Η Ενωση Ελλήνων Φυσικών χαρακτήρισε τα θέματα Φυσικής των φετινών πανελλαδικών εξετάσεων «υπερπαραγωγές», «οι οποίες τρομοκρατούν τα παιδιά, τα απομακρύνουν από το γνωστικό αντικείμενο και απέχουν πολύ από τις οδηγίες διδασκαλίας του μαθήματος». Και συνέχισε: «Ετσι, απαξιώνεται η διδασκαλία του μαθήματος στο δημόσιο Σχολείο και ο σεβασμός στους συντελεστές του».
Αξιολογώντας τα θέματα της Ιστορίας, η Ομοσπονδία Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδος δήλωσε: «Γενικά, το φετινό διαγώνισμα της Ιστορίας ήταν το πιο απαιτητικό των τελευταίων ετών, απαιτούσε μακροσκελείς απαντήσεις». Η ίδια για τα θέματα των Αρχαίων Ελληνικών είπε ότι «ήταν διαβαθμισμένης δυσκολίας, για άρτια προετοιμασμένους μαθητές», ενώ για τα Μαθηματικά επισήμανε: «Τα φετινά θέματα είναι πιο δύσκολα από τα περσινά και καλύπτουν όλο το φάσμα της ύλης. Είναι ιδιαίτερα απαιτητικά και απευθύνονται σε πολύ καλά προετοιμασμένους μαθητές».
Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι η επιλογή αυξημένης δυσκολίας θεμάτων στις πανελλαδικές εξετάσεις από τους θεματοδότες με ευθύνη της Κεντρικής Επιτροπής Εξετάσεων, έχει να κάνει με προσωπικά χαρακτηριστικά, όπως π.χ. είναι η σαδιστική διάθεση, η εκδήλωση άκρατου ναρκισσισμού, η τάχα επίδειξη «επιστημοσύνης», κ.λπ. Ομως όλες αυτές οι εκδηλώσεις δεν θα μπορούσαν να ευδοκιμήσουν αν δεν υπήρχε η γενική κατεύθυνση, η στρατηγική που χαράσσει η κυβέρνηση για την είσοδο στις πανεπιστημιακές σχολές.
Και αυτή η στρατηγική, που πλήττει με ιδιαίτερη σκληρότητα τα παιδιά της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, λέει ότι πρέπει να περιοριστεί δραστικότατα η πρόσβαση στα ΑΕΙ. Εξ ου και η επιβολή έντονων ταξικών φραγμών, όπως η Τράπεζα θεμάτων σε όλες τις τάξεις του Λυκείου, ένα είδος δηλαδή μίνι πανελλαδικών εξετάσεων για την προαγωγή από τάξη σε τάξη, η βόμπα της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, οι συντελεστές βαρύτητας και βεβαίως ο «κλειστός αριθμός» εισακτέων, που τα τελευταία χρόνια έχει πέσει στα τάρταρα.
Το μίσος απέναντι στη νεολαία, που αν μορφωθεί μπορεί να αποκτήσει απαιτητικά χαρακτηριστικά και να προβεί σε διεκδικήσεις, δεν είναι ίδιον κάποιων θεματωδωτών. Είναι στο DNA της κυβέρνησης Μητσοτάκη, γενικά βρίσκεται στον πυρήνα επιδιώξεων του συστήματος και οξύνεται σε περιόδους διακυβέρνησης της Δεξιάς, που χωρίς πολλές φιοριτούρες (π.χ. η καρικατούρα της «ελεύθερης πρόσβασης» από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ) αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας αυτόν τον βασικό στόχο.
Εν ολίγοις, και οι θεματοδότες και η Κεντρική Επιτροπή Εξετάσεων επιλέγουν να συμπλεύσουν με την κυβερνητική πολιτική. Πέρα από τα θέματα της λεγόμενης «διαβαθμισμένης δυσκολίας», που σκοπό έχουν να κατατάξουν τους υποψήφιους σε κατηγορίες (ελάχιστους άριστους, τους περισσότερους στις μεσαίες και χαμηλές βαθμολογίες και πολλούς κάτω από τη βάση) και να τους χωρέσουν στον «κλειστό αριθμό» εισακτέων, επιλέγουν να τοποθετήσουν τη μεγάλη νάρκη και σε ένα-δυο μαθήματα προσανατολισμού, ώστε να φέρουν το σύστημα στην επιθυμητή ισορροπία.
Αν θέλει η νεολαία, η εργαζόμενη κοινωνία να απαλλαγούν από αυτό το καρκίνωμα, από τον Μινώταυρο των πανελλαδικών, πρέπει να διεκδικήσουν ελεύθερη πρόσβαση στα ΑΕΙ.
