Ο Μίλτος Τεντόγλου είναι ένας μεγάλος αθλητής. Σίγουρα ο καλύτερος άλτης μήκους στον κόσμο τα τελευταία χρόνια. Αυτό το μαρτυρούν οι επιδόσεις του σε όλες τις μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις (ολυμπιακοί αγώνες, παγκόσμιο πρωτάθλημα ανοιχτού και κλειστού στίβου, πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα ανοιχτού και κλειστού στίβου).
Ο Μίλτος Τεντόγλου είναι ένας επαγγελματίας αθλητής. Πληρώνεται για να κάνει αυτή τη δουλειά, όπως όλοι οι αθλητές αυτού του επιπέδου. Μπορεί τα λεφτά που παίρνει να είναι λιγότερα απ’ αυτά ενός επαγγελματία αθλητή του ποδόσφαιρου ή του μπάσκετ, αλλά έτσι συμβαίνει με τα κάθε είδους θεάματα (πολιτιστικά και αθλητικά): τα λεφτά που παίρνουν οι πρωταγωνιστές τους είναι ανάλογα με τα κέρδη που βγάζουν εκείνοι που ασκούν καπιταλιστική εκμετάλλευση των θεαμάτων.
Οι επαγγελματίες αθλητές είναι υποχρεωμένοι, όπως κάθε επαγγελματίας, να κινούνται μέσα στα πλαίσια που θέτουν αυτοί που διαχειρίζονται τον επαγγελματικό αθλητισμό. Οσο μεγάλος κι αν είσαι, έτσι και υπερβείς τα όρια της σχετικής αυτονομίας που το σύστημα σού επιτρέπει, θα σε εξαφανίσουν. Εχουν τον τρόπο.
Θυμηθείτε τι έπαθαν ο Τίμι Σμιθ και ο Τζον Κάρλος, που τον Οκτώβρη του 1968, στην Ολυμπιάδα του Μεξικού σήκωσαν γροθιά με μαύρο γάντι, σηματοδοτώντας την ένταξή τους στο κίνημα ενάντια στο ρατσισμό και για τα δικαιώματα της μαύρης κοινότητας στις ΗΠΑ. Ανέβηκαν στο βάθρο χωρίς παπούτσια, φορώντας μαύρες κάλτσες, για να υποδηλώσουν τη φτώχεια των μαύρων των ΗΠΑ. Ο Σμιθ φορούσε μαύρο μαντίλι γύρω από τον λαιμό, το οποίο υποδήλωνε την περηφάνεια των Αφροαμερικανών. Ο Κάρλος άφησε ανοιχτό το μπουφάν της φόρμας, σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους «εργάτες με τα μπλε κολάρα» των ΗΠΑ, τους χειρώνακτες. Φορούσε και ένα περιδέραιο με χάντρες, που όπως είπε ήταν «για εκείνους που λιντσαρίστηκαν ή σκοτώθηκαν και ουδείς προσευχήθηκε γι’ αυτούς, για εκείνους τους οποίους κρέμασαν ή άλειψαν με πίσσα. Ηταν γι’ αυτούς, που τους έριξαν από τα πλοία στη μέση των ποταμών».
Ηταν δυο πολύ μεγάλοι αθλητές. Ειδικά ο Σμιθ, που κέρδισε το χρυσό μετάλλιο, κάνοντας παγκόσμιο ρεκόρ με 19:83. Ηταν ο πρώτος αθλητής που κατέβηκε κάτω από τα 20 δευτερόλεπτα στα 200 μέτρα. Ομως η ταύτισή τους με το Βlack Athletic Power μέτρησε απείρως περισσότερο από τις αθλητικές τους επιδόσεις. Τους εξαφάνισαν με συνοπτικές διαδικασίες. Τα μεγαλολαμόγια της ΔΟΕ στάθηκαν στο πλευρό της αμερικάνικης κυβέρνησης. Οι δύο αθλητές απειλήθηκαν ακόμα και με εκτέλεση από ρατσιστές.
