο και ξεκίνησαν οι απεργίες σε διάφορα εργοστάσια. Κατ΄ εμέ αυτό είναι δείγμα ανευθυνότητας. Δείχνει ότι δεν καταλαβαίνουν πραγματικά τα προβλήματα που έχουμε. Προσοχή. Πρέπει να διατηρήσουμε τη γενική ηρεμία και να αντιμετωπίσουμε μαζί την κατάσταση σε αυτήν τη δύσκολη στιγμή. Διότι δε γίνεται, κρυβόμενοι πίσω από τη συγκυρία, να φορτώνουμε το πρόβλημα στους άλλους. Πρέπει να σκεφτούμε το γενικό συμφέρον, αφ’ ενός διασφαλίζοντας την υγεία των πολιτών, που αποτελεί προτεραιότητα, και αφ’ ετέρου να υπερασπιστούμε εκείνο που μπορούμε να υπερασπίσουμε. Προέχει η υγεία, μα δεν μπορούμε να ξεχνάμε την παραγωγή. Διότι το γεγονός του πλήρους κλεισίματος των εργοστασίων σημαίνει ότι αποκοπτόμαστε από τον κόσμο, απομονωνόμαστε από αυτόν»!
Με αυτές τις ιταμές και προκλητικές δηλώσεις, που πρέπει να τονιστεί ότι έγιναν μια μέρα μετά από τις διαπραγματεύσεις με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία που δεν ήθελε κινητοποιήσεις, οι εκπρόσωποι των βιομηχάνων προσπαθούσαν να απομονώσουν τους απεργούς από την κοινωνία της Λομβαρδίας. Στη συνέχεια ο Μπονομέτι ανέπτυσσε δημαγωγικά τον κώδικα της «αυτορρύθμισης».
«Θέλουμε να είμαστε πρωταγωνιστές, θέλουμε να προσφέρουμε ηρεμία στις οικογένειες, για το μέλλον αυτής της χώρας. Από τη μία μπορεί να υπάρχουν οι επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας, που δε γίνεται να κλείσουν, γιατί αποτελούν αλυσίδες ανεφοδιασμού, όπως οι φαρμακευτικές και οι βιομηχανίες τροφίμων, που έχουν ανάγκη τις επιχειρήσεις συσκευασιών, έχουν ανάγκη τις μεταφορές. Παράδειγμα το οξυγόνο: Σήμερα το οξυγόνο που χρησιμοποιείται για να διατηρούνται στη ζωή οι ασθενείς έχει ανάγκη τις μπουκάλες, αλλά υπάρχει επίσης το εργοστάσιο το οποίο παράγει τις μπουκάλες και είναι μέρος μιας αλυσίδας ανεφοδιασμού. Κι έτσι φτάσαμε σε συμφωνία με την πρόταση της περιφέρειας, που προβλέπει ότι οι επιχειρήσεις οι οποίες μπορούν να κλείσουν, κλείνουν άμεσα. Εκείνες που δε γίνεται να κλείσουν πρέπει να περιορίσουν την παραγωγή, παίρνοντας μέτρα ασφαλείας για τους εργάτες τους.
Συμφωνήσαμε επιπλέον για ένα κώδικα αυτορρύθμισης σε συμφωνία με τις πιο αυστηρές υγειονομικές υποδείξεις. Επίσης, σε μία ρύθμιση που λέει ότι οι επιχειρήσεις που δεν συμμορφώνονται με αυτές τις υποδείξεις δε γίνεται να συνεχίσουν την παραγωγή. Και αυτές οι υποδείξεις αφορούν τις αποστάσεις μεταξύ των εργαζομένων, τη μείωση της παραγωγής σε τμήματα που δεν θεωρούνται στρατηγικής σημασίας, την ενθάρρυνση της εργασίας από το σπίτι, όπου είναι δυνατόν να αποφευχθεί ο συνωστισμός, να χρησιμοποιούνται τα αποδυτήρια με τη σειρά, έτσι ώστε να μην συνυπάρχει υψηλός αριθμός ατόμων, ο οποίος μπορεί να ευνοήσει τη μόλυνση. Μελετήσαμε την εφαρμογή των πλέον αυστηρών κανόνων σε σχέση με το διάταγμα που εκδόθηκε. Είναι σαφές πως είναι σημαντικότατο να λειτουργούν συγκεκριμένες μονάδες της παραγωγής, για την επιβίωση όχι μόνο της Λομβαρδίας αλλά της χώρας μας».
