Μια ωραία ατμόσφαιρα
Πού πήγαν εκείνες οι ευτυχισμένες μέρες, όταν διαδήλωναν όλοι μαζί ενάντια στα μνημόνια και την προδοσία του Τσίπρα; Ο Παναγιώ-της και η Ζωή, ο Ησυχος και η Ραχήλ, η Βαλαβάνη και ο Στρατούλης. Τώρα, έχουν γίνει από δέκα χωριά χωριάτες. Τελευταίο χτύπημα του ιού της διχόνοιας («ίδιον της φυλής μας», όπως μας μάθαιναν παλιά στο σχολείο) είναι η αποχώρηση της αξιολάτρευτης Ραχήλ από την «Πλεύση Ελευθερίας», την οποία χαρακτήρισε «μονοπρόσωπη ΕΠΕ και όχι κόμμα». Εψαχνε καρέκλες, είπε η Ζωή, αλλά στην Πλεύση «δεν μοιράζουμε οφίκια, μοιράζουμε ευθύνες και καθήκοντα». Για να ακολουθήσει ένας ποταμός γνήσιας ραχήλειας ρητορικής (διατηρούμε ορθογραφία και σύνταξη): «Εγώ κυρία μου δεν διαχώρισα την θέση μου. Αποχώρησα καταθέτοντας και καταγγέλλοντας τις πρακτικές νταβατζήδων που μαζέψατε στο μόρφωμά σας και την έλλειψη πολιτικής. Το δικό μου έργο απέναντι στους νταβατζήδες και τους χορηγούς είναι καταγεγραμμένο στα πρακτικά της βουλής και της αντιτρομοκρατικής όταν με απειλούσαν με την ζωή μου και των παιδιών μου και έσπαγαν βουλευτικά αυτοκίνητα. Το δικό σας πού ακριβώς είναι; Ξέχασα είσασταν απασχολημένη με το να ζητάτε καρέκλες και οφίκια και να φτιάχνετε νόμους για την κατάργηση της ασέλγειας ανηλίκων και για να βγαίνουν δολοφόνοι, παιδεραστές και κακούργοι από την φυλακή. Δεν ξέρω σε ποιες καρέκλες αναφέρεστε ακριβώς, αλλά αυτές που κάθεστε στα γραφεία σας είναι δικές μου κι εγώ τις αγόρασα με κόπο και σκληρή δουλειά και όχι από τα χαρτζιλίκια των 200.000€».
Της απελπισίας
Αυτό πραγματικά δεν το είχαμε φανταστεί. Οτι δηλαδή θα έφταναν στο σημείο να δώσουν σε μια δήλωση του Σόιμπλε το αντίθετο περιεχόμενο απ' αυτό που είχε, προσπαθώντας έτσι να τον βγάλουν σύμφωνο με τον ΣΥΡΙΖΑ! Τι είπε ο Σόιμπλε για το ΔΝΤ; Οτι δε θα επέλθει η καταστροφή άμα φύγει από το ελληνικό «πρόγραμμα», διότι υπάρχουν ο ESM και ο Ρέγκλινγκ που μπορούν να κάνουν τη δουλειά του ΔΝΤ. Σ' αυτή την περίπτωση, όμως, πρέπει να γίνει νέα διαπραγμάτευση και να υπογραφεί νέα συμφωνία, που θα περάσει από τη γερμανική Βουλή.
Η απειλή ήταν προφανής: δε θέλετε το ΔΝΤ; Ωραία, θα καθήσουμε να διαπραγματευθούμε από την αρχή και θα πάμε στην υπογραφή νέου Μνημόνιου, που εγώ πρέπει να περάσω από τη γερμανική Βουλή. Και σε μια προεκλογική περίοδο μην περιμένετε να σας κάνω χάρες. Το Μνημόνιο αυτό θα είναι τόσο σκληρό, ώστε να μην μπορεί κανείς να μου πει ότι χρησιμοποιώ τα χρήματα των γερμανών φορολογούμενων για να εξυπηρετήσω του τεμπέληδες Ελληνες.