Θα συμφωνήσετε ότι η κίνηση των Σμιθ και Κάρλος πάνω στο βάθρο των ολυμπιακών αγώνων είχε απείρως μεγαλύτερο βάρος από την κίνηση του Τεντόγλου, σε μια ιδιωτική στιγμή, να μην δώσει το χέρι στον αρχηγό της αποστολής και μεγαλοστέλεχος του ΣΕΓΑΣ Παναγιώτη Δημάκο, που έσπευσε πρώτος να τον χαιρετίσει την ώρα που επέστρεφε στο ξενοδοχείο, αλλά να βουτήξει στην αγκαλιά του παπού του.
Ο Μίλτος Τεντόγλου, εκτός από μεγάλος επαγγελματίας αθλητής, είναι ένας αυθόρμητος χαρακτήρας. Εχει ένα δικό του προσωπικό στιλ έκφρασης, λέει κάποιες αλήθειες, στηλιτεύει δημόσια τον εαυτό του όταν δεν πάει καλά (καμιά φορά και όταν κερδίζει), στηρίζει τις προσπάθειες των άλλων αθλητών, που τους βλέπει σαν συναγωνιστές (είναι χαρακτηριστικό το ότι χειροκροτούσε ρυθμικά μαζί με τους θεατές στο τελευταίο άλμα του Πίνοκ, που μπορεί να ήταν καλύτερο από το δικό του και να του έπαιρνε το χρυσό). Είναι με λίγα λόγια αυτό που λέμε «φάτσα». Σε κάνει να τον συμπαθήσεις ως άτομο. Στην ιστορία του στίβου έχουν υπάρξει πολλοί τέτοιοι αθλητές, αλλά στην Ελλάδα μόνο ο Τεντόγλου έχει συνδυάσει σπουδαίες επιδόσεις και «φάτσα». Γι’ αυτό και προσπαθούν να τον κάνουν είδωλο, αν και ο ίδιος -μέχρι στιγμής τουλάχιστον- αποφεύγει τα βεντετιλίκια.
Είναι γνωστό πως οι αθλητές (ερασιτέχνες και επαγγελματίες) δεν γουστάρουν τους παράγοντες. Ακόμα και αν αυτοί έχουν υπάρξει αθλητές, όπως η σημερινή πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ Σοφία Σακοράφα ή και ο αρχηγός αποστολής στη Βουδαπέστη Π. Δημάκος, που υπήρξε αθλητής μεσαίων αποστάσεων και μέλος της εθνικής ομάδας στίβου (χωρίς μεγάλες επιδόσεις, γι’ αυτό και από νωρίς το έριξε στο παραγοντιλίκι, στο αθλητικό και στο «αυτοδιοικητικό» επίπεδο στην Καλλιθέα). Για τον αυθόρμητο ως χαρακτήρα Τεντόγλου ο παππούς του προηγούνταν του παράγοντα. Κι αφού ο παράγοντας δεν διείδε την επιθυμία του πρωταθλητή, αλλά έτρεξε πρώτος να τον χαιρετίσει (είδατε τι κάνουν οι ρημάδες οι κάμερες;), ο αυθόρμητος Τεντόγλου απέφυγε επιδεικτικά τον χαιρετισμό και πήγε στον παππού.
Σηματοδοτούσε η συγκεκριμένη κίνηση κάποιου είδους ρήξη του αθλητή με τους σημερινούς παράγοντες του ΣΕΓΑΣ ή μόνο αυθόρμητη εκδήλωση της αποστροφής κάθε αθλητή για τους παράγοντες; Πιστεύουμε πως ισχύει το δεύτερο. Κι αυτό αποδείχτηκε με όσα ακολούθησαν.