Σε ερώτηση δημοσιογράφου για το αν μπορούν να μείνουν κλειστές οι αυτοκινητοβιομηχανίες, ο Μπονομέτι, αφενός εξηγούσε ότι κάτι τέτοιο θα έπληττε τα συμφέροντα του ιταλικού ιμπεριαλισμού έναντι των ανταγωνιστών του και αφετέρου συνέχισε με την εξής σοφιστική: όλες οι μονάδες της παραγωγής είναι απαραίτητες για την τροφοδοσία και την δημόσια υγεία! Είπε συγκεκριμένα:
«Υπάρχουν τα προβλήματα του κλάδου της αυτοκινητοβιομηχανίας, που είναι ένας κλάδος ο οποίος συνδέεται με τις παγκοσμιοποιημένες, διεθνοποιημένες αλυσίδες, στο πλαίσιο των οποίων μια επιχείρηση αποτελεί τμήμα μιας αλυσίδας, κρίκο της αλυσίδας. Εάν σταματήσει αυτή η αλυσίδα, διακόπτεται η ροή και εύκολα αντικαθίσταται από έναν άλλο παραγωγό, μη ιταλικό: Οι φαρμακοβιομηχανίες, οι βιομηχανίες τροφίμων, αυτές που συντηρούν εγκαταταστάσεις. Μίλησα χτες με τα εργοστάσια ανελκυστήρων: εάν μπλοκάρει ένας ανελκυστήρας, χρειάζεται όλη η αλυσίδα που διατηρεί την ασφάλεια των χρηστών του. Κάναμε, λοιπόν, μια χαρτογράφηση των πλέον στρατηγικών και ζωτικών τομέων για να διατηρήσουμε ζωντανή την παραγωγή. Από την άλλη, είμαστε αποφασισμένοι για τις επιχειρήσεις. Εάν αυτές δεν ευθυγραμμίζονται με τον κώδικα αυτορρύθμισης, πρέπει να κλείσουν, γιατί πρώτα απ’ όλα μπαίνει η υγεία των συνεργατών μας»!
Στις 20 Μάρτη, ο δήμαρχος του Μπέργκαμο, Τζόρτζιο Γκόρι, ζητούσε απεγνωσμένα να κλείσουν τα εργοστάσια: «Εδώ και δέκα μέρες έχω πει ότι όλες οι μη ουσιώδεις δραστηριότητες πρέπει να κλείσουν. Οι στρατηγικές αλυσίδες εφοδιασμού – τα τρόφιμα, η υγεία, η ενέργεια – πρέπει να διαφυλαχθούν και τα υπόλοιπα να κλείσουν. Τι νόημα έχει η λειτουργία ενός εργοστασίου κουμπιών ή παιχνιδιών και η απαγόρευση στους πολίτες του τζόκινγκ στην ύπαιθρο;».
Η πρώτη αναδίπλωση της κυβέρνησης και των βιομηχάνων
Η κυβέρνηση Κόντε υποσχέθηκε ότι θα προχωρήσει σε διάταγμα για την αναστολή λειτουργίας των μη αναγκαίων επιχειρήσεων, με καταβολή τμήματος του μισθού στους εργαζόμενους που έμπαιναν σε αναστολή. Ο λόγος των εκπροσώπων των βιομήχανων προμήνυε ότι το διάταγμα αυτό θα άφηνε τις περισσότερες μη αναγκαίες βιομηχανίες εκτός της αναστολής. Και έτσι έγινε. Στις 21 Μάρτη, ο Κόντε ανακοίνωσε το διάταγμα.
