Προχτές, οι όπου Γης μουσουλμάνοι γιόρτασαν μία από τις μεγαλύτερες γιορτές τους, το Εΐντ Αλ-Αντχα. Είναι η γιορτή που σφάζουν αρνιά, σε ανάμνηση της θυσίας του Αβραάμ, που υπάρχει και στη δική τους θρησκευτική μυθολογία.
Στη Γάζα, βέβαια, δεν απέμειναν αρνιά για να τα σφάξουν, δεν υπάρχει ίχνος κρέατος, δεν υπάρχουν τζαμιά για να προσευχηθούν. Οι Παλαιστίνιοι δεν το λογάριασαν αυτό σαν συμφορά. Ξέρουν ότι είναι το τίμημα του αγώνα για τη λευτεριά. Εβαλαν μια κατσαρόλα στη φωτιά, έριξαν μερικά λαχανικά, λίγο ρύζι, ζύμωσαν λίγες πίτες με το λιγοστό αλεύρι που απέμεινε, δέχτηκαν τις επισκέψεις των χριστιανών συμπατριωτών τους, που κι αυτοί γιόρτασαν το πάσχα πριν από σαράντα μέρες με τον ίδιο τρόπο. Και όλοι μαζί ευχήθηκαν νίκη στα όπλα της Αντίστασής τους, των ένοπλων παιδιών τους.
Οι Γαζάουϊ είναι οι ελεύθεροι πολιορκημένοι του 21ου αιώνα. Οπως ήταν οι Μεσολογγίτες πριν από διακόσια χρόνια.
Οι Ταξιαρχίες Αλ-Κουντς ευχήθηκαν «ευτυχισμένο Εΐντ Αλ-Αντχα» στους συμπατριώτες τους μ’ ένα βιντεάκια. Οι μαχητές φόρεσαν τα καλά τους (όχι σαγιονάρα και βερμούδα) και κατασκευάζουν πυραύλους μικρού βεληνεκούς, τραγουδώντας ένα θρησκευτικό τραγούδι της ημέρας.
Το σύνθημα στον τοίχο που φαίνεται κάποια στιγμή γράφει: «Μάχη του Κατακλυσμού του Αλ-Ακσα».
Και τα αυτοκόλλητα που κολλάνε στους πυραύλους γράφουν: Γωνία εκτόξευσης 50 μοίρες – S.Q. [Saraya al-Quds] – Made in Palestine».
