Μια μέρα προτού ο Γεραπετρίτης ανακοινώσει την περιβόητη «υπερκομματική» Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων, η γνωστός Ηλίας Κανέλλης ζωγράφιζε στα «Νέα» την αγιογραφία του Αθανάσιου Ζηλιασκόπουλου, υπό τον επικό τίτλο «Η χαμένη άνοιξη του ΟΣΕ». Την άνοιξη την είχε φέρει ο Ζηλιασκόπουλος και οι ελληνικοί σιδηρόδρομοι ξαναμπήκαν στο χειμώνα, επειδή τον έδιωξαν οι συριζαίοι. Σπεύδουμε να δηλώσουμε ότι το δημοσίευμα ήταν… εντελώς συμπτωματικό. Ο συντάκτης… δεν πήρε γραμμή από το Μαξίμου να προετοιμάσει το έδαφος. Α, πα, πα, δε γίνονται τέτοια πράγματα, ιδιαίτερα από κολοσούς της δημοσιογραφίας…
Ο Κανέλλης αντλεί στοιχεία από δημοσίευμα του «Βήματος» στις 16.1.2011, από το οποίο προκύπτει ότι ο Ζηλιασκόπουλος «μέσα σε έναν χρόνο κατάφερε να μειώσει το έλλειμμα του ΟΣΕ από 230 εκατ. ευρώ στα 55 εκατ. ευρώ – λίγο αργότερα έκανε την εταιρεία κερδοφόρο. Πώς; Υλοποίησε μερικά βασικά πράγματα: έβαλε φρένο στις σπατάλες συντήρησης του δικτύου και στις κλοπές των υλικών, κατήγγειλε συμβάσεις, χρησιμοποίησε τα περιουσιακά στοιχεία του οργανισμού, περιέκοψε ζημιογόνα δρομολόγια, δημιούργησε σύστημα ηλεκτρονικών κρατήσεων, δρομολόγησε εκσυγχρονισμό του δικτύου, ενεργοποίησε τον προαστιακό της Πάτρας, έδωσε έμφαση στο μεταφορικό έργο της εταιρείας, έκανε συμφωνία με την COSCO στον Πειραιά κ.λπ. Πρωτίστως, βρέθηκε απέναντι σε οργανωμένα συμφέροντα και μεθοδεύσεις προσωπικού πλουτισμού διαφόρων στην πλάτη του οργανισμού, με τη στήριξη πολιτικών και συνδικαλιστών» (η έμφαση δική μας).
Στη γλώσσα της πραγματικής ζωής «φρένο στη σπατάλη συντήρησης» σημαίνει εγκατάλειψη της συντήρησης (του βασικού όρου της ασφάλειας). «Περικοπή ζημιογόνων δρομολογίων» σημαίνει εγκατάλειψη κωμοπόλεων και χωριών. Οσο για τον «εκσυγχρονισμό του δικτύου» πού ‘ν’ τος; Α, ναι, ο μέγας τεχνοκράτης τον δρομολόγησε αλλά… δεν πρόκανε (κι ας έμεινε πέντε γεμάτα χρόνια).
Κάποια άλλα κατορθώματα του Ζηλιασκόπουλου δεν τα ανέφερε ο Κανέλλης, προφανώς από… σεμνότητα. Οτι ήταν αυτός που εφάρμοσε το «σχέδιο Ρέππα», διώχνοντας περίπου 2.400 εργαζόμενους από τον ΟΣΕ. Οτι έφτασε μέχρι το σημείο να απενεργοποιήσει το Κέντρο Τηλεδιοίκησης του Σιδηροδρομικού Κέντρου Αχαρνών (ΣΚΑ), που είχε κοστίσει 20 εκατ. ευρώ. Οι σταθμάρχες έφυγαν από το κτίριο, πήγαν στη «Λυκότρυπα» και άρχισαν να δουλεύουν με ασύρματο, χαρτάκια και μανιβέλα, όπως οι συνάδελφοί τους πριν από δεκαετίες. Για τέτοιον… εκσυγχρονιστή μιλάμε.
Ο Ζηλιασκόπουλος ανέλαβε να διαλύσει την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, απαξιώνοντας πλήρως τους ελληνικούς σιδηρόδρομους, για να έρθουν μετά οι Τσιπραίοι και να τους ξεπουλήσουν στους Ιταλούς της Ferrovie dello Stato Italiane αντί πινακίου φακής (45 εκατ. ευρώ!). Οι συριζαίοι δεν τον έδιωξαν γι’ αυτό, αλλά επειδή δεν ήταν δικός τους. Αλλωστε, στη θέση του δεν έβαλαν κάποιον… σοσιαλιστή ή… ροζ αριστερό. Εναν καραδεξιό έβαλαν, τον πρώην βουλευτή της ΝΔ και μετά βουλευτή του καμμενομορφώματος, Φίλιππο Τσαλίδη, που έμεινε κι αυτός μια πενταετία στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ (2016-2021), καθώς οι Ιταλοί τον κράτησαν για περίπου τέσσερα χρόνια.