Στις 23 Μάρτη ο γραμματέας της «Κομμουνιστικής Επανίδρυσης», Μαουρίτσιο Ατσέρμπο, ενός κόμματος που περισσότερο θυμίζει τον ΣΥΡΙΖΑ του 2012 παρά ένα ρεφορμιστικό, διεκδικητικό κόμμα, δήλωνε τα εξής [14]:
«Οι ελπίδες εκατομμυρίων εργατών που απασχολούνται σε μη αναγκαίες οικονομικές δραστηριότητες, να μπορούν να παραμείνουν στο σπίτι για να προστατέψουν τους εαυτούς τους και τους αγαπημένους τους, διαψεύστηκαν. Οι αποφάσεις της κυβέρνησης, που πάρθηκαν μόλις το Σάββατο, δηλαδή μέτρα για την υπεράσπιση της ζωής και της υγείας όλων, υπέκυψαν στην πίεση των βιομηχάνων. Η έννοια του αναγκαίου ήταν από τη σκοπιά των επιχειρήσεων κι έτσι η λίστα με τις επιτρεπόμενες δραστηριότητες μεγάλωσε αφύσικα και παράλογα: από την αεροπορική συγκοινωνία μέχρι τα επαγγελματικά στούντιο, από τα ξενοδοχεία μέχρι τα ελαστικά, από την πολεμική βιομηχανία μέχρι την εξόρυξη άνθρακα.
Με αυτόν τον τρόπο εκατομμύρια άνθρωποι βρέθηκαν να ζουν διπλή ζωή: τα Σαββατοκύριακα, ως πολίτες, να προστατεύονται από τη μόλυνση χωρίς να μπορούν να κάνουν βόλτα στο πάρκο, τις Δευτέρες, ως εργάτες, να γεμίζουν ασφυκτικά τα λεωφορεία και να εκτίθενται στον ιό, μηδενίζοντας τα μέτρα αναχαίτισης της μόλυνσης στο σύνολο του πληθυσμού.
Το παράδειγμα του Μπέργκαμο δε δίδαξε κάτι, με τη λογική του κέρδους με κάθε κόστος, τον αριθμό των μολυνθέντων που ήταν εξωφρενικά μεγάλος και αφέθηκε να αυξηθεί, πρώτα με την καθιέρωση της κόκκινης ζώνης και κατόπιν με τη συνέχιση της παραγωγής σαν να μην είχε συμβεί τίποτα;
Ο περιφερειάρχης Φοντάνα, συνυπεύθυνος για τη σφαγή στο Μπέργκαμο, αφήνει την ευθύνη στις αυτορρυθμίσεις των βιομηχάνων της Λομβαρδίας. Μπροστά σε τόσο μεγάλη έλλειψη ευθύνης καλούμε τους εργάτες της μη αναγκαίας παραγωγής, για να υπάρξει υγεία και ζωή στη χώρα μας, να απεργήσουν εξαναγκάζοντας την κυβέρνηση να βάλει πρώτο το συνταγματικό δικαίωμα στην υγεία και τη ζωή, και να σταματήσουν την δραστηριότητα αυτών των βιομηχάνων μόνιμα. Το εθνικό σύστημα υγείας για το οποίο όλοι πανηγυρίζουν σήμερα, μετά από χρόνια διάλυσής του, κερδήθηκε με μακροχρόνιους αγώνες της εργατικής τάξης. Ενάντια στην κοροϊδία αυτή ελπίζουμε ότι όλα τα συνδικάτα θα υποδείξουν απεργία. Τριάντα χρόνια ανένδοτης στάσης της Confindustria μας έχουν στείλει πίσω.
Υγεία-ασφάλεια-η ζωή πριν από τα κέρδη!».
