Τα δύο πρώτα παιχνίδια των τελικών του ΝΒΑ έχουν ολοκληρωθεί με ισάριθμες νίκες των Λέικερς επί των Μαϊάμι Χιτ. Πρωταθλήτρια αναδεικνύεται η ομάδα που θα πετύχει 4 νίκες σε 7 το πολύ παιχνίδια (best of seven που λένε και οι Aμερικάνοι).
Το Μαϊάμι δείχνει εξαντλημένο από την τεράστια προσπάθεια που έκανε στις προηγούμενες σειρές των πλέι οφ, ενώ υπολείπεται σε εμπειρία, ύψος και δύναμη των Λέικερς. Ισως καταφέρει να κλέψει μία νίκη και να αποφύγει ένα ταπεινωτικό 4-0, αν επιστρέψουν έγκαιρα από τους τραυματισμούς τους οι πολύτιμοι γι’ αυτό Ντράγκιτς και Αντεμπάγιο.
Το μοναδικό που μοιάζει να μην έχει ακόμα κριθεί είναι ποιος θα αναδειχθεί MVP των τελικών. Θα είναι ο νεοαφιχθείς στους Λέικερς, Αντονι Ντέιβις, ή ο συμπαίκτης του, βετεράνος πλέον, Λεμπρόν Τζέιμς;
Η απόφαση για τον νικητή λαμβάνεται κατά πλειοψηφία, από μια ομάδα 11 μεγαλοδημοσιογράφων, αμέσως μετά την ολοκλήρωση των τελικών, και το βραβείο αποδίδεται πάντα σε παίκτη της νικήτριας ομάδας. Ο Λεμπρόν έχει κατακτήσει την υψηλή αυτή ατομική διάκριση τρεις φορές στο παρελθόν και δεν θα τον χαλούσε καθόλου να προσθέσει άλλη μία στη συλλογή του, στην προσπάθειά του να φτάσει το «φάντασμα» από το Σικάγο, που κυνηγά.
Μπορεί να μην φτάσει ποτέ τον Air Jordan σε τίτλους και ατομικά βραβεία, ωστόσο διατυπώνει τη γνώμη του πιο συχνά από τον κυνικό Τζόρνταν σε θέματα κοινωνικού και πολιτικού ενδιαφέροντος. Σημασία έχει βέβαια ο τρόπος με τον οποίο τοποθετείται.
Πρόσφατα, στη συνέντευξη Τύπου, αμέσως μετά το 3ο παιχνίδι με τους Ντένβερ Νάγκετς για τους τελικούς της δυτικής περιφέρειας και ενώ είχε ήδη εκφράσει τις ευχές του για ταχεία ανάρρωση στους δύο αστυνομικούς που πυροβολήθηκαν από άγνωστο στο Λος Αντζελες, ρωτήθηκε από δημοσιογράφο, αν πιστεύει ότι οι καταγγελίες που κάνει κατά καιρούς για την αστυνομική βαρβαρότητα απέναντι στη αφροαμερικανική κοινότητα ενισχύουν πράξεις βίας απέναντι στην αστυνομία.
Δείτε το βίντεο εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=mw1ZU2pdktM&feature=share&fbclid=IwAR0Uu_XxJxXh-Kp99F69FYqUmG07ieHmvGumkLqH1cWhAJ9EnBLhGCxbMkA (από το 2:24 και μετά)
Πριν από μερικές μέρες, ο σερίφης του Λος Αντζελες, Αλεξ Βιγιανουέβα, είχε προκαλέσει τον Λεμπρόν να διπλασιάσει τη χρηματική αμοιβή που θα δοθεί σε αυτόν που θα βοηθήσει στη σύλληψη του αγνώστου, λέγοντας ταυτόχρονα ότι πρέπει να καταδικάσουμε τη βία παγκοσμίως σε όλες της τις μορφές και πως η δαιμονοποίηση της επιβολής του νόμου δε θα βοηθήσει την κατάσταση. Ποια η απάντηση του Λεμπρόν σε όλα αυτά;
«Ποτέ δεν είχα συγχωρήσει τη βία. Ποτέ δεν το έκανα. Αλλά ξέρω, επίσης, τι είναι σωστό και τι είναι λάθος. Μεγάλωσα στο κέντρο της πόλης, σε μια μαύρη κοινότητα, σε αυτό που ονομάζουμε γειτονιά ή γκέτο… Εχω δει πολλά περιστατικά από πρώτο χέρι, που έχουν φυλετικό προφίλ. Μαύροι να στοχοποιούνται λόγω του χρώματός τους. Και το έχω δει σε όλη μου τη ζωή.
