Λαϊκή αντιβία

Είτε επρόκειτο για «γραμμή από πάνω» είτε ήταν μια πρωτοβουλία κάποιων «από κάτω», όλοι είδαμε ότι στην πορεία του Περισσού ενάντια στην επίσκεψη Πομπέο, οι διαδηλωτές που θα πέταγαν μπογιές στο άγαλμα του Τρούμαν συνοδεύονταν από περιφρούρηση, εξοπλισμένη με κράνη και αντιασφυξιογόνες μάσκες, συν τα γνωστά παλούκια με τις σημαίες. Οταν υπήρξε εμπλοκή με τα ΜΑΤ, τα αντιμετώπισαν αρκετά αποτελεσματικά, ενώ στο «χορό» μπήκαν και διαδηλωτές που δεν είχαν καθήκοντα περιφρούρησης.
 
Τα φώτα της δημοσιότητας εστιάστηκαν στο διαδηλωτή που με ένα εναέριο σάλτο και κλωτσιά στο σβέρκο κατάφερε να σωριάσει έναν από τους Ματάδες, γεγονός που προκάλεσε σύγχυση στις τάξεις των ένστολων χοίρων. Οι φωτογραφίες του «καρατέκα» ή «καράτε κιντ», όπως έσπευσαν να τον ονομάσουν, προκάλεσαν ιερή αγανάκτηση στο δημοσιογραφικό εσμό που έσπευσε να «την πέσει» άγρια στην ηγεσία του Περισσού. Το επιμύθιο ήταν κοινό: «Ντροπή, άλλα πράγματα περιμέναμε από εσάς, που είχατε καταγγείλει τα έκτροπα τον Δεκέμβρη του 2008, που προστατεύσατε τη Βουλή από επίδοξους εισβολείς το 2011, που οργανώνετε πάντοτε πορείες περιφρουρημένες ώστε να μη γίνει το παραμικρό».
 
Δε λάθεψε ο δημοσιογραφικός εσμός. Ηταν σίγουρος ότι ο Περισσός θα «μαζευόταν». Δεν μπορούσε, βέβαια, να αποκηρύξει τα μέλη του, ούτε να αποδώσει τη σύγκρουση σε «προβοκάτορες». Δεν την υπερασπίστηκε, όμως, και προσπάθησε να γυρίσει τη συζήτηση στα αγαπημένα του θέματα («οι θύτες προκαλούν τα θύματα» και άλλα τέτοια). Είναι χαρακτηριστική ακόμα και η απάντηση σε μια προκλητική ανακοίνωση των μπατσοσυνδικαλιστών της ΠΟΑΣΥ, που μιλούσε για «βίαιες επιθέσεις διαδηλωτών» και καλούσε το ΠΑΜΕ «να απομονώσει τους θιασώτες της βίας». «Η πλειοψηφία των αστυνομικών, που είναι παιδιά του ελληνικού λαού, να καταδικάσουν τις θέσεις της ΠΟΑΣΥ και με τη συμμετοχή τους στους αγώνες για τα προβλήματά τους να βρεθούν στο πλάι του αγωνιζόμενου λαού. Ποτέ απέναντί του!», έγραφε σε ανακοίνωσή της η Κίνηση Αποστράτων Αστυνομικών του Περισσού!
 
Μολονότι η επίθεση των αστικών ΜΜΕ συνεχιζόταν με αμείωτη ένταση και λύσσα, αποσκοπώντας σε κάποια καλυμμένη δήλωση μετάνοιας, ο Περισσός απέφυγε να δώσει συνέχεια. Ο δε Κουτσούμπας, όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με την ερώτηση σε τηλεοπτικό στούντιο, απάντησε: «Κι εσείς να βρισκόσασταν εκεί, κ. Παπαδάκη, το χέρι σας και το πόδι σας θα το σηκώνατε  να ρίξετε μια κλωτσιά». Ετσι, το θέμα περιορίστηκε στην προσωπική οργή ενός διαδηλωτή από την επίθεση των ΜΑΤ, που σήκωσε το πόδι κι έριξε μια κλωτσιά.
 
Η λαϊκή αντιβία, ως πολιτικό καθήκον, δεν υπάρχει στη λογική του Περισσού. Και είναι σίγουρο ότι στις επόμενες πορείες τους θα ελέγξουν τα πράγματα έτσι που να μη χρειαστεί να απολογούνται στο αστικό καθεστώς. Δε θα είναι η πρώτη φορά, άλλωστε. Ολόκληρη η περίοδος μετά την πτώση της χούντας είναι γεμάτη από καταγγελίες, ακόμα και προβοκατόρικα χαφιεδίσματα τύπου Μπογδάνου (έχουν υποδείξει και σύντροφό μας ως καθοδηγητή των «γνωστών αγνώστων αναρχοχαφιέδων»), αλλά και από εσωτερικές διαδικασίες νουθεσίας ή και τιμωρίας «ζωηρών» μελών του Κόμματος ή της Νεολαίας τους. Ούτε αποφάσισαν τώρα ν' αλλάξουν στάση και να υιοθετήσουν τη λαϊκή αντιβία ως καθήκον για την υπεράσπιση του κινήματος από την κρατική καταστολή.
 
ΥΓ. Προς «ζωηρούς» του Περισσού: Την επόμενη φορά (αν υπάρξει) που κάποιος από εσάς θα θελήσει να χτυπηθεί με τους ένστολους χοίρους του αστικού κράτους, ας φροντίσει να βγάλει τη μπλούζα του και να τη δέσει γύρω από το πρόσωπό του. Είναι ντροπή να επιτρέπετε στον κάθε Μπογδάνο να παίζει με απόλαυση το ρόλο του χαφιέ. Ο τόπος είναι γεμάτος από ηλεκτρονικά μάτια, γι' αυτό και η προστασία του αγωνιστή είναι απαραίτητη.
 
Π.Γ.