Με βάση το διάταγμα Κόντε, ο Ατσέρμπο υπολόγιζε ότι περίπου 7,5 εκατομμύρια εργαζόμενοι -το 57,3% του ιταλικού εργατικού δυναμικού- συνέχιζαν να εργάζονται [15]. Η υποκρισία και η ξετσιπωσιά του Κόντε εξόργισαν την εργατική τάξη της Λομβαρδίας. Πλέον, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία όλων των συνομοσπονδιών δεν μπορούσε παρά να εξαγγείλει γενική απεργία για τις 25 Μάρτη και τα τοπικά στελέχη της, ειδικά στη δύναμη κρούσης της βαριάς βιομηχανίας, τους μεταλλεργάτες, άρχισαν να απειλούν με δεκαήμερη διακοπή του συνόλου της παραγωγής στη Λομβαρδία. Η οργή ξεχείλιζε, γιατί από τους 5.476 συνολικά νεκρούς στις 22 Μάρτη, το 60% ήταν στη Λομβαρδία.
Η απεργία στη Λομβαρδία στις 25 Μάρτη
Η Ενωση Συνδικάτων Βάσης (Unione Syndicale di Base – USB) που έχει αριστερό προσανατολισμό, ανακοίνωνε τα εξής στις 23 Μάρτη [16]:
«Το νέο διάταγμα που εκδόθηκε την Κυριακή το απόγευμα από τον πρωθυπουργό Κόντε είναι ο δηλητηριώδης καρπός του βέτο των αφεντικών για πραγματική αναστολή της παραγωγής σε οτιδήποτε δεν έχει καμία σχέση με την κατάσταση έκτακτης ανάγκης και την ασφάλεια των ανθρώπων.
Η υποταγή στις επιταγές της Confindustria και άλλων ενώσεων εργοδοτών είναι μια πολύ σοβαρή ευθύνη που θα επιδεινώσει το κόστος σε ανθρώπινες ζωές, που ήδη πληρώνει η χώρα μας, για να διασφαλιστεί ότι οι εταιρίες μπορούν να συνεχίσουν την παραγωγή για να αυξάνουν τα κέρδη τους.
Iσως δεν είναι προφανές ότι η έκταση των μολύνσεων και ο αριθμός των θυμάτων καταγράφεται ακριβώς στις περιοχές όπου ο παραγωγικός ιστός είναι ισχυρότερος και όπου, δεδομένου του κυνικού πείσματος των εργοδοτών, χιλιάδες εργαζόμενοι αναγκάζονται να μεταδώσουν τον ιό και σε υψηλό ποσοστό αρρωσταίνουν.
[..]
Δε θα δεχτούμε η Confindustria να υπαγορεύει τους κανόνες σε ολόκληρη τη χώρα και στην πραγματικότητα να καθορίζει τον αποδεκτό αριθμό θανάτων που θα πρέπει να υπομείνουμε.
Καλούμε όλους τους εργαζομένους να συμμετάσχουν στη γενική απεργία με τις μορφές και τους τρόπους που είναι δυνατοί σήμερα, διασφαλίζοντας την προστασία των πολιτών.
Πόσοι θάνατοι χρειάζονται ακόμη για να παρακινήσουν τα συνένοχα συνδικάτα να κάνουν τη δουλειά τους, αφού τα αφεντικά ξέρουν πώς να κάνουν τη δική τους πολύ καλά;
Η 25η Μαρτίου να γίνει μέρα εθνικής απεργίας για όλους!».
Το Συνδικάτο Βάσης των SI Cobas, που είναι πιο κοντά στην παράδοση της ιταλικής «εργατικής αυτονομίας», εξέδιδε τις κάτωθι ανακοινώσεις [17], [18]:
«[NOVARA] Memc, Οι εργαζόμενοι απεργούν με ενότητα και αλληλεγγύη: να κλείσουν όλες οι μη αναγκαίες δουλειές
24 Mάρτη 2020
Μετά την υπογραφή του πρωθυπουργικού διατάγματος που αφήνει ανοιχτά πολλά κενά, με βάση τα οποία τα αφεντικά ελίσσονται επιδέξια για να διατηρήσουν τα πάντα ανοιχτά, η σαφής και διαφανής θέση που έλαβε η SI COBAS από τις πρώτες ημέρες της έκτακτης ανάγκης αποδεικνύεται ότι είναι η μόνη απάντηση, αποτελεσματική και πρακτική, σε όσους βάζουν τα κέρδη τους πάνω από την υγεία των εργαζομένων και την ασφάλεια ολόκληρου του πληθυσμού, δεδομένης της εξάπλωσης του ιού σε ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, κυρίως των εργαζομένων που ταξιδεύουν και χρησιμοποιούν δημόσιες συγκοινωνίες.
