Δεν μας αρέσουν τα σενάρια συνωμοσίας, αλλά αυτό το πρωτοσέλιδο και το άρθρο του Economist, τρεις μέρες πριν από τις τουρκικές εκλογές, μοιάζει να το παρήγγειλε ο ίδιος ο Ερντογάν. Ερχεται ένα «αμαρτωλό» ιμπεριαλιστικό έντυπο με ιστορία σχεδόν δύο αιώνων, «ντουντούκα» της βρετανικής αποικιοκρατίας στο παρελθόν και στη συνέχεια «ντουντούκα» της ιμπεριαλιστικής «παγκοσμιοποίησης», και καλεί τους ψηφοφόρους της Τουρκίας να ξεφορτωθούν τον Ερντογάν και να ψηφίσουν τον Κιλιτσντάρογλου για να επαναφέρουν τη δημοκρατία.
Ακόμη και οι οπαδοί του κεμαλισμού γνωρίζουν ότι η σύγχρονη Τουρκία χτίστηκε σε αγώνα ενάντια στη βρετανική αποικιοκρατία. Και τα νεο-οθωμανικά ιδεολογήματα που χρησιμοποιούν ο Ερντογάν και το ΑΚΡ (κατασκευής Νταβούτογλου, που σήμερα βρίσκεται στο αντίπαλο πολιτικό μπλοκ), περιέχουν άφθονο αντι-βρετανισμό, θεωρώντας ότι χάρη στους Βρετανούς η Τουρκία στερήθηκε εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που ήταν «τουρκικά» (τη μισή Μέση Ανατολή!).
Πέρα από τη χοντροκομμένο χαρακτήρα της παρέμβασης του ιμπεριαλιστικού εντύπου, αυτή έρχεται να στηρίξει την προπαγάνδα του Ερντογάν, με τον κάλπικο αντιαμερικανισμό του και την ανάδειξη της τουρκικής ισχύος. Τα λέει σε κάθε προεκλογική εμφάνισή του ο Ερντογάν: «Είμαστε τόσο δυνατοί που δεν έχουμε ανάγκη κανένα ξένο. Τα βγάζουμε πέρα μόνοι μας. Είμαστε ανεξάρτητοι και δεν προσκυνάμε κανέναν, όπως ο Κιλιτσντάρογλου που πήγε στην Ουάσινγκτον και τον κορόιδευαν» κτλ, κτλ.
Είναι τόσο αφελείς ή τόσο τυφλωμένοι οι δημοσιογράφοι ενός εντύπου με μακρά ιστορία, ώστε να μην αντιλαμβάνονται ότι με αυτή τη χοντροκομμένη παρέμβαση δεν κάνουν ζημιά αλλά βοηθούν τον Ερντογάν; Δεν το νομίζουμε, αν και δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε την τύφλωση που προξενεί η ιμπεριαλιστική αλαζονεία. Δεν ξεχνάμε ότι ο πανίσχυρος όμιλος του Economist παρεμβαίνει ωμά στις εσωτερικές εξελίξεις των χωρών της εξαρτημένης περιφέρειας με τα συνέδρια που διοργανώνει, στα οποία σπεύδουν να δώσουν τα διαπιστευτήριά τους οι πολιτικοί ηγέτες των εξαρτημένων χωρών, προσβλέποντας στην εύνοια των ισχυρών.
Σε κάθε περίπτωση, είτε το δημοσίευμα προήλθε από δική τους πρωτοβουλία είτε μετά από συνεννόηση με τον Ερντογάν, είτε οφείλεται στην ιμπεριαλιστική αλαζονεία είτε σε πονηρό υπολογισμό προβοκατόρικου τύπου, νομίζουμε ότι τον Ερντογάν βοηθάει, καθώς σκορπίζει οργή στους ψηφοφόρους και εμφανίζει τον Κιλιτσντάρογλου σαν ενεργούμενο των ιμπεριαλιστών της Δύσης.
Το αποτέλεσμα θα φανεί στις κάλπες της άλλης Κυριακής. Ο Ερντογάν, παρά τα -υπαρκτά ή φουσκωμένα- προβλήματα υγείας, που τα ενέταξε κι αυτά στην εκλογική του τακτική του τελευταίου δεκαήμερου, απέδειξε ότι είναι γνήσιος campaigner (για να χρησιμοποιήσουμε τον αμερικανικό όρο). Γι’ αυτό κυριαρχεί εδώ και δυο δεκαετίες στην τουρκική πολιτική σκηνή.
Κατά τα άλλα, αλίμονο στο λαό της Τουρκίας, όποιο κι αν είναι το εκλογικό αποτέλεσμα.