Τι ερμηνεία έδωσαν οι συριζαίοι; «Η πιθανότητα συνέχισης του προγράμματος χωρίς το ΔΝΤ ή με παρουσία του χωρίς χρηματοδότηση, και άρα χωρίς κεντρικό ρόλο, είναι μία εξέλιξη που μπορεί να αποτελέσει διέξοδο στο δομικό πρόβλημα ασυμφωνίας μεταξύ των θεσμών που αποτελεί διαρκή τροχοπέδη για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης χωρίς νέα μέτρα και την επιτυχή ολοκλήρωση του ελληνικού προγράμματος» δήλωσε με non paper ο Τσακαλώτος. Και συνέχισε: «Η άποψη ότι η Ευρώπη έχει θεσμικό πλαίσιο υποστήριξης από μόνη της, δεν είναι καινούρια. Κερδίζει διαρκώς έδαφος σε ευρωπαϊκούς θεσμούς και από την ελληνική πλευρά είναι εν τέλει καλοδεχούμενη, αρκεί οι πρωτοβουλίες και οι αποφάσεις να παρθούν γρήγορα»!
Φυσικά, ο Σόιμπλε δεν είναι κανένας πρωτάρης. Οι υπηρεσίες της εδώ γερμανικής πρεσβείας τον ενημέρωσαν για την… πρωτοποριακή ερμηνεία της δήλωσής του κι αυτός φρόντισε, με νέα δήλωση, να διαλύσει κάθε αμφιβολία για το τι εννοεί. Κι αυτή τη φορά ο Τσακαλώτος δεν τόλμησε να μοιράσει non paper.
Τέτοιες κινήσεις το μόνο που αποκαλύπτουν είναι η απελπισία στην οποία βρίσκεται το οικονομικό επιτελείο της συγκυβέρνησης και το μέγαρο Μαξίμου.
Ευσεβείς πόθοι;
«Αν έχουμε μια μετατόπιση των πολιτικών δυνάμεων που δεν την υποστήριξαν, έτσι ώστε να πιάσει τις απαιτούμενες ψήφους και να ισχύσει από τις επόμενες εκλογές (σ.σ. η απλή αναλογική), θα ήταν κάτι θετικό. Μένει να το δούμε». Αυτή την πονηρή απάντηση έδωσε ο Σκουρλέτης σε ραδιοφωνική του συνέντευξη, όταν τέθηκαν υπόψη του φήμες ότι μπορεί να υπάρξει αλλαγή στάσης κάποιων κομμάτων. Λόγος γίνεται για αλλαγή στάσης του ΠΑΣΟΚ, φυσικά. Υπάρχουν τίποτα ζυμώσεις προς αυτή την κατεύθυνση ή ο Σκουρλέτης απλά εκφράζει ευσεβείς πόθους των Τσιπραίων; Ακόμα και το δεύτερο να ισχύει, επαναφέροντας αυτό το ζήτημα στριμώχνει το ΠΑΣΟΚ, θυμίζοντας ότι υπό την απειλή του Βενιζέλου και την πίεση των καναλαρχών-μεγαλοεκδοτών, ψήφισε μαζί με τη ΝΔ και το Ποτάμι κατά της απλής αναλογικής.
Μπλόφες
Αναφερόμενη στην ομάδα Διαμαντοπούλου, Ραγκούση, Φλωρίδη, η Φώφη Γεννηματά είπε ότι «το κάλεσμά μας να έλθουν μαζί μας είναι ανοικτό, αλλά είναι για τώρα, όχι για λίγο πριν τις εκλογές». Δήλωση από θέση ισχύος ή μπλόφα; Ο χρόνος θα δείξει. Το βέβαιο είναι πως αυτή τη στιγμή το «παλιό» ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε θέση ισχύος έναντι των ΦλωΡαΔια. Γι' αυτό και η Φώφη τους απευθύνεται με αναίδεια: ή έρχεστε τώρα, αλλιώς δε σας θέλουμε. Αυτό προϋποθέτει, όμως, ότι οι ΦλωΡαΔια δε θα κάνουν τίποτα στο μεταξύ και παραμονές εκλογών, όποτε κι αν αυτές γίνουν, θα αναζητήσουν καταφύγιο στους συνδυασμούς της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Ποιος ξέρει, όμως, πώς θα διαμορφωθούν τα πράγματα τους επόμενους μήνες; Κι αν οι ΦλωΡαΔια συμμαχήσουν με την παρέα του Θεοδωράκη, έχουν και τον Βενιζέλο καβάτζα και καταφέρουν να στήσουν ένα μαγαζάκι που θα μπει στη Βουλή; Τότε θα είναι το ΠΑΣΟΚ που θα ρίχνει γέφυρες προς αυτούς. Κι αν πάνε με τον Κούλη, για να φτιάξουν το «μεγάλο ευρωπαϊκό κόμμα»;
Μπλόφα είναι, λοιπόν, η αναιδής στάση της Φώφης. Το πολιτικό πόκερ θα έχει αρκετούς γύρους ακόμα.