Αυτές τις ώρες (αποδεικνύοντας ότι η πρόταση των SI COBAS για το κλείσιμο όλων των μη απαραίτητων δραστηριοτήτων είναι η μόνη που πρέπει να επιδιωχθεί), ακόμη και τομείς εργαζομένων που είναι εγγεγραμμένοι στις CGIL-CISL-UIL ζητούν το κλείσιμο μη ουσιωδών δραστηριοτήτων, όπως η MEMC της Νοβάρα, όπου το RSU μαζί με το SI COBAS RSA προκήρυξαν απεργία για τις 26 Μάρτη του 2020, ξεκινώντας από την 1η βάρδια, έως τις 28 Μάρτη του 2020, για να καλύψει όλες τις βάρδιες εργασίας.
Επεκτείνετε τον αγώνα σε όλους τους χώρους εργασίας για να αναγκάσετε τις εταιρίες να κλείσουν ό,τι δεν είναι απαραίτητο για τη ζωή!
Η SI COBAS ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΣΤΟ MEMC NOVARA!».
Και κεντρικά:
«Να κλείσουν οι μη αναγκαίες δραστηριότητες, ακόμη και στον εφοδιασμό! Ολοι στο σπίτι με πλήρεις μισθούς
23 Μάρτη 2020
Μετά την υπογραφή του DPCM που αφήνει ανοιχτά πολλά κενά, στα οποία τα αφεντικά ελίσσονται επιδέξια για να διατηρήσουν τα πάντα ανοιχτά, η σαφής και κρυστάλλινη θέση που έλαβε η SI Cobas από τις πρώτες ημέρες της έκτακτης ανάγκης αποδεικνύεται ότι είναι η μόνη αποτελεσματική και πρακτική απάντηση σε εκείνους που τοποθετούν τα κέρδη τους πάνω από την υγεία των εργαζομένων και την ασφάλεια ολόκληρου του πληθυσμού.
Σε αυτές τις ώρες, δημιουργούνται μεγάλες ρωγμές στον χαλύβδινο άξονα κυβέρνησης, αφεντικών και CGIL-CISL-UIL, και αυτή είναι μια ευκαιρία για όλους τους εργαζόμενους να προβάλλουν δυναμικά το δίκιο τους.
Γι’ αυτό πρέπει να ξαναρχίσουμε τον αγώνα ξεκινώντας από το χώρο εργασίας.
Η SI Cobas απευθύνει έκκληση σε όλα τα RSU και τα RSA, χωρίς διάκριση των αρχικών, να δημιουργήσουν αναταραχή σε όλες τις εταιρίες που δεν καλύπτουν βασικές ανάγκες και να καλέσουν τους εργαζόμενους να μείνουν στο σπίτι.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ ΣΦΑΛΜΑ
ΟΛΟι ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ- ΠΛΗΡΗΣ ΑΜΟΙΒΗ
SI National Cobas».
Οι συνομοσπονδίες της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας ανακοίνωναν σε κοινό κείμενο [19]:
«Στοπ στη μεταλλουργική βιομηχανία της Λομβαρδίας!
Τετάρτη 25 Μάρτη, οχτάωρη απεργία όλων των μεταλλεργατών της Λομβαρδίας
Το κυβερνητικό διάταγμα καθόρισε ποιοι αναγκαίοι τομείς μπορούν να συνεχίσουν τις εργασίες τους τις επόμενες μέρες. Πιστεύουμε ότι ο κατάλογος έχει μεγαλώσει υπερβολικά, συμπεριλαμβάνοντας τους τομείς που έχουν μικρή ή μηδενική σχέση με τα απαραίτητα που πρέπει να παραχθούν. Οπως έχουν ήδη υπογραμμίσει η CGIL, η CISL και η UIL της Λομβαρδίας, πρέπει να παρέμβουμε αποφασιστικά στην περιοχή μας, χωρίς περιστροφές, ώστε να αντιμετωπιστεί η δραματική κατάσταση της συνεχούς ανάπτυξης λοιμώξεων και θανάτων, με σκοπό την πρόληψη της εξάπλωσης των λοιμώξεων. Το διάταγμα που μόλις εγκρίθηκε από την κυβέρνηση παρέχει στις επιχειρήσεις την απαράδεκτη διακριτική ευχέρεια να συνεχίσουν τις δραστηριότητές τους με μια απλή δήλωση στις νομαρχίες. Η μόνη επιλογή είναι μία: Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ.