Οι παράγοντες του ΣΕΓΑΣ έβγαλαν όλα τα κόμπλεξ τους και απαίτησαν επανόρθωση. Ο Γιώργος Πομάσκι είναι χρόνια στο κουρμπέτι και τα ξέρει καλά τα κόλπα. Αυτός κάποτε δε δίστασε να υπερασπιστεί αθλήτριά του που έκανε ρατσιστικές δηλώσεις και «νταραβεριζόταν» με τον Κασιδιάρη, στο μικροεπεισόδιο του χαιρετισμού θα κώλωνε; Δεν πρέπει να του ήταν δύσκολο να πείσει τον Τεντόγλου να επανορθώσει. Πρώτα έβγαλαν κοινή δήλωση: «Ο ΣΕΓΑΣ με την πρόεδρό του Σοφία Σακοράφα, με τον Παναγιώτη Δημάκο που είναι εδώ αρχηγός αποστολής και όλα τα μέλη του συμβουλίου έχουν καταφέρει να φέρουν σταθερότητα στην ομοσπονδία. Είναι δίπλα μας και με τη στήριξή τους πετυχαίνουμε τους στόχους μας. Η χαρά μας χθες το βράδυ ήταν μεγάλη και την μοιραστήκαμε με όλους όσοι ήταν στο ξενοδοχείο». Μετά γύρισαν και βιντεάκι με Τεντόγλου, Πομάσκι και Δημάκο, στο οποίο ο Τεντόγλου… «εξηγεί τι ακριβώς συνέβη κατά την αποθεωτική υποδοχή του στο ξενοδοχείο»!
ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗ 2023 🇬🇷
Ο Μίλτος Τεντόγλου εξηγεί τι ακριβώς συνέβη κατά την αποθεωτική υποδοχή του στο ξενοδοχείο μετά την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου του #segas #athletics #werunwejumpwethrow #wabudapest23 #Budapest2023 #greekteam pic.twitter.com/DpRcXaD9Et— SEGAS (@PRESEGAS) August 25, 2023
Για τον Τεντόγλου όλο αυτό το πράγμα το λες και ξεφτιλίκι. Μπορούσε κάλλιστα να κάνει μια σύντομη δήλωση που να εξηγεί ότι ο αγαπημένος του παππούς έχει προτεραιότητα από κάθε παράγοντα και όχι να ξεφτιλίζεται απολογούμενος στον κάθε Δημάκο, λες και ο Τεντόγλου χρωστάει στον Δημάκο και όχι το αντίθετο.
Ακόμα μεγαλύτερο, όμως, είναι το ξεφτιλίκι για όσους έσπευσαν να γράψουν σενάρια-φίδια στα social media για τον «κομμουνιστή» Πομάσκι, που τον κυνηγάει ο ΣΕΓΑΣ και γι’ αυτό αντέδρασε έτσι ο Τεντόγλου κτλ. Καλό το παραμύθι, παιδιά, αλλά τελικά δεν είχε δράκο. ΣΕΓΑΣ και Πομάσκι έχουν ανάγκη ο ένας τον άλλο. Και δε δείχνουν διατεθειμένοι για την παραμικρή ρήξη. Δεν ξέρουμε καν αν υπάρχει σύγκρουση μεταξύ τους. Οσο για τον Τεντόγλου, μεγάλος αθλητής ναι, «φάτσα» ναι, αλλά ως εκεί. Τίποτα το πολιτικό. Για να γίνεις Σμιθ και Κάρλος ή Σόκρατες απαιτούνται άλλα προσόντα, άλλου είδους κοινωνικοποίηση και πολιτικοποίηση, που ο συμπαθής Μίλτος δε διαθέτει (τουλάχιστον μέχρι στιγμής). Γι’ αυτό και σέβεται τα όρια της σχετικής αυτονομίας του ως προσωπικότητα, με διάθεση συνεργασίας και όχι ρήξης με τους παράγοντες του ΣΕΓΑΣ. Μπορείς να το πεις αυτό και «ρεαλισμό του επαγγελματία αθλητή».