Δύο χιλιάδες είκοσι δυο
λαοί και όνειρα ρημαδιό
Την Πέμπτη 2 Ιούνη κλείνει τα 82 χρόνια του ο άλλοτε βασιλεύς Κωνσταντίνος Β’ Γκλύξμπουργκ, ο και “Κοκός” και μετέπειτα “Ντεγκρέτσια” επονομαζόμενος.
Αλλοι λέν’ είναι άρρωστος, άλλοι πως είναι κλώνος
ο Πούτιν. Και το σίγουρο: Δεν είναι αυτός ο μόνος…
Για την ιστορία: Ηταν 3 Ιούνη του 2003 όταν περισσότεροι από εκατό μεταλλωρύχοι άρχιζαν απεργία πείνας στα μεταλλεία της εταιρίας “TVX” στο Στρατώνι Χαλκιδικής, ζητώντας να μείνουν τα μεταλλεία ανοιχτά και να μη χάσουν τη δουλειά τους. Στις 13 του μήνα σταμάτησαν την απεργία πείνας, αλλά παρέμειναν κλεισμένοι για περίπου δέκα ακόμα ημέρες στις στοές των μεταλλείων, παρά τις δεσμεύσεις που λάμβαναν από τον τότε υφυπουργό Οικονομίας.
Αχός βαρύς ακούγεται, πολλές παπάρες πέφτουν
βγήκαν απ’ τα συνέδρια όλοι δυναμωμένοι!
Κούλης εδώ, Τσίπρας εκεί, στο βάθος Ανδρουλάκης
σε πρόσωπα αναλώνεται έντεχνα ο κοσμάκης
λες κι έχει κάποια διαφορά ο ένας απ’ τον άλλο
τον στρέφουνε στα άσχετα, κρύβοντας το μεγάλο.
Χαράς ευαγγέλια και αντιγράφουμε την είδηση για να μοιραστούμε τον ενθουσιασμό: “Την έξοδο της Ελλάδας από την ενισχυμένη δημοσιονομική εποπτεία τον Αύγουστο προανήγγειλε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με αφορμή την έγκριση της 14ης έκθεσης προόδου, εξέλιξη που θα οδηγήσει και στην ελάφρυνση του ελληνικού χρέους κατά 748 εκατομμύρια ευρώ. Οπως επισήμανε ο αρμόδιος επίτροπος Πάολο Τζεντιλόνι, η ενισχυμένη δημοσιονομική εποπτεία της χώρας ολοκληρώνεται με επιτυχία τον Αύγουστο και η ελληνική οικονομία θα παρακολουθείται πλέον όπως οι οικονομίες των άλλων πρώην μνημονιακών χωρών, δηλαδή της Κύπρου, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας. Η 14η έκθεση που εγκρίθηκε καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα έχει λάβει τα αναγκαία μέτρα για την επίτευξη των συμφωνηθέντων δεσμεύσεων, παρά τις δύσκολες συνθήκες που προκλήθηκαν από τις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας, καθώς και από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία“.
Στου αντρειωμένου την αυλή κάνουνε τους ιππότες
τους ικανούς κι ατρόμητους με τα παχιά τα λόγια
κάτι τύποι απίθανοι που είν’ στ’ αλήθεια κότες
με γυαλισμένα δέρματα και ακριβά ρολόγια.
Κορδώνονται, αερολογούν, εκ του ασφαλούς μιλάνε
πουλάνε φύκια ως καλές μεταξωτές κορδέλες
υπηρετούν τ’ αφεντικά, γλείφουνε, προσκυνάνε
άλλη εικόνα δίνουνε μα πρόκειται για βδέλλες.
Απλά κι απλοϊκά: Με παπάρες για “ανάπτυξη” και “καλύτερες μέρες” που βέβαια δεν πρόκειται να έρθουν ποτέ για τον λαό γιατί τις έχουν δεσμεύσει γι’ αυτούς, κοιτάζοντας είκοσι χρόνια πίσω –σ’ εκείνες τις μέρες της δραχμής και της μετάβασης στο ευρώ- τι βλέπουμε; Οτι οι μισθοί είναι πάνω-κάτω ίδιοι, αλλά όλα τα είδη και οι υπηρεσίες έχουν πολλαπλασιάσει τα κόστη τους. Οσο κόστιζε μια μερίδα κοστίζει τώρα ένα σουβλάκι, όσο κόστιζε το ταξίδι Αθήνα-Θεσσαλονίκη κοστίζει τώρα το ταξίδι Αθήνα-Λαμία, όσο κόστιζε τότε ένας μήνας κοστίζουν τώρα μερικές μέρες. Μαύρες, άδειες, αγχωτικές και συχνά εφιαλτικές μέρες…
Τριάμισι ευρώ πιτόγυρο, δυόμισι ευρώ βενζίνη
κι ακόμα λες “περίμενε να δούμε τι θα γίνει“!…
Το τσίπουρο θέλει μεζέ, το λάχανο πιπέρι
και για ν’ αλλάξουν οι καιροί πρέπει να βάλεις χέρι.
Δεν χρειαζόμασταν όλους αυτούς τους ειδικούς και… ανειδίκευτους για να μας λένε τι συμβαίνει με τις κοινωνικές συμπεριφορές, την πολιτική, τους αριθμούς και τις στατιστικές ή τα νέα φαινόμενα. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι απλά τα ονόματα των αιτίων (π.χ. καπιταλισμός, καταπίεση, αστοί, κυβέρνηση, διακρίσεις, φτώχεια κ.α.). Ξεκάθαρα, απερίφραστα, χωρίς μπλα-μπλα και ίσες αποστάσεις από θύτες και θύματα.
Δώστε τα χέρια σύντροφοι, βάλτε πλάτη να φύγει
αυτό το σάπιο σύστημα που επιβιώνουν λίγοι.
Κοκκινοσκουφίτσα