Γι’ αυτό το λόγο, με τις θέσεις των CGIL, CISL και UIL σε εθνικό επίπεδο, οι τρεις οργανώσεις τους της Λομβαρδίας προκηρύσσουν οχτάωρη απεργία ανά βάρδια της εργάσιμης ημέρας την Τετάρτη 25 Μάρτη 2020, για όλες τις εργάτριες και τους εργάτες του τομέα της μεταλλουργίας, εκτός των εργαζομένων που απασχολούνται στην παραγωγή που έχει σχέση με νοσοκομειακές και υγειονομικές δραστηριότητες, την παραγωγή μηχανημάτων εξοπλισμού και συντήρησης γιa νοσοκομεία.
Ζητάμε από την κυβέρνηση να αναθεωρήσει τον κατάλογο των βασικών εταιριών ώστε να περιλαμβάνει μόνον αυτές τις δραστηριότητες οι οποίες είναι ακόμα απαραίτητες για τη λειτουργία της χώρας. Και να μην αφήνει περιθώρια διακριτικής ευχέρειας. Επιχειρήσεις που επιδίδονται σε μη αναγκαίες δραστηριότητες πρέπει να κλείσουν και οι εργαζόμενοί τους να μείνουν σπίτι! Υπερασπιζόμαστε τη ζωή και την υγεία των εργατών και των πολιτών! Σε κατάσταση ανάγκης επιλογές καθαρές και γενναίες για όλους! Σταματάμε τις μη αναγκαίες δραστηριότητες!
Σέστο Σαν Τζοβάνι
23 Μάρτη 2020».
Η απεργία είχε σημαντική επιτυχία στη Λομβαρδία. Το συνδικάτο μεταλλεργατών της Fiom στη Λομβαρδία ανακοίνωσε ότι η συμμετοχή στην απεργία κυμάνθηκε μεταξύ 60% και 90% των εργαζομένων σε ολόκληρη την περιοχή [20]. Σε όσους τομείς οι απεργοί δεν είχαν δύναμη, αρκετοί εργάτες δήλωσαν ασθένεια, θέτοντας την παραγωγή σε πραγματική διακοπή. Κατόπιν διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία των τριών συνομοσπονδιών, η κυβέρνηση, με νέο διάταγμα στις 25 Μάρτη, επέκτεινε την αναστολή των εργασιών στις μη αναγκαίες επιχειρήσεις και συναίνεσε σε σημαντικό κλείσιμο της παραγωγής για δέκα μέρες στη Λομβαρδία [21].
Η πορεία της πανδημίας την άνοιξη
Η έξαρση της πανδημίας στο Μπέργκαμο ήταν ουσιαστικά ανεξέλεγκτη για πάνω από ένα μήνα. Τα μέτρα της «κόκκινης ζώνης» άργησαν να εφαρμοστούν 20 μέρες αφότου εντοπίστηκαν τα πρώτα μαζικά «ορφανά» κρούσματα στο ντόπιο πληθυσμό της Λομβαρδίας, στις 21-23 Φλεβάρη, και όταν εφαρμόστηκαν δεν μπορούσαν να αναχαιτίσουν την εξάπλωση της διασποράς, αφού τα εργοστάσια, η βασική πηγή της μόλυνσης, συνέχιζαν να δουλεύουν. Χρειάστηκαν άλλες 15 μέρες αγώνα για να ανασταλεί σημαντικό τμήμα της μη αναγκαίας παραγωγής και να αρχίσει η μείωση των κρουσμάτων. Ο Μάρτης είχε χαθεί για το Μπέργκαμο.