Μεταξύ Ζηλιασκόπουλου (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) και Τσαλίδη (ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) έγινε μια σκυταλοδρομία απαξίωσης και διάλυσης του σιδηροδρομικού δικτύου. Πανεπιστημιακοί με ειδικότητα μηχανικού είναι και οι δύο, αλλά ως μανατζαραίοι δούλεψαν με κριτήρια κερδοφορίας του κεφαλαίου, αδιαφορώντας για την ασφάλεια. Εχουν κι αυτοί μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το έγκλημα στα Τέμπη.
Ο Ζηλιασκόπουλος, βέβαια, έβγαλε ρίζες στη Δεξιά. Αδωνις Γεωργιάδης και Κώστας Καραμανλής ο μικρός τον τοποθέτησαν το 2020 πρόεδρο του Συμβουλίου Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας Εφοδιαστικής, που είναι «το ανώτατο γνωμοδοτικό και συμβουλευτικό όργανο προς τον Υπουργό [Μεταφορών] σε θέματα ανταγωνιστικότητας, ανάπτυξης και οργάνωσης της Εφοδιαστικής στο πλαίσιο μιας Εθνικής Στρατηγικής». Ο Ζηλιασκόπουλος και επί Σαμαροβενιζέλων, παράλληλα με τον ΟΣΕ, είχε τοποθετηθεί πρόεδρος της «Εθνικής Επιτροπής Logistics» και συμμετείχε στην κατάρτιση του σχετικού νομοσχέδιου (πλέον Ν. 4302/2014).
Στην τριμελή «Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων» που διόρισε ο Γεραπετρίτης πρόεδρο έβαλε έναν συνταξιούχο νομικό (πρώην πρόεδρος του ΝΣΚ) και ως τρίτο μέλος τον Β.Α. Προφυλλίδη, καθηγητή στο Δημοκρίτειο. Ηταν προφανές ότι ο ισχυρός πόλος θα ήταν ο Ζηλιασκόπουλος, επειδή «ξέρει» την ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Το ερώτημα δεν είναι αν ο Ζηλιασκόπουλος θα ήταν αντικειμενικός (θα προσβάλλαμε τη νοημοσύνη των αναγνωστών, αν καθόμασταν να ασχοληθούμε με το αυτονόητο), αλλά γιατί ο Γεραπετρίτης προχώρησε σε μια τόσο «κραγμένη» κίνηση.
Η απάντηση νομίζουμε πως είναι απλή. Κούλης και ά(χ)ριστοι βρίσκονται σε πανικό και δεν είναι σε θέση να αξιολογήσουν τις κινήσεις τους. Ηθελαν να σιγουρέψουν ότι θα υπάρξει ένα πόρισμα που θα επικυρώνει την… πραγματογνωμοσύνη του διαγγέλματος Μητσοτάκη: «κυρίως τραγικό ανθρώπινο λάθος» και δευτερευόντως «διαχρονικές ευθύνες». Για να το διασφαλίσουν, έβαλαν τον Ζηλιασκόπουλο, αδυνατώντας να σκεφτούν τις συνέπειες που θα υπήρχαν.
Μπροστά στη γενική κατακραυγή ο Ζηλιασκόπουλος αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Στη θέση του ο Γεραπετρίτης διόρισε τον Χρήστο Πυργίδη, καθηγητή στην Πολυτεχνική Σχολή του ΑΠΘ, με ειδίκευση στα σιδηροδρομικά, ο οποίος έχει πολύχρονη συνεργασία με τον ΟΣΕ, όπως βλέπουμε στο βιογραφικό του.
Eν πάση περιπτώσει, οι προθέσεις φάνηκαν. Αυτή η Επιτροπή διορίστηκε από την κυβέρνηση και δεν έχει κανένα εχέγγυο αντικειμενικότητας. Ο Μητσοτάκης είπε τάχα στον Γεραπετρίτη να συγκροτήσει «υπερκομματική επιτροπή», αλλά ο Γεραπετρίτης δεν έκανε το στοιχειώδες. Να ζητήσει τη σύγκληση της αρμόδιας Κοινοβουλευτικής Επιτροπής και να ζητήσει και από τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα να προτείνουν εμπειρογνώμονες. Οχι πως θα είχαμε τον… αφρό της αμεροληψίας, αλλά θα είχαν τηρηθεί τουλάχιστον κάποιοι τύποι και μπορεί να «ξέφευγε» και κανένας αντικειμενικός επιστήμονας, με φιλότιμο και χωρίς εξαρτήσεις.
Ξέρετε τι μας θυμίζει αυτή η Επιτροπή; Την Επιτροπή των Ειδικών για τη διαχείριση της πανδημίας, που έπαιρνε τα χαρτάκια από το υπουργείο Υγείας και έβγαζε… επιστημονικές αποφάσεις.