Μετανιωμένος
Στο άλλο… στρατόπεδο της Κεντροαριστεράς, σημειώνουμε την… αυτοκριτική του Γιωργάκη, που σ' αυτό το θέμα μας φάνηκε ειλικρινής. «Επρεπε να είχα επιμείνει στο δημοψήφισμα του 2011. Σίγουρα θα το κερδίζαμε. Επρεπε να είχα επιμείνει περισσότερο», δήλωσε στην πρώτη ραδιοφωνική του συνέντευξη από τότε που επανέκαμψε στην ενεργό πολιτική. Γιατί μας φάνηκε ειλικρινής η μελαγχολική αυτοκριτική του; Γιατί έχει μεσολαβήσει το δημοψήφισμα του ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας που μέσα σε λίγες ώρες έκανε το Οχι Ναι και κατάφερε να μείνει στο παιχνίδι και να ξανακερδίσει εκλογές. Ενώ ο Γιωργάκης σκιάχτηκε από τις κραυγές του Σαρκοζί και το παγωμένο χαμόγελο της Μέρκελ και το 'βαλε στα πόδια. Ούτε δημοψήφισμα έκανε, και την πρωθυπουργία αναγκάστηκε να παραδώσει στον γκαουλάιτερ των δανειστών Παπαδήμο.
Βέβαια, αν το καλοσκεφτούμε, θα διαπιστώσουμε ότι ο Γιωργάκης τότε δεν μπορούσε να κάνει καμιά μπλόφα. Είχε φτάσει Νοέμβρης και αυτός ήδη δεν μπορούσε να κυκλοφορήσει στη χώρα (ούτε οι βουλευτές του), ενώ τον Ιούνη τελούσε επί μισή μέρα υπό παραίτηση, παρακαλώντας τον Σαμαρά να μπει στην κυβέρνηση, με άλλον πρωθυπουργό. Αρα, τον Νοέμβρη κανέναν δε φόβιζε, κανένας δεν τον έπαιρνε στα σοβαρά. Γι' αυτό και ο Σαρκοζί στις Κάννες τον έλουζε με ό,τι μπινελίκι του ερχόταν στο στόμα, κι ήταν έτοιμος να σκαρφαλώσει στο τραπέζι και να τον χαστουκίσει (μάλλον η… διαφορά ύψους τον κράτησε).
Θα το δούμε κι αυτό;
«Θα δημιουργήσω έναν πολιτικό φορέα, τον οποίο προσπαθώ να είναι διαφορετικός από τα παλαιοκομματικά σχήματα που έχουμε συνηθίσει, όπου θα έχει τα χαρακτηριστικά που έχω εγώ ως πολιτικός και ως άνθρωπος. Δηλαδή, που δεν βάζω πολιτικές ταμπέλες ή ιδεολογικούς φραγμούς πάνω από την πολιτική και η πολιτική η οποία θα πρέπει να ασκείται είναι για τον άνθρωπο, για τον πολίτη, και όχι για το αν είναι αριστερός ή δεξιός». Τάδε έφη Ραχήλ Μακρή, συνεντευξιαζόμενη ραδιοφωνικώς στον Χαρδαβέλλα. Θα το δούμε κι αυτό; Γιατί όχι; Η μνημονιακή περίοδος γέμισε την αστική πολιτική με κάθε είδους «νούμερα». «Ουκ εά με καθεύδειν το του Μιλτιάδου τρόπαιον» («δεν με αφήνει να ησυχάσω η δόξα του Μιλτιάδη») έλεγε ο Θεμιστοκλής. «Ουκ εά με καθεύδειν το του Λεβέντη τρόπαιον» λέει η κάθε Ραχήλ. Ο Θεμιστοκλής κατάφερε τελικά να κατακτήσει το δικό του «τρόπαιον» στη Σαλαμίνα. Για τη Ραχήλ και τους άλλους δεν ξέρουμε…
Σούζα τ' αλογάκι…