Το Μπέργκαμο βρέθηκε εξαρχής στη δίνη του κυκλώνα. Οι υγειονομικοί δούλευαν ασταμάτητα, με ένα διάλειμμα για την ανάγκη τους, επί 14ωρο. Η ενδονοσοκομειακή λοίμωξη γονάτισε τους υγειονομικούς. Οι Εντατικές «τίγκαραν», άρχισε να γίνεται επιλογή ανάμεσα στους ασθενείς για το ποιος θα διασωληνωθεί και ποιος θα αφεθεί να πεθάνει αβοήθητος. Εκατοντάδες δεν πρόφτασαν καν να φτάσουν στα επείγοντα. Πέθαιναν στα σπίτια τους. Από τους 33.386 καταγεγραμμένους νεκρούς όλης της βόρειας Ιταλίας, στο Μπέργκαμο πέθαναν από covid-19 3.300.
Σε όλη την υπόλοιπη Ιταλία τα μέτρα της «κόκκινης ζώνης» σταμάτησαν τη διασπορά στα τέλη Απρίλη [22]. Η υπερβάλλουσα θνησιμότητα στα μέσα Μάρτη ήταν 50% πάνω από το μέσο όρο της συνολικής θνησιμότητας από κάθε αίτιο των τελευταίων πέντε χρόνων. Τον Απρίλη, η υπερβάλλουσα θνησιμότητα ήταν 36%. Στις πρώτες δυο βδομάδες του Μάη ήταν 2%. Στη Λομβαρδία, αντιθέτως, η υπερβάλλουσα θνησιμότητα ήταν 20% τις πρώτες δύο βδομάδες του Μάη και έπεσε κατακόρυφα στις δυο τελευταίες βδομάδες του Μάη.
Στην πόλη του ογδοντάχρονου που εντοπίστηκε ως πρώτο κρούσμα στην επαρχία Μπέργκαμο, το Νέμπρο, η θνησιμότητα αυξήθηκε κατά 850% τον Μάρτη. Ηταν τόσο πολλοί οι νεκροί, που κάποια στιγμή στην τοπική εκκλησία σταμάτησε να χτυπά η καμπάνα.
Για ποιον χτυπά η καμπάνα στην Ελλάδα
Οπως έχουμε εξηγήσει επανειλημμένα στην Κόντρα, στο ανοιξιάτικο κύμα της πανδημίας η Ελλάδα, όπως και όλες οι βαλκανικές χώρες, δεν είχε σημαντική διασπορά πριν την επιβολή των οριζόντιων περιοριστικών μέτρων, λόγω των σημαντικά λιγότερων πτήσεων με την κεντρική Ευρώπη. Τα οριζόντια μέτρα συρρίκνωσαν τη διασπορά. Η διασπορά αυξήθηκε σημαντικά αργότερα, όταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη άνοιξε τα σύνορα στον τουρισμό τον Ιούλη. Για ένα 20% του τουριστικού τζίρου της προηγούμενης χρονιάς, η κυβέρνηση ρίσκαρε τα πάντα, υποτασσόμενη στα κελεύσματα ακτοπλοϊκών, αεροπορικών και μεγάλων τουριστικών εταιριών του εξωτερικού. Το αποτέλεσμα το γνωρίζουμε σήμερα. Η διασπορά εκτινάχτηκε από τον Οκτώβρη, το ίδιο και οι νεκροί.
Αλλά γνωρίζουμε μόνο ένα κομμάτι της καταστροφής. Σε όλη την Ευρώπη το χειμερινό κύμα της πανδημίας βρίσκεται σε έξαρση. Λόγω σχετικά υψηλών θερμοκρασιών, κάτι που δεν είναι συνηθισμένο για την εποχή, οι νεκροί και οι διασωληνώσεις αυτήν την περίοδο μειώνονται στη χώρα μας. Οταν, όμως, κατέβει απότομα η θερμοκρασία, τα πράγματα θα χειροτερεύσουν αισθητά, θα γίνουν χειρότερα απ’ ό,τι ήταν τους προηγούμενους μήνες, γιατί η πανδημία δεν είχε αγγίξει σημαντικά την Αθήνα. Οι προλεταριακές γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά θα βρεθούν στο στόχαστρο της πανδημίας.
