Μετά από μια απόφαση-καρμπόν, που επικύρωσε σε όλα τα σημεία την απόφαση της πρώτης δίκης του Επαναστατικού Αγώνα, ο Βαγγέλης Σταθόπουλος και ο Χριστόφορος Κορτέσης διάβηκαν και πάλι την πόρτα της φυλακής για να εκτίσουν ένα υπόλοιπο ποινής. Το τρομοδικείο στάθηκε εκδικητικό και σ' αυτό το επίπεδο.
Με επικυρωμένες τις καταδίκες της πρωτοβάθμιας δίκης, οι Νίκος Μαζιώτης, Πόλα Ρούπα και Κώστας Γουρνάς είδαν μια πρακτικά αδιάφορη μικρή μείωση της συνολικής ποινής που τους επιβλήθηκε, από τα 50 στα 46 χρόνια κάθειρξης για τους Μαζιώτη και Γουρνά, στα 49 για τη Ρούπα.
Οι Β. Σταθόπουλος και Χρ. Κορτέσης κρίθηκαν και πάλι ένοχοι μόνο για συμμετοχή στον Επαναστατικό Αγώνα, με ψήφους 4-1. Το προκλητικό είναι πως όχι μόνο τους καταδίκασαν και πάλι χωρίς κανένα ουσιαστικό στοιχείο (πέρα από το σενάριο της Αντιτρομοκρατικής), αλλά τους έστειλαν και πάλι στη φυλακή. Το αίτημα του Σταθόπουλου για αναγνώριση ελαφρυντικών απορρίφθηκε και χρειάστηκε να συνεδριάσει επί δυόμισι ώρες το δικαστήριο (στις 7 το απόγευμα τελείωσε), για να ανακοινωθεί η επιβολή ποινής έξι ετών κάθειρξης με ψήφους 3-2. Τα δύο μέλη που μειοψήφισαν είχαν τη γνώμη ότι η ποινή πρέπει να είναι πέντε χρόνια.
Τα δικαστήρια αποφασίζουν συχνά με πλειοψηφία και μειοψηφία επί της ενοχής. Επί της ποινής, όμως, σπάνια εμφανίζεται πλειοψηφία και μειοψηφία. Κι ακόμα πιο σπάνια απαιτούνται δυόμισι ώρες διάσκεψης. Αν δεν αποφασίσουν επί της έδρας, αρκούν μερικά λεπτά διάσκεψης για να καταλήξουν επί των ποινών. Αυτό που σε κάποιους ίσως να φαίνεται παράξενο (τόση φασαρία για ένα χρόνο διαφοράς στην ποινή;) έχει τη σημασία του. Με ποινή πέντε χρόνων, οι Σταθόπουλος και Κορτέσης θα υπάγονταν στην κατηγορία εκείνων που δικαιούνται αποφυλάκιση με το ένα πέμπτο εκτιθείσας ποινής, ενώ με τα έξι χρόνια το όριο της εκτιθείσας ποινής ανεβαίνει στα 2/3. Με ποινή πέντε ετών, οι δυο αναρχικοί αγωνιστές θα ήταν ελεύθεροι, γιατί με την προφυλάκιση εξέτισαν το ένα πέμπτο της ποινής, ενώ με τα έξι χρόνια «χρωστούν» ακόμα μερικούς μήνες. Η πλειοψηφία του τρομοδικείου, λοιπόν, έκρινε ότι πρέπει να τους στείλει στη φυλακή για μερικούς ακόμα μήνες! Πρόκειται για εκδικητικότητα απέναντι στους ίδιους, αλλά και για αποστολή μηνύματος τρομοκρατικού χαρακτήρα στον ευρύτερο χώρο που ανήκουν (αναρχικό-αντιεξουσιαστικό).
Μολονότι αυτό δεν αφορά την απόφαση του δεύτερου βαθμού, πρέπει να επισημάνουμε ένα ακόμα στοιχείο αυτής της υπόθεσης. Κατά το κατηγορητήριο, οι Μαζιώτης, Ρούπα και Γουρνάς κατηγορούνταν και ως «διευθύνοντες» την «τρομοκρατική οργάνωση». Στον πρώτο βαθμό, χάρη στη μάχη που δόθηκε από τα μέλη του ΕΛΑ, από τους μάρτυρες υπεράσπισης και από τους συνηγόρους υπεράσπισης, το δικαστήριο δέχτηκε ότι ο ΕΑ ήταν μια αναρχική οργάνωση και ως τέτοια δε θα μπορούσε να έχει «διευθύνοντες». Ιδια ήταν και η πρόταση του εισαγγελέα της έδρας Α. Λιόγα, σημερινού προΐσταμένου της Εισαγγελίας Εφετών. Δεν ασκήθηκε εισαγγελική έφεση σε βάρος αυτής της απόφασης και ο δεύτερος βαθμός δεν είχε κατηγορία για «διεύθυνση». Στη δεύτερη δίκη του ΕΑ, όμως, το τρομοδικείο -για να ρίξει ισόβια στον Μαζιώτη για την έκρηξη στην ΤτΕ, τον έχρισε «διευθυντή» του ΕΑ. Ετσι, έχουμε δυο αντικρουόμενες αποφάσεις: μια τελεσίδικη και μια που θα επανακριθεί σε δεύτερο βαθμό. Η σκοπιμότητα της δεύτερης απόφασης «βγάζει μάτια».