Και δεν λέω ότι όλοι οι αστυνομικοί είναι κακοί, γιατί στην πραγματικότητα από το γυμνάσιο είμαι γύρω τους όλη την ώρα, και δεν είναι όλα τα πράγματα άσχημα. Αλλά όταν βλέπετε στα βίντεο πράξεις βίας προς το είδος μου, και αυτό συμβαίνει όπως μπορείτε να δείτε όχι μόνο στην πόλη μου, αλλά σε όλη την Αμερική, δεν μπορώ παρά να μιλήσω γι ‘αυτό και να μην δω έναν κοινό παρονομαστή.
Μα δεν έχω πει ούτε μια φορά, “ας δράσουμε βίαια απέναντι στους μπάτσους“. Απλά είπα ότι αυτό που συμβαίνει στην κοινότητά μας δεν είναι σωστό, φοβόμαστε γι’ αυτό και φοβόμαστε για τη ζωή μας. Είναι κάτι που περνάμε κάθε μέρα ως μαύρος άνδρας, μαύρη γυναίκα, μαύρο αγόρι και μαύρο κορίτσι. Φοβόμαστε. Φοβόμαστε εκείνη τη στιγμή που θα μας σταματήσουν για έλεγχο».
Αυτά παθαίνεις όταν προσπαθείς διαρκώς να ισορροπήσεις σε δύο βάρκες. Από τη μια θα «σοκάρεσαι» με την απόφαση του δικαστηρίου του Λούισβιλ, που παραπέμπει μόνον έναν από τους τρεις μπάτσους που εκτέλεσαν εν ψυχρώ, μέσα στο σπίτι της την 26χρονη αφροαμερικανίδα νοσοκόμα Μπριόνα Τέιλορ, θα βλέπεις τους ανθρώπους της κοινότητάς σου να ζουν σε συνθήκες απαρτχάιντ, να δέχονται σφαίρες στο ψαχνό, και από την άλλη θα πρέπει να απολογείσαι για πράξεις που απαντούν με τον ίδιο τρόπο στην αστυνομική βαρβαρότητα, που αμφισβητούν δηλαδή το μονοπώλιο της βίας από το αστικό κράτος.
Ποιος ξέρει, ίσως μελλοντικά διεκδικήσει ρόλο στην αστική πολιτική, ως δεύτερος Ομπάμα.
Δεν υπάρχει σήμερα ούτε ένας εν ενεργεία αφροαμερικανός αθλητής αυτού του επιπέδου που να ασκεί κριτική στον παρεμβατισμό των ΗΠΑ στις υποθέσεις άλλων κρατών και τις στρατιωτικές της επεμβάσεις ανά τον κόσμο, έστω και από πασιφιστική σκοπιά. Ολοι αποδέχονται ότι ο στρατός των ΗΠΑ υπερασπίζεται διεθνώς το «καλό», ενώ υποστηρίζουν ότι στην αστυνομία πρέπει να γίνει μεταρρύθμιση, ώστε να σέβεται τα δικαιώματα όλων των πολιτών ανεξαιρέτως, χωρίς διακρίσεις.
Το αποτέλεσμα είναι να μη διαλύονται οι αυταπάτες στην αφροαμερικανική κοινότητα σχετικά με τον ρόλο όλων των δυνάμεων καταστολής του αστικού κράτους. Λαός, όμως, που αποδέχεται την καταπίεση άλλων λαών (κομμάτι του αμερικανικού λαού είναι οι Αφροαμερικανοί) από το δικό του κράτος, δεν μπορεί ποτέ να είναι ελεύθερος.
Κος Γιώργος