«Ανεξαρτήτως των απόψεων του κ. Σόιμπλε, δεν φταίει αυτός, ούτε το ΔΝΤ ούτε κανένας “ξένος“, για το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας ανέτρεψε όλες τις μεταρρυθμίσεις που είχαν γίνει, φρέναρε όλες τις αποκρατικοποιήσεις που είχαμε δρομολογήσει, κι όσα δεν τα ματαίωσε, σήμερα τα έχει βαλτώσει», δήλωσε ο Σαμαράς σε συνέντευξή του σε ειδησεογραφική ιστοσελίδα, διαψεύδοντας με καθυστέρηση ενός μήνα τη «ρουκέτα» Μπαρουφάκη, πως ο Σόιμπλε του είχε πει (του Μπαρούφ), ότι αποφάσισε να ρίξει την κυβέρνηση Σαμαρά τον Ιούνη του 2014. Οταν ο Μπαρουφάκης πέταξε τη «ρουκέτα» (προκειμένου να κάνει ντόρο και να προμοτάρει κάποιο βιβλίο του), ο Σαμαράς δεν αντέδρασε. Ο γνωστός Παπαχρήστος, όμως, έγραψε στα «Νέα», ότι ο Σαμαράς συνομιλεί με το περιβάλλον του και λέει πως όσα λέει ο Μπαρουφάκης «είναι συγκλονιστικά» και «όσο δεν διαψεύδονται ισχύουν» και σημαίνουν ότι «εμένα (τον Σαμαρά) με έριξε ο Σόιμπλε, αλλά για να υλοποιηθεί το σχέδιό του απαιτήθηκε, και όπως αποδείχτηκε από τα πράγματα την είχε, η συνέργεια του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ»!
Τι μεσολάβησε και ο Σαμαράς «διορθώνει»; Φαίνεται πως ήρθαν μηνύματα από το Βερολίνο και ο Σαμαράς έκανε μια ακόμα κωλοτούμπα, για να τα έχει καλά με τους επικυρίαρχους.
Παιχνίδια εξουσίας
Ενας δικηγόρος, χρόνια φίλος του Ολάντ, δήλωσε σε συνέντευξή του σε κυριακάτικη εφημερίδα, ότι ο Ολάντ θα στηρίξει πιθανότατα τον Μακρόν στη μάχη των προεδρικών εκλογών, και όχι τον υποψήφιο που θα βγει από τις προκριματικές εκλογές του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Το γαλλικό προεδρικό μέγαρο έσπευσε να διαψεύσει σε έντονο ύφος, ο δικηγόρος έκανε την καθιερωμένη σε τέτοιες περιπτώσεις διορθωτική δήλωση («παρερμηνεύτηκαν τα όσα είπα»), όμως το μήνυμα είχε περάσει. Αλλωστε, άνθρωποι από το περιβάλλον του Ολάντ, είτε τάχθηκαν υπέρ του Μακρόν (όπως ο Ζαν-Πιερ Μινιάρ, πολιτικός σύμβουλός του και νονός των δύο από τα τέσσερα παιδιά του), είτε δεν αποκλείουν τη στήριξή του (όπως η Σεγκολέν Ρουαγιάλ).
Ολ' αυτά δεν είναι παρά παιχνίδια εξουσίας σ' ένα κόμμα που διέρχεται βαθιά κρίση. Κανένας από τους υποψήφιους στις προκριματικές εκλογές των σοσιαλδημοκρατών δεν περνάει στο δεύτερο γύρο, με βάση τα γκάλοπ, ενώ ο Μακρόν είναι σταθερά τρίτος. Οπότε, η σκέψη να εκφραστεί το Σοσιαλιστικό Κόμμα μέσα από τον πρώην τραπεζίτη και πρώην σύμβουλο και υπουργό του Ολάντ, μπας και καταφέρει να εκτοπίσει τον Φιγιόν από τη δεύτερη θέση, θα κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος μόλις ολοκληρωθούν οι προκριματικές εκλογές και βγει απ' αυτές ο νικητής. Μπορεί το PSF να είναι ένα ιστορικό κόμμα, όμως σήμερα βρίσκεται σε ένα χάλι παρόμοιο μ' εκείνο που βρισκόταν όταν ο Μιτεράν κατάφερε να ενώσει τις διάφορες φράξιες.