Μέσω της γερμανικής Welt, ο Πιερ Μοσκοβισί αποκάλυψε την πρόθεσή του να διεκδικήσει την προεδρία της Κομισιόν, μετά την ολοκλήρωση της θητείας του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ. Το ότι εκδηλώνει την πρόθεσή του μέσω μιας γερμανικής φυλλάδας αποκαλύπτει γλείψιμο προς τη γερμανική κυβέρνηση. Θέλει να πάρει το χρίσμα από το Βερολίνο. Υπάρχει, όμως, μια λεπτομέρεια. Ο πρόεδρος της Κομισιόν εκλέγεται πλέον καταρχάς με απευθείας εκλογή. Μετά, το Συμβούλιο προτείνει (χωρίς να είναι υποχρεωτικό να δεχτεί τον υποψήφιο που εκλέχτηκε) και το Ευρωκοινοβούλιο επικυρώνει. Στην περίπτωση του Γιούνκερ κύλησαν όλα ομαλά: βγήκε πρώτος από τις κάλπες, τον πρότεινε το Συμβούλιο, τον εξέλεξε το Ευρωκοινοβούλιο.
Ο διάδοχος του Γιούνκερ θα πρέπει ν' ακολουθήσει την ίδια διαδικασία. Θα πρέπει καταρχάς να προταθεί από κάποιο κόμμα και να βγει πρώτος στην άμεση εκλογική διαδικασία. Στην προηγούμενη (και πρώτη στη σειρά) απευθείας εκλογή, αντίπαλοι ήταν ο Γιούνκερ (προταθείς από το ΕΛΚ), ο Σουλτς (προταθείς από το ΕΣΚ), ο Φέρχοφστατ (Φιλελεύθεροι), ο Τσίπρας («Αριστερά»), η Κέλερ (Πράσινοι). Το ΕΛΚ βγήκε πρώτο και ο Γιούνκερ εκλέχτηκε πρόεδρος με κοινή πρόταση ΕΛΚ, ΕΣΚ και Φιλελεύθερων. Εχει ελπίδες ο Μοσκοβισί, που υπήρξε επί χρόνια στέλεχος του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος και υπουργός κυβερνήσεών του, να πάρει την πρωτιά ως επικεφαλής των συνδυασμών του ΕΣΚ; Με τη διάλυση του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος αυτό μάλλον πρέπει να αποκλειστεί.
Τα πράγματα, όμως, έχουν αλλάξει, μετά την ανάδυση του μακρονισμού στη Γαλλία. Το κόμμα του Μακρόν δεν έχει ευρωβουλευτές, όμως πρέπει να θεωρείται σίγουρο ότι θα πάρει αρκετούς από τους γάλλους σοσιαλδημοκράτες ευρωβουλευτές. Ο Μοσκοβισί, λοιπόν, κινείται από τώρα για να είναι κοινός υποψήφιος του γερμανογαλλικού άξονα. Ισως τα επόμενα χρόνια να δούμε αλλαγές και στον πολιτικό χάρτη των λεγόμενων ευρωπαϊκών κομμάτων. Ισως πάλι -κι αυτό θα εξαρτηθεί εν πολλοίς και από το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών τον προσεχή Σεπτέμβρη- τα πράγματα στον ευρωπαϊκό πολιτικό χάρτη να μείνουν ως έχουν και η πρόωρη υποψηφιότητα του Μοσκοβισί να παραμείνει ευσεβής πόθος ενός φιλόδοξου πολιτικού σαλταδόρου.