Σύμφωνα με την ελληνική στατιστική υπηρεσία, οι εργαζόμενοι που δουλεύουν στη βιομηχανία, στις οικοδομές, στο χονδρεμπόριο-λιανεμπόριο-συνεργεία, την αποθήκευση και τις μεταφορές, καθώς και στην εκπαίδευση, δηλαδή στους χώρους συνωστισμού, όπου μπορεί να ευνοηθεί η υπερμετάδοση, είναι 9.5%, 3,6%, 18,4%, 5,2% και 7.7% του ενεργού δυναμικού αντίστοιχα [23]. Συνολικά αποτελούν το 44.4% του ενεργού δυναμικού της χώρας. Η βιομηχανία απασχολεί περίπου 373.000, οι οικοδομές 141.500, το χονδρεμπόριο-λιανεμπόριο μαζί με τα συνεργεία 721.000 και οι αποθήκες-μεταφορές 206.000. Σημαντικό τμήμα του λιανεμπορίου υπολειτουργεί. Λειτουργούν, όμως το χονδρεμπόριο και τα συνεργεία. Επομένως, εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες καθημερινά μετακινούνται με τα μέσα μεταφοράς, σε ώρες αιχμής, σε χώρους συνωστισμού σε επιχειρήσεις μη αναγκαίες για την κατάσταση υγειονομικής έκτακτης ανάγκης, και επιστρέφουν στις γειτονιές τους, συνεχίζοντας την εξάπλωση του ιού από τη μια πλευρά της πόλης στην άλλη.
Σε έξαρση του πανδημικού κύματος, τα δυτικά προάστια της Αθήνας και οι γειτονιές του Πειραιά, όπου συγκεντρώνεται το μεγάλο κομμάτι του προλεταριάτου πλειοψηφικά, θα δεχτούν το σημαντικότερο πλήγμα. Στο ανοιξιάτικο κύμα, η κυβέρνηση πήρε ορισμένα μέτρα αναστολής της εργασίας με καταβολή επιδομάτων. Σήμερα δεν υπάρχουν ούτε αυτά.
Η εργατική τάξη της χώρας πρέπει να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει την ταξική διαχείριση της πανδημίας. Αν δεν κλείσουν όλες οι μη αναγκαίες επιχειρήσεις για 20-30 μέρες, η διασπορά στις προλεταριακές συνοικίες θα εκτιναχτεί, το ίδιο και οι νεκροί. Οι εργαζόμενοι πρέπει να απαιτήσουν να μπουν σε αναστολή, στο ύψος του μισθού τους και της ασφάλισής τους προ αναστολής.
Παραπομπές
[2] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7125421/
[4] https://ww.fashionnetwork.com/news/made-in-italy-by-chinese-workers,377237.html
[5] https://www.dw.com/en/chinese-migrants-step-out-of-factory-shadows-in-italy/a-16835199
[6] https://www.politico.eu/article/how-italys-little-china-dodged-the-coronavirus/
[7] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7227576/
[9] https://journals.plos.org/ploscompbiol/article?id=10.1371/journal.pcbi.1008269
[11] https://www.nytimes.com/2020/11/29/world/europe/coronavirus-bergamo-italy.html
[14] https://www.facebook.com/335126483234062/photos/a.792560544157318/2789888827757803/?type=3
[15] https://morningstaronline.co.uk/article/w/italian-strike-solid-production-set-halt-lombardy-10-days
[19] https://www.fiom-cgil.it/net/attachments/article/7386/Metalmeccanica%20si%20ferma.pdf
[20] http://www.industriall-union.org/italian-metalworkers-strike-to-halt-non-essential-production
[22] https://www.thelancet.com/article/S0140-6736(20)31865-1/